Είτε πρόκειται για σειρά που παρακολουθούμε συστηματικά, είτε για περιοδικό που αγοράζουμε ανελλιπώς, η αλήθεια είναι ότι κάποια επεισόδια ή τεύχη θα μας αρέσουν περισσότερο από τα υπόλοιπα. Θες να είναι ο ρυθμός, θες να είναι η θεματολογία που μας αγγίζει περισσότερο, ακόμα και μεταξύ των αγαπημένων έχουμε προτιμήσεις. Αυτό μου έφερε στο νου το νέο (120ο) επεισόδιο του The Spectrum Show, στο οποίο, πολύ απλά, ο Paul Jenkinson ξεπέρασε τον εαυτό του!
Αν και το νέο βίντεο είναι μεγαλύτερο από ό,τι συνήθως (42 λεπτά, παρακαλώ), η επιλογή της ύλης του είναι τέτοια που βλέπεται... μονορούφι! Με κυρίαρχο το πολύ ενδιαφέρον θέμα με τα "σπαστήρια" (interfaces τύπου Multiface για αντιγραφή παιχνιδιών, εισαγωγή pokes κλπ) αλλά και την πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση μερικών συλλογών (compilations) από όλες τις "εποχές" του ZX Spectrum, το 120ο επεισόδιο του The Spectrum Show μας θυμίζει πόσο εντυπωσιακά αποτελέσματα μπορεί να αποφέρει ο συνδυασμός knowhow με ατέλειωτο μεράκι.
Αν και έχω κατανοήσει εδώ και χρόνια το επίπεδο της δουλειάς του Paul Jenkinson, ο μπαγάσας με έκανε εν μέσω διακοπών να κατεβάσω τον Spectaculator (emulator για τον ZX Spectrum) και να τρέξω μερικούς από τους τίτλους που μου θύμισε - ή που μου έμαθε - με το τελευταίο επεισόδιο του The Spectrum Show. Και, εννοείται, κάθε άλλο παρά το μετάνιωσα!
Τέλος πάντων, να μη μακρηγορώ, το περί ου ο λόγος βίντεο ακολουθεί:
Ο Commodore 64 είναι αναμφισβήτητα ο βασιλιάς της Demoscene. Όχι μονάχα είναι ο υπολογιστής του οποίου τα όρια - αυτά που νομίζαμε, τουλάχιστον - ξεπεράστηκαν εκατοντάδες φορές από αντίστοιχα κορυφαία demos, αλλά επί της ουσίας είναι και το μηχάνημα που γέννησε την Demoscene, ξεκινώντας από τα cracktros που διάφορα crews ενσωμάτωναν στα παιχνίδια που "έσπαγαν" τη δεκαετία του '80. Έτσι λοιπόν, μπορεί με ασφάλεια κάποιος να υποθέσει πως κάθε νέα παραγωγή από κάποιο group με πολυετή παρουσία στο χώρο, θα είναι τουλάχιστον αξιόλογη. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το The World Is Not Enough - We Need More Scrollers από τους Bonzai.
Η νέα δημιουργία του δημοφιλούς group εμφανίστηκε πρόσφατα στα πλαίσια του demoparty Gubbdata 2022 - πήρε και την πρώτη θέση μάλιστα αν αυτό έχει κάποια σημασία - και, όπως μπορεί κάποιος εύκολα να συμπεράνει από τον τίτλο της, θεματολογικά κινείται στο σύμπαν του James Bond και των ταινιών του womanizer πράκτορα που είχε άδεια να σκοτώνει (γιατί στην τελευταία ταινία τον σκότωσαν άλλοι. Ξέρω, spoiler, αλλά δε μπορούσα να το κρατήσω μέσα μου, το ξενέρωμα ήταν τεράστιο).
To The World Is Not Enough - We Need More Scrollers είναι ένα ιδιαιτέρως fun to watch (and listen) demo, με υπέροχα γραφικά και εξαιρετικά covers μερικών από τα πιο διάσημα μουσικά θέματα των ταινιών του James Bond. Δείτε το και ακούστε το, θεωρήστε το σαν ένα ιδανικό, γλυκό επίλογο για το καλοκαίρι που τελειώνει. Αν είστε περισσότερο μερακλήδες από την πλειονότητα μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ και να το απολαύσετε σε πραγματικό 64άρη ή εξομοιωτή.
Ήταν ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες που σημάδεψαν με τα έργα τους τη χρυσή εποχή των home computers. O Oliver Frey φιλοτέχνησε με τις δημιουργίες του τα εξώφυλλα και τις αφίσες στα Zzap!64, Crash και Amtix όχι μονάχα στα 80s, αλλά και πολύ αργότερα, στις ετήσιες και στις τριμηνιαίες εκδόσεις από την Fuzion Retro Books που κυκλοφόρησαν την τελευταία τετραετία. Επίσης συχνά έργα του κόσμησαν τα εξώφυλλα και τις σελίδες του Retro Gamer.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ελβετία, ο Oliver Frey μετακόμισε σε νεαρή ηλικία στη Βρετανία όπου και γνώρισε τον μετέπειτα σύντροφό του, Roger Kean. Μαζί ξεκίνησαν την κυκλοφορία διάφορων πορνογραφικών περιοδικών και κόμικς gay περιεχομένου που φιλοτεχνούσε ο Frey με το ψευδώνυμο Zack, μέχρι που μία επιδρομή από την αστυνομία το 1981 είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή όλου του στοκ και των έργων του Oliver. Η συνέχεια της δουλειάς του είχε λιγότερο αμφιλεγόμενο περιεχόμενο, καθώς μαζί με τον Roger Kean και τον αδερφό του Oliver, Franco, δημιούργησαν την Newsfield Publications και κυκλοφόρησαν το πιο επιτυχημένο περιοδικό με αντικείμενο τον ZX Spectrum, το Crash.
Η επιτυχία του Crash ήταν τόσο μεγάλη που σύντομα ακολούθησε η έκδοση του Zzap!64 (για τον Commodore 64 και τα παιχνίδια του) και αργότερα αυτή του Amtix (για τους Amstrad CPC). Ο Oliver Frey συνέχισε τη δημιουργία έργων fantasy και space θεματολογίας και μετά το πέρας της εποχής του home computing, όντας ενεργός μέχρι το τέλος, καθώς χθες, 21/8 έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών.
Για όσους έζησαν τις χρυσές μέρες των 8/16bit υπολογιστών παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα και εκτός Ελλάδας και πέρα από τις σελίδες του Pixel, ο Oliver Frey μαζί με τον Bob Wakelin βρίσκονταν πίσω από την πλειονότητα των εξωφύλλων περιοδικών και video games και η δουλειά τους άφησε το στίγμα της σε μια ολόκληρη εποχή. Έργα του Oliver Frey μπορείτε να θαυμάσετε στο επίσημο website του.
Το group Offence αποτελεί γνωστή και μη εξαιρετέα πηγή δημιουργίας κορυφαίων demos για την διαχρονικά πιο αγαπημένη πλατφόρμα της demoscene, τον Commodore 64, εδώ και πολλά χρόνια. Έτσι και φέτος, στα πλαίσια του demoparty Gubbdata 2022 τα μέλη του group παρουσίασαν τη νεότερη παραγωγή τους, το Lifecycle.
Το Lyfecycle είναι από τα demos αυτά που ξεχωρίζουν περισσότερο με την ποιότητα και τη θεματολογία τους, παρά με τα record breaking εφέ τους. Οι Offence θέλησαν να παρουσιάσουν τον κύκλο της ανθρώπινης ζωής από τη σύλληψη μέχρι το (αναπόφευκτο) τέλος και το έπραξαν άρτια με τη νέα τους δουλειά που συνδυάζει λιτά μα εξαιρετικά γραφικά υψηλής ανάλυσης, τέλειο animation, και ένα soundtrack το οποίο... χμ, κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος θα μπορούσε να ήταν πολύ-πολύ καλύτερο.
Αυτό δε μειώνει ιδιαίτερα την αξία του Lifecycle που είναι αναμφίβολα ένα από τα demos που ξεχωρίζουν, όχι μονάχα λόγω θεματολογίας αλλά και χάρη στη μελαγχολική (προς... καταθλιπτική) προσέγγιση αυτής. Όπως και να 'χει τώρα που είναι καλοκαιράκι αν βρίσκεστε στην εξοχή ή σε κάποια όμορφη παραθαλάσσια τοποθεσία τσεκάρετέ το, αφού το περιβάλλον θα βοηθήσει να μη σας πάρει από κάτω. Αν τώρα βρίσκεστε στο καυτό τσιμεντένιο ανοσιούργημα που ονομάζεται "Αθήνα" σκεφτείτε το μια-δυο φορές παραπάνω γιατί το Lifecycle είναι ικανό να σας οδηγήσει σε μαύρες σκέψεις...
Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ για να το απολαύσετε σε έναν πραγματικό Commodore 64 ή σε εξομοιωτή ενώ, ως συνήθως, ακολουθεί και το βίντεο που, let's face it, είναι η εύκολη λύση. Άντε, και καλή δύναμη!
Ήταν κάπου εκεί, στα τελευταία χρόνια κυριαρχίας της Amiga, τότε που η πλατφόρμα είχε αρχίσει ήδη να παίρνει την κατιούσα καθώς η μαμά Commodore αποδείχτηκε ανίκανη να κρατήσει στη ζωή την κότα που έκανε τα χρυσά αυγά. Εκεί λοιπόν, στο 1992, που όσοι έχουν ζεστό χρήμα να σπρώξουν το ακουμπάνε σε 80286PC compatibles με VGA κάρτες γραφικών, σκάνε κάποια demos σαν το World of Commodore να μας θυμίσουν πως ό,τι κι αν έχουν να αραδιάσουν τα PCs σε τεχνικά χαρακτηριστικά μια απλή Amiga με τεχνολογία του 1985 και (πλέον) σαφώς μικρότερο κόστος μπορεί να τους βάλει τα γυαλιά σε ό,τι έχει να κάνει με demos και παιχνίδια. Τα θυμάστε όλα αυτά, τα ζήσατε, δεν τα βγάζω από το μυαλό μου. Μήπως όμως κάναμε λάθος;
To group CRTC πραγματικά έχει βαλθεί να αποδείξει ότι βλακείες λέγαμε και (κυρίως) πιστεύαμε. Ποιοι 80286 και ποιες VGA; Θα μπορούσε άραγε κάποιος έχων σώας τα φρένας να ισχυριστεί ότι ένα απλό IBM PC με CGA κάρτα γραφικών - ναι, αυτό που έτρεχε μονάχα το Lotus 1-2-3 και άλλες αντίστοιχα διασκεδαστικές εφαρμογές - θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τη "Μεγάλη Κυρία" στο γήπεδό της και στο παιχνίδι της; Προφανώς και όχι. Αν δηλαδή δεν ήθελε να τον αποκαλούν τρελό και να του κρεμάσουν κουδούνια. Όμως...
Όμως το σωτήριο έτος 2018 εμφανίστηκε ένα demo για τα PCs - τα "κανονικά", της IBM με original CGA κάρτα γραφικών - που μας έβαλε στη διεργασία του προβληματισμού: "ρε, μπας και...". Ήταν τόσο εντυπωσιακό για τα δεδομένα του IBM 5150 το 8088 mph (αυτό ήταν το όνομά του) που μπορεί να μη γκρέμισε τις κοσμοθεωρίες μας, αλλά σίγουρα μας έκανε να αναρωτιόμαστε. Ε, αμ δε, δε θα μας άφηναν να ησυχάσουμε!
4 χρόνια αργότερα, οι CRTC - εκ των δημιουργών του 8088 mph - επανέρχονται με... χατ τρικ από τα αποδυτήρια αυτή τη φορά για να βουλώσουν στόματα. Ή για να κρεμάσουν σαγόνια. Ή και τα δύο. Γιατί η νέα τους δημιουργία, το Area 5150 είναι απλά... εντυπωσιακό, ανεπανάληπτο, χιτσκοκικό, συγκλονιστικό, ακατάλληλο για καρδιακούς και βάλτε κι εσείς όποιον άλλο χαρακτηρισμό γουστάρετε. Ναι, το demo αυτό είναι τόσο εντυπωσιακό που το οπτικό αποτέλεσμα που παράγει είναι χαλαρά εφάμιλλο μιας Amiga κι ας τρέχει σε χειρότερο και πιο αργά χρονισμένο επεξεργαστή και σε χειρότερη κάρτα γραφικών! Μιλάμε για απίστευτο επίτευγμα, για μια παραγωγή που αν υπάρχει στοιχειώδης δικαιοσύνη στον κόσμο θα συζητιέται για χρόνια.
Δεν θα γράψω περισσότερα, κυρίως διότι δεν διαθέτω τέτοιο πλούσιο λεξιλόγιο που να μπορεί να ανταποκριθεί στα συναισθήματα που προκαλεί το Area 5150 σε όσους μπορούν να συνειδητοποιήσουν τι κάνει και σε τι hardware τρέχει. Αντί γι' αυτό, σας παραθέτω πέρα από το ίδιο το demo (το video που προηγήθηκε) και ένα μικρό ντοκουμέντο από τις αντιδράσεις που προκάλεσε η πρώτη δημόσια προβολή του στα πλαίσια του demoparty Evoke 2022 πριν από περίπου μία εβδομάδα. Υποκλιθείτε στο μεγαλείο των CRTC και του μοναδικού Area 5150:
Έχουμε μπει στον Αύγουστο πλέον και ο καθένας μας περιμένει τη στιγμή που θα πέσει στα δροσερά νερά του Αιγαίου (ή του Ιονίου, δεν έχει στ' αλήθεια σημασία) προκειμένου να αναζωογονηθεί από τα 40άρια που χτυπάει ο υδράργυρος. Δεν είναι ο ιδανικός καιρός για retro computing, κάτι στην (καυτή) ατμόσφαιρα σε τραβάει να βγεις έξω και να πας για έναν καφέ ή μια παγωμένη μπύρα στην πλησιέστερη σκιά ή, αν είσαι στο κατάλληλο μέρος, για το μπανάκι που έγραφα παραπάνω.
Είναι γνωστό όμως ότι αυτά δεν συγκινούν τους πραγματικούς ρετροκομπιουτεράδες: την ώρα που οι υπόλοιποι χαλαρώνουν, αυτοί προσπαθούν με έναν εξομοιωτή microdrive να χαρίσουν στοιχειώδη αξιοπιστία στο παροιμιωδώς αναξιόπιστο περιφερειακό της Sinclair, έστω και 38 χρόνια αργότερα. Ή να χρησιμοποιήσουν κάποιον εξομοιωτή κασέτας για να ακούσουν τους (παραδόξως αγαπημένους) ήχους φορτώματος του Spectrum. Όχι, αν ασχολείσαι με αυτό το hobby δεν σε συγκινούν θάλασσες, καλοκαίρια, ακρογιαλιές και άλλα τέτοια ρηχά πράγματα. Το κορμί σου δεν το έχει δει ποτέ ο ήλιος και τα μάτια σου δε μπορούν καλά-καλά να νετάρουν σε κάτι αν αυτό δεν είναι CRT οθόνη. Δεν σε νοιάζουν όλα αυτά γιατί εσύ ακόμα προσπαθείς να ξεπεράσεις την προδοσία της μετάβασης από τα 8 στα 16bits. Ήταν μεγάλο το χτύπημα και 35 χρόνια δεν φαίνεται να απάλυναν τον πόνο.
Την ίδια ώρα, στην άλλη πλευρά της Ευρώπης, ο συμπαθέστατος κύριος Paul Jenkinson προσπαθεί (φαινομενικά) να γεφυρώσει το χάσμα, καθώς, στο νέο επεισόδιο του The Spectrum Show δοκιμάζει τις εκδόσεις κλασικών παιχνιδιών του ZX Spectrum στην Amiga. Στην TheA500 mini, για την ακρίβεια. Και, guess what? Καταλήγει (φυσικά) στο συμπέρασμα ότι οι εκδόσεις του "γομολάστιχα" είναι καλύτερες! Και όχι μονάχα αυτό, αλλά έχει και δίκιο! Τα 8bits φτάνουν και περισσεύουν, τ' ακούτε;
Αυτά και πολλά ακόμη μπορείτε να δείτε στο νέο, Αυγουστιάτικο επεισόδιο του The Spectrum Show. Βρείτε μια σκιά που να φυσάει δροσερό αεράκι, πάρτε έναν παγωμένο καφέ και απολαύστε άφοβα.
