Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2021

Lovecats: απαίσιο και καταπληκτικό ταυτόχρονα!

Αν μου αρέσουν οι ψιψίνες; Ω, μα τι αφελής ερώτηση - θα αστειεύεστε, προφανώς. Δεν μου αρέσουν απλά, τις λατρεύω. Τόσο μάλιστα, ώστε να τις τοποθετώ στην λίστα των αντιπαθέστερων πλασμάτων κάτω από τις κατσαρίδες και τα περιστέρια - να, το είπα!

Θα έλεγε κανείς με βάση τα παραπάνω, ότι ένα demo με θέμα τα... οικιακά αιλουροειδή δεν θα ήταν και τόσο του γούστου μου, ακόμα κι αν ήταν αξιόλογο, ακόμα κι αν είχε φτιαχτεί για την αγαπημένη demo-πλατφόρμα μου, τον Commodore 64. Σωστά όλα αυτά, αλλά όταν κάτι αξίζει πραγματικά οφείλουμε να το παραδεχόμαστε, ακόμα κι αν δεν είναι του γούστου μας.

Συνεπώς, βγάζω το καπέλο στο group Atlantis για την τελευταία του δημιουργία, το demo Lovecats που παρουσιάστηκε στα πλαίσια του online demoparty Hogmanay. Το Lovecats λοιπόν, είναι απλά μια επαναλαμβανόμενη σεκάνς από γάτες-μουσικούς φτιαγμένες με PETSCII να παίζουν το We Wish You a Merry Christmas. Αυτό. Τίποτα περισσότερο. Καταπληκτικό, έτσι;

Η περιγραφή που μόλις διαβάσατε είναι ακριβέστατη, χωρίς την παραμικρή δόση υπερβολής. Κι όμως, το Lovecats είναι εντυπωσιακό. Θεματολογικά είναι ψιλο-μπούρδα, επαναλαμβάνεται, και η μουσική του κουράζει. Παρόλα αυτά, το τι κάθισαν και έφτιαξαν οι τύποι με PETSCII, προσωπικά με ξεπερνάει.

Ναι, είναι γνωστό ότι υπάρχουν δεκάδες tools σε PC που βοηθάνε στην δημιουργία πολύπλοκων PETSCII οθονών. Ναι, είναι γνωστό ότι πλέον μιλάμε για "μόδα", το να δημιουργούνται demos αποκλειστικά με τη χρήση PETSCII. Ναι, έχουμε δει στο παρελθόν καταπληκτικές παραγωγές φτιαγμένες με αυτό τον τρόπο.

Αλλά, ρε παιδιά, το να κάτσει κάποιος  να φτιάξει πολύπλοκο έγχρωμο γατο-animation με οθόνες που zoom-άρουν και γιγαντιαίους animated χαρακτήρες να περνάνε ο ένας μπροστά από τον άλλο και όλο αυτό σε PETSCII γεννάει ένα και μόνο ερώτημα; Είναι δυνατόν; Και, επίσης, πόσα ναρκωτικά πια; Εντάξει, δύο ερωτήματα, μη φωνάζετε!

Προσωπικά, αν με ρωτούσε κάποιος να του πω 50 demos για Commodore 64 που θα ήθελα να ξαναδώ, δεν θα έβαζα σε καμία περίπτωση το Lovecats μέσα σε αυτή τη λίστα. Από την άλλη όμως, όχι τόσο ως τεχνικό επίτευγμα αλλά ως τρανή απόδειξη σκληρής δουλειάς και στοχοπροσήλωσης (και απόλυτου καψίματος επίσης, να τα λέμε κι αυτά), το Lovecats και οι δημιουργοί του αξίζουν μια βαθειά υπόκλιση απ' όλους μας. Γιατί έστρωσαν κώλο για να φτιάξουν κάτι που μόνο... φυλακισμένοι θα έφτιαχναν. Καταπληκτικό και απαίσιο ταυτόχρονα, αλλά κάτι που πρέπει να το δείτε, έστω και για μία και μόνη φορά. Προτείνω μάλιστα καλού-κακού να χαμηλώσετε τον ήχο για να μην φύγει κανένας Commodore απ' το παράθυρο. Μην πείτε ότι δεν σας προειδοποίησα!

 



Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2021

Review: The Dark (ZX Spectrum)

The Dark (ZX Spectrum) - Oleg Origin

Τι, νομίζατε ότι με το Metal Man Reloaded ξεμπερδέψατε έτσι απλά και εύκολα με τον Oleg Origin; Γελιέστε, φίλοι μου: τη στήλη των game reviews θα ολοκληρώσει σε αυτό το τεύχος ένα ακόμα παιχνίδι του Ρώσου δημιουργού που και αυτό τρέχει σε ZX Spectrum (ποιος μίλησε για ποικιλία εκεί πίσω;). Έχουμε λοιπόν ένα project που ονομάζεται "The Dark" και ξεκίνησε πριν από 20 σχεδόν χρόνια, το 1997 (να αναφέρω στο σημείο αυτό ότι αν κάνει κάποιος τον κόπο να "ψάξει" λίγο το official site του Oleg Origin (www.olegorigin.org) θα βρεθεί μπροστά σε ένα πλήθος από εντυπωσιακά και φιλόδοξα projects που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Ευτυχώς, το The Dark δεν είναι ένα από αυτά…).

Βλέποντας και το The Dark μετά το Metal Man Reloaded γίνεται σαφές ότι στο μυαλό του Origin δεν υπάρχει "δεν μπορώ", αλλά μόνο "δεν θέλω". Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι κάθε παιχνίδι του αποτελεί ταυτόχρονα και technology demo; Φανταστείτε μια Ultimate Play The Game, μια Psygnosis ή μια Thalion (στα ντουζένια τους, ε;) που αποτελείται από ένα και μόνο άτομο: καλώς ήρθατε στον μαγικό κόσμο του Oleg Origin! Ξανά!

Στο The Dark έχουμε να κάνουμε με το quest ενός νεαρού άνδρα, του Alexander, να κερδίσει και πάλι τα εδάφη της Γης Των Ανέμων (Land Of The Winds) από τη στρατιά των Σκοτεινών Δυνάμεων (Dark Forces, εξ ου και ο τίτλος του παιχνιδιού). Η ιστορία μας παρουσιάζεται μέσω μιας σειράς όμορφων και καλοσχεδιασμένων εικόνων που η καθεμία συνοδεύεται από τη λεζάντα της. Και την οποία λεζάντα σας την απαγγέλει ο Spectrum! Ναι, μην αναρωτιέστε, και εγώ έχω σώας τα φρένας (ακόμα) και εσείς καλά διαβάσατε: ο Spectrum σας λέει την ιστορία του παιχνιδιού μιλώντας. Εντάξει, η ποιότητα δεν είναι και επιπέδου Say της Amiga, αλλά αναλογιστείτε για τι πράγμα μιλάμε, αφού σας αναφέρω (μάλλον το είχα παραλείψει) ότι το The Dark τρέχει σε απλό, unexpanded Sinclair ZX Spectrum 48K! Ωραία, τώρα που ξεκαθαρίσαμε τα τυπικά και ξεμπερδέψαμε και με την εισαγωγή του The Dark ας ασχοληθούμε με το κυρίως παιχνίδι, το οποίο δεν τίποτα άλλο παρά first person shooter! Ναι, "first person shooter" και "Spectrum", τέσσερις λέξεις οι οποίες υπό νορμάλ συνθήκες δεν θα έμπαιναν ποτέ στην ίδια πρόταση! Να προσπαθήσω όμως να γράψω και μερικές αράδες για το παιχνίδι, όσο προλαβαίνω, καθώς νιώθω ότι βρίσκομαι στα πρόθυρα φάσης "δεν μεταδίδω άλλο", "αυτό ήταν", "τα παρατάω", το πιάσατε νομίζω…

Όπως είναι κατανοητό, first person shooter τύπου Doom δύσκολα θα δούμε στον Spectrum, και δη στον 48άρη. Έτσι λοιπόν ο Origin έπρεπε να κάνει κάποιες παραχωρήσεις, και αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με τον τρόπο που έχουν φτιαχτεί οι τοίχοι, οι πόρτες κλπ - οτιδήποτε γενικώς είναι κατακόρυφο και στοιχειοθετεί τον χώρο μέσα στον οποίο κινούμαστε. Η προσέγγιση που ακολουθήθηκε ήταν μια σειρά από επίπεδα - σαν σελίδες ενός βιβλίου φανταστείτε το - που μεγαλώνουν όσο πλησιάζουμε και μικραίνουν όσο απομακρυνόμαστε. Η λύση αυτό έχει το μειονέκτημα ότι συχνά-πυκνά μπερδευόμαστε και δεν καταλαβαίνουμε πού (και τι) ακριβώς κοιτάμε αλλά, από την άλλη, προσφέρει αξιοθαύμαστη ταχύτητα στο παιχνίδι: αν στο μυαλό σας έρχονται σκηνικά τύπου Alien Breed 3D της Amiga ξεχάστε το - το The Dark είναι 10 φορές πιο γρήγορο και καταλαμβάνει όλη σχεδόν την οθόνη κι όχι ένα τεταρτημόριο αυτής! Φυσικά, για την επίλυση των δυσκολιών στον προσανατολισμό που ανέφερα, το The Dark εφοδιάζει τον παίκτη με μία (χρήσιμη) πυξίδα καθώς και με έναν (ακόμα πιο χρήσιμο) χάρτη. Θα ήταν μάλιστα ιδανικό, μιας και ο χάρτης καταλαμβάνει μόνο το πάνω μέρος της οθόνης, να υπήρχε η δυνατότητα να παίζουμε ενός αυτός είναι ορατός, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται: όσο βλέπουμε τον χάρτη, το παιχνίδι "παγώνει" και συνεχίζει όταν τον κλείσουμε…

Οι εχθροί που θα συναντήσουμε στο The Dark είναι καλοσχεδιασμένοι και ευκρινέστατοι, και εύκολη λεία για το όπλο μας - αν αυτό είναι το πιστόλι. Επειδή όμως το τελευταίο έχει περιορισμένο αριθμό πυρομαχικών, αναγκαζόμαστε συχνά να χρησιμοποιούμε το δόρυ μας, το οποίο ναι μεν είναι αποτελεσματικό, αλλά πιστόλι δεν είναι. Εννοείται ότι στην οθόνη βλέπουμε το όπλο μας (μαζί και το χέρι μας, όταν χρησιμοποιούμε το πιστόλι) και στο κάτω μέρος αυτής το πρόσωπο του Alexander, την πυξίδα, τις σφαίρες μας, την υγεία και την πανοπλία (a la Doom).

Μπορούμε να χειριστούμε τον Alexander με πληκτρολόγιο ή joystick και σε κάθε περίπτωση ο χειρισμός είναι σαφής, άμεσος και αποτελεσματικός. Δυστυχώς δεν υπάρχει η δυνατότητα αποθήκευσης της προόδου μας, οπότε, αν δείτε ότι προχωράτε, απλά αφήστε τον Spectrum σας αναμμένο! Σε ό,τι αφορά τον ήχο, δεν υπάρχει μουσική επένδυση σε κανένα σημείο του παιχνιδιού, οπότε θα πρέπει να αρκεστούμε στα (συμπαθητικά) ηχητικά εφέ και… την ομιλία!

Το The Dark δεν θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι δύσκολο παιχνίδι: αν κάνουμε οικονομία στα πυρομαχικά, προχωράμε σιγά-σιγά και συμβουλευόμαστε συχνά τον χάρτη (δεν γίνεται κι αλλιώς, άλλωστε) μπορεί να προχωρήσουμε αρκετά. Και, παρά το γεγονός ότι κάποιες φορές θα μπερδευτούμε και δεν θα καταλαβαίνουμε προς τα πού κοιτάμε, θα έλεγα ότι είναι ευχάριστο και διασκεδαστικό σαν παιχνίδι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και το ότι είναι μάλλον μοναδικό στο είδος του (first person shooter σε Spectrum), τα όμορφα γραφικά και την ομιλία, ε, μάλλον πρέπει να το δοκιμάσετε, δε νομίζετε;

Βαθμολογία: 8,5/10

Το παραπάνω review δημοσιεύθηκε στο 13ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2016

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2021

1981 για τον Commodore 64: η ΕΣΣΔ ξαναζωντανεύει!

"Καλή Χρονιά" ευχήθηκαν τα μέλη των groups Proxima και Desire σε όλη την demoscene με την παρουσίαση του νέου τους demo, του "1981", την 1η Ιανουαρίου 2021 στα πλαίσια του online demoparty Hogmanay.

Το 1981 - που τρέχει στον Commodore 64 - δεν είναι ένα συνηθισμένο demo. Δεν είναι συνηθισμένο καταρχάς επειδή δημιουργήθηκε εκ του μηδενός στη διάρκεια 4 και μόνο εβδομάδων και δεν είναι συνηθισμένο δευτερευόντως λόγω θεματολογίας, καθώς, πώς να το θέσω; Αν υπήρχε ακόμα η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ, CCCP ή USSR για τους φίλους) και οι Σοβιετικοί sceners έφτιαχναν demos για τον 64άρη, ε, με το 1981 θα έμοιαζαν αυτά!

Βλέπετε, οι σύντροφοι (τα μέλη των Proxima και Desire) μας προσέφεραν μία ολόφρεσκη παραγωγή που βρίθει σφυροδρέπανων, κόκκινου χρώματος (ΟΚ, για τον Commodore 64 μιλάμε, όπου διαβάζετε "κόκκινο" να σκέφτεστε "γκρενά"), μουσικών θεμάτων ανατολικού μπλοκ, "σοσιαλιστικής" τεχνοτροπίας, και PETSCII πορτρέτων των Λένιν και Μπρέζνιεφ! Εντάξει, αυτό το τελευταίο, ότι ο Λεονίντ (Μπρέζνιεφ) θα έμπαινε στην ίδια πρόταση με τα PETSCII δεν το είχα δει να 'ρχεται, αλλά ποτέ μη λες ποτέ, έτσι δεν είναι;

Τα εφέ που καταρρίπτουν ρεκόρ δεν είναι το στοιχείο που χαρακτηρίζει το 1981, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η δουλειά που έχει γίνει είναι τεμπέλικη ή κάτι τέτοιο. Κάθε άλλο. Απλά, η θεματολογία και η αισθητική του όλου demo κάνουν τον θεατή να δυσκολεύεται να παρατηρήσει ή να επικεντρωθεί σε κάτι άλλο. Είτε κάποιος είναι λάτρης της τεχνοτροπίας που χαρακτηρίζει το 1981 είτε όχι θεωρώ αδύνατο να μην θαυμάσει την δουλειά των Proxima & Desire που μας μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή, 40 ακριβώς χρόνια πίσω, τότε που όλος ο πλανήτης ζούσε υπό τον φόβο των πιθανών επακόλουθων του Ψυχρού Πολέμου. Θα μου πείτε ότι και τώρα έχουμε και τον Covid-19 και τις μεταλλάξεις του οπότε δεν είμαστε και πολύ καλύτερα, και μάλλον θα έχετε και δίκιο...

Εν πάσει περιπτώσει, για να ολοκληρώσω κάποτε, εάν θέλετε να δείτε και να ακούσετε ένα demo πανέμορφο και διαφορετικό από τα συνηθισμένα που θα το λάτρευε κάποιος που θα σύχναζε στο "Σπίτι του Λαού", θα διάβαζε τον Ριζοσπάστη και θα απολάμβανε μουσικά ακούσματα του τύπου των Korobeiniki και Podmoskovnye vechera, μπορείτε να κατεβάσετε το 1981 από εδώ ή απλά να το παρακολουθήσετε στο βίντεο που ακολουθεί.



Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2021

The Spectrum Show επεισόδιο 101

Δεν πέρασε στ' αλήθεια και τόσος πολύς καιρός από την κυκλοφορία του 100ου επεισοδίου του The Spectrum Show και το κλείσιμο του 10ου κύκλου της σειράς βίντεο του Paul Jenkinson με βασικό αντικείμενο θεματολογίας τον πλέον επιτυχημένο Ευρωπαϊκό υπολογιστή των 80s. Ευτυχώς ο Paul είχε καταστήσει σαφές ότι το The Spectrum Show θα συνεχίσει και μετά το 100ο επεισόδιο, και πλέον έχουμε και τις... χειροπιαστές αποδείξεις!

Και αυτές οι χειροπιαστές αποδείξεις δεν είναι τίποτα περισσότερο από το απολύτως αναμενόμενο, την κυκλοφορία δηλαδή του 101ου επεισοδίου του The Spectrum Show την προτελευταία μέρα του Γενάρη.

Το νέο επεισόδιο της σειράς δεν είναι μονάχα χορταστικό σε διάρκεια (περίπου 34 λεπτά), αλλά είναι και εξόχως ενδιαφέρον ως θεματολογία, αφού ο Paul καταπιάνεται τόσο με hardware όσο και με software και, το καλύτερο όλων, πλέον έχει και ZX Spectrum Next game review section στο βίντεό του, κάτι που ελπίζουμε να μας κάνει να ασχοληθούμε επιτέλους με τους Next που αγοράσαμε και επί ένα χρόνο τώρα απλά τους καμαρώνουμε!

Απολαύστε και εσείς την νέα δουλειά του Paul στο παρακάτω βίντεο: