The Spectrum Show επεισόδιο 115

Εντάξει, επειδή εμείς (πληθυντικός μεγαλοπρεπείας) δεν στρώνουμε κώλο να γράψουμε μια ανάρτηση δεν πάει να πει ότι θα πρέπει να την κάνουμε γαργάρα όταν ο Paul Jenkinson βγάζει νέο επεισόδιο του The Spectrum Show, έτσι δεν είναι;

Αν μη τι άλλο ο άνθρωπος χάρη μας κάνει που ασχολείται τόσες ώρες προκειμένου να μας προσφέρει ολόφρεσκο υλικό Spectrumικής θεματολογίας τουλάχιστον μια φορά το μήνα, οπότε μία απλή αναφορά στην κυκλοφορία κάθε νέου επισοδίου της σειράς είναι το ελάχιστο που μπορώ να προσφέρω.

Πού να δείτε τι τράβηξε ο Paul σε αυτό το βίντεο, και τι έκανε μέχρι να καταφέρει να παίξει σωστά το SPDOS Disc Interface με το drive του: χαρά στην υπομονή και στο κουράγιο του, μονάχα αυτό έχω να πω.

Αλλά μη σας τα λέω εγώ, δείτε τα στο βίντεο καλύτερα: συνοδεύει ιδανικά το καφεδάκι, άλλωστε!

Review: Donkey Kong για Commodore 64

Donkey Kong (Commodore 64) - Oxyron

Είναι γεγονός ότι έγιναν δεκάδες προσπάθειες όλα αυτά τα χρόνια, από το 1982 κιόλας, για την τέλεια μεταφορά του υπερ-επιτυχημένου coin op της Nintendo στον 64άρη. Άλλες στέφθηκαν με επιτυχία και άλλες όχι, με καλύτερες πάντων όλων τις official μεταφορές, πρώτα από την Atarisoft και στη συνέχεια από την Ocean. Μάλιστα, θα μπορούσε κανείς με σχετική ασφάλεια να πει ότι η έκδοση της τελευταίας αποτελούσε την επιτομή του πιστού port ενός arcade σε home computer. Όχι πια, όμως…

Δεν ξέρω τι σκέφτηκαν τα μέλη του group Oxyron και αποφάσισαν να μπουν στον κόπο και στη διαδικασία να δημιουργήσουν την απόλυτη μεταφορά του Donkey Kong σε 8bit υπολογιστή - πόσο μάλλον όταν η προαναφερθείσα έκδοση της Ocean πλησίαζε πραγματικά το άριστο. Όπως και να 'χει, απ' ότι φαίνεται έβαλαν στόχο να μεταφέρουν αυτούσιο το coin op και, να μη σας λέω ψέματα, τα κατάφεραν.

Απ' όπου και να πιάσω το Donkey Kong του group Oxyron, δεν μπορώ να βρω ψεγάδι. Τα γραφικά και ο ήχος έχουν μεταφερθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ο χειρισμός είναι απλά… on spot και, για πρώτη ίσως φορά, οι πίστες εμφανίζονται με τη σειρά που το κάνουν και στο "ηλεκτρονικό", ήτοι 1η και 4η, μετά 1η, 2η και 4η και, από εκεί και πέρα, 1η, 2η, 3η και 4η. Κι όσο αντέξετε!

Φυσικά και μέχρι στιγμής δεν ανέφερα τον ήρωα, τον κακό και τον σκοπό του παιχνιδιού, γιατί, πολύ απλά, θεωρώ δεδομένο ότι όλα αυτά είναι γνωστά. Για τους νέους στον χώρο αλλά και τους νεότερους σε ηλικία (μας διαβάζουν τέτοιοι;) θα γράψω απλά ότι ο παίκτης ελέγχει τον Mario, τον πασίγνωστο υδραυλικό-σήμα κατατεθέν της Nintendo στην προσπάθειά του να σώσει την αγαπημένη του που έχει απαγάγει ο κακός Donkey Kong (επίσης σήμα κατατεθέν της Nintendo). Μάλιστα, αν δεν απατώμαι, έχουμε στο παιχνίδι αυτό να κάνουμε με την μοναδική περίπτωση στα χρονικά στην οποία ο Donkey Kong έχει τον ρόλο του "κακού". Μάλλον στην πορεία μαλάκωσε και το γύρισε…

Δεν ξέρω, δεν νομίζω ότι έχω ή υπάρχει λόγος να γράψω περισσότερα: έχουμε ένα πιστότατο arcade port, στο οποίο δόθηκε τόση σημασία στη λεπτομέρεια που, τολμώ να πω, ότι αν ο 64άρης είχε portrait κι όχι landscape οθόνη και λίγο διαφορετική χρωματική παλέτα, θα ήταν μάλλον δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς την home από την arcade έκδοση! Πραγματικά καταπληκτική δουλειά στην μεταφορά λοιπόν, την οποία και συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους φίλους του μυστακοφόρου υδραυλικού διαθέτουν Commodore 64.

Βαθμολογία 9/10

 Το παραπάνω review δημοσιεύθηκε στο 16ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet, που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2017.

The Spectrum Show επεισόδιο 114

Σεισμοί, λοιμοί και καταποντισμοί. Και πανδημίες. Και πόλεμοι. Εκεί που δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει - και ΑΝ θα ξημερώσει - παρόλα αυτά έχεις μια βεβαιότητα, μια σιγουριά. Ότι ρε παιδάκι μου, βρέξει-χιονίσει (στην Αγγλία, που επιζούν από αυτά, όχι στην Ψωροκώσταινα) ο Paul Jenkinson δεν θα αφήσει τους ανά την υφήλιο φίλους του ZX Spectrum παραπονεμένους: θα το φτιάξει και θα το ανεβάσει το νέο επεισόδιο του The Spectrum Show στο YouTube στην ώρα του. Τι στο καλό, 114 φορές το έκανε μέχρι τώρα, δεν τον έχουμε μάθει;

Έτσι λοιπόν, μέσα στη μαυρίλα των ημερών (που και φύσει αισιόδοξος να είσαι δεν παίζει να μην σε αγγίξει) ο Paul μας φέρνει για μία ακόμα φορά μία ακόμα δόση από "την καλή" μαυρίλα, αυτήν του Spectrum!

Σε ένα χορταστικότατο επεισόδιο ο Paul καταπιάνεται με την ιστορία της Softek, ενός ιστορικού software house, αφού προμήθευσε τον γράφοντα με το πρώτο του παιχνίδι για τον ZX Spectrum 16Κ χωρίς μάλιστα να ωφεληθεί χρηματικά. Πώς έγινε αυτό; Ε, μα όταν αγόραζες Spectrum στην Ελλάδα εν έτει 1983 από το... Sport Life (!) δεν ήταν και μεγάλες οι πιθανότητες να σου δώσουν μαζί κάτι περισσότερο από μια κόπια σε κασέτα με εξώφυλλο ασπρόμαυρη φωτοτυπία, έτσι δεν είναι; Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν απέκτησα κι εγώ το Monsters in Hell και ήρθε να μου το θυμίσει με το αφιέρωμά του ο Paul 39 χρόνια αργότερα. Τώρα για το πότε πέρασαν αυτά τα 39 χρόνια τι να πω; Σα να καπνίζεις Marlboro ένα πράγμα, μία που το άναψες, μία που πήρες την πρώτη τζούρα και μία που έφτασε στο φίλτρο σε χρόνο dt - έτσι πέρασαν και τα 39 χρόνια!

Πίσω στο The Spectrum Show, όμως - μπορώ να πηδήξω και κάποια άλλη στιγμή από το μπαλκόνι, isn't it? Άσχετα που με ενάμιση-δυο μέτρα ύψος που έχει εδώ πέρα το μόνο που θα καταφέρω θα είναι να στραμπουλήξω κανέναν αστράγαλο και να γίνουν και σκατά τα ρούχα μου...

Πάμε πάλι: το The Spectrum Show λοιπόν που σας έλεγα, εκτός από το αφιέρωμα στην Softek καταπιάνεται και με το Wonder Boy, το (παντελώς άγνωστο σε μένα) Do not Pass Go και το - πολύ ιδιαίτερο - Sinclair 1 - The Trail Begins. Στη συνέχεια ο Geoff μας δείχνει πώς με ελάχιστο κόπο μπορούμε να "καλλωπίσουμε" κλασικά παιχνίδια στον ZX Spectrum Next και το επεισόδιο ολοκληρώνεται με τον Paul να μας ξεναγεί στις σελίδες και τα θέματα του νέου βιβλίου Florin's Haul of ZX Spectrum Games του Paul Davies. Γενικά πρόκειται για ένα ενδιαφέρον επεισόδιο με ποικιλία θεμάτων που, ειδικά αν είστε Spectrumάδες, καλό είναι να μην χάσετε (hint: είναι το βιντεάκι που ακολουθεί, έ;).

Καλό μήνα και καλά... Χριστούγεννα με ετήσια Zzap!64 και Crash

Ε, ναι λοιπόν. Υπάρχουν και μεγαλύτερες καθυστερήσεις από την δική μας. Εξηγούμαι: σκεφτόμασταν ότι καθυστέρησε τρομερά η κυκλοφορία του Χριστουγεννιάτικου τεύχους του Retro Planet (κοντά Φεβρουάριο φτάσαμε μέχρι να το πάρουμε στα χέρια μας), αλλά τελικά αποδεικνύεται ότι υπάρχουν και χειρότερα! Πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσεις δηλαδή όταν οι ετήσιες (και Χριστουγεννιάτικες, ταυτόχρονα) εκδόσεις των Zzap!64 και Crash από την Fusion Retro Books φτάνουν στα χέρια μου 1η του Μάρτη με συνοδευτική καρτούλα που μου εύχεται Καλά Χριστούγεννα;

Βέβαια εδώ υπάρχει και μία αρκετά καλή δικαιολογία, ότι δηλαδή μεσολάβησαν ταχυδρομεία και το Ελληνικό τελωνείο. Ο συνδυασμός είναι πραγματικά... εκρηκτικός και μπορεί να οδηγήσει σε καθυστερήσεις που ξεφεύγουν από το υπόλοιπο του προσδόκιμου βίου μας, οπότε ας λέω καλύτερα "ευτυχώς" παρά να διαμαρτύρομαι.

Όπως θα είχατε διαβάσει και σε παλαιότερες αναρτήσεις (δείτε για παράδειγμα εδώ και εδώ) κάθε χρόνο φροντίζω να προμηθεύομαι τις ετήσιες εκδόσεις των Zzap!64 και Crash, των ιστορικών αυτών περιοδικών των 80s που έφερε και πάλι στη ζωή η Fusion Retro Books. Μέχρι τώρα, οι εντυπώσεις μου ήταν πραγματικά οι καλύτερες: ο Roger Kean, o Oliver Frey, ο (τεράστιος) Julian Rignall και όλοι οι υπόλοιποι συνεργάτες δημιουργούσαν κάθε χρόνο μια ετήσια έκδοση "λουκούμι" με πλούσια ύλη, εξαιρετική θεματολογία και ιδανική για τέτοιου είδους έντυπο γραφή. Φέτος, δυστυχώς, τα πράγματα άλλαξαν. Και ξέρετε τι ισχύει γενικώς με τις αλλαγές: ναι, τείνουν να είναι προς το χειρότερο.

Αρχικά, είναι η αλλαγή του σχήματος: τα περιοδικά της Fusion Retro Books υιοθέτησαν το μέγεθος Α5, που είναι μικρό (το μισό του Α4), χωράει λιγότερες πληροφορίες, και δείχνει και πιο ευτελές. Ειδικά για τις ετήσιες εκδόσεις - γιατί υπάρχουν και διμηνιαίες και τριμηνιαίες - είχαμε τη δυνατότητα να παραγγείλουμε τα τεύχη μας σε μέγεθος Α4, στο οποίο απλά τυπώθηκε η ύλη του Α3 αλλά πιο... ευμεγέθης! Έτσι λοιπόν, μόνο και μόνο από την αλλαγή του format του χαρτιού προέκυψε μια σεβαστή μείωση στην ύλη. Αλλά δεν είναι μονάχα αυτό.

Βλέπετε, η Fusion Retro Books αυτή τη στιγμή εκδίδει το τριμηνιαίο Amtix!CPC για Amstrad, και τα διμηνιαία Zzap!Amiga, Crash και Zzap!64 για Amiga, Spectrum και Commodore 64, αντίστοιχα. Επόμενο είναι λοιπόν με τόσα πολλά έντυπα να πέφτει ο διαθέσιμος χρόνος και εν τέλει και η ποιότητα, αφού υπάρχει ένα βασικό team που ασχολείται με όλα τα περιοδικά πέραν των εξωτερικών συνεργατών. Το αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι λιγότερα και μικρότερα reviews, σχεδόν ριζική εξαφάνιση των στηλών που ασχολούνταν με hardware και πολλές (μα ΠΑΡΑ πολλές) αναδρομές στο παρελθόν με αναφορές στη θεματολογία τευχών των 80s που, let's face it, δεν έχουν και κάποιο τρομερό ενδιαφέρον αφού τα παλιά τεύχη υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια διαθέσιμα για κατέβασμα.

Με όλα τα παραπάνω δεν θέλω να πω ότι πλέον οι ετήσιες εκδόσεις των Zzap!64 και Crash δεν διαβάζονται, είναι απαράδεκτες, αποτελούν "αρπαχτές" ή κάτι τέτοιο: απλά, αν τα προηγούμενα 2-3 χρόνια θα τις βαθμολογούσα με άριστα, τώρα απλά περνάνε άνετα τη βάση. Παραμένουν ευχάριστα στην ανάγνωση τα περιοδικά, αλλά, σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, δεν σε "κρατάνε" μέχρι να διαβάσεις και την τελευταία σελίδα: τώρα τα αφήνεις πολύ ευκολότερα...

Κλείνοντας θα πρέπει να πω ότι η ποιότητα της εκτύπωσης και της βιβλιοδεσίας είναι πολύ καλή, στα επίπεδα των προηγούμενων ετών, και ότι φέτος, αντί για ημερολόγιο, το πακέτο συνδοευόταν από μία κονκάρδα, ένα στυλό, μια ευχετήρια κάρτα (για τα Χριστούγεννα του 2021 φυσικά, μην τα ξαναλέμε, Μάρτιος μπήκε!) και ένα demo τεύχος των Amtix!CPC και Zzap!Amiga (μισό-μισό). Να ευχηθώ τέλος και ό,τι καλύτερο στον Roger Kean, τον original αρχισυντάκτη του Zzap!64, που εδώ και 2 περίπου χρόνια ταλαιπωρείται από τη νόσο των κινητικών νευρώνων. Η απουσία του από την συντακτική ομάδα είναι κάτι παραπάνω από εμφανής...