Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2024

DIY Arcade Controller: τελειοποιώντας το χειριστήριο

Στις 29 Νοεμβρίου του περασμένου έτους είχα γράψει για το do-it-yourself USB arcade controller που έφτιαξα με τα parts που προμηθεύτηκα από το Nettop στην Καλλιθέα. Τώρα νομίζω ότι έφτασε ο καιρός να τελειοποιήσω το εν λόγω χειριστήριο, εκμεταλλευόμενος όλες τις δυνατότητες που αυτό δίνει. Το πρώτο πράγμα που έκανα λοιπόν ήταν να προμηθευτώ ένα οκτάγωνο gate για να εγκαταστήσω στο κάτω μέρος του (τύπου) Sanwa stick, κάτι που μικραίνει κάπως τις διαδρομές του μοχλού αλλά και τις κάνει πολύ πιο συγκεκριμένες. Δείτε παρακάτω και παρατηρείστε τις διαφορές:


Βέβαια, ψάχνοντας το θέμα λίγο παραπάνω διαπίστωσα ότι και το original τετράγωνο gate μπορούσε να ρυθμιστεί - περιστρέφοντας το κεντρικό του τμήμα- ώστε να κινείται αυστηρά και με μεγάλη σαφήνεια προς τέσσερις κατευθύνσεις (πάνω, κάτω, αριστερά και δεξιά) και ίσως να μην είχε χρειαστεί να περιμένω σχεδόν 2 μήνες (!) μέχρι να μου έρθει από Κίνα το οκτάγωνο gate! Τελικά όμως καταλήγω ότι - για τα προσωπικά μου γούστα, τουλάχιστον - με το οκτάγωνο gate έχει κανείς την απόλυτη αίσθηση και ακρίβεια. Οπότε όλα καλά και χαλάλι το δίμηνο.


Είχα αναφέρει από την προηγούμενη φορά αν δεν απατώμαι ότι το εν λόγω arcade controller παίζει πρακτικά με όλα τα λειτουργικά και σε όλα τα μηχανήματα - τουλάχιστον όλα όσα είχα εγώ στη διάθεσή μου για να το δοκιμάσω. Το μόνο μου - μεγάλο, όμως - παράπονο ήταν η απουσία autofire καθώς, με δεδομένο ότι τα αγαπημένα μου παιχνίδια είναι τα shoot 'em ups και ότι πλέον βαριέμαι του θανατά το ασταμάτητο τάκα-τάκα με το fire button, θα έπρεπε να βρω μία λύση. Αμ έλα που αυτή βρισκόταν 2 μήνες τώρα μπροστά στα μάτια μου!

Βλέπετε, το USB Zero Delay Encoder ήτοι η πλακέτα του κιτ που προμηθεύτηκα από τη Nettop παρέχει τη δυνατότητα για autofire (αλλά και για rapid fire) αλλά δεν ήξερα πώς να τη χρησιμοποιήσω! Τελικά, με λίγο ψάξιμο βρήκα πως το μόνο που είχα να κάνω ήταν να συνδέσω 3 κουμπιά στις θέσεις auto, rapid και CLR της πλακετούλας και να τα χρησιμοποιώ ως εξής: κρατώντας πατημένο το autofire πατάμε το κουμπί του οποίου επιθυμούμε να γίνεται αυτόματα και επαναλαμβανόμενα η λειτουργία - εν προκειμένω το fire button - και μετά αφήνουμε και τα 2 κουμπιά. Πλέον, έχουμε το autofire ενεργό! Αντίστοιχα λειτουργεί και το rapid fire, κρατώντας πατημένο το rapid fire και πατώντας μία φορά το fire button και αφήνοντας αμφότερα τα πλήκτρα στη συνέχεια. Με το κουμπί CLR και το αντίστοιχο fire button απενεργοποιούμε κατά το δοκούν το auto ή rapid fire που ενεργοποιήσαμε προηγουμένως. Και, αν αναρωτιέστε (όπως έκανα και εγώ, άλλωστε) ποια είναι η διαφορά του autofire με το rapid fire, απλά, στην περίπτωση του πρώτου δεν χρειάζεται να κρατάμε πατημένο το fire button για να πυροβολήσουμε ενώ στην περίπτωση του δεύτερου όσο το κρατάμε πατημένο ρίχνει αυτόματα.

Τώρα, μετά από όλα τα παραπάνω, το να κάτσω να αναλύσω τι σημαίνει και πόσο καλό είναι ένα USB arcade χειριστήριο που το συναρμολογείς μόνος σου, έχει 8 κουμπιά και λειτουργία auto και rapid fire στα 5 από αυτά, έχει καταπληκτικές βεντούζες που το κρατάνε σταθερό σε οποιαδήποτε επιφάνεια, παίζει παντού και κοστίζει συνολικά... 39€ (!), ε, δεν έχει και μεγάλο νόημα. Νομίζω ότι αποτελεί την πλέον τίμια λύση για όποιον ψάχνει USB χειριστήριο αυτού του τύπου και προσωπικά το απόλαυσα και το καταχάρηκα και φυσικά συνεχίζω να το κάνω. Μη σας πω ότι θα πάρω και δεύτερο...

Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2024

The Spectrum Show επεισόδιο 137

Είναι στιγμές που - παρακολουθώντας κάποιο επεισόδιο του The Spectrum Show- πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται "μα για πόσο καιρό ακόμα θα βρίσκει υλικό;". Γιατί άλλο το να φτιάχνεις μια σειρά από βιντεάκια για retro computers γενικώς κι άλλο να επικεντρώνεσαι αποκλειστικά στον ZX Spectrum - όλο μεγάλη κι αν ήταν η κληρονομιά που άφησε ο κλασικός υπολογιστής της Sinclair - και να έχεις φτάσεις αισίως τα 137 επεισόδια, έτσι δεν είναι;

Φυσικά, είναι γεγονός ότι δεν σου αφήνουν όλα τα επεισόδια του The Spectrum Show την ίδια γεύση: κάποια είναι εξαιρετικά, κάποια συμπαθητικά ενώ υπάρχουν και κάποια που είναι απλά μέτρια. Αυτό δεν έχει να κάνει με την εκάστοτε δουλειά του δημιουργού του Show, του Paul Jenkinson, αλλά με τη θεματολογία του κάθε επεισοδίου περισσότερο. Και σίγουρα (;) υπάρχουν θέματα με τα οποία δεν έχει καταπιαστεί ακόμα ο Paul, αλλά προσωπικά μου δίνει την εντύπωση ότι έχει αγγίξει κατά καιρούς (θεματολογικά) αντικείμενα που ούτε καν θα μου περνούσαν από το μυαλό. Οπότε μπράβο του και ειλικρινά ελπίζω να μπορέσει να το κάνει για καιρό ακόμα, παρόλο που ήδη έχει καταρρίψει κάθε ρεκόρ σε αριθμό επεισοδίων για ένα τόσο συγκεκριμένο αντικείμενο.

Στο νέο επεισόδιο του The Spectrum Show που "ανέβηκε" πριν από μερικές ώρες το θέμα που κυριαρχεί είναι η παρουσίαση του The Personal Computer Show του 1988 που έλαβε χώρα στο εντυπωσιακό (και αχανές) Earls Court Exhibition Centre, έναν χώρο που πλέον δεν υπάρχει καθώς κατεδαφίστηκε το διάστημα μεταξύ 2014-2016, περίπου 80 χρόνια μετά τη δημιουργία του (1935-1937). Πέρα από το θέμα του Personal Computer Show του '88 στο 137ο επεισόδιο του The Spectrum Show μπορεί κανείς να δει παρουσιάσεις παιχνιδιών (παλιών και νέων), gameplay video & chat και ένα type-in listing. Ομολογουμένως η ύλη δεν είναι συγκλονιστική αλλά δεν μπορείς να απαιτείς από κάποιον να βρίσκεται για πάνω από 10 χρόνια στο peak της δημιουργικότητας και της έμπνευσής του, έτσι δεν είναι;

Προσωπικά δεν απογοητεύομαι: έχω εμπιστοσύνη στον Paul και στο έργο του και είμαι βέβαιος ότι μελλοντικά θα ακολουθήσουν αρκετά ακόμα επεισόδια που θα μας κάνουν να σκεφτούμε "ρε τι έφτιαξε πάλι ο άνθρωπος!". Till then...

Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2024

c-Drug για Atari 8bit

Αν και πρόκειται για μία από τις πλέον διαχρονικές πλατφόρμες στην ιστορία των 8μπιτων μικροϋπολογιστών, τα 8bit μηχανήματα της Atari δεν έτυχαν ποτέ ιδιαίτερης προσοχής, αναγνώρισης ή έστω αξιόλογης εμπορικής πορείας στην Ευρώπη. Αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού να είναι σχετικά άγνωστα στο ευρύ κοινό στη δική μας πλευρά του Ατλαντικού, ενώ, αντίθετα, στις Η.Π.Α. αποτέλεσαν - για κάποια χρόνια, τουλάχιστον - το αντίπαλο δέος του "πολύ" Commodore 64. Και γιατί όχι; Με τον ίδιο (ουσιαστικά επεξεργαστή), ένα κάρο χρώματα, ποιοτική κατασκευή, αξιοσημείωτα καλό ήχο και σχεδιασμό των υποκυκλωμάτων από τον ένα και μοναδικό Jay Miner σίγουρα είχαν τα φόντα να αντιπαρατεθούν απέναντι στο 64άρη. Και, άσχετα αν γνωρίζουμε ποιος κέρδισε τελικά, αυτό ελάχιστα αφαιρεί από την αξία των 8μπιτων υπολογιστών της Atari, με κάποιους από αυτούς πραγματικά να ξεχωρίζουν (800, 800XL, 130XE) έστω και για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.

Με την ευκαιρία της αναμενόμενης κυκλοφορίας του The400 Mini από την Retro Games Ltd. στις 28 Μαρτίου που θα δώσει τη δυνατότητα με αρκετά χαμηλό κόστος στο ευρύ κοινό να εξερευνήσει τον κόσμο των 8μπιτων Atari έστω και ετεροχρονισμένα, σκέφτηκα να σας δώσω μια γεύση από την πλατφόρμα - μετά από πολύ καιρό, είναι η αλήθεια - με ένα αρκετά παλιό, αλλά αρκούντως αντιπροσωπευτικό των δυνατοτήτων της demo, το c-Drug από το 2011.


 

Το c-Drug είναι μία παραγωγή των groups Agenda, Mad Team και laresistance και παρουσιάστηκε στο demoparty Silly Venture, το Νοέμβριο του 2011. Βασικά του χαρακτηριστικά είναι αυτά ακριβώς που εξιτάρουν κι εμένα προσωπικά: γρήγορος ρυθμός, καλό showcase των δυνατοτήτων του υπολογιστή, ταχεία εναλλαγή μεταξύ των διαφόρων parts και, το σημαντικότερο ίσως (και σίγουρα το πλέον σπάνιο, sorry κιόλας): καλό soundtrack. Το POKEY δίνει ρέστα και μπορεί οι δυνατότητές του να μη φτάνουν αυτές του SID, αλλά σίγουρα δεν υπολείπονται αυτών του AY-3-8912.

Χωρίς περαιτέρω σάλτσες και μπλα μπλα απολαύστε το c-Drug και πάρτε μια γεύση από τα 8μπιτα της Atari. Πού ξέρετε, μπορεί να σας "φτιάξει" και να τσεκάρετε κι εσείς στο ημερολόγιό σας την 28η του Μάρτη!

Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2024

In Color για τον ZX Spectrum

Γεια σας, φίλες και φίλοι. Τούτη εδώ είναι η πρώτη ανάρτηση για το 2024 από τις (ελπίζω) πολλές που θα ακολουθήσουν, και ως εκ τούτου θα ξεκινήσω με τις πατροπαράδοτες αλλά ποτέ αρκετές ευχές για υγεία, μακροημέρευση, ευτυχία και, με δυο λέξεις, Καλή Χρονιά! 

Αν και αρχικά δεν είχα την παραμικρή ελπίδα ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο καθώς οι προτεραιότητές μου είχαν διαφοροποιηθεί αρκετά και η διάθεσή μου για γράψιμο είχε πάει περίπατο, παρόλα αυτά τη χρονιά που ολοκληρώθηκε πριν από 8 ημέρες κατάφερα να αυξήσω τον αριθμό των αναρτήσεων στο blog, από 44 το 2022 σε 48 το 2023. Είναι η πρώτη φορά που η πορεία είναι ανοδική από τότε που ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο, και κάτι που ομολογουμένως δεν συνηθίζεται στα blogs καθώς ο γενικός κανόνας είναι ότι όταν παίρνουν την κάτω βόλτα δεν υπάρχει επιστροφή. Μακάρι να αποτελέσει αυτό που διαβάζετε την εξαίρεση. Για την ιστορία, ξεκίνησα το 2016 με 309 (!) αναρτήσεις σε 10,5 μήνες, σχεδόν μία ανάρτηση ημερησίως. Δεν ξέρω πόσο κέφι και μεράκι είχα και δε μπορώ να διανοηθώ πού έβρισκα το χρόνο, αλλά ας είναι. Το 2017 έπεσα στις 179 αναρτήσεις, το 2018 στις 122, το 2019 για πρώτη φορά ο αριθμός ήταν διψήφιος (97), και ο... κατήφορος συνεχίστηκε και τα χρόνια που ακολούθησαν με 84 posts το 2020, 58 το 2021 και, όπως έγραψα και παραπάνω, 44 (all-time low) το 2022. Για να δούμε τι θα φέρει ο καινούριος χρόνος...

Ξεκινάμε λοιπόν με ένα demo, το In Color, το οποίο είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό. Τρέχει σε ZX Spectrum με 128ΚΒ μνήμης RAM και, πραγματικά, είναι τόσο πολύχρωμο και ομαλό, που παραπέμπει σε άλλες παραγωγές για άλλες, πιο "προικισμένες" πλατφόρμες. Ένα στοιχείο που το κάνει ξεχωριστό είναι το ότι σε πολλά από τα εφέ που βλέπουμε δείχνει να λάμπει δια της απουσίας του ο περιορισμός των 2 χρωμάτων ανά "μήτρα" των 8x8 pixels, κάτι που χαρακτήριζε τον Spectrum από την πρώτη μέρα της ζωής του και είχε ως αποτέλεσμα το περίφημο attribute clash με λιγότερο ή περισσότερο δυσάρεστες επιπτώσεις σε διάφορα παιχνίδια. Στο In Color όμως δεν θα συναντήσετε κάτι τέτοιο, καθώς τα μέλη των Darklite και των Offence μάλλον δεν είδαν απλά φως και μπήκαν, αλλά την γνωρίζουν την πλατφόρμα. Ειδικά για τους τελευταίους είναι γνωστό το ταλέντο τους και τα coding skills τους καθώς μόνο και μόνο στο blog μου με έχουν απασχολήσει ουκ ολίγες φορές (αλλά ποτέ μέχρι τώρα με demo για τον Spectrum).

Καθώς τα πολλά λόγια είναι φτώχεια (και ως πολυλογάς είμαι αναπόφευκτα πάμπτωχος!) λέω να σταματήσω την πάρλα και να σας αφήσω να απολαύσετε το In Color. Τώρα μόλις ξεκίνησε η χρονιά, ας μην σας ταράξω στα... "σεντόνια". Ακόμα, τουλάχιστον.