ReWind για τα 8μπιτα Atari

Μάλιστα. Καιρό είχαμε να τα πούμε αλλά να 'μαστε και πάλι. Όταν υπάρχει αφορμή δεν λέω όχι, και αυτή τη φορά το έναυσμα για την ανάρτηση που διαβάζετε μου το έδωσε ένα ολόφρεσκο - ημερών, μιλάμε! - demo, για μια όχι και τόσο συνηθισμένη στην demoscene πλατφόρμα, τα 8μπιτα μηχανήματα της Atari. Με τα παραπάνω δεν εννοώ ότι δεν υπάρχουν εκεί έξω δεκάδες (εκατοντάδες;) demos για τους υπολογιστές αυτούς, απλά ότι δεν είναι και τόσο δημοφιλείς όπως π.χ. ο Commodore 64.

To ReWind παρουσιάστηκε στις 10 Ιουλίου στην Πολωνία, στα πλαίσια του demoparty Lost Party 2022, όπου και κατέλαβε την πρώτη θέση. Διόλου παράξενο, όχι τόσο λόγω έλλειψης ανταγωνισμού όσο λόγω της αυτής καθαυτής δικής του ποιότητας. Πέρα από το γεγονός πως οι άνθρωποι των Zelax και New Generation "έριξαν" στο ReWind ό,τι κλασικό εφέ υπάρχει και δεν υπάρχει, πέρα από το ότι προγραμματιστικά έδωσαν τα ρέστα τους, πέρα από το ότι διέπρεψαν παραπάνω από μία φορές στον αισθητικό τομέα, κατάφεραν και βρήκαν και κάποιες φρέσκες ιδέες τις οποίες και υλοποίησαν με ιδανικό τρόπο.

Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι μία υπέρ του δέοντος χορταστική παραγωγή που έχει διάρκεια πάνω από 12 λεπτά - και μάλιστα χωρίς να επαναλαμβάνεται ή να κουράζει. Αυτό που εντυπωσιάζει αν κάτσει κάποιος να το σκεφτεί είναι το ότι τα 8μπιτα Atari είναι μία υπολογιστικά πλατφόρμα που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην αγορά πριν το τέλος της δεκαετίας του '70, τότε που τα 4ΚΒ μνήμης RAM ήταν αποδεκτό νούμερο και η έγχρωμη απεικόνιση κάθε άλλο παρά δεδομένη. Το ReWind όμως είναι ακριβώς το αντίθετο, αφού εκμεταλλεύεται πλήρως την - τεράστια, για 8bit micros - χρωματική παλέτα των "μικρών" υπολογιστών της Atari, προσφέροντας πανέμορφα γραφικά με μεγάλο χρωματικό εύρος.

Το ReWind μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ αν διαθέτετε τον κατάλληλο εξοπλισμό για να το τρέξετε (ή απλά έναν εξομοιωτή). Αν σας έχει πάρει από κάτω με αυτή την ανυπόφορη ζέστη προσωπικά σας νιώθω: καθίστε και δείτε το demo στο βίντεο που ακολουθεί απλά...

Review: Frogger Arcade για Commodore 64

Frogger Arcade (Commodore 64) - Digital Monastery

Νομίζω ότι όλοι πρέπει να θυμάστε το Frogger, το arcade αυτό παιχνίδι με το πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι είχε για πρωταγωνιστή έναν… βάτραχο (όχι, δεν αναφέρομαι στο Superfrog, ξεκολλάτε Αμιγκάδες!) ο οποίος προσπαθούσε ο άμοιρος να διασχίσει μια λεωφόρο γεμάτη οχήματα και ένα ποτάμι γεμάτο κινδύνους προκειμένου να φτάσει στη φωλιά του. Το Frogger ήταν ένα από τα πλέον κλασικά coin ops των αρχών της δεκαετίας του '80 και αποτέλεσε, όπως και το Donkey Kong για το οποίο σας έγραψα παραπάνω, ένα από τα αγαπημένα θέματα για μεταφορά στους 8bit υπολογιστές. Στον Commodore 64, η πλέον γνωστή έκδοση είναι η officially licensed του 1983 από την Sierra Online και τους Parker Brothers.

 

Αν και υπήρξαν (κυριολεκτικά) δεκάδες ports του Frogger στον Commodore 64, κανένα δεν έδειχνε ακριβώς όπως το coin op. Ο λόγος πολύ απλός: το orientation της οθόνης. Έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιαιτέρως κάθετα "μακρόστενο" παιχνίδι το οποίο ναι μεν στις μεταφορές μπορεί να διατηρούσε το playability του arcade, αλλά οπτικά ξένιζε στην landscape oriented οθόνη του 64άρη. 

 

Εδώ λοιπόν έρχονται τα μέλη του Digital Monastery, που αποτελεί το τμήμα ανάπτυξης παιχνιδιών του ιταλικού group Hokuto Force. Τι έκαναν λοιπόν οι άνθρωποι του "Ψηφιακού Μοναστηριού" προκειμένου να χωρέσουν το Frogger με τις σωστές του αναλογίες στην οθόνη του Commodore 64; Ε, άφησαν ένα κομμάτι (στη δεξιά πλευρά) κενό, "πάτησαν" και λίγο στο border και ιδού το αποτέλεσμα: το Frogger Arcade που δείχνει ίδιο και απαράλλαχτο με το… arcade Frogger!

 

Φυσικά, για να καταστεί "ίδιο και απαράλαχτο" έπρεπε να μεταφερθούν και 2-3 ακόμα πραγματάκια με τον ενδεδειγμένο τρόπο, ήτοι τα γραφικά, ο ήχος, η κίνηση και, κυρίως, το gameplay. Πολύ απλά και πολύ λακωνικά θα γράψω ότι αυτό συνέβη.

Μερικές φορές είναι που το ίδιο το μέσο σε περιορίζει από το να δείξεις αυτό που θέλεις. Έτσι λοιπόν, ακόμα κι αν μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, ένα video είναι εκατοντάδες ή και χιλιάδες εικόνες, άρα και εκατοντάδες ή χιλιάδες λέξεις, αν κάνουμε τον πολλαπλασιασμό. Εντάξει, δεν πάει έτσι ακριβώς, αλλά αυτό που θέλω να εξηγήσω είναι ότι υπάρχει στο Youtube ένα video που δείχνει τα Frogger Arcade και arcade Frogger δίπλα-δίπλα, από την αρχική οθόνη μέχρι και το "Game Over". Αναζητείστε το, βρείτε το και δείτε το και θα καταλάβετε πόσο καλή δουλειά έχει γίνει και σε πόσο πιστή μεταφορά αναφερόμαστε…

 

Εν κατακλείδι, το Frogger Arcade είναι μία μοναδική δημιουργία, ένα παιχνίδι που δείχνει τι μπορεί να γίνει όταν οι προγραμματιστές έχουν κέφια και ένας ακόμα τίτλος που επιβεβαιώνει ότι ο Commodore 64 - και παρά τη μεγάλη μου συμπάθεια και εκτίμηση στους ZX Spectrum και Amstrad CPC - ήταν μάλλον η απόλυτη 8bit gaming πλατφόρμα. Παίξτε το!

Βαθμολογία: 9/10

Το παραπάνω review δημοσιεύθηκε στο 16ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet, που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2017.

The Spectrum Show επεισόδιο 118

Αχ, πραγματικά θαυμάζω την προσήλωση του Paul Jenkinson σε αυτό που επέλεξε να αναλάβει και να πραγματοποιεί σε μηνιαία βάση. Ναι, το μαντέψατε, ένα νέο επεισόδιο του The Spectrum Show. Ο άνθρωπος δεν "μάσησε" από τα χρόνια που πέρασαν, δεν πτοήθηκε από καραντίνες και τα ρέστα, και δεν άδραξε την ευκαιρία να πει στα 100 επεισόδια "ΟΚ, that was it" - που και πάλι "μπράβο!" θα του λέγαμε και θα μνημονεύαμε για χρόνια τη δουλειά του.

Αμ δε, εκεί που οι υπόλοιποι ανυπομονούν να συναντήσουν την πρώτη δυσκολία για να βρουν αφορμή για μια μεγαλοπρεπή έξοδο συνοδευόμενη από κάτι του στυλ "να, βλέπετε, εγώ προσπάθησα και είχα όλη την καλή διάθεση, αλλά έτυχε αυτό και..." ο Paul βάζει το κεφάλι κάτω και συνεχίζει ως μεσήλικο και πεισματάρικο αρκουδάκι της Duracell εμποτισμένο με τη νοοτροπία του Rocky Balboa.

Την έχω στο μυαλό μου την εικόνα: εκεί, στα μέσα του Αυγούστου που θα πλατσουρίζω στην πισίνα του 5άστερου ξενοδοχείου πλαισιωμένος από καυτά μοντέλα θα προσπαθώ να αποφύγω τις τσούχτρες και θα τρέχω να βρω λίγη σκιά για να μειώσω κάπως τις πιθανότητες για μελανώματα στο σταφιδιασμένο μου δέρμα, θα μου σκάσει ειδοποίηση στο κινητό να με ενημερώσει ότι ξέρεις, guess what?, κυκλοφόρησε καινούριο επεισόδιο του The Spectrum Show! Γιατί, όταν οι υπόλοιποι προσπαθούμε να αλλάξουμε παραστάσεις ή να γεμίσουμε καμιά μπαταρία και να οπλιστούμε με θάρρος για τους επερχόμενους μήνες, ο Paul, ως τροφοδοτούμενος από έναν μίνι πυρηνικό αντιδραστήρα με το σήμα της Sinclair να δεσπόζει (το τελευταίο δημιούργημα του "θείου" που άφησε ως παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα, ο ZX MicroReactor) θα συνεχίζει εκεί όπου οι άλλοι σταματούν. Και δεν είναι να πεις ότι πρόκειται για κανέναν 8bit guy που βγάζει τα προς το (ευ) ζην από το YouTube, έτσι; Ο Paul, παρά τη στήριξη κάποιων Spectrum fans ό,τι κάνει το κάνει βασικά για τη φανέλα, ταγμένος σε ιδεώδη και ιδανικά άλλων εποχών.

Τι να πω; Μπράβο του, φυσικά, μπράβο και στον Geoff που βάζει κι αυτός το κατιτίς του και... long live the Spectrum!