You've come a long way, baby

Δύο μήνες πέρασαν από τότε που οι κεραίες μου εντόπισαν την είδηση για το Travel through time vol.1: Northern Lights, την νέα, εντυπωσιακή δημιουργία της Zosya Entertainment και την επικείμενη κυκλοφορία αυτής. Περίπου ένα μήνα μετά, αυτό το jaw dropping racing διαμαντάκι (όπως είχαμε συμπεράνει από το αρχικό βίντεο, τουλάχιστον) ήταν γεγονός και μπορούσε πλέον ο καθένας να το κατεβάσει από το website της εταιρίας. Έσπευσα κι εγώ λοιπόν μαζί με τους υπόλοιπους ανά τον κόσμο αθεράπευτους Spectrum lovers να το αποκτήσω για να δω με τα ίδια μου τα μάτια αν τα όσα είχα παρακολουθήσει στο βιντεάκι ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Γιατί, για να λέμε την αλήθεια, έδειχναν υπέρ το δέον εντυπωσιακά για ένα μηχάνημα του 1985. Ναι, δεν έγραψα λάθος τη χρονολογία, το Travel through time vol.1: Northern Lights τρέχει μονάχα σε ZX Spectrum 128K (και στους διαδόχους αυτού που κυκλοφόρησαν από την Amstrad) όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή φορτώνεται όλο μονοκοπανιά στη μνήμη του υπολογιστή. Πρόκειται ίσως για έναν από τους ελάχιστους τίτλους στην ιστορία της πλατφόρμας που δικαιούται να απαρνηθεί τον γομολάστιχα: racing game τέτοιας ποιότητας, με τόσες πίστες και, το κυριότερο, τόσες cutscenes δεν θα χωρούσαν επ' ουδενί στα 48Κ RAM του πολυαγαπημένου low-cost 8μπιτου θρύλου.

Το γεγονός ότι έγραψα "racing game τέτοιας ποιότητας" παραπάνω νομίζω ότι φτάνει για να βάλει ψύλλους στ' αυτιά του υποψιασμένου αναγνώστη: ναι, έχουμε να κάνουμε με μια ποιοτική κυκλοφορία. Αλλά και πρωτοποριακή, εντυπωσιακή και μοναδική ταυτόχρονα. Το Travel through time vol.1: Northern Lights δεν είναι απλά ένα ακόμα παιχνίδι για τον Spectrum, είναι - μαζί με άλλους 2-3 τίτλους (όλους προϊόντα Ρώσων δημιουργών όλως τυχαίως) - το απόλυτο showcase για το μηχάνημα της πάλαι ποτέ κραταιάς εταιρίας του "θείου" Clive. Τουλάχιστον στο είδος του, αυτό των racing games είναι ό,τι πιο άρτιο και φαντασμαγορικό έχει ποτέ υπάρξει στην πλατφόρμα, με μόνο παιχνίδι να παίζει στην ίδια κατηγορία το Drift! που κυκλοφόρησε προ διετίας από τους ίδιους δημιουργούς. Τυχαίο; Δεν νομίζω...

Δεν θα μπω στην διαδικασία μίας ενδελεχούς δοκιμής/παρουσίασης του τίτλου της Zosya Entertainment: θα συμβεί και αυτό, αλλά όχι εδώ, ξέρετε πού. Σκοπός της παρούσας ανάρτησης είναι βασικά να πληροφορήσει όσους βρίσκονται εκεί έξω ότι να, βγήκε ένα racing game για τον ZX Spectrum που οφείλετε να το κατεβάσετε (από εδώ) και να το δοκιμάσετε αν έχετε έστω και το παραμικρό ενδιαφέρον για την πλατφόρμα. Τόσο απλά!

Φυσικά, θα πρέπει να γράψω 2-3 αράδες για το παιχνίδι, για να ξέρετε με τι ακριβώς έχετε να κάνετε. Έχουμε λοιπόν έναν racing τίτλο ο οποίος βασικά έχει ένα mode όλο κι όλο, το story/campaign. Η ιστορία του πρωταγωνιστή παρουσιάζεται στον παίκτη μέσω διαφόρων - καταπληκτικών, για τα δεδομένα του Spectrum - cutscenes και στη συνέχεια ο τελευταίος αναλαμβάνει δράση, προσπαθώντας να αναταποκριθεί στα διάφορα challenges που του βάζει το παιχνίδι, δηλαδή σε αγώνες κόντρα στον χρόνο, 1 vs 1 duels, αγώνες πρωταθλήματος κλπ. Ο χειρισμός είναι άμεσος, ακριβής, και είναι του τύπου "πιο απλός πεθαίνεις", με 5 μόλις πλήκτρα να χρησιμοποιούνται (γκάζι, φρένο, αριστερά & δεξιά καθώς και αλλαγή ταχύτητας hi/low). Όσα θα παρακολουθήσετε να εκτιλίσσονται στην οθόνη του Spectrum σας είναι τόσο ομαλά και γρήγορα, που θα σας κάνουν να αναρωτηθείτε για τι ακόμα είναι ικανό αυτό το μηχάνημα (και οι Ρώσοι coders, προφανώς). Θα ήθελα απλά να κάνω μια ιδιαίτερη μνεία στον τρόπο που παρουσιάζονται οι απότομες και μεγάλες κατωφέρειες στο Travel through time vol.1: Northern Lights. Πρέπει απλά να το δείτε για να το πιστέψετε. Γενικά ο τρόπος που κινείται ο δρόμος μπορεί να φέρει στο μυαλό μονάχα κορυφαίες στιγμές των 16bit racers, όπως ήταν το Lotus. Αυτό κάτι θα πρέπει να σας λέει, έτσι δεν είναι;

(Τα screenshots προέρχονται από το website της Zosya Entertainment. Ο τίτλος της ανάρτησης αναφέρεται στα παιχνίδια του ZX Spectrum και στην πορεία τους μέσα στο χρόνο)

Aroused για Commodore 64

Είναι κάποιες φορές που η καθημερινότητα σε παρασέρνει στο ρυθμό της, σε παίρνει παραμάζωμα στο διάβα της και χάνεις τη μπάλα. Δουλειές, υποχρεώσεις, δουλειές που προέκυψαν από τις άλλες δουλειές και το αποτέλεσμα είναι όρεξη μηδέν και διάθεση μηδέν για να ασχοληθείς με (ας τα πούμε) δημιουργικά hobbies όπως είναι το να διατηρείς και να ενημερώνεις ένα blog. Και ξέρετε, ένα blog που δεν το ενημερώνεις είναι σα να έχεις μία σχέση στην οποία δεν δίνεις σημασία: αργά ή γρήγορα θα πάει κατά διαόλου και θα μείνεις μόνος σου να αναρωτιέσαι τι έφταιξε.

Βέβαια, αφού μπήκα στη διαδικασία να ψέξω τον εαυτό μου, οφείλω να παραδεχτώ ότι α) υπάρχουν και χειρότερα και β) όλα αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Να, πάρτε για παράδειγμα το γνωστό σε όλους Vintage is the New Old που συμπλήρωσε ολόκληρο μήνα χωρίς την παραμικρή ενημέρωση (από τις 13 Ιουνίου μέχρι και τις 13 Ιουλίου).

Παρά το παράδειγμα που μόλις ανέφερα, το γεγονός είναι ότι αν κάποιος δεν επιθυμεί να εφησυχάζει και να βρίσκει δικαιολογίες για πράγματα που δεν έκανε, καλό είναι να παρακολουθεί τι κάνουν οι πιο δραστήριοι του είδους, έτσι δεν είναι; Φυσικά, no matter what Jimmy Maher δεν πρόκειται να γίνει (ένας είναι ο GOAT) αλλά λίγη προσπάθεια παραπάνω δεν έβλαψε ποτέ κανέναν...

Ας αφήσω όμως στην άκρη τις σκέψεις μου για κάποιες άλλες, πιο ράθυμες μέρες, και ας στραφώ σιγά-σιγά στο αντικείμενο της σημερινής ανάρτησης που δεν είναι άλλο από ένα (ακόμα) demo για τον Big Daddy, για τον ένα και μοναδικό, για τον Commodore 64. Το περί ου ο λόγος demo ονομάζεται Aroused και είναι μία παραγωγή του group Proxima από το καλοκαίρι του 2019 - μια εποχή που δείχνει μάλλον μακρινή, αφού δεν είχε εμφανιστεί ακόμα ο Covid-19 που έμελλε να αλλάξει ριζικά τις ζωές μας και να σείσει συθέμελα την καθημερινότητα και τη ρουτίνα μας.

Γιατί όμως το Aroused; Γιατί καταπιάνομαι με ένα demo διετίας τη στιγμή που έχουμε τόσες φρέσκες παραγωγές; Πολύ απλά, διότι τα νέα demos που είδα δεν μου πολυάρεσαν. Οπότε...

Ωραία, "και τι καλό έχει το Aroused;", θα αναρωτιέστε. Λοιπόν, να σας πω. Έχει αρκετά μεγάλη διάρκεια (κοντά στο δεκάλεπτο μέχρι να φτάσει στο τελικό part). Απαρτίζεται από πολλές μικρές ενότητες - άρα έχει ποικιλία - που είναι όλες ενδιαφέρουσες, καλοφτιαγμένες και (τουλάχιστον) αξιοπρεπείς, ενώ ταυτόχρονα δεν κουράζει σε καμία περίπτωση. Προσθέστε στα προηγούμενα και την μουσική του η οποία είναι πάνω από τον μέσο όρο των σύγχρονων παραγωγών (ΟΚ, αυτό δεν αποτελεί κατόρθωμα) και προκύπτει ένα σύνολο που αποτελεί ένα πολύ καλό showcase των δυνατοτήτων του 64άρη - σε κάθε επίπεδο.

Το Aroused καταλαμβάνει 2 πλευρές δισκέτας και μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ. Αν ανήκετε στην πλειοψηφία που δεν έχει την ώρα ή την όρεξη να το κατεβάσει και να το τρέξει, απλά παρακολουθήστε το στο παρακάτω video:

Commodore 1541: more than just a disk drive

Πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει ένα floppy disk drive; Πραγματικά, πόσο; Είναι μια συσκευή που απλά διαβάζει και γράψει δισκέτες, dummy τελείως, αφού όλη τη δουλειά την κάνει ο controller, έτσι δεν είναι;

Well, not exactly. Βλέπετε, στα πρώτα χρόνια της βιομηχανίας των υπολογιστών, τότε που η αποθήκευση σε δισκέτες ήταν μάλλον μια εξωτική ονείρωξη παρά μια καθημερινή ανάγκη, ο εκάστοτε κατασκευαστής κατέφευγε στις δικές του, κάποιες φορές ιδιαίτερες και εξεζητημένες λύσεις. Μία από αυτές τις λύσεις ήταν και το δημοφιλέστατο disk drive της Commodore που συνδεόταν σειριακά με όλη τη σειρά των 8μπιτων υπολογιστών της εταιρίας, το περίφημο 1541.

Το disk drive αυτό, ο (σχεδόν πανομοιότυπος) διάδοχος του 1540, διέθετε τον δικό του κεντρικό επεξεργαστή, έναν 6502 της MOS Technology. Διέθετε επίσης την δική του μνήμη RAM (2KB) και ROM (16KB) στην οποία βρισκόταν το Commodore DOS, και, επί της ουσίας, ήταν ένας αυτόνομος υπολογιστής με πρώτιστη και αποκλειστική χρήση του το να γράφει και να διαβάζει δισκέτες 5 1/4". "Αποκλειστική χρήση" είπα; Γράψτε λάθος.

Ναι, μάλιστα, λάθος φίλες και φίλοι, διότι πλέον, με την έλευση του Freespin, το 1541 μπορεί, πέρα από τη χρήση για την οποία σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε, να τρέχει και... demos! Προσέξτε, όχι να τα φορτώνει προκειμένου να τα εκτελέσει ένας Commodore 64 ή κάποιος άλλος υπολογιστής, αλλά να τα τρέχει το ίδιο! Ναι, καλά διαβάσατε. Ένα ακόμα οχυρό έπεσε, η μέρα που κάποιος Κύπριος κομμουνιστής θα εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ πλησιάζει!

Στα σοβαρά τώρα, το επίτευγμα του κυρίου Matthias Kramm είναι κομματάκι δύσκολο να το χωνέψει κανείς, καθώς μας κάνει να ξεχάσουμε ό,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, και μας στέλνει και πάλι στα θρανία της πρώτη (ρετροκομπιουτερικής) τάξης. Διότι, αν για κάτι θα βάζαμε το χέρι μας στη φωτιά θα ήταν το ότι ένα disk drive δεν αποτελεί εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη και την εκτέλεση demos ρε γαμώτο! Ποτέ μη λες ποτέ, όμως...

Χρησιμοποιώντας την σειριακή θύρα ως έξοδο composite video και το βηματικό μοτέρ ως... γεννήτρια ήχου (μη γελάτε, σοβαρά τα γράφω) το 1541 στα χέρια του κυρίου Matthias Kramm αποδεικνύει ότι μπορείς να μάθεις στο γέρικο disk drive σου νέα κόλπα. Ακόμα κι αν αυτό έχει συμπληρώσει τα 39 έτη ζωής και βαδίζει προς το τεσσαρακοστό.

Μια και η σειριακή έξοδος του 1541 δεν είναι μια τυπική έξοδος composite video (βασικά είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από έξοδος composite video), θα χρειαστεί να φτιαχτεί ένα custom καλωδιάκι, με 6πολικό din connector από την μία πλευρά (αυτήν του disk drive) και ένα κοινό, απλό RCA βύσμα από την άλλη (αυτή της οθόνης) σύμφωνα με το παρακάτω σχηματικό διάγραμμα:

Αυτό θα σας επιτρέψει να εκτελέσετε το Freespin και να απολαύσετε με τα ίδια σας τα μάτια αλλά και τα ίδια σας τα αυτιά αυτή τη μοναδική, την πρωτοφανή εμπειρία ενός oldschool styled demo να τρέχει από ένα floppy disk drive! Κάτι το οποίο σημαίνει ότι θα δείτε στην οθόνη σας εικόνες όπως αυτές που ακολουθούν, ενώ το stepper motor θα... rockάρει (Θεούλη μου, τι γράφω;).

Μην στέκεστε όμως μονάχα σε όσα έγραψα: προφανώς και αλήθεια είναι όλα όσα διαβάσατε μέχρι το σημείο αυτό, αλλά γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι μια εικόνα ισούται με χίλες λέξεις. Ένα video άραγε που αποτελείται από χιλιάδες εικόνες, με πόσες λέξεις ισούται; (εύκολο, τα frames του video επί χίλια!)

Μην απαντήσετε στην παραπάνω ερώτηση παγίδα. Προσπεράστε την και απλά παρακολουθείστε το video που ακολουθεί. Και καλού-κακού ας κρατάτε και λίγο την κάτω σιαγόνα σας γιατί υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να την χάσετε, βλέποντας ένα floppy disk drive να ζωγραφίζει (μεταφορικά και κυριολεκτικά) επί της οθόνης και ακούγοντας ένα μοτέρ να παίζει μουσική. Φίλες και φίλοι, είναι πλέον καιρός να αναθεωρήσετε: το 1541 είναι πολλά περισσότερα από ένα απλό disk drive!