Το Mini γίνεται ακόμα καλύτερο - το Classic το ίδιο!

Είναι γεγονός ότι δεν έχω γράψει λίγες φορές για το C64 Mini, και το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην περίπτωση του Playstation Classic. Σε γενικές γραμμές, παρά την όποια ασυνέπεια από πλευράς μου του τελευταίου καιρού τα έχω καλύψει πιστεύω επαρκώς τα δύο αυτά nostalgia devices (πρέπει να το κατοχυρώσω αυτό κάποια στιγμή). Και τώρα, καθώς φτάσαμε στο τέλος της χρονιάς, οι δύο αυτές μικροσκοπικές συσκευές δείχνουν ελκυστικότερες από ποτέ!

Ξεκινώντας με το C64 Mini - το οποίο άλλωστε κυκλοφόρησε και νωρίτερα - με την έλευση του firmware 1.2.0 πριν από λίγες ημέρες τα πράγματα έγιναν ακόμη καλύτερα και κάποια ακόμη θεματάκια διορθώθηκαν, καθιστώντας το λιλιπούτειο αντίγραφο του Commodore 64 αγορά-λουκούμι. Οι κυριότερες από τις τελευταίες αλλαγές είναι οι παρακάτω:

- υποστήριξη περισσότερων USB joysticks. Ναι, αν και εσείς όπως και εγώ αλλά και ο κάθε νορμάλ άνθρωπος απλά απεχθάνεστε το τραγικό - a la Competion Pro - joystick που συνοδεύει το Mini, θα χαρείτε να μάθετε πως πλέον μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σχεδόν οποιοδήποτε USB joystick ή joypad προκειμένου να απολαύσετε τα παιχνίδια σας όπως τους αξίζει. Καιρός ήταν!

- εύκολη υποστήριξη παιχνιδιών που χρησιμοποιούσαν το 1ο joystick port. Ναι, υπήρχαν τρόποι, αλλά με το νέο firmware το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να αλλάξετε τα filenames των αγαπημένων σας παιχνιδιών προσθέτοντας την κατάληξη "_J1". Για παράδειγμα στο H.E.R.O. το hero.d64 θα πρέπει να μετονομαστεί σε hero_J1.d64, στο Pitfall II το pitfall2.d64 θα πρέπει να αλλαχθεί σε pitfall2_J1.d64 και πάει λέγοντας. Παιχνιδάκι.

- το Galencia. Τι; Ναι, το Galencia. Χωρίς πολλά-πολλά λόγια. Ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της νέας χιλιετίας (διαβάστε σχετικά στο - υπέροχο - 19ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet) πλέον περιλαμβάνεται στο... οπλοστάσιο του C64 Mini. Ένα υπέροχο δώρο για τις γιορτές που αποτελεί τμήμα του νέου firmware!

Το καλύτερο όμως είναι άλλο: η τιμή. Το C64 Mini εμφανίστηκε στα ράφια των καταστημάτων με τιμή 80€, αλλά πλέον, πολύ πιο ώριμο και βελτιωμένο, τιμάται μονάχα 50€. Βρε, μήπως να το ξανασκεφτόσασταν;

Από την άλλη, έχουμε το Playstation Classic: δεν πέρασε ούτε μήνας από την κυκλοφορία του κλώνου του εμβληματικού original Playstation, και πλέον - όπως άλλωστε είχαμε προβλέψει - η κονσολίτσα έχει χακαριστεί ποικιλοτρόπως και ο καθένας μπορεί να την εμπλουτίσει με τα παιχνίδια που επιθυμεί. Τέλεια, έτσι;

Έτσι και ακόμα τελειότερα, καθώς η ριζική πτώση της τιμής του Classic είναι ικανή να πείσει ακόμη και τους πλέον αναποφάσιστους: με λιανική πλέον στα 60€ αντί των 100€ που κόστιζε πριν από 28 ημέρες το Playstation Classic αποτελεί bargain όπως και αν το δει κανείς!

Ανακεφαλαιώνοντας, τα C64 Mini και Playstation Classic με τις τιμές που κυκλοφόρησαν κόστιζαν αθροιστικά 180€. Και, όχι μόνο αυτό, αλλά κουβαλούσαν και μύρια όσα κουσούρια, τα περισσότερα αποτελέσματα βιαστικού σχεδιασμού του software που τα συνόδευε. Πλέον, το 90% αυτών των θεμάτων ανήκει στο παρελθόν, και τα δύο μηχανάκια μπορούν να τρέξουν ό,τι τραβάει η ψυχή του καθενός, συνοδεύονται από χειριστήρια και λειτουργούν τέλεια με τις σύγχρονες τηλεοράσεις και κοστίζουν, και τα 2 μαζί, 110€! Τι, ακόμα εδώ είσαστε; Δεν κάνετε καμιά βολτίτσα από κανένα Πλαίσιο ή Public; Είναι η τελευταία μέρα του χρόνου και σας αξίζει ένα δωράκι, δεν νομίζετε;

Καλή Χρονιά σε όλους. Θα τα ξαναπούμε το 2019!

Καλά Χριστούγεννα!

Χρόνια Πολλά και κυρίως Χρόνια Καλά σε όλους. Περάστε τις γιορτινές μέρες με τα αγαπημένα πρόσωπα και χαλαρώστε όσο μπορείτε, ξεχνώντας - έστω και για λίγο - τα προβλήματα και τη μιζέρια της καθημερινότητας. Καλά Χριστούγεννα!

Review: Rocket Smash ex για Commodore 64

Rocket Smash ex (Commodore 64) - John Lonningdal (Programming)/Saul Cross (Graphics & Music)

Το Rocket Smash ex είναι η πιο πρόσφατη προσθήκη στη στήλη, καθώς πρόκειται για παιχνίδι του 2015 και, όλως παραδόξως (μιας και οι άλλοι δύο τίτλοι που παρουσιάσαμε ήταν εξαιρετικοί), είναι το καλύτερο παιχνίδι από τα τρία. Πώς το καταφέρνει αυτό; Πολύ απλά: αντιγράφοντας σχεδόν στα πάντα το καλύτερο ίσως arcade παιχνίδι για τον 16Κ Sinclair Spectrum, το Jetpac! 

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, όμως: το 1983, η νεοσύστατη τότε Ultimate Play The Game, κυκλοφόρησε το παρθενικό της παιχνίδι για τον Sinclair ZX Spectrum, το Jetpac (περισσότερα για το Jetpac και για την Ultimate μπορείτε να διαβάσετε στο μεγάλο αφιέρωμα του 2ου τεύχους του Retro Planet). Το παιχνίδι έκανε απίστευτες - για τα δεδομένα της εποχής - πωλήσεις, και αποτέλεσε το έναυσμα για την πορεία των αδερφών Stamper προς τη δόξα, το χρήμα και την καταξίωση. Παρά την εμπορική του επιτυχία, και παρότι το port βρισκόταν στα σκαριά, το Jetpac δεν κυκλοφόρησε ποτέ για τον Commodore 64. Πέρασαν 32 ολόκληρα χρόνια μέχρι οι John Lonningdal και Saul Cross να διορθώσουν αυτή την ιστορική αδικία, κυκλοφορώντας το Rocket Smash ex, έναν κλώνο του Jetpac που καταφέρνει να είναι καλύτερος από τον ένδοξο προκάτοχό του!

Η υπόθεση του παιχνιδιού είναι απλή: σε κάθε πίστα προσπαθείτε να συναρμολογήσετε και να ανεφοδιάσετε τον πύραυλο που αποτελεί το όχημα διαφυγής σας. Δεκάδες εξωγήινα όντα (ή σκάφη, ή μπουρμπουλήθρες ή, οτιδήποτε τέλος πάντων!) προσπαθούν να σας καταστρέψουν, ερχόμενα σε επαφή με το sprite σας. Του κάκου όμως, για καλή μας (σας) τύχη, ο ήρωας έχει στην κατοχή του ένα πανίσχυρο laser, το οποίο καταστρέφει οτιδήποτε βρεθεί απέναντι στις ριπές του. Αν καταφέρετε να ανεφοδιάσετε πλήρως τον πύραυλό σας, μπαίνετε μέσα και προχωράτε στο επόμενο stage. Με την ολοκλήρωση τεσσάρων stages, προχωράμε στο επόμενο level. Αυτό ήταν! Εντάξει, παίρνετε και κάποια bonuses που σας δίνουν έξτρα πόντους, οξυγόνο κλπ ενώ κάθε μερικές χιλιάδες πόντους το παιχνίδι σας επιβραβεύει με ένα έξτρα "κανονάκι". Το Rocket Smash ex δεν διεκδικεί Oscar πολυπλοκότητας ή πρωτοτυπίας (αυτό έλειπε!), αλλά: διαθέτει πολύ καλά και πολύχρωμα γραφικά, μουσική και εφέ που του ταιριάζουν "γάντι", εξαιρετικό sprite collision, απίστευτη αμεσότητα στους χειρισμούς του παίκτη, αυξανόμενο βαθμό δυσκολίας και σπάνια εθιστικότητα.
 

Δεν χρειάζεται να γράψω κάτι περισσότερο: παίξτε το! Α, και κάτι τελευταίο: αν είστε "μερακλήδες", μπορείτε να το αποκτήσετε και σε cartridge. Not bad, not bad at all!

Βαθμολογία: 9,5/10

Το παραπάνω review δημοσιεύθηκε στην στήλη 8/16bits Reviews του 7ου τεύχους του περιοδικού Retro Planet τον Μάρτιο του 2015. Επίσης, έχει ήδη γίνει εκτενής αναφορά στο Rocket Smash σε αυτό εδώ το κείμενο.

C=Bit '18 από τους Performers για τον Commodore 64

Δεύτερο demo στην ιστορία του group Performers και δεύτερο demo τους που καλύπτεται από τούτο εδώ το blog. Εκτός εάν έχω γράψει στο παρελθόν για τη μοναδική παραγωγή κάποιου άλλου ολιγογραφότατου group, νομίζω ότι μονάχα με τους Performers έχω αγγίξει (τι αγγίξει; Σφιχταγκαλιάσει, καλύτερα!) το 100%. Αλλά αντί να ευλογώ τα (λιγοστά) γένια μου, ας ασχοληθώ καλύτερα με το νέο demo του group, το C=Bit '18 που παρουσιάστηκε πριν από λίγες εβδομάδες στα πλαίσια του demoparty X και τρέχει σε Commodore 64...

Το C=Bit '18 λοιπόν είναι μια ιδιαίτερα αξιόλογη παραγωγή που όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν μπορεί να φτάσει την παρθενική δουλειά του group, το The Concert. Για να το θέσω με απόλυτη ακρίβεια, το πρώτο μισό του νέου demo είναι καταπληκτικό, με υπέροχα γραφικά μοντέρνας αισθητικής και ήχο που του δίνει πολλούς πόντους αντί να του αφαιρεί, όπως δυστυχώς συμβαίνει με την πλειονότητα των παραγωγών των τελευταίων χρόνων.

Όμως το C=Bit '18 έχει και συνέχεια μετά την αλλαγή πλευράς της δισκέτας, η οποία, τουλάχιστον με τα δικά μου "ιδιαίτερα" γούστα, δεν είναι εξίσου εμπνευσμένη και ποιοτική συγκριτικά με το πρώτο μισό. Όπως και να 'χει όμως η σούμα βγαίνει σίγουρα θετική, με αποτέλεσμα το C=Bit '18 να είναι ένα από τα καλύτερα demos της χρονιάς που ολοκληρώνεται σε λίγες μέρες (στο demoparty X κατέλαβε την 3η θέση πάντως).

Αν ενδιαφέρεστε να κατεβάσετε και να τρέξετε το C=Bit '18 ώστε να διαπιστώσετε και μόνοι σας αν και κατά πόσο αξίζει, πάρτε το από εδώ. Αλλιώς, απλά αράξτε και δείτε το video που ακολουθεί...

Crash τεύχος 100!

Ήταν κάποτε μια ωραία εποχή που τα τηλέφωνα ήταν αναλογικά με καντράν, στα μουσικά charts μεσουρανούσαν οι Duran Duran, ο Rocky κατατρόπωνε τον φαρμακωμένο Drago και μαζί του τον μύθο του υπαρκτού σοσιαλισμού, τα αυτοκίνητα ήθελαν τσοκ για να πάρουν μπρος τον χειμώνα και στην Αγγλία ο πλέον επιτυχημένος υπολογιστής είχε πληκτρολόγιο που θύμιζε στην αφή νεκρή σάρκα και ταυτόχρονα δεν είχε διακόπτη on/off (ναι, ακριβώς, κάτι σαν το Raspberry Pi ένα πράγμα). Την εποχή εκείνη λοιπόν, την αγνή, την ρομαντική, που όλα ήταν πιο απλά, πιο αργά και πιο απολαυστικά, κυκλοφορούσαν δεκάδες περιοδικά (έντυπα, σαν το Retro Planet καλή ώρα) που είχαν ως αντικείμενό τους τον ZX Spectrum της Sinclair (ναι, γι' αυτόν σαν έγραψα παραπάνω). Το πλέον επιτυχημένο εξ αυτών λεγόταν Crash και στα ντουζένια του είχε φτάσει να πουλάει 100.000 αντίτυπα μηνιαίως. Ναι, ένα περιοδικό αφιερωμένο στον ZX Spectrum και, πιο συγκεκριμένα, (σχεδόν αποκλειστικά) στα παιχνίδια του!

Το Crash ήταν ένα προϊόν της Newsfield Publications και "αδερφό" περιοδικό του Zzap 64, της έκδοσης που είχε ως αντικείμενο το αντίπαλο δέος του ZX Spectrum, τον Commodore 64 και τα παιχνίδια του. Τα δύο αυτά περιοδικά μεσουράνησαν περίπου από τα μέσα μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '80, την εποχή δηλαδή που ζούσαν τις μέρες δόξας τους τα 8μπιτα μηχανήματα. Το Crash και το Zzap 64 έμειναν στην ιστορία για την πρωτοποριακή τους σχεδίαση, τα υπέροχα εξώφυλλα που ζωγράφιζε ο Oliver Frey, τους συντάκτες τους που - πάνω απ' όλα - ήταν δεινοί gamers, και πολλές ακόμα καινοτομίες που εισήγαγαν στον τεχνικό (;) τύπο της εποχής.

Φυσικά, ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει και τίποτα καλό δεν κρατάει για πάντα - "'cause nothing lasts forever, even cold November rain" που έλεγε κι ο μεγάλος ποιητής της νιότης μας και θλιβερός ξεφτίλας του σήμερα W. Axl Rose. Έτσι, μετά από 90 και 98 τεύχη αντίστοιχα τα Zzap 64 και Crash αποτέλεσαν παρελθόν, μπαίνοντας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας μαζί με τα 8μπιτα μηχανήματα...

Στα πλαίσια φυσικά της retro αναβίωσης, retro μόδας και retro νοσταλγίας δεν υπήρχε περίπτωση ένα τόσο ιστορικό έντυπο όπως το Crash να μην εμπλακεί. Έτσι, πριν από ένα χρόνο, ο Chris Wilkins μαζί με παλιούς συνεργάτες του περιοδικού κυκλοφόρησε μέσω καμπάνιας στο Kickstarter το ετήσιο, 99ο τεύχος του Crash. Η έκδοση ήταν καλογραμμένη, καλοστημένη και πολυτελής, με απόλυτο σεβασμό στο ύφος και την αισθητική του κλασικού περιοδικού των 80s και αγκαλιάστηκε με αγάπη από τους ανά τον κόσμο λάτρεις του ZX Spectrum. Έτσι, φέτος τον Σεπτέμβριο ο Chris ανακοίνωσε την έναρξη της καμπάνιας για το Crash Annual 2019, το επετειακό 100ο τεύχος του πολυαγαπημένου εντύπου. Όπως μάλλον καταλάβατε, ο γράφων υπήρξε ένας από τους backers της καμπάνιας αυτής - και σήμερα έφτασε η στιγμή να επιβραβευθεί γι' αυτό.

Το "ογκώδες πακέτο" που αναγραφόταν στο ειδοποιητήριο των Ε.Λ.Τ.Α. δεν ήταν και τόσο ογκώδες, καθώς μέσα περιείχε ένα (πραγματικά ποιοτικό) hardback περιοδικό 120 έγχρωμων σελίδων, ένα ημερολόγιο του 2019 με artwork του Oliver Frey και... τον χάρτη του Sabre Wulf! Ειδικά ο τελευταίος είναι υπερχρήσιμος - κρίμα που καθυστέρησε λιγάκι να φτάσει στα χέρια μου (34 χρόνια - να τ' αφήσω;) και αναγκάστηκα να τελειώσω το ιστορικό παιχνίδι της Ultimate Play The Game με το hack με τις 255 ζωές καθώς είχα να διαβάσω και τα μαθήματά μου για την 2α γυμνασίου!

Από το λίγο που πρόλαβα να δω μέχρι στιγμής το Crash Annual 2019 είναι πράγματι εξαιρετικό και θυμίζει ένα Crash της χρυσής εποχής τίγκα στα... στεροειδή! Ειδικά στο αισθητικό σκέλος η δουλειά που έχει γίνει είναι απίστευτη, καθώς δημιουργείται στον αναγνώστη η εντύπωση ότι το 100ο τεύχος φτιάχτηκε από τους ίδιους ανθρώπους που είχαν φτιάξει τα υπόλοιπα 98 (κάτι που εδώ που τα λέμε δεν απέχει και παρασάγγας από την αλήθεια).

Με συνολικό κόστος 24 λίρες Αγγλίας (μαζί με ταχυδρομικά) θεωρώ ότι ήταν μια καλή αγορά, που θα μου κάνει καλή και ζεστή συντροφιά τις μέρες των γιορτών. Merry Speccy Christmas!

Πλησιάζει...

Βρε λες τώρα που καθυστερήσαμε κάποιοι να σκέφτηκαν "αυτό ήταν, πάει"; Ξέρετε, αυτοί που χαμογέλασαν χαιρέκακα όταν έκλεισε το amigaplanet, οι ίδιοι που γυρίζουν επιδεικτικά την πλάτη στο Retro Planet και στα Amicamps, τέτοιοι τύποι. Υπάρχουν όμως τέτοια άτομα στην retro κοινότητα ή απλά είμαι βλαμμένος και τα βγάζω απ' το μυαλό μου όλα αυτά; 

Είναι προφανές ότι κάποια πράγματα δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Και να ήταν μονάχα η retro κοινότητα που είχε τα θέματά της, να πεις "δεν πάει στο διάολο, δεν ασχολούμαι". Δυστυχώς όμως έχουμε να κάνουμε με μια μικρογραφία της Ελληνικής κοινωνίας, οπότε αυτό που προέχει για όλους σχεδόν είναι απλά το να... ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Καθρέφτες απ' ότι φαίνεται δεν υπάρχουν σε επαρκή ποσότητα για να μπορεί ο καθείς να τσεκάρει τα μούτρα του και την καμπούρα του, οπότε η πλειοψηφία ασχολείται με τους άλλους. Η διάθεση για αυτοκριτική είναι απλά ανύπαρκτη, η μιζέρια, η κακεντρέχεια και η κουτοπονηρία χτυπάνε κόκκινα και κατά τα λοιπά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα...

Παρά το τοξικό περιβάλλον και τα δηλητηριασμένα μυαλά εκεί έξω κάποια μπουμπούκια εξακολουθούν να ανθίζουν σε πείσμα καιρών και ανθρώπων, και ένα από αυτά είναι χωρίς αμφιβολία και το Retro Planet. Ναι, το περιοδικό που προσπάθησε ακόμα κι ο εμπνευστής του να σκοτώσει (!) παραμένει στις επάλξεις όσο παραμένουμε και εμείς οι λιγοστοί, οι "πειραγμένοι" που βρισκόμαστε πίσω του και όσο εσείς συνεχίζετε να το στηρίζετε.

Όχι, το 22ο τεύχος του Retro Planet δεν κυκλοφόρησε ακόμα, αλλά το νερό έχει μπει στο αυλάκι και η ημερομηνία που θα το πάρουμε στα χέρια μας πλησιάζει. Το νέο τεύχος θα έρθει με Χριστουγεννιάτικο δώρο στους πιστούς φίλους του μια τρανή αύξηση των σελίδων και ποσότητα και ποιότητα ύλης που (εμείς τουλάχιστον που το γράφουμε θεωρούμε ότι) ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Και με ένα αφιέρωμα στο Quake που ο χαρακτηρισμός "επικό" απλά αποδεικνύεται ελάχιστος για να το περιγράψει (αφήστε που η συγκεκριμένη λέξη χρησιμοποιείται σε καθημερινή βάση για να χαρακτηρίσει αμέτρητες μετριότητες, οπότε... μακριά από μας!).

Πάρτε λοιπόν ως teaser το (μάλλον οριστικό) εξώφυλλο του νέου τεύχους και αναμείνατε στο... mailbox σας για τα χαρμόσυνα νέα!

Κάντε το Playstation Classic να βγάλει τα λεφτά του!

Καλά, είναι γνωστό σε όλους όσους έχουν έστω και μια ελάχιστη επαφή με την τεχνολογία πως "ό,τι κλειδώνει, ξεκλειδώνει". Πολλοί το είχαν πει και εγώ ο ίδιος το είχα γράψει πως ήταν αναμενόμενο σύντομα το Playstation Classic να χακαριστεί - βοήθησε σίγουρα σε αυτό και το γεγονός ότι το lineup των 20 προεγκατεστημένων τίτλων δεν έλεγε και πολλά πράγματα, οπότε ο καθένας θα έψαχνε να βρει τρόπο να παίξει ένα Crash Bandicoot, ένα Silent Hill ή ένα Gran Turismo...

Από την άλλη είναι και η απήχηση του original Playstation σε όλο τον πλανήτη στην εποχή της παντοκρατορίας του: τι Commodore 64, τι Super Nintendo, τι Atari 2600 και οτιδήποτε άλλο έχει κυκλοφορήσει σε "mini", "classic" ή "flashback" μινιατούρα: την παρθενική παιχνιδομηχανή της Sony την είχαν ΟΛΟΙ! Κατ' επέκταση λοιπόν το ενδιαφέρον για το Playstation Classic ήταν επόμενο να είναι τεράστιο παγκοσμίως.

Βάλτε τα λοιπόν κάτω: ένα προϊόν με το οποίο ασχολήθηκαν άπαντες λίγο ή πολύ, ένα lineup παιχνιδιών που... έχριζε προσθηκών (για να το θέσουμε κομψά) και μία mini κονσόλα προστατευμένη ελάχιστα από τις εξωτερικές παρεμβάσεις - γιατί απλά έτσι επέλεξε να την κυκλοφορήσει η Sony. Το αποτέλεσμα ήταν μέσα σε 4 μέρες να κυκλοφορήσουν τα πρώτα videos που έδειχναν παιχνίδια εκτός των προεγκατεστημένων να τρέχουν στο Classic και τώρα, που έχουν περάσει 8 ολόκληρες ημέρες από την κυκλοφορία του, να υπάρχουν εύκολα πραγματοποιήσιμοι και αναλυτικότατοι οδηγοί για το hacking της μικροσκοπικής κονσόλας!

Ένας τέτοιος οδηγός - αλλά και ταυτόχρονα ενδιαφέρον video - ακολουθεί στη συνέχεια. Ο Lantus, περισσότερο γνωστός ως "Modern Vintage Gamer", μας προσφέρει ένα ακόμα απολαυστικό βιντεάκι, το οποίο, συν τοις άλλοις, θα μας καθοδηγήσει βήμα-βήμα στην μετατροπή του Playstation Classic σε αυτό που όλοι θα θέλαμε να είναι από την πρώτη στιγμή!

Βρε, λες τελικά τα 100€ που κοστίζει το Classic να μην φαίνονται πλέον και τόσο πολλά;

Ένα ονειρεμένο μαγαζί!

Λοιπόν, δεν ξέρω αν και κατά πόσο είστε σαν κι εμένα - νομίζω κάποιοι είναι στην ίδια φάση, κάποιοι σε πιο χαλαρή και κάποιοι άλλοι σε ακόμα χειρότερη. Τι εννοώ με αυτό; Αναφέρομαι στο με πόσα μηχανήματα ασχολείται ο καθένας - προσέξτε, όχι πόσα έχει στοιβαγμένα σε ντουλάπια, πατάρια, ντιβανοκασέλες κλπ σε άγνωστη λειτουργική κατάσταση αυτοχαρακτηριζόμενος ως "συλλέκτης", αλλά πόσα έχει λειτουργικά και τα χρησιμοποιεί, μαζί με τα περιφερειακά τους, τα ανταλλακτικά τους, τα βιβλία τους, τα παιχνίδια τους, τα περιοδικά τους και ό,τι άλλο μπορεί να σχετίζεται με τον κάθε υπολογιστή.

Οποιοσδήποτε λοιπόν ασχολείται ενεργά με το hobby θα έχει διαπιστώσει ότι χρειάζεται χώρος. Πολύς χώρος αλλά και πάρα πολλή οργάνωση γιατί το κάθε μηχάνημα έχει τη δικιά του προίκα, τα δικά του περιφερειακά, τα δικά του καλώδια και πάει λέγοντας. Σκεφτείτε σε όλα τα παραπάνω να έχετε να ασχοληθείτε και με υποστήριξη PCs πόσα ακόμα πράγματα θα πρέπει να έχετε στην άκρη στοιβαγμένα που μπορεί να σας χρειαστούν ανά πάσα στιγμή: μνήμες, δίσκους, τροφοδοτικά, οπτικά  μέσα, κάρτες γραφικών, ήχου και δικτύου, οθόνες και καλώδια to name a few. Και πιάνω τον εαυτό μου λοιπόν να αναρωτιέται, ώρες-ώρες: "δεν θα ήταν καλά να μην κρατούσα τίποτα από τα παραπάνω, αλλά να μπορούσα να τα βρω όποια στιγμή θα τα ήθελα σε λογικές τιμές;".

Σκεφτείτε το λίγο: γιατί να έχω π.χ. στην άκρη κάρτες ήχου PCI, USB, στερεοφωνικές και πολυκάναλες, άλλες με είσοδο για joystick και άλλες χωρίς; Γιατί να συλλέγω DIMMάκια μνήμης για σταθερά και για laptops από DDR μέχρι DDR4 με διάφορες χωρητικότητες και ταχύτητες; Γιατί είχα μέχρι πρότεινος μια ντάνα με οπτικά μέσα για laptops που ήταν όλα (μα όλα) διαφορετικά μεταξύ τους στις λεπτομέρειες ώστε να έχω καλές πιθανότητες όταν θα μου παραστεί η ανάγκη να έχω ανταλλακτικό;

Και, αντίστοιχα, πάμε και στους παλιούς υπολογιστές; Πόσα εφεδρικά disk drives για Amiga, Commodore 64 ή δεν ξέρω κι εγώ ποιο ακόμα άλλο μηχάνημα θα πρέπει να μου πιάνουν χώρο στα ράφια και στα ντουλάπια μου; Πόσα διαφορετικά joysticks, ποντίκια και συσκευές αποθήκευσης θα πρέπει να έχω εύκαιρα ώστα να μην τα πληρώσω χρυσά στους retro καλοθελητές αν τυχόν τα χρειαστώ; Πόσο χρήσιμο - λεώ και πάλι μέσα μου - θα ήταν ένα μαγαζί που να τα είχε ΟΛΑ ΑΥΤΑ, όλα διαθέσιμα, όλα ετοιμοπαράδοτα ανά πάσα στιγμή;

Ε, λοιπόν, είτε το πιστεύετε είτε όχι, το μαγαζί αυτό υπάρχει! Όχι φυσικά στην Ελλάδα που ένα ELX είχαμε όλο κι όλο (καταπληκτικό μαγαζί, btw) κι αυτό το κατέστρεψε η κακιά η ώρα και τα φρικιά των Εξαρχείων, όχι: μιλάμε πάντα για την land of the free και home of the brave, το Αμέρικα. Εκεί, ο γνωστός Youtuber Metal Jesus ανακάλυψε ένα... υπόστεγο για αεροπλάνα (ή, τουλάχιστον, κάτι αντίστοιχο σε μέγεθος) στο Seattle κυριολεκτικά γεμάτο με οτιδήποτε τεχνολογικό καλούδι των τελευταίων 40 και βάλε χρόνων μπορεί να ποθήσει η ψυχή σας!

Αν και τα PCs έχουν (δικαίως) τη μερίδα του λέοντος, αν κάτσετε και δείτε ολόκληρο το video που ακολουθεί θα διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι ότι υπάρχει πολύ, καλό και ποικίλο retro stuff για κάθε γούστο και κάθε ανάγκη. Βασικά, δείτε και κλάψτε και αναρωτηθείτε, όπως και εγώ, πόσο παραπάνω ελεύθερο χώρο θα είχατε αν δεν αναγκαζόσασταν να... stockάρετε όπως και εγώ δεκάδες ή και εκατοντάδες κιλά τεχνολογικής σαβούρας "μπας και χρειαστεί".

Πάω να ξεσπάσω σε λυγμούς πάνω από την κούτα μου με τα 40πινα IDE καλώδια. Ή, μήπως καλύτερα πάνω από αυτήν με τα παράλληλα; Έχω και τα null modem, αυτά που τα πας; Ααααααχ...

r0x Zero: στο μηδέν ο ST. Ξανά!

4 χρόνια πίσω, Δεκέμβριος του 2014 και γράφω στο Retro Planet το πρώτο μου review για σύγχρονο παιχνίδι για 16μπιτο υπολογιστή: είναι το r0x για τον Atari STE, ένα πολύ απλό αλλά διασκεδαστικό παιχνιδάκι το οποίο, εντελώς αδικαιολόγητα στα μάτια και τα αυτιά του γράφοντος "απαιτεί" κάτι παραπάνω από τον απλό, κλασικό ST με τα 512ΚΒ μνήμης RAM για να τρέξει. Αν κάποιος ενδιαφέρεται, το review αυτό αναδημοσιεύτηκε αργότερα εδώ.

Στα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα από εξαίρεση έγινε κανόνας: ο Atari ST μπορεί στην πραγματικότητα να κυριάρχησε στην αγορά των 16bit home computers μεταξύ 1985-1988, μέχρι δηλαδή να πάρει τα ηνία οριστικά και αμετάκλητα η Amiga, μπορεί να πούλησε εκατομμύρια κομμάτια και μπορεί να γνώρισε διάδοχη κατάσταση στον - too little too late - STE που δεν συγκίνησε και πολύ κόσμο, αλλά οι demosceners δεκάρα δεν δίνουν για όλα αυτά. Λειτουργώντας εδώ και καμιά πενταετία περίπου σαν να μην υπήρξαν ποτέ οι ST/STF/STM/STFM, οι κατά τα άλλα συμπαθέστατοι ερασιτέχνες προγραμματιστές που απαρτίζουν την demoscene παράγουν υλικό σχεδόν αποκλειστικά για τους υπολογιστές της σειράς STE. Και, το έχω πει και γράψει επανειλημμένως: ό,τι καινούριο κυκλοφορεί είτε σε hardware είτε σε software για καλό είναι, αυτό είναι προφανές. Αλλά αυτή η συνεχιζόμενη τάση υποστήριξης ενός μηχανήματος που δεν λέει σχεδόν τίποτα σε κανέναν - γιατί, πείτε μου, ποιον άγγιξε ο STE, δηλαδή; - αντί για τον πρόγονό του που έγραψε ιστορία ε, προσωπικά με ξενίζει. Και πολύ μάλιστα...

Από τη στιγμή πάντως που οι άνθρωποι που έφτιαξαν το r0x το 2009 αποφάσισαν να χαρίσουν το (πολύ πιο απαιτητικό) r0x Zero στην retro community ήταν ηλίου φαεινότερο το ποια πλατφόρμα θα επέλεγαν, έτσι; R0x Zero λοιπόν, κυρίες και κύριοι, ένα top-down vertical shoot 'em up για τον Atari STE με (τουλάχιστον) 1ΜΒ μνήμης.

Το πρώτο προφανές συμπέρασμα από την κυκλοφορία του r0x Zero στα πλαίσια της Silly Venture 2018 είναι ότι ο original Atari ST μένει και πάλι στο μηδέν, για χάρη του STE. Το δεύτερο, και ίσως και σημαντικότερο, είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις που το ίδιο το παιχνίδι δικαιολογεί τις απαιτήσεις του για ανώτερο hardware. Χωρίς πλάκα, τουλάχιστον στον οπτικό τομέα το r0x Zero δείχνει όχι απλά εντυπωσιακό, αλλά ίσως το καλύτερο vertical shooter που εμφανίστηκε ποτέ σε υπολογιστή της σειράς ST/STE (γιατί για τον Falcon υπάρχουν και καλύτερα).

Δεν μπήκα στον κόπο να τρέξω το r0x Zero σε emulator: τον Atari STE τον έχω αποχωριστεί εδώ και καιρό και στο real thing (τον 1040STF) θα δοκιμάσω ευχαρίστως ό,τι κι αν κυκλοφορήσει που να τον υποστηρίζει. Μιας όμως και το r0x Zero είναι φτιαγμένο για STE περιορίστηκα στο να παρακολουθήσω το video που σας παραθέτω στο τέλος (και μερικά ακόμη). Με αυτά ως μόνα αποδεικτικά στοιχεία των πεπραγμένων του r0x Zero μπορεί κανείς να πει ότι έχουμε να κάνουμε με ένα Goldrunner on steroids που δείχνει ολίγον τι σαν... Battle Squadron (η μία ιεροσυλία μετά την άλλη, το ξέρω)!

Όπως έγραψα και παραπάνω, αισθητικά το παιχνίδι είναι απίστευτο/εντυπωσιακό/απερίγραπτο. Σαν gameplay δεν φαίνεται να θέτει νέα standards, αλλά, από την άλλη, και μέτριο απλά να είναι δεν θα μας χαλάσει, έτσι δεν είναι; Για Atari μιλάμε, η πλατφόρμα ένα (ΟΚ, δύο) Wings of Death έχει, ούτε Hybris, ούτε Battle Squadron, ούτε Disposable Hero αλλά ούτε και Banshee, οπότε...

Εν κατακλείδι, δύο πράγματα: πρώτον, ειλικρινά εύχομαι να πάψει πια αυτή η τάση για παραγωγές σχεδόν αποκλειστικά στον STE. Ο ένας και πραγματικός Atari ST όλοι ξέρουμε ποιος ήταν και, let's face it, ένα παιχνίδι ή demo μπορεί να φτιαχτεί για να τρέχει στον ST αλλά και στον STE. Το αντίστροφο δεν γίνεται, οπότε, ας μην μένει στην απέξω το 95% για να ικανοποιηθεί το 5% (ΟΚ, και για να έχουμε και πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα). Και, δεύτερον, το r0x Zero δείχνει, για homebrew shooter, απλά απίστευτο, μία κυκλοφορία από αυτές που πολύ σπάνια χαίρεται κάποια retro πλατφόρμα. Συνεπώς, αν διαθέτετε Atari STE τιμήστε το πάραυτα, κατεβάζοντάς το από εδώ και τρέχοντάς το.

Playstation Classic: έγινε η αρχή!

Ω ναι, το είχαμε προβλέψει, έτσι δεν είναι;

Σήμερα συμπληρώνονται 4 μέρες από την στιγμή που κυκλοφόρησε επίσημα το Playstation Classic. Ήδη, από την πρώτη μέρα έγινε γνωστό ότι αν συνδέσουμε σε κάποιο από τα USB ports της μικροσκοπικής κονσόλας ένα Logitech ή Corsair πληκτρολόγιο και πατήσουμε το πλήκτρο ESCape, μας δίνεται πρόσβαση σε ένα menu με ρυθμίσεις του εξομοιωτή όπως scanlines, frameskip κλπ. Καθόλου άσχημα, καθώς η Sony υποστήριζε ότι η δυνατότητα για scanlines δεν υπήρχε!

Fast forward 4 μέρες μετά λοιπόν, και, όπως μπορείτε να δείτε στο video που ακολουθεί, ένας hacker από την Άπω Ανατολή κατάφερε ήδη να κάνει το Playstation Classic να τρέξει ένα παιχνίδι δικής του επιλογής!

Φυσικά, είναι αυτονόητο ότι η Sony θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της προκειμένου να "κλειδώσει" την κονσόλα, αλλά σκεφτείτε το λογικά: η απαραίτητη επεξεργαστική ισχύς υπάρχει, ο εξομοιωτής υπάρχει, και USB ports υπάρχουν. Ε, τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια, για πείτε μου εσείς;

Μέχρι να γίνει η όλη διαδικασία περισσότερη εύκολη, αυτόματη και ευρείας κατανάλωσης αρκεστείτε στο βιντεάκι. Θα είμαστε άλλωστε in touch για ό,τι νεότερο!

Το Chaos Engine γίνεται 3D. Ή, περίπου...

Χωρίς να επιθυμώ να διακινδυνεύσω οτιδήποτε μπορεί να έχει την οποιαδήποτε αξία για μένα (χρηματική, χρηστική, συναισθηματική) παρόλα αυτά θα έβαζα άνετα στοίχημα ότι όλοι εσείς εκεί έξω θυμάστε το Chaos Engine, το κλασικό shooter των θρυλικών Bitmap Brothers που άπαντες λατρέψαμε στον Atari ST. Τι, νιώθω μια παγωμάρα; Αναρωτιέστε τι έγινε; Προσπαθείτε να κατανοήσετε τι διαβάσατε μόλις τώρα; Χα-χα-χα, σας τσάκωσα!

Εντάξει, είναι προφανής η (αξιόλογη) προσπάθεια για trolling που μόλις προηγήθηκε: κι αυτό διότι, ναι μεν το Chaos Engine κυκλοφόρησε - και ήταν και πάρα πολύ καλό, μάλιστα - στον Atari ST, αλλά, όταν αναφερόμαστε σε video game του 1993 είναι προφανές ότι η συντριπτική πλειοψηφία θα το γνωρίζει μέσω της έκδοσής του για Commodore Amiga κι όχι αυτής για τον συμπαθή και value for money 16μπιτο εκπρόσωπο της πάλαι ποτέ κραταιάς Αμερικάνικης εταιρίας...

Τέλος πάντων, όπως και να 'χει, είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο το Chaos Engine είναι λίγο ή πολύ γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ του Retro Computing. Γι αυτό και ίσως τελικά να έπρεπε να μην μας κάνει τόση εντύπωση η μεταφορά του παιχνιδιού στις 3 διαστάσεις!

Ναι, καλά διαβάσατε φίλοι και φίλες: ο Cherno, ένα μέλος του forum ZDoom εσχάτως προσέθεσε στον εμβληματικό τίτλο του παρελθόντος μία ακόμα (3η) διάσταση, μετατρέποντάς το σε - τι άλλο; - first person shooter!

Παραδόξως το παιχνίδι όχι μόνο δεν έχασε από τη μεταφορά, αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι μοιάζει σα να ζει μια δεύτερη νιότη - ακόμα κι αν η 3D έκδοση είναι κάτι παραπάνω από ημιτελής. Βλέπετε, έχουν μεταφερθεί μονάχα τα 2 πρώτα επίπεδα του πρώτου κόσμου και οι 3 από τους 6 μισθοφόρους γεγονός που δεν επιτρέπει σε όποιον θα το επιθυμούσε να ζήσει την ολοκληρωμένη εμπειρία του Chaos Engine σε 3 διαστάσεις, αλλά και που σίγουρα δίνει μια καλή ιδέα του τι θα μπορούσε να γίνει εάν ο Cherno αποφάσιζε να βάλει κάτω το κεφάλι και να μετατρέψει ολόκληρο το δημιούργημα των Bitmap Brothers σε 3D...

Αν θέλετε να ζήσετε και εσείς οι ίδιοι την εμπειρία του Chaos Engine 3D κατεβάστε αυτό εδώ, και ακολουθείστε τις οδηγίες του video του Amiga Bill:

(Πηγή: Vintage is the New Old)

Λύση-αρμολόγηση Playstation Classic!

Όπως σας έγραψα και στην χθεσινοβραδυνή ανάρτηση, απέμεναν ελάχιστες ώρες μέχρι την επίσημη κυκλοφορία του PlayStation Classic από την Sony. Πλέον, η έλευση του mini PlayStation είναι γεγονός, 24 ακριβώς χρόνια μετά την κυκλοφορία της παιχνιδομηχανής που έβαλε για τα καλά το 3D gaming στις ζωές μας αλλά και τις βάσεις για μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων, η οποία ανθεί μέχρι και σήμερα.

Αν θέλετε να αποχωριστείτε 99,99€ που βαραίνουν το πορτοφόλι σας, μια βολτίτσα σε γνωστές αλυσίδες πολυκαταστημάτων (δείτε εδώ και εδώ) θα σας βοηθήσει σε αυτό, με αντάλλαγμα φυσικά ένα PlayStation Classic με 2 joypads και 20 gaming τίτλους, αρκετοί εκ των οποίων προφανώς και ξενίζουν με την επιλογή τους.

Όπως σας έγραφα και χθες λοιπόν, ήταν αναμενόμενο σήμερα να έχουμε και το πρώτο video με disassembly/teardown της νέας κονσόλας, πράγμα που, φυσικά, ήδη συνέβη!

Ένας... ολόφρεσκος youtuber, o Graham Tinkers (λάτρης του Commodore 64, παρακαλώ) με ένα κανάλι που βαστά... 3 ολόκληρες ημέρες (!) είναι ο πρώτος που μας χαρίζει βιντεάκι ξεκοιλιάσματος του PlayStation Classic, οπότε και οφείλουμε να τον ευχαριστήσουμε και να του ευχηθούμε ολόψυχα πολλές χιλιάδες views!

Επίσης, έγιναν γνωστά ήδη και τα ακριβή τεχνικά χαρακτηριστικά της μικροσκοπικής κονσόλας. Δώστε βάση, λοιπόν:

Επεξεργαστής: MediaTek 8167a Quad A35 system on a chip με 4 πυρήνες χρονισμένους στα 1,3GHz.

Eπεξεργαστής γραφικών: Power VR GE8300.

Μνήμη: 16 GB ECC flash storage και 1 GB DDR3 RAM.

Διαβάζοντας τα παραπάνω χαρακτηριστικά, κατανοούμε 2 απλά αλλά πολύ σημαντικά πραγματάκια: το πρώτο είναι ότι, φυσικά, το PlayStation Classic εξομοιώνει το original PlayStation και το δεύτερο (και σημαντικότερο) ότι διαθέτει την απαραίτητη επεξεργαστική ισχύ (και γραφικά και μνήμη) ώστε να εξομοιώσει ΚΑΙ το PlayStation 2! Ναι, είναι γεγονός, και να θυμάστε ότι πρώτα εδώ το διαβάσατε αυτό!

Αναμένοντας τα πραγματικά σημαντικά νέα (τη μέρα και τον τρόπο δηλαδή που θα μπορέσουμε να παίξουμε Gran Turismo - και όχι μόνο - στο PlayStation Classic) σας αφήνω με το video του Graham:

Unboxing the Playstation Classic

Σε λίγες ώρες από τώρα θα ξημερώσει η 3η Δεκέμβρη του 2018. Μια Δευτέρα όχι ακριβώς σαν όλες τις άλλες, αφού θα είναι η μέρα που θα σηματοδοτήσει την επίσημη κυκλοφορία της mini κονσόλας που αποτελεί φόρο τιμής στο Sony PlayStation (ένα ήταν το PlayStation, μη ρωτάτε "ποιο;" εσείς εκεί πίσω), του PlayStation Classic δηλαδή.

Ήδη έγουν γραφτεί πάρα πολλά για το PlayStation Classic και έχουν γυριστεί ακόμα περισσότερα σε videos. Τι να λέμε τώρα, μέχρι κι εγώ έχω αναφερθεί ουκ ολίγες φορές, ποιον κοροϊδεύουμε; Καθώς λοιπόν απομένουν ελάχιστες ώρες μέχρι να μπορέσετε κι εσείς να εναποθέσετε το ζεστό σας κατοσταρικάκι στην μεγάλη τσέπη της Sony (δεν θα είναι και η πρώτη φορά, άλλωστε) και να αρπάξετε ένα PlayStation Classic από το ράφι του πλησιέστερου πολυκαταστήματος, κυκλοφόρησε και το πρώτο unboxing video για τη μικροσκοπική κονσόλα και είναι, απλά, υπέροχο.

Πραγματικά, από τα εκατομμύρια unboxing videos που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα, το συγκεκριμένο είναι ό,τι καλύτερο έχω δει προσωπικά, καθώς η προσοχή στη λεπτομέρεια, οπτική αλλά και ακουστική (!), φτάνουν στο επίπεδο του απόλυτου φετιχισμού (ακούστε πώς κάνει το χειριστήριο μέσα στο πλαστικό του και θα καταλάβετε κι εσείς τι ακριβώς εννοώ).

Πέρα από το unboxing, ο άνθρωπος (ή, οι άνθρωποι) του TheRelaxingEnd μας παρουσιάζει και αρκετά αποσπάσματα από τα menus του PlayStation Classic αλλά και από τα παιχνίδια που αξιώθηκε η Sony να συμπεριλάβει μαζί με την κονσόλα. Όσο θα απολαμβάνετε το video εδώ θα είστε και εδώ θα είμαι περιμένοντας δύο πράγματα: το πρώτο disassembly video (λογικά αύριο) αλλά και την πρώτη επιτυχή προσπάθεια για εκτέλεση δικών μας ISOs που, κάτι μου λέει, ότι δεν θα αργήσει να έρθει. Till then...