Παιχνίδια Που Αξίζει Να Παίξετε #12 - Microprose Soccer (Commodore 64)

"Απίστευτο! Αυτό είναι το καλύτερο ποδοσφαιράκι που έχει βγει ποτέ σε υπολογιστή!" σκέφτηκα όταν πρωτοέπαιξα το Microprose Soccer στον Atari ST μου. Και μετά από 3 μήνες περίπου έπεσε στα χέρια μου το Kick Off και, εντάξει, άλλαξα γνώμη!

Όχι όμως, δεν είναι το θέμα μας ο ST και τα ποδοσφαιράκια του, αλλά το Microprose Soccer που είναι όντως το καλύτερο ποδοσφαιράκι που κυκλοφόρησε ποτέ για 8bit μηχάνημα και στην καλύτερη έκδοσή του, που είναι φυσικά αυτή του Commodore 64!

Σε μια εποχή που ο όρος "overhead soccer" ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος στο μυαλό μας με το Tehkan World Cup (και καλά έκανε!) και οι home computers είχαν να επιδείξουν - στην καλύτερη! - παιχνίδια τύπου Match Day, οι άνθρωποι που λίγα χρόνια μετά χάρισαν στον κόσμο του gaming το Sensible Soccer μας "ανοίχτηκαν" για πρώτη φορά με το Microprose Soccer!

Τι να πρωτοαναφέρει κανείς; Τα υπέροχα, ολοκάθαρα, υψηλής ανάλυσης γραφικά που θα έπρεπε να διδάσκονται ως μάθημα σε όλους τους game developers του Commodore 64; Το ομαλότατο scrolling της οθόνης προς 8 κατευθύνσεις; Τα tacklings; Την βροχή και τις... "σούπες"; Τα "banana shots" (σουτ με φάλτσο); Τα replays τύπου τηλεόρασης με το rewind με τον "θόρυβο"; Το υπέροχο gameplay; Ή, μήπως, το εξαιρετικό, χαρωπό tune που είχε επιμεληθεί ο - ένας και μοναδικός - Martin Galway; Είναι πραγματικά δεκάδες τα πλεονεκτήματα και τα θετικά χαρακτηριστικά του Microprose Soccer, οπότε δεν πρόκειται να σας κουράσω άλλο αναφέροντάς: απλά παίξτε το!

Η ιστορία μιας Amiga 600 - Επεισόδιο 2

Συνεχίζουμε σήμερα με το οδοιπορικό της αποκατάστασης και της επέκτασης της Amiga 600 που μου δάνεισε ο φίλος μου Διαμαντής...

Ναι ρε, 68000! Τι γελάτε;

Όπως έγραψα είχα στην κατοχή μου ένα καλώδιο SCART που το είχα δοκιμάσει ότι έπαιζε σωστά σε οθόνες νέας τεχνολογίας. Πραγματικά, δεν με απογοήτευσε, και η Amiga είχε κρυστάλλινη εικόνα σε μια LCD TV Samsung 22" όπου και την συνέδεσα. Μιας και είχε πάρει τ' αυτί μου ότι στην συγκεκριμένη οθόνη μπορούσαν να παίξουν οι "laced" αναλύσεις της Amiga χωρίς flickering (φάε τη σκόνη μου, 1084!) δοκίμασα αρχικά την Hires laced (640x512 pixels, αν θυμάμαι καλά) όπου και η εικόνα ήταν ολοκάθαρη και σταθερότατη. Μιας και είδα ότι η οθόνη "σηκώνει" τις "περίεργες" αναλύσεις, συνέχισα με τις Super hires (1280x256 pixels) και Super hires laced (1280x512 pixels). Αν και το ECS chipset δείχνει να μην αισθάνεται και τόσο άνετα με αυτές τις (χαώδεις για τα δεδομένα της εποχής της Amiga) αναλύσεις, αποφάσισα να μείνω στην Super hires laced και, με τη χρήση του Overscan, τελικά κατέληξα σε μια ανάλυση λίγω πάνω από 1300x540 pixels με 4 χρώματα. Ανήκουστο για μηχάνημα του 1992 - εκτός και αν αυτό το μηχάνημα λέγεται Amiga!

Πραγματικά τεράστια ανάλυση για Amiga - αυτή τη στιγμή βλέπουμε το 1/4 του desktop!

Εννοείται φυσικά ότι χρησιμοποίησα και την PCMCIA 2MB SRAM επέκταση μνήμης, έχοντας έτσι τελικά (και ελπίζω προς το παρόν!) 1ΜΒ chip RAM και 2MB fast RAM. Στη συνέχεια εγκατέστησα και τους οδηγούς για το FAT95 filesystem και τον PCMCIA-Compact flash adaptor και, μετά μεγάλης μου ικανοποίησης, διαπίστωσα ότι όχι μόνο μπορούσα πλέον να διαβάσω σωστά τα περιεχόμενα της CF καρτούλας των 128ΜΒ που έχω (και άρα να μεταφέρω πλέον αρχεία από το PC), αλλά και ότι η καρτούλα ήταν ήδη γεμάτη με χρήσιμα utilities, MOD files και πολλά-πολλά άλλα. Φυσικά, το ότι στην παρούσα φάση ή θα έχω την CF κάρτα ή τα 2ΜΒ fast RAM όπως και να το κάνουμε είναι πρόβλημα, καθώς μόνο με 1ΜΒ chip RAM και τα πάντα φορτωμένα σε ανάλυση Super hires laced η διαθέσιμη μνήμη εξαφανίζεται σε... κλάσματα του δευτερολέπτου!

1MB chip, 2MB fast και mouse pointer με το όνομά μου (οι παλιές συνήθειες δεν αλλάζουν...)

Εγκατέστησα το Hippo player αλλά για κάποιον λόγο δεν δούλευε (μνήμη;), πέρασα μέσα στο c αποσυμπιεστικά προγράμματα για LHA, LZX, RAR, ZIP και DMS και εγκατέστησα και το αγαπημένο μου Magic Menu II το οποίο έχω την αίσθηση ότι πραγματικά "γονάτισε" το μηχάνημα! Δεν πτοούμαστε όμως, και συνεχίζουμε...

Με το Magic Menu II έχεις την εντύπωση ότι τα menus "ζωγραφίζονται" με το χέρι!

Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ότι την εποχή που είχαν πρωτοκυκλοφορήσει οι Amiga 500 Plus και Amiga 600 είχαν εμφανιστεί και κάποιες δισκετούλες τύπου Relokick και Multi Kickstart που φόρτωναν την 1.3 ROM στα νεώτερα (τότε) μηχανήματα, ώστε να τρέχουν απροβλημάτιστα οι παλαιότερες εφαρμογές (λέγε με παιχνίδια). Μιας και στην παρούσα φάση δεν είναι και πολλά τα όσα μπορώ να κάνω με την Amiga 600, αποφάσισα να εγκαταστήσω το Relokick στον σκληρό δίσκο, ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορώ να "γυρίσω" σε Kickstart 1.3 και να τρέξω την συλλογή μου από παιχνίδια που έχω σε δισκέτες από τα 90s.

"kick13" ή, αλλιώς, "θέλω παιχνίδιααααα!"

Η διαδικασία ήταν σχετικά εύκολη - η "χαώδης" ανάλυση και το Directory Opus βοήθησαν τα μέγιστα - και απαιτεί μόνο αντιγραφή κάποιων εκτελέσιμων αρχείων στο c και κάποιων ακόμα αρχείων από τα devs, l και libs της δισκέτας στις αντίστοιχες θέσεις στον σκληρό δίσκο. Τέλος, χρειάζεται μετονομασία του startup-sequence της δισκέτας σε, π.χ., kick13, ορισμός ως script και αντιγραφή αυτού στο c. Αυτό ήταν: με εκτέλεση του kick13 οποιαδήποτε στιγμή "γυρνάω" σε plain Amiga 500 με όλα τα καλά που αυτό συνεπάγεται!

Wait for it...

Yep! Amiga 500 mode ON!

To be continued...

The Lands Of Zador για Commodore Plus/4

Μία ακόμα νέα κυκλοφορία έχουμε σήμερα στο πλαίσιο της Revision 2016: αυτή τη φορά έχουμε να κάνουμε με ένα πανέμορφο και πολύχρωμο platform game για τον Commodore Plus/4 (και τον Commodore 16 με 64ΚΒ μνήμης), το The Lands Of Zador του γερμανικού group Bauknecht.

Οι Bauknecht είναι τα τελευταία χρόνια το πλέον ενεργό group στην σκηνή των Commodore 16/Plus-4, παρουσιάζοντας συχνά-πυκνά ποιοτικότατες κυκλοφορίες. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το Majesty Of Sprites; Το Metamerism; Το Rocket Science; Το Threeve; Ό,τι και αν σας έρθει στο μυαλό ένα είναι σίγουρο: οι Bauknecht είναι συνώνυμο των ποιοτικών παραγωγών για τους υπολογιστές της σειράς TED της Commodore!

To The Lands Of Zador είναι στην ουσία ένα άτυπο sequel του Majesty Of Sprites, καθώς πρωταγωνιστεί και πάλι η Kate, πηδώντας από πλατφόρμα σε πλατφόρμα μέσα σε 8 πολύχρωμα επίπεδα. Δυστυχώς  δεν διαθέτω κάποιον υπολογιστή της σειράς TED και ο εξομοιωτής δεν έπαιζε σωστά το παιχνίδι, οπότε αδυνατώ να σας μεταφέρω εντυπώσεις πέρα από τις αρχικές οθόνες! Νομίζω πάντως ότι το The Lands Of Zador σίγουρα αξίζει να κατεβαστεί και να δοκιμαστεί από τους κατόχους Commodore Plus/4: αν μη τι άλλο, με τέτοια γραφικά θα σταματήσει το δούλεμα από τους ιδιοκτήτες Commodore 64! (Πηγή: Plus-4 World).

We Are Demo!

Ένα νέο demo για τον αγαπημένο μας Commodore 64 παρουσιάστηκε στην Revision 2016 που έλαβε χώρα τις προηγούμενες μέρες (25-28 Μαρτίου) στο Saarbrucken της Γερμανίας. Το όνομα αυτού; Απλά, "We Are Demo".

To We Are Demo είναι προϊόν συνεργασίας των groups Fairlight, Noice και Offence και είναι ένα multipart demo, που καταλαμβάνει 2 πλευρές δισκέτας του C64. Το We Are Demo παρουσιάζει κάποιες νέες και πρωτότυπες ιδέες, ωραία tunes και εξαιρετικά γραφικά και μπορώ να πω ότι είναι ίσως το πλέον ισορροπημένο αισθητικά demo που έχουμε δει τον τελευταίο καιρό για τον Commodore 64.

Κατεβάστε το από εδώ. (Πηγή: csdb).

Revision 2016

Η Revision 2016 ξεκίνησε την Παρασκευή, 25 Μαρτίου 2016 και ολοκληρώνεται σήμερα. Τι εστί Revision; Πολύ απλά, το μεγαλύτερο gathering για demosceners, με συμμετοχές και επισκέπτες από 30 χώρες!

Η Revision 2016 διοργανώνεται στο E WERK στο Saarbrucken της Γερμανίας, που βρίσκεται σχεδόν πάνω στα σύνορα με τη Γαλλία. To E WERK είναι ένας ιδιαίτερα εντυπωσιακός εκθεσιακός/συναυλιακός χώρος που είχε κατασκευαστεί αρχικά το 1908 ως εργοστάσιο μιας βιομηχανίας παραγωγής ατσαλιού και πλέον έχει μετατραπεί στον απόλυτο ίσως χώρο διεξαγωγής events που προσελκύουν πλήθη κόσμου.

Στην Revision 2016 έχουν ήδη παρουσιαστεί πολυάριθμες παραγωγές από demo groups από όλη την Ευρώπη (κυρίως) και πολλές απ' αυτές έχουν αφήσει τους θεατές (αλλά και τους συμμετέχοντες!) κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό! Θα παρουσιάσουμε κάποιες από τις παραγωγές αυτές τις επόμενες μέρες, αλλά προς το παρόν θα σας αφήσουμε με έναν νικητή: το demo για PC που ήρθε πρώτο στην κατηγορία για παραγωγές των 64Κ. Ναι, καλά διαβάσατε, ούτε 64GB, ούτε 64ΜΒ, αλλά 64ΚΒ - όση μνήμη δηλαδή διέθετε και ο Commodore 64. Καλύτερα να κάθεστε όσο το παρακολουθείτε - μην πείτε ότι δεν σας προειδοποίησα!

Run 'n Gun Collection για CD32

O Amiga Jay έφτιαξε και κυκλοφόρησε ένα νέο compilation με παιχνίδια για το Amiga CD32. Μια ολοκαίνουρια συλλογή που περιλαμβάνει τα Toki, Assassin S.E, Alien 3, Metal Law, Ruff 'N Tumble, Midnight Resistance, Ork, Wolfchild, Rubicon, The Killing Game Show και Lethal Weapon.

Για περισσότερες πληροφορίες πηγαίντε εδώ. Κατεβάστε το Run 'n Gun CD32 Collection από εδώ. (Πηγή: Indie Retro News). 

100 αναρτήσεις!

Ναι, φτάσαμε αισίως στην 100η ανάρτηση! Όχι κι άσχημα για ένα blog που ξεκίνησε δειλά-δειλά στις 13 Φεβρουαρίου της χρονιάς που διανύουμε και μέσα σε ενάμιση ακριβώς μήνα εμπλουτίστηκε με 100 αναρτήσεις που περιλαμβάνουν μια αρκετά μεγάλη ποικιλία θεμάτων, που έχει να κάνει από παρουσιάσεις νέου software, παρουσιάσεις και δοκιμές νέου hardware, κάλυψη γεγονότων, παράθεση videos και links που παρουσιάζουν ενδιαφέρον, γενικότερα νέα από τον retro χώρο μέχρι και τους (θέλω να πιστεύω) κατατοπιστικότατους οδηγούς αγοράς και χρήσης "για άσχετους" που ήδη κάλυψαν τους Amstrad CPC, Sinclair ZX Spectrum 16K/48K/+ και Sinclair ZX Spectrum 128K/+2/+3 καθώς και τον Atari ST.

Η πρώτη ανάρτηση του blog με τον - πάντα καλοδεχούμενο! - Commodore 64.

Θέλω να ευχαριστήσω όσους στηρίζουν την προσπάθεια αυτή, είτε με τα καλά τους λόγια και σχόλια, είτε με την απλή ανάγνωση του blog, είτε με την κοινοποίηση μέσω facebook και άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ελπίζω να πάνε καλά τα πράγματα για όλους μας και το blog να συνεχίσει για πολύ-πολύ καιρό. Να είστε όλοι καλά!

The Spectrum Show Νο. 50

Σας έχω ξαναγράψει από το blog μου για τον Paul Jenkinson: ο άνθρωπος αυτός είναι ένα από τα πλέον ενεργά και παραγωγικά μέλη της retro κοινότητας, πραγματικό παράδειγμα προς μίμηση. Το The Spectrum Show, το οποίο επιμελείται και μας παρουσιάζει εδώ και 3+ χρόνια μέσω του Youtube είναι μια ιντερνετική εκπομπή που απευθύνεται στους λάτρεις του ZX Spectrum, αλλά και των μηχανημάτων της Sinclair γενικότερα. Θα έλεγα ότι είναι κάτι μεταξύ εκπαιδευτικής τηλεόρασης και οπτικοακουστικής Βίβλου για το αγαπημένο, μαύρο κουτί του "θείου" Clive.

Μόλις προχθές ο Paul Jenkinson ανέβασε το 50ο, επετειακό επεισόδιο του The Spectrum Show. Απολαύστε το!

Project SIDFX για Commodore 64/128

Κυκλοφόρησαν οι πρώτες πληροφορίες για το Project SIDFX, το οποίο μπορείτε να προπαραγγείλετε (και να προπληρώσετε) από το site του project. Τι είναι όμως το Project SIDFX;

Λοιπόν, το Project SIDFX είναι μια μικρή πλακετούλα που μπαίνει στο εσωτερικό του Commodore 64/128 σας, στην θέση του SID chip και δέχεται 2 SID chips, είτε του "παλαιού" τύπου (6581), είτε του "νέου" (8580), είτε ένα απ' το καθένα!

Τα παραπάνω σημαίνουν ότι είτε μπορείτε να έχετε απλά stereo SID στις εφαρμογές που το υποστηρίζουν ή ότι μπορείτε να ακούσετε οποιαδήποτε σύνθεση (παλιά ή νέα, δική σας ή ξένη) πώς "παίζει" με το κάθε SID. Μέσω ενός διακόπτη μπορούμε να αλλάξουμε "on the fly" το επιλεγμένο SID καθώς και την διεύθυνση μνήμης του κομματιού.

Το SIDFX κοστίζει 80€ και, αφού συμπληρωθούν οι προπαραγγελίες και γίνουν οι προπληρωμές, θα κατασκευαστεί ΜΟΝΟ μία παρτίδα απ' αυτά! Συνεπώς, αν κρίνετε ότι σας ενδιαφέρει και το θέλετε, παραγγείλτε το τώρα! (Πηγή: Vintage Is The New Old).

Η ιστορία μιας Amiga 600 - Επεισόδιο 1

Ο καλός μου φίλος και επί σειρά ετών συνάδελφος Διαμαντής είχε αγοράσει μια Amiga 600 στα 90s η οποία τον έμπασε στον χώρο των υπολογιστών για τα καλά (αυτό είναι το αντικείμενο της εργασίας του μέχρι και σήμερα) και επί σειρά ετών αποτέλεσε τον βασικό του υπολογιστή και το αγαπημένο του μηχάνημα. Σε μια κουβέντα που είχαμε πριν από μερικές μέρες τη θυμήθηκα, και, αφού επιβεβαιώσαμε ότι η Amiga υπάρχει ακόμα, τον παρακάλεσα να μου τη δανείσει για να τη χρησιμοποιώ μιας και εγώ, εδώ και αρκετούς μήνες δεν είχα πια καμία Amiga και εκείνος, έτσι κι αλλιώς δεν τη χρησιμοποιούσε. Για καλή τύχη δική μου και της Amiga δέχτηκε και, εδώ και 6 μέρες η Amiga βρίσκεται στην κατοχή μου. Γιατί "για καλή τύχη της Amiga;" όμως, θα ρωτήσετε. Η απάντηση είναι απλούστατη: γιατί θα αναλάβω να την καθαρίσω, να εγκαταστήσω το απαραίτητο software και να την επεκτείνω έτσι ώστε να γίνει χρήσιμη και λειτουργική στο μέγιστο βαθμό - τουλάχιστον όσο μπορεί να γίνει μια Amiga εν έτει 2016! Από αυτή τη σειρά αναρτήσεων λοιπόν, μέσα από πολλές-πολλές φωτογραφίες θα παρακολουθήσουμε το οδοιπορικό αυτής της Amiga 600 στη νέα χιλιετία...

Η Amiga 600 σε όλο της το μεγαλείο μετά από ένα αρκετά καλό καθάρισμα που - πιστέψτε με - το χρειαζόταν!

Παρέλαβα την Amiga 600 μαζί με μια επέκταση μνήμης 2MB fast RAM η οποία, δυστυχώς, ήταν στη μορφή PCMCIA SRAM, πράγμα που σημαίνει ότι χρησιμοποιώντας την θα έχανα την PCMCIA άρα και τη δυνατότητα για μεταφορά αρχείων από και προς το PC. Αυτό είναι ένα θέμα που σύντομα θα πρέπει να το λύσω...

Η Amiga έχει ένα κόψιμο στο case ακριβώς πάνω από το mouse port. Κάποιος διακόπτης, κάποιο καλώδιο, ποιος ξέρει γιατί κανιβαλίστηκε έτσι...

Η συγκεκριμένη Amiga 600 είχε εγκατεστημένο και έναν σκληρό δίσκο (καλό αυτό) ο οποίος, όπως μου είχε πει ο φίλος μου δεν bootαρε ή, για την ακρίβεια, "κρεμούσε" το μηχάνημα κατά το booting. Ενδιαφέρον αυτό, καθώς ήμουν βέβαιος ότι θα λυνόταν εύκολα. Ανοίγοντας το σεντούκι μου (ΟΚ, ντουλάπι είναι) με τα απομεινάρια από την εποχή που έιχα δεκάδες Amigas (δεν υπερβάλλω, μπορείτε να διαβάσετε την όλη ιστορία με λεπτομέρειες στο 5ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet) βρήκα ένα τροφοδοτικό, ένα καλώδιο SCART δοκιμασμένο σε LCD οθόνες, ένα serial to PS/2 mouse adaptor, και όλες τις παλιές δισκέτες και CDs, γεμάτα με κάθε λογής software. Α, βρήκα και έναν PCMCIA/Compact Flash adaptor μαζί με μια CF καρτούλα των 128ΜΒ και τη δισκέτα με τους drivers για την κάρτα και το filesystem για Amiga. Καθόλου άσχημα λοιπόν, καθώς είχα από κάπου να ξεκινήσω...

Πάντοτε χρήσιμο - καλά και άγια τα "μαμίσια" ποντίκια, αλλά για τα 90s!

Δανείστηκα και από τον φίλο μου Βασίλη μια PCMCIA WiFi κάρτα που υποτίθεται ότι παίζει με τον prism2v2 driver (περισσότερα γι΄αυτό αργότερα) και κάθησα να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά και την Amiga σε λειτουργία...

Η εμφάνιση την αδικεί, καθώς δουλεύει μια χαρά!

Αρχικά διαπίστωσα ότι τα όσα μου είχε μεταφέρει ο φίλος μου ανταποκρίνονταν πλήρως στην πραγματικότητα: ο σκληρός δίσκος της Amiga ήταν χωρισμένος σε 2 partitions, και τα 2 ήταν bootable, αλλά, κατά τη διαδικασία του boot το σύστημα "κρεμούσε" από όποιο partition και να ξεκινούσα!

Πάντα χρήσιμα accessories για τη μεταφορά αρχείων!

Ξεκινώντας το σύστημα χωρίς startup-sequence από το 1ο partition δεν κρεμούσε, αλλά δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα, καθώς δεν υπήρχε καν editor μέσα στον σκληρό δίσκο! Αντέγραψα λοιπόν έναν editor (TextEd) και μια "αρχαία" έκδοση του Directory Opus από κάποιες δισκέτες μου με utilities - οι οποίες συνεχίζουν να λειτουργούν απροβλημάτιστα εδώ και 20+ χρόνια! - και άρχισα να "ψάχνω" την startup-sequence...

Άραγε θα μπορέσει αυτή η κάρτα να "δικτυώσει" την Α600; Θα το διαπιστώσουμε στο μέλλον...

Μετά από πολλές δοκιμές κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η Amiga ξεκινούσε κανονικά εάν δεν επέτρεπα στην startup-sequence να "τρέξει" τα περιεχόμενα του φακέλου devs. Χμμμ... Ψάχνοντας τον devs διαπίστωσα με μεγάλη μου έκπληξη πως, οτιδήποτε κι αν υπήρχε αρχικά μέσα στο storage είχε μεταφερθεί στο devs - και ίσως και μερικά αρχεία ακόμα! Ήταν φανερό πλέον το τι έπρεπε να κάνω...

Η παλιά, δοκιμασμένη και πλέον κλασική λύση για να έχουμε ήχο ταυτόχρονα στο monitor και στο στερεοφωνικό.

Μετέφερα όλους τους drivers εκτός από κάποιους που όντως χρειάζονταν πίσω στο storage και έκανα reboot: ω, ναι, η Amiga 600 του Διαμαντή για πρώτη φορά μετά από δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια ξεκίνησε από τον σκληρό της δίσκο στο περιβάλλον του Workbench 2.05!

Κλείνοντας - για σήμερα - θα πρέπει να αναφέρω ότι η εν λόγω Amiga 600 διέθετε (για καλή μου τύχη) την 2.05 ROM (37.350) που επιτρέπει απροβλημάτιστο autoboot από IDE σκληρό δίσκο. Εντάξει, δεν είναι και 3.1 αλλά για αρχή μια χαρά είμαστε!

Ναι, δουλεύει!

To be continued...

ABBA Gold The Collection για C64

Εντάξει, τι να πω... Απλά υπέροχο!

Ένα release που ήρθε Σαββατιάτικα από το πουθενά (από την άποψη ότι δεν το περιμέναμε): 15 από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του πιο γνωστού σουηδικού group όλων των εποχών σε ένα υπερκεφάτο demo/music disk για τον 64άρη!

Ring-Ring, Mamma Mia, Take A Chance On Me, Honey Honey, S.O.S., I Kissed A Teacher, Money Money Money, Waterloo, Gimme Gimme Gimme, Head Over Heels, The Winner Takes It All, Summer Night City, Lay All Your Love On Me, Intermezzo No.1, One Of Us είναι εδώ για να μας διασκεδάσουν με την χαρακτηριστική (και αγαπημένη) ηχητική χροιά του SID. Φυσικά, ο κάθε ABBA lover που σέβεται τον εαυτό του (;!;) θα εντοπίσει την απουσία τίτλων-"θηρίων" όπως είναι τα Chiquitita, Souper Trouper, Voulez-Vous?, Fernando, The Night Before You Came κλπ. Λέτε σύντομα να έχουμε δεύτερη συλλογή; Ας το ελπίσουμε! Κατεβάστε το από εδώ. (Πηγή: Indie Retro News).

Τα καλύτερα tunes του Commodore 64 #15 - Sanxion

"Ναι, ένα ακόμα κλασικό tune του Commodore 64" θα πείτε, έτσι; Ε, λοιπόν, λάθος! Το Sanxion μπορεί να έμεινε στην ιστορία για το gameplay του και την μουσική του Rob Hubbard στα menu screens, αλλά οι τυχεροί (;) κάτοχοι κασσετοφώνου έχουν να λένε και για την υπέροχη μουσική του tape loader, και πάλι από τον Rob Hubbard, που έμεινε στην ιστορία γνωστή ως "Thalamusik".

To Sanxion ήταν ένα "μοντέρνο" split screen shoot 'em up που κυκλοφόρησε το 1986 για τον Commodore 64 από την Thalamus Ltd. Το παιχνίδι ήταν δημιουργία του Φιλανδού Stavros Fasoulas (διακρίνω κάποια ειρωνεία εδώ;) και αποτέλεσε μεγάλη εμπορική επιτυχία, καθιερώνοντας το label της Thalamus ως συνώνυμο των προσεγμένων και ποιοτικών παραγωγών.

Εκτός από την εντυπωσιακή Thalamusik ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην ingame μουσική διασκευή του Rob Hubbard στον "Χορό των Ιπποτών" του Sergei Prokofiev, που αποτελεί ένα από τα πλέον αγαπημένα ακούσματα των κατόχων Commodore 64 και δίνει έξτρα πόντους σε ένα έτσι κι αλλιώς πολύ καλό arcade παιχνίδι. Απλά απολαύστε το σε πρώτη ευκαιρία!

Παιχνίδια Που Αξίζει Να Παίξετε #11 - Match Point (ZX Spectrum)

Πολύ πριν παιχτεί στις κινηματογραφικές αίθουσες η ομώνυμη, αριστουργιματική ταινία του Woody Allen, το Match Point, εκτός από όρος του τένις, ήταν και ένα εξαιρετικό Tennis Simulation που είχε κυκλοφορήσει από την Psion για λογαριασμό της Sinclair Research το 1984 για τον 48άρη ZX Spectrum.

To Match Point ήταν το πρώτο "ρεαλιστικό" tennis simulator, τουλάχιστον απ' όσο μπορώ εγώ να θυμηθώ. Σε μια εποχή που κυκλοφορούσαν δεκάδες video games ονομαζόμενα "Tennis" και τα οποία χαρακτηρίζονταν από 2 παύλες που παριστούσαν τους παίκτες και ένα ταχύτατα κινούμενο τετράγωνο που υποτίθεται ότι ήταν το μπαλάκι, το Match Point "έσκασε" στην gaming σκηνή σαν ταύρος σε υαλοπωλείο με την προοπτική του απεικόνιση, τα γραφικά υψηλής ανάλυσης και, λόγω του προσεγμένου σχεδιασμού, την πλήρη απουσία color clashing!

To Match Point ήταν δημιουργία του Steve Kelly, ενός ταλαντούχου προγραμματιστή ο οποίος είχε δώσει ήδη τα δείγματα γραφής του με τα Backgammon, Computer Scrabble και Chequered Flag (όλα κυκλοφόρησαν από την Psion και θεωρούνται από τους κλασικούς τίτλους του πρώτου κύματος παιχνιδιών για τον Spectrum). Η ιστορία του Steve Kelly μάλιστα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς, πριν ασχοληθεί με τον προγραμματισμό, ο νεαρός (τότε) εργαζόταν ως αχθοφόρος (!) σε μία αποθήκη. Σε κάποια φάση η μέση του παρέδωσε πνεύμα και ο Kelly αναγκάστηκε να μείνει κλινήρης για πολλούς μήνες στο σπίτι του. Αντί όμως να αναλωθεί στην κατανάλωση πίτσας και στην θέαση τηλεοπτικών shows τύπου "Παρατράγουδων", ο νεαρός χρησιμοποίησε τον χρόνο αυτό για να μάθει να προγραμματίζει! Αποτέλεσμα της κίνησής του αυτής δεν ήταν μόνο το Match Point και τα παιχνίδια που προανέφερα, αλλά και γνωστότεροι, μεταγενέστεροι τίτλοι όπως τα Speedball, Xenon 2, Chaos Engine κλπ καθώς ο Steve Kelly ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Bitmap Brothers και ένας από τους καλύτερους προγραμματιστές του ιδιαίτερα επιτυχημένου αυτού software house!

Πίσω στο Match Point, λοιπόν. Το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα εύκολο στον χειρισμό του (όπως και σχεδόν όλα τα παιχνίδια εκείνης της εποχής, άλλωστε!) και μπορεί κανείς σχετικά γρήγορα να μάθει να επιστρέφει το μπαλάκι στον αντίπαλο. Το να κερδίσει και πόντους βέβαια είναι μια άλλη ιστορία, καθώς απαιτεί λίγη παραπάνω εξάσκηση. Η καμπύλη εκμάθησης πάντως είναι προοδευτική και αρκετά σύντομη, επιτρέποντας στον παίκτη σχετικά γρήγορα να είναι σε θέση να διεκδικήσει εκτός από games και sets ακόμα και παιχνίδια ολόκληρα. Και, στο σημείο αυτό είναι που το Match Point δείχνει τον καλύτερο εαυτό του, καθώς μπορεί να προσφέρει απλόχερα πολλές ώρες απροβλημάτιστης διασκέδασης. Game, set & match για τον κύριο Steve Kelly, λοιπόν!

Δικτυώστε την Amiga σας - πλήρης οδηγός!

Η Amiga - πράγμα ιδιαιτέρως σπάνιο για μηχάνημα της εποχής της - έχει τη δυνατότητα με σχετικά μικρό κόστος να συνδεθεί σε τοπικά αλλά και σε ευρυζωνικά δίκτυα. Αυτό ισχύει κυρίως για τις Amiga 600 και Amiga 1200 τις οποίες, μέσα στην άπειρη σοφία της (εντάξει, προφανώς κατά τύχη!) η Commodore εφοδίασε με PCMCIA slot. Έτσι, σιγά-σιγά εμφανίστηκαν κάποιοι drivers για κάποια συγκεκριμένα chipsets καρτών δικτύου αλλά και κάποια TCP/IP stacks με αποτέλεσμα, έστω και με πολύ ψάξιμο και noobικες ερωτήσεις σε εξειδικευμένα fora, να μπορέσει κάποτε ο κάθε χρήστης Amiga να παινευτεί ότι σέρφαρε στο internet με την πάλαι ποτέ μεγάλη κυρία του home computing.

Πράγματι, όποιος έχει εμπειρία από Amiga μπορεί να σας επιβεβαιώσει ότι ναι μεν κάποτε τα κατάφερε να αποτελέσει ένα μικρό μέρος του διαδικτύου, αλλά, στις περισσότερες περιπτώσεις - και ειδικά τα παλιότερα χρόνια - "έφτυνε αίμα" μέχρι να φτάσει στην πηγή: κάτι οι drivers, κάτι το PCMCIA bug της 1200άρας, κάτι τα (αρκετά διαφορετικά) TCP/IP stacks, κάτι το ότι ο home user δεν ήταν υποχρεωμένος να είναι και "δικτυάς" ε, η όλη ιστορία κατέληγε να είναι λίγο ή πολύ pain in the ass. Εδώ θα πρέπει να μην παραλείψω να αναφέρω ένα ακόμα πρόβλημα, που είναι τα guides που έφτιαχναν ανέκαθεν τα μέλη της Amiga community και τα οποία στην πλειοψηφία τους ήταν ελλειπέστατα και θεωρούσαν δεδομένα τα περισσότερα βήματα σε μια διαδικασία, οπότε, απλά, δεν τα ανέφεραν! Ξεχάστε τα όλα αυτά όμως, γιατί το Retro Commodore δημιούργησε και παρέχει σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο έναν οδηγό για εγκατάσταση και παραμετροποίηση δικτύου στην Amiga ο οποίος είναι α-ν-α-λ-υ-τ-ι-κ-ό-τ-α-τ-ο-ς!

Το software που θα χρειαστείτε μπορείτε να το κατεβάσετε όλο από εδώ. Μεταφέρετέ το στην Amiga σας και ακολουθήστε απλά τα βήματα του οδηγού ένα προς ένα: μπορεί να σας πάρει κάποια ώρα, αλλά, χάρη στον κατατοπιστικότατο αυτό οδηγό τα αποτελέσματα είναι βέβαια!

Τι, ακόμα εδώ είστε; Για ξεκινήστε, η Amiga σας διψάει για ιντερνετικές βόλτες!

Ant Attack για ZX81!

Όσοι παρακολουθούν τακτικά το blog ίσως θυμούνται μία παλαιότερη ανάρτηση, στην οποία είχα αναφερθεί στον ταλαντούχο κύριο Bob Smith και στην μεταφορά του Crossy Road που είχε κάνει στον ΖΧ81. Σήμερα θα ασχοληθούμε με μία άλλη μεταφορά, από τον ZX Specrtum αυτή τη φορά, και το περί ου ο λόγος παιχνίδι είναι το Ant Attack.

To Ant Attack του Sandy White κυκλοφόρησε στη δύση του 1983 για τον 48K ZX Spectrum και ήταν το πρώτο πραγματικό ισομετρικό παιχνίδι με scrolling προς 4 κατευθύνσεις. Στο παιχνίδι είχατε το ρόλο ενός νεαρού (ή μίας νεαρής) που προσπαθούσε να σώσει τον/την σύντροφό του/της μέσα σε μια πόλη που είχε καταληφθεί από γιγαντιαία μυρμήγκια, με μόνη βοήθεια έναν ιδιαίτερα περιορισμένο αριθμό πυρομαχικών.

To Ant Attack στον ZX Spectrum...

Το Ant Attack δημιούργησε μεγάλη αίσθηση όταν κυκλοφόρησε, καθώς σχεδόν κανείς δεν πίστευε ότι ο ταπεινός ZX Spectrum ήταν πλατφόρμα ικανή για τη δημιουργία ενός τέτοιου ισομετρικού τίτλου. Μάλιστα η ίδια η Sinclair Research αγόρασε τα δικαιώματα του παιχνιδιού, το οποίο αποτέλεσε έναν από τους τίτλους που δίνονταν σε ένα bundle από microdrive cartridges σε όσους αγόραζαν το πακέτο επέκτασης του ZX Interface 1 + ZX Microdrive.

...και στον ΖΧ81!

Τι κι αν το Ant Attack "ρουφούσε" και τα 48Κ μνήμης του Spectrum; Τι κι αν χρησιμοποιούσε την - επαρκώς υψηλή για την εποχή - ανάλυση γραφικών των 256 x 192 pixels; Αυτά όπως έχουμε δει δεν λένε απολύτως τίποτα στον Bob Smith, ο οποίος αποφάσισε να μεταφέρει το Ant Attack στον ΖΧ81, με τα 16Κ μνήμης και την ανάλυση των - κρατηθείτε - 64 x 48 pixels! 

Ναι, είναι γεγονός, οι δεύτερες σκέψεις είναι για τους δειλούς - κι ο Bob Smith δεν είναι ένας απ' αυτούς, καθώς δεν υπάρχει απ' ότι φαίνεται προγραμματιστικό challenge που να τον αφήνει ασυγκίνητο! Έτσι λοιπόν, το Ant Attack στον ΖΧ81 μπορεί να δείχνει άκρως χοντροκομμένο ακόμα και με τα δεδομένα του 1983, αλλά δεν παύει να αποτελεί έναν μικρό προγραμματιστικό άθλο και μια ακόμα απόδειξη ότι αυτά τα παλιά μηχανάκια, αν κάποιος έχει τη διάθεση να τα "στύψει" έχουν ακόμα να μας δώσουν πράγματα που δεν τα είχαμε ξαναδεί. Απλά respect...

Wonder Dog enhanced για CD32

Μία ακόμη ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα κυκλοφορία για τους κατόχους του Amiga CD32 από τον Earok έχουμε σήμερα: πρόκειται για το Wonder Dog, ένα platform παιχνίδι που είχε κυκλοφορήσει το 1992 για το MegaCD της Sega από την Core Design και αργότερα έγινε port και για την Amiga.

Σε αντίθεση όμως με την έκδοση του 1992, εδώ έχουμε βελτιωμένη χρωματική παλέτα που βασίζεται στο original Wonder Dog του MegaCD, intros και από τις 2 εκδόσεις, πλήρη αξιοποίηση του χειριστηρίου του CD32, τους κωδικούς όλων των επιπέδων στο αρχικό menu, trainer (αν θέλουμε, φυσικά) και, όλα αυτά με τις ευλογίες του Dan Scott, του δημιουργού του παιχνιδιού!

Κατεβάστε το παιχνίδι από εδώ. (Πηγή: Indie Retro News).

Παιχνίδια Που Αξίζει Να Παίξετε #10 - Manic Miner (ZX Spectrum)

Εντάξει, τι σας λέω τώρα... Και ποιος δεν ξέρει το Manic Miner, έτσι δεν είναι; Κι όμως, αν και ιδιαιτέρως γνωστός ως τίτλος, το Manic Miner πολλές φορές έρχεται σε δεύτερη μοίρα είτε λόγω της ιδιαίτερα πρώιμης χρονικά κυκλοφορίας του στην timeline του ZX Spectrum (κυκλοφόρησε το 1983 από την Bug Byte), είτε λόγω του γνωστότερου και "μεγαλύτερου" αδελφού του Jet Set Willy, είτε απλά λόγω των δεκάδων μεταφορών του στα υπόλοιπα γνωστά formats που καμία δεν κατάφερε να "ματσάρει" το feeling, το gameplay, την μαγεία και την σπαρτιάτικη ατμόσφαιρα και τα pixel perfect άλματα από πλατφόρμα σε πλατφόρμα του original.

Το Manic Miner είναι ένα platform game που θα μπορούσε ίσως να χαρακτηριστεί ως ο πλέον εμβληματικός και καθοριστικός gaming τίτλος που κυκλοφόρησε ποτέ για τον 48άρη ZX Spectrum. Προϊόν του αστείρευτου ταλέντου ενός 16χρονου bedroom programmer, του μοναδικού Matthew Smith, το Manic Miner, εκτός από την απόλυτη ισορροπία που προσέφερε ανάμεσα σε playability και δυσκολία, ανάμεσα σε εθισμό και εκνευρισμό, ανάμεσα σε πόρωση και σιχτίρισμα (!) αποτέλεσε και τον πρώτο τίτλο για τον ταπεινό Spectrum με ασταμάτητη ingame μουσική, χαρακτηριστικό ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο αν σκεφτεί κανείς ότι εν απουσία sound chip ο επεξεργαστής του Spectrum μοίραζε το χρόνο του μεταξύ του παιχνιδιού και της μουσικής. Και, για να γίνει απολύτως κατανοητό το μέγεθος του εγχειρήματος, να τονίσω ότι το παιχνίδι φτιάχτηκε από έναν 16χρονο μαθητή χωρίς καμία απολύτως βοήθεια σε γλώσσα μηχανής του Ζ80Α και δεν χρειάστηκε ποτέ έξτρα beta testers, patches, updates και λοιπά "φρούτα" που θεωρούνται δεδομένα στην εποχή μας προκειμένου να λειτουργήσει 100% άρτια!

Έχοντας περάσει δεκάδες ώρες παίζοντας Manic Miner μέσα σε 3 και βάλε δεκαετίες μπορώ να σας πω μετά βεβαιότητας ότι πρόκειται για ένα πολύ απλό (3 πλήκτρα!) αλλά και πολύ ιδιαίτερο platform game. Εάν ξεπεράσετε το εμπόδιο των πρώτων 2-3 πιστών χωρίς να εκτοξεύσετε τον Spectrum σας από το παράθυρο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάθε φορά που θα παίζετε θα το προχωράτε και λίγο. Αν και έχει μόνο 20 πίστες όλες κι όλες, θα χρειαστούν πολλές ώρες προκειμένου να το ολοκληρώσετε (εγώ δεν το έχω καταφέρει ακόμα!), καθώς ο μόνος τρόπος για να προχωρήσει κανείς είναι μέσω της διαδικασίας trial & error. Ακόμα και εάν ολοκληρώσετε κάποια πίστα συνιστώ να κοιτάξετε να την ξαναπαίξετε άμεσα, προκειμένου σιγά-σιγά να αρχίσετε να αποστηθίζετε τον τρόπο με τον οποίο ολοκληρώσατε το κάθε level. Μιλάμε όπως είπαμε για πολύωρη διαδικασία, η οποία είναι βέβαιο ότι θα σας μεταφέρει σε μια κατάσταση ημι-ύπνωσης καθώς θα ακούτε για χιλιοστή (και βάλε!) φορά το In The Hall Of The Mountain King από το ηχειάκι του Spectrum και θα οδηγείτε τον Miner Willy σε πίστες στις οποίες θα σας κυνηγούν τηλέφωνα, λεκάνες τουαλέτας (!), Pacman με πόδια, Wacky Amoebatrons και οτιδήποτε άλλο "καμμένο" είχε προστάξει το ιδιαίτερο, εγγλέζικο, εφηβικό χιούμορ του τον Matthew Smith να "χωρέσει" μέσα στο παιχνίδι...

Και μην ξεχνάτε, το Manic Miner δεν είναι απλά ένα παιχνίδι για τον ZX Spectrum, θα μπορούσε κανείς χωρίς υπερβολή να πει ότι ΕΙΝΑΙ ο ZX Spectrum! One not to miss!

Χρηματοδοτήθηκε το ZX-UNO!

Στην καμπάνια που έληξε το Σάββατο 19/3, το project του ZX-UNO συγκέντρωσε κάτι παραπάνω από 18.000€ (είχε ως στόχο τα 16.500€) και πλέον, μπαίνει στο στάδιο της μαζικής παραγωγής!

"Τι εστί ZX-UNO;", θα ρωτήσετε. Λοιπόν, το ZX-UNO έιναι ένας μικροσκοπικός υπολογιστής, με διαστάσεις και σχήμα που παραπέμπουν σε Raspberry Pi, ο οποίος βασίζεται σε έναν FPGA πυρήνα και 32MBit flash μνημη. Το ZX-UNO σε πρώτη φάση λειτουργεί ως Sinclair ZX-Spectrum (αλλά με BIOS τύπου PC, ιδιαίτερα cool χαρακτηριστικό!) αλλά, λόγω της επανεγράψιμης μνήμης του και του FPGA chip του μπορεί να δεχτεί και έξτρα cores, λειτουργώντας στην ουσία σαν οποιοδήποτε 8bit μηχάνημα (και όχι μόνο!).

Φυσικά, προκειμένου να είναι χρηστικό, το ZX-UNO διαθέτει RGB και Composite video εξόδους, έξοδο audio, είσοδο για PS/2 πληκτρολόγιο, τροφοδοσία, 9pin joystick port και EAR port για σύνδεση με... κασετόφωνο γιατί, είπαμε, πάνω απ' όλα είναι ένας ZX Spectrum!

Αναλυτικά τα τεχνικά χαρακτηριστικά του ZX-UNO είναι τα παρακάτω:

• FPGA Xilinx Spartan-6 XC6SLX9-2TQG144C.
• Static Memory 512K, AS7C34096A-10TIN.
• 50MHz oscillator.
• Superfo's 1 transistor EAR Circuit.
• Composite video output using an AD724 with XTAL 4.43MHz / 3.58MHz for PAL/NTSC operation (user selectable)
• PS/2 connector for keyboard and mouse.
• RCA jack for composite video.
• Stereo audio jack connector.
• Mono jack connector for EAR (audio in)
• Molex 1.25mm connector for JTAG and RGB / VGA.
• Socket for SD/MMC cards (microSD also possible, with an adapter).
• Expansion port.
• Micro-USB power connector.
• PCB Size: 86x56 mm. (Compatible with Raspberry Pi 1 cases although some machining is needed).

Το BIOS του ZX-UNO υποστηρίζει τις παρακάτω δυνατότητες:

• Memory testing, EAR signal level testing, keyboard testing
• Silent Boot (no ZX-UNO logo at boot time)
• Spectrum keyboard implementation (issue 2 or 3)
• Machine timings (48k, 128k ..)
• Enable or disable contended memory
• Enable or disable DivMMC feature and/or DivMMC NMI trap
• Choose default ZX Spectrum to boot from, or choose default core (for other non-Spectrum machines)
• ZX Spectrum ROM manager (add, delete, update)
• Core manager (allows adding other machines' cores, up to 9 cores, without having to use an external JTAG programmer)

(Πηγή: Vintage Is The New Old).