The Spectrum Show επεισόδιο 53

Διακοπές, χαλάρωμα, θερινή ραστώνη - όλα αυτά είναι για μένα, για σας, για τους άλλους, ίσως, αλλά σίγουρα όχι για τον Paul Jenkinson!

Ο πολυπράγμων Spectrum lover επιστρέφει με το 53ο επεισόδιο του The Spectrum Show, το οποίο υπόσχεται ότι στην περίπου μισή ώρα που διαρκεί δεν θα σας αφήσει παραπονεμένους, καθώς ο δημιουργός του πάντα βρίσκει ενδιαφέροντα θέματα να μας παρουσιάσει από την ανεξάντλητη (;) βιβλιοθήκη του Sinclair ZX Spectrum. Απολαύστε:

Kick Off Collection για CD32

Και μετά τον AmigaJay έχουμε και τη νέα παραγωγή του έτερου Καππαδόκη του Amiga CD32: ο - γνωστός και μη εξαιρετέος - Earok παρουσιάζει το Kick Off Collection, μια συλλογή με - πού να το φανταζόσασταν; - όλους τους τίτλους Kick Off (αλλά και Goal!) που κυκλοφόρησαν ποτέ για την Amiga.

Κι ενώ κάποιος θα φανταζόταν ότι έχουμε να κάνουμε με 3-4 παιχνίδια, η αλήθεια είναι ότι ο συνολικός αριθμός ανέρχεται στους 8 τίτλους! Δώστε βάση: Kick Off, Kick Off Extra Time, Kick Off 2, Kick Off 2 Competition Version, Kick Off 2 Final Whistle, Kick Off 2 Final Whistle Competition Version, Kick Off 3, και Goal!

Προσωπικά δεν γνωρίζω πόσο εύκολο θα είναι το να παίξει κανείς Kick Off με τα χειριστήρια του CD32 (hint: δεν είναι!) αλλά μπορείτε πάντα να επιστρατεύσετε το πιστό σας μεταλλικό joystick, οπότε δεν θα έχετε πρόβλημα. Όσοι φίλοι του άρχοντα των 16bit football games λοιπόν. κατεβάστε τη συλλογή από εδώ. Α, και να μην παραλείψω να αναφέρω ότι η συγκεκριμένη συλλογή είναι η νέα, βελτιωμένη και bug free version (1.2) του παλαιότερου Kick Off Collection που είχε δημιουργήσει ο Earok τον Σεπτέμβριο του 2014...

Overhead Racer Collection για CD32

Κι επειδή σιγά μη μας άφηνε μόνο με το Isometric Racer Collection, o AmigaJay έφτιαξε και μας διανείμει και το Overhead Racer Collection, με 11 παιχνίδια αυτή τη φορά. Ε, ναι, οι κάτοχοι του Amiga CD32 μπορεί να περίμεναν αρκετά (πολλά;) χρόνια, όμως, όπως έλεγε και ο αείμνηστος, "ο αγώνας τώρα δικαιώνεται".

Οι 11 τίτλοι που περιλαμβάνονται στη συλλογή είναι τα Super Cars (Gremlin Graphics, 1990), Super Cars 2 (Gremlin Graphics, 1991), Max Rally (Fortress, 1998), Micro Machines (Codemasters, 1993), Champion Driver (Idea, 1991), Jupiter's Masterdrive (Ubisoft, 1990), Overdrive (Team 17, 1993), Nitro (Psygnosis, 1990), Turbo Trax (Arcane, 1995), Roadkill (Acid Software, 1994) και Super Grand Prix (Codemasters, 1991).

Μπορείτε να κατεβάσετε την υπέροχη αυτή συλλογή από εδώ.

Isometric Racer Collection για CD32

Διακοπές για την πλειοψηφία, αλλά όχι και για τον AmigaJay, ο οποίος δημιούργησε ένα νέο compilation για το Amiga CD32. Το compilation αυτό έχει τίτλο "Isometric Racer Collection" και περιλαμβάνει 9 racers ισομετρικής απεικόνισης της Amiga.

Τα παιχνίδια που έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε είναι τα All Terrain Racing (Team 17, 1995), Badlands (Domark, 1990), Indy Heat (Sales Curve, 1992), Powerdrive (US Gold, 1994), Rally Championships (Flair), Rally Cross Challenge (Anco, 1989), Super Off-Road (Virgin, 1990), Ultimate Super Skidmarks (Acid Software, 1998) και Wheelspin (Black Legend, 1995).

Μπορείτε να κατεβάσετε το compilation από εδώ.

Maze Of The Mummy για Commodore 64

Κυκλοφόρησε το Maze Of The Mummy, ένα ολοκαίνουριο arcade παιχνίδι για τον Commodore 64, δημιούργημα της Magic Cup.

Στο Maze Of The Mummy αναλαμβάνετε το ρόλο ενός θαρραλέου εξερευνητή, στην αναζήτησή του μέσα σε 15 διαφορετικές πυραμίδες και 225 συνολικά επίπεδα, γεμάτα με μούμιες (τι άλλο;), σκορπιούς και λοιπά γλυκά πλασματάκια τα οποία - το μαντέψατε! - θέλουν, αποκλειστικά και μόνο το κακό σας!

Το παιχνίδι κυκλοφορεί από την Psytronik σε κασέτα, budget δισκέτα και premium δισκέτα, με τιμές που ξεκινάνε από τις 5,99£ για την budget δισκέτα (η έκδοση για κασέτα δεν διατίθεται ακόμη). Μπορείτε να το προμηθευτείτε από εδώ. (Πηγή: Vintage Is The New Old).

ACE v1.12

Καλά νέα για τους καλούς μας φίλους χρήστες του MorphOS, τους μοναδικούς ανθρώπους στον κόσμο που η άδεια χρήσης του λειτουργικού τους κοστίζει περισσότερο από το ίδιο τους το μηχάνημα: κυκλοφόρησε η νέα έκδοση του ACE, που είναι ένας εξομοιωτής για τα μηχανήματα της σειράς Amstrad CPC.

O ACE, εκτός των CPC εξομοιώνει και τους CPC Plus και μπορεί να τρέξει και αρκετά "δύσκολα" προγράμματα, όπως βλέπετε στο παρακάτω screenshot, όπου τρέχει το Orion Prime. Τι; Δεν ξέρετε τι εστί Orion Prime; Ας προσέχατε κύριοι, καθώς στο 12ο τεύχος του Retro Planet σας κάναμε αναλυτικότατη παρουσίαση!

Μπορείτε να κατεβάσετε τη νέα έκδοση του ACE από εδώ. (Πηγή: Vintage Is The New Old)

Akalabeth: World Of Doom για Commodore 64

Το Akalabeth: World Of Doom ήταν ένα από τα πρώτα (το πρώτο, ίσως;) role playing video games που κυκλοφόρησαν ποτέ. Είχε γραφτεί σε BASIC για τον Apple II από τον "πολύ" Richard - Lord British - Garriott, τον μετέπειτα δημιουργό της σειράς Ultima και ιδιοκτήτη της πάλαι ποτέ μοναδικής Origin.

36 ολόκληρα χρόνια μετά την κυκλοφορία του original τίτλου, οι Andrea Schincaglia, Antonello Molella και David Vigh μεταφέρουν, για πρώτη φορά, τον ιστορικό τίτλο στον Commodore 64. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε ως πρωτότυπο, με δισκέτα, manual κλπ στην... δολοφονική (!) τιμή των 5€, με αποτέλεσμα, σε 3 μόλις ώρες από την ανακοίνωση να προπαραγγελθούν και τα 50 διαθέσιμα αντίτυπα!

Ας ελπίσουμε για ένα νέο, μεγαλύτερο batch, καθώς έχουμε να κάνουμε με το port ενός παιχνιδιού που έγραψε ιστορία σε μία τιμή που, ας ελπίσουμε, δίνει το παράδειγμα και σε κάποιους άλλους να ακολουθήσουν. (Πηγή: Retro Invaders)

Tennis Tossers για CD32

Και μια και πιάσαμε το θέμα "Amiga και παιχνίδια tennis", ας ασχοληθούμε και με το πλέον πρόσφατο δημιούργημα του Amigajay, που πρόκειται για μια συλλογή παιχνιδιών tennis για το CD32 με τίτλο "Tennis Tossers".

Η συλλογή περιλαμβάνει τα Super Tennis Champs (Audiogenic, 1995), Mikro Mortal Tennis (Epic Marketing, 1996), Tennis Cup II (Loriciel, 1992), Tie Break CDTV (Starbyte, 1991), Tennis Cup (Loriciel, 1989) και Pro Tennis Tour 2 (Ubi Soft, 1991). Όπως μπορείτε εύκολα να διαπιστώσετε, το Center Court 2 λάμπει δια της απουσίας του, αλλά, παραδόξως, το ίδιο συμβαίνει και με το πρώτο Center Court tennis!

Παρόλα αυτά η συλλογή είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα και χορταστική και αξίζει τον κόπο να ασχοληθείτε μαζί της. Μπορείτε να την κατεβάσετε από εδώ.

Center Court 2: ένα "νέο" tennis game για Amiga

Αυτό μάλιστα, είναι και "νέο" και εξαιρετικό παιχνίδι. Γιατί όμως η λέξη "νέο" βρίσκεται μέσα σε εισαγωγικά, θα αναρωτηθείτε. Λοιπόν, ακούστε ιστορία: ο δημιουργός του παιχνιδιού, το έφτιαξε ως sequel του Center Court tennis, βελτιώνοντας τα γραφικά, την ταχύτητα αλλά και όλα τα υπόλοιπα σημεία στα οποία θεωρούσε ότι "χώλαινε" το πρώτο παιχνίδι. Το θέμα ήταν ότι, όταν πλέον το παιχνίδι ήταν σχεδόν ολοκληρωμένο, το 1997, καταλάμβανε πάνω από 6ΜΒ χώρο, και ήδη το ενδιαφέρον για την Amiga και τα παιχνίδια της είχε ατονήσει παγκοσμίως. Μη βρίσκοντας λοιπόν κάποιον που να ενδιαφερόταν να κυκλοφορήσει το (πολλών δισκετών) παιχνίδι του, ο SecondService (το nickname του δημιουργού του παιχνιδιού στο English Amiga Board) το άφησε κατά 99% ολοκληρωμένο στο σκληρό δίσκο της Amiga 1200 του.

Fast forward στα χρόνια μετά το 2010, όταν και ο Python1 από το ΕΑΒ ρώτησε τον SecondService για την πιθανότητα δημιουργίας ενός sequel για το Center Court tennis. Ο τελευταίος μετέφερε την όλη ιστορία στον Python1 και κατέβασε την Α1200 του από το πατάρι, για να "ανασύρει" τα αρχεία του παιχνιδιού. Αμ δε: ο σκληρός δίσκος της Amiga δεν έδειχνε πλέον να λειτουργεί...

Ο Python1 δεν έχασε τις ελπίδες του, εντόπισε κάποιον που υποστήριζε ότι θα μπορούσε να "σώσει" τον σκληρό δίσκο και τα περιεχόμενά του, και ζήτησε από τον SecondService να του στείλει την Α1200 του (από την Αυστρία, παρακαλώ!).

Έτσι κι έγινε: ο Python1 έλαβε την Α1200 που έκρυβε στα έγκατά της (!) τον κώδικα του Center Court 2, και με τη βοήθεια ενός φίλου του τεχνικού άνοιξαν τον σκληρό δίσκο και ξεκόλλησαν την κεφαλή που είχε μείνει "παρκαρισμένη" στο ίδιο σημείο επί 19 ολόκληρα χρόνια (!) και, ως εκ θαύματος, ο δίσκος λειτούργησε! Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε πλέον τη δυνατότητα να κατεβάσουμε στην Amiga μας ένα ουσιαστικά νέο παιχνίδι, που όμως είχε φτιαχτεί με τα standards ενός παλιού, commercial τίτλου. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια ακόμα homebrew μετριότητα απ' αυτές που βλέπουμε να κυκλοφορούν τα τελευταία χρόνια για την "Μεγάλη Κυρία" της Commodore, αλλά με ένα εξαιρετικό tennis simulation, ίσως το καλύτερο που γράφτηκε ποτέ για Amiga!

Κατεβάστε από εδώ και απολαύστε! (Πηγή: English Amiga Board).

Regenerator 1.7 Multi System

Το Regenerator 1.7 Multi System είναι ένα νέο και πολύ χρήσιμο utility (πόσα χρόνια είχατε να ακούσετε αυτόν τον όρο, ε;) για Windows μηχανήματα, το οποίο κάνει disassembly στο PC σας οποιοδήποτε πρόγραμμα σε γλώσσα μηχανής για τον Commodore 64.

Commodore 64, είπα; Γράψε λάθος! Δεν είναι μόνο Commodore 64, αλλά και Commodore 128, Commodore 1541 disk drive, Commodore PET, Commodore Plus/4, Commodore 16, Commodore VIC-20, Apple II, Atari 8bit, BBC Micro, NES και (ουφ!) Oric 1 & Atmos. Βασικά, οτιδήποτε έχει να κάνει με assembly του MOS 6510 το Regenerator 1.7 το σφάζει και το μαχαιρώνει!

Μπορείτε να κατεβάσετε το Regenerator 1.7 από εδώ. (Πηγή: Vintage Is The New Old).

Fort Django για Commodore 64

Ένα νέο παιχνίδι κυκλοφόρησε από τον Dr. TerrorZ για τον Commodore 64. Πρόκειται για το Fort Django (καμία σχέση πάντως με την ταινία του Quentin Tarantino), το οποίο, αισθητικά τουλάχιστον, είναι ένα πολύ ιδιαίτερο παιχνίδι.

Τι εννοώ; Ότι ο Dr. TerrorZ έχει χρησιμοποιήσει τα "κανονικά", μεγάλα sprites του 64άρη (29 pixels ύψος, αν θυμάμαι καλά) με ενεργοποιημένο το switch για διπλασιασμό του μεγέθους. Το αποτέλεσμα είναι τα sprites να είναι αφενός χοντροκομμένα και αφετέρου... γιγαντιαία!

Μια άλλη ιδιαιτερότητα του Fort Django (το οποίο πρέπει να μην παραλείψω να αναφέρω ότι είναι shooter με κάποια λιγοστά platform στοιχεία - κάτι σαν Green Beret αλλά χωρίς το scrolling) είναι ότι, πλην των sprites, όλα τα υπόλοιπα γραφικά είναι φτιαγμένα από PETSCII (μόδα κι αυτή ρε παιδάκι μου τον τελευταίο καιρό!). Στοιχείο που ναι μεν αφαιρεί σε κάποια σημεία τη λεπτομέρεια, αλλά από την άλλη προσφέρει ταχύτητα, ελάχιστη κατανάλωση μνήμης και χρήση όλων των διαθέσιμων χρωμάτων ταυτόχρονα.

Το αποτέλεσμα των παραπάνω είναι το Fort Django να είναι μεν ένα αρκετά επαναλαμβανόμενο παιχνίδι (μπες στην οθόνη, σκότωσε τους κακούς, μάζεψε τα χρήματα - αυτό είναι!) αλλά να δείχνει ότι έχει τις δυνατότητες (αν φυσικά το επιθυμεί κι ο Dr. TerrorZ) να εξελιχθεί σε κάτι πραγματικά εντυπωσιακό. Αν π.χ. υπήρχε η δυνατότητα συλλογής αντικειμένων (πέραν των χρημάτων), αναβάθμισης των όπλων, έξτρα ζωών κλπ το Fort Django θα είχε άλλο βάθος - σκεφτείτε το βασικά σαν ένα Saboteur χωρίς το puzzle στοιχείο!

Να μην ξεχάσω να αναφέρω την παντελή έλλειψη μουσικής, τα ελάχιστα (ένα;) ηχητικά εφέ, αλλά και την ο-μ-α-λ-ό-τ-α-τ-η κίνηση των γιγαντιαίων sprites: νομίζω ότι είναι καλό κάθε τόσο και λιγάκι κάποια προγράμματα να μας θυμίζουν τις απίστευτες δυνατότητες και τα εξαιρετικά χαρακτηριστικά των hardware sprites του Commodore 64 - αν μη τι άλλο, 30τόσα χρόνια τώρα δεν έχω δει πιο ομαλή κίνηση απ' ότι στον C64, ανεξαρτήτως format!

Μπορείτε να κατεβάσετε το παιχνίδι από εδώ. (Πηγή: csdb).

Star Wars Trilogy για Amiga CD32

Ο Amigajay επιστρέφει με μία ακόμα συλλογή για τους (τυχερούς;) κατόχους του CD32. Έτσι είναι: μπορεί η Commodore να έβαλε λουκέτο προτού το CD32 γιορτάσει τα πρώτα του γενέθλια και οι τίτλοι που κυκλοφόρησαν γι' αυτό να ήταν λιγοστοί, τώρα όμως, χάρη στον Amigajay, τον Earok και την παρέα τους οι συλλογές έρχονται... με το κιλό (φυσικά εννοώ την ποσότητα και δεν αποτελεί σπόντα για την ποιότητα αυτό)!

Σήμερα λοιπόν θα ασχοληθούμε με το (φυσικά) unofficial Star Wars Trilogy. Η συλλογή αυτή περιλαμβάνει τα Star Wars, The Empire Strikes Back και Return Of The Jedi, το demo του Star Woids, ενός public domain (freeware, για τους νεότερους) παιχνιδιού που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ καθώς και σχετικά με τον Πόλεμο των Άστρων μουσικά θέματα και animations. Μπορείτε να κατεβάσετε το Star Wars Trilogy από εδώ.

Remember The 80s για Amstrad

Ένα νέο music disk κυκλοφόρησε για τους Amstrad CPC και CPC Plus, με τίτλο "Remember the 80s". Όπως είναι φανερό περιέχει μερικές από τις πιο γνωστές χορευτικές επιτυχίες της εποχής, ήτοι τα:

- Call Me (Blondie)

- Africa (Toto)

- Cherish (Madonna)

- Ashes To Ashes (David Bowie)

- Don't Go (Yazoo)

- 99 Luftballons (Nena)

- Don't You Want Me? (Human League)

- I Can Lose My Heart Tonight (C.C. Catch)

+ ένα κρυμμένο bonus track

Η όλη παρουσίαση δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο (το κυρίως πρόγραμμα είναι κατά 90% γραμμένο σε BASIC), αλλά τα τραγούδια είναι ωραία και το music disk παίζει non-stop, οπότε μπορείτε να το φορτώσετε και να αφήσετε απλά τον Amstrad σας να παίζει μουσική θυμίζοντάς σας κάποια απ' τα μεγαλύτερα hits της νιότης σας. Μπορείτε να κατεβάσετε το Remember The 80s από εδώ. (Πηγή: Indie Retro News).

fREUd: νέο demo για C64 με REU

"Τι στο καλό είναι αυτό το REU" θα ρωτήσετε, και με το δίκιο σας, φυσικά! Λοιπόν, όπως κι εγώ έμαθα πρόσφατα, "REU" σημαίνει RAM Expansion Unit, πιο συγκεκριμένα η επέκταση 1764 της ίδιας της Commodore, η οποία "εξόπλιζε" την 64άρη με ακόμα 256ΚΒ μνήμης RAM - καθόλου άσχημα, έτσι;

Φυσικά, το εν λόγω περιφερειακό είναι αρκετά σπάνιο, αλλά, απ' ότι διαβάζω, μπορεί αντ' αυτού να χρησιμοποιηθεί ένα 1541 Ultimate cartridge. Τώρα να σας πω σίγουρα δεν ξέρω, δεν είχα ποτέ 1541 Ultimate και δεν το βλέπω να αποκτώ στο μέλλον - εκτός φυσικά και αν κερδίσω το Τζόκερ (καλό θα ήταν βέβαια να αρχίσω να παίζω πρώτα, για να αυξήσω κάπως τις πιθανότητές μου)!

Σήμερα λοιπόν μόλις κυκλοφόρησε ένα νέο demo, που απευθύνεται στους κατόχους Commodore 64 + REU. Το demo αυτό ονομάζεται fREUd (καλό, ε;) και είναι δημιουργία του group Hoaxers και κατέλαβε την 3η θέση στο demoparty Solskogen 2016. Επειδή το πιθανότερο είναι ότι δεν έχετε τον απαραίτητο εξοπλισμό για να το τρέξετε (ΟΚ, υπάρχουν και οι εξομοιωτές!), μπορείτε να παρακολουθήσετε το video που ακολουθεί. Εάν τυχόν θέλετε να το δοκιμάσετε και οι ίδιοι, μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ. (Πηγή: csdb).

Για να πάρετε πάντως μια (εντυπωσιακή) γεύση από τις δυνατότητες ενός Commodore 64 με REU, σας προτείνω να δείτε και το παρακάτω demo, που ονομάζεται BluREU και κυκλοφόρησε το 2013 από τους Crest.

Η Nintendo ενανακυκλοφορεί το NES!

Ναι, εντάξει, πιασάρικος τίτλος και μπράβο μου (!), αλλά αυτό δεν απολύτως ακριβές. Για την ακρίβεια λοιπόν, η Nintendo επανακυκλοφορεί το Nintendo Entertainment System (για τους φίλους NES), αλλά όχι εκείνο, το παλιό που ξέρατε. Αντ' αυτού κυκλοφορεί μια mini έκδοση του, που έρχεται εξοπλισμένη με όλα τα καλούδια που θα επιζητούσε ένας σύγχρονος (retro) gamer.

Κοινώς, η νέα (;) κονσόλα έχει ακριβώς το ίδιο σχήμα με την παλιά αλλά αποτελεί μικρογραφία αυτής καθώς πλέον χωράει στην παλάμη ενός ανθρώπου και διαθέτει έξοδο HDMI (αμ, τι, με RF θα τη βγάζαμε;) αλλά και 30 από τους πλέον κλασικούς τίτλους του NES περασμένους στη μνήμη (όχι, δεν δέχεται τα cartridges του original NES).

Τα παιχνίδια που περιλαμβάνονται στη μνήμη του NES Classic Edition (έτσι θα ονομάζεται) είναι τα:

Balloon Fight™
Bubble Bobble
Castlevania™
Castlevania II: Simon’s Quest™
Donkey Kong™
Donkey Kong Jr. ™
Double Dragon II: The Revenge
Dr. Mario™
Excitebike™
Final Fantasy®
Galaga™
Ghosts n' Goblins®
Gradius™
Ice Climber™
Kid Icarus™
Kirby’s Adventure™
Mario Bros. ™
Mega Man® 2
Metroid™
Ninja Gaiden
Pac-man™
Punch-Out!! ™ Featuring Mr. Dream
StarTropics™
Super C™
Super Mario Bros.™
Super Mario Bros. ™ 2
Super Mario Bros. ™ 3
Tecmo Bowl
The Legend of Zelda™
Zelda II: The Adventure of Link™

Όπως βλέπετε, στην πλειοψηφία τους οι τίτλοι είναι ένας κι ένας. Το NES Classic Edition θα βρείτε στα ράφια των καταστημάτων στην - όχι και τόσο φθηνή - τιμή των 59,99 δολαρίων Η.Π.Α. από τις 11/11/2016. Μπορείτε να πάρετε και ένα έξτρα χειριστήριο (στη συσκευασία της mini κονσόλας περιλαμβάνεται ήδη το πρώτο χειριστήριο) με 9,99 δολάρια ακόμη.

Αν και το NES Classic Edition δεν είναι και αυτό που λέμε "τσάμπα πράμα", το γεγονός ότι είναι official προϊόν της Nintendo κι όχι κάποιου τρίτου κατασκευαστή, η εμφάνισή του, η έξοδος HDMI και, φυσικά, οι εξαιρετικοί τίτλοι που περιλαμβάνει το καθιστούν ως μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πρόταση. Και αυτό από κάποιον που ακούει Nintendo και αλλάζει πεζοδρόμιο, έτσι;

Νομίζω ότι εμείς οι retro lovers βρήκαμε τι δωράκι θα κάνουμε στους εαυτούς μας φέτος τα Χριστούγεννα! (Πηγή: Vintage Is The New Old).

Νεό Pacman clone για τον Commodore Plus/4

Οι κάτοχοι του Commodore Plus/4 (και του - υπέροχου - αναβαθμισμένου σε 64Κ Commodore 16, βεβαίως, βεβαίως) έχουν την τιμητική τους σήμερα: το crew Assassins διέθεσε στο κοινό τη νέα του παραγωγή που αυτή τη φορά είναι παιχνίδι, και μάλιστα κλώνος του Pacman.

Το παιχνίδι ονομάζεται Pac-pac (εντάξει, το Oscar πρωτοτυπίας μάλλον δεν θα πάει στους Assassins φέτος) και δεν είναι αυτό που θα χαρακτηρίζαμε ως ακριβή κλώνο, αλλά πηγαίνει μάλλον προς το "ελεύθερη διασκευή". Τι σημαίνει αυτό; Για αρχή, οι πίστες δεν είναι οι ίδιες με του Pacman. Κατά δεύτερο λόγο, ξεχάστε τα 4 χάπια σε κάθε πίστα η χρήση των οποίων σας επιτρέπει να φάτε τα φαντασματάκια: στο Pac-pac έχουμε πλήθος από power-ups, αλλά δεν θα πρέπει να θεωρήσετε τίποτα ως δεδομένο! Κοινώς, θα πρέπει να εκμεταλλευτείτε ό,τι σας "βγάλει" η κάθε πίστα και να ακολουθήσετε την πατροπαράδοτη μέθοδο των ελιγμών για την αποφυγή των φαντασμάτων (εμένα πάντως δεν μου πετύχαινε ποτέ).

Σε ό,τι αφορά γραφικά και ήχο το Pac-pac τα πάει εξαιρετικά καλά, με τα γραφικά του να είναι λεπτομερή και καλοσχεδιασμένα και τα ηχητικά εφέ λειτουργικά. Εκτός των εφέ όμως υπάρχει και ένα συμπαθέστατο μουσικό tune που ακούγεται καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, το οποίο σίγουρα αποτελεί μια ευχάριστη προσθήκη.

Μπορείτε να κατεβάσετε το Pac-pac από εδώ. (Πηγή: Commodore Plus/4 World).

Videogames με θέμα το μπάσκετ: η πορεία μέσα στο χρόνο

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στο 1ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet, πίσω στον Σεπτέμβριο του 2013...

Με νωπές ακόμα τις μνήμες από την 9η κατάκτηση της Ευρωλίγκας από ελληνική ομάδα σε 18 διοργανώσεις (ο τελικός ολοκληρώθηκε λιγότερες από 24 ώρες προ της συγγραφής του άρθρου) καθώς και από τον αγώνα που διοργανώθηκε προς τιμή του αξεπέραστου Νίκου Γκάλη, αποφάσισα να γράψω ένα αφιέρωμα στα παιχνίδια μπάσκετ. Όχι σε όλα - είναι άλλωστε εκατοντάδες - αλλά σε αυτά που σηματοδότησαν το είδος μέσα στο πέρασμα των χρόνων (πάντα κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος). Μιλάμε άλλωστε για το εθνικό μας σπορ - κανείς από όσους το έζησαν δεν πρόκειται να ξεχάσει όσο ζει τον "αγαθό γίγαντα" Αργύρη Καμπούρη να ευστοχεί σε 2 ελεύθερες βολές με το σκορ στο 101-101 και τα 3 δευτερόλεπτα που έμοιαζαν με αιώνες που μεσολάβησαν μέχρι να λήξει ο τελικός του Ευρωμπάσκετ του 1987 (ακόμα έχω εφιάλτες και ξυπνάω κάθιδρος στη μέση της νύχτας με τη φωνή του Φίλιππα Συρίγου να ουρλιάζει "όχι τρίποντο!" στο μυαλό μου!).

Επέλεξα αυτά που θεωρώ τα πιο χαρακτηριστικά παιχνίδια του είδους, στην έκδοση για το format στο οποίο έκαναν την περισσότερη αίσθηση (ή, τέλος πάντων, σε αυτό το format που είχα εγώ τη δυνατότητα να τα παίξω!). Τα παιχνίδια αυτά καλύπτουν ένα χρονικό φάσμα 16 ετών (1983-1999). Δεν εξετάζω πιο πρόσφατους τίτλους γιατί, όχι μόνο δεν αρκετά retro, αλλά κυρίως διότι είναι στην ουσία εκδόσεις με βελτιωμένα γραφικά και σύγχρονα rosters των 2 τελευταίων τίτλων του αφιερώματος…

One on One: Dr. J vs. Larry Bird (Electronic Arts) - Commodore 64 (1983)

Ο πρώτος "πραγματικός" μπασκετικός τίτλος με τον οποίο ασχολήθηκα (εκτρώματα εποχής Atari 2600 στα οποία ο παίκτης ήταν ένα τετράγωνο, η μπάλα ένα άλλο τετράγωνο και το καλάθι - μαντέψτε - ένα ακόμα τετράγωνο δεν μετράνε): χρησιμοποιώντας 2 από τα μεγαλύτερα ονόματα παικτών του ΝΒΑ της εποχής ως "κράχτες", δεκάδες frames σε κάθε sprite και - για πρώτη φορά - μπασκετικές κινήσεις που θύμιζαν τις πραγματικές, το One on One ήταν ένας καταπληκτικός (για τα δεδομένα της εποχής) τίτλος, με 4 επίπεδα δυσκολίας και έξυπνες "πινελιές" όπως η θραύση του ταμπλό μετά από κάρφωμα και οι γκρίνιες του τύπου που σκούπιζε τα θραύσματα! Μοναδικό μελανό σημείο οι φωτογραφίες της διαφημιστικής καμπάνιας του παιχνιδιού - δείτε παρακάτω και θα καταλάβετε!

Λίγα χρόνια αργότερα (1987) κυκλοφόρησε το sequel του παιχνιδιού (Jordan vs Bird), αλλά η χρήση πολύ μεγαλύτερων sprites και ακόμα περισσότερων καρέ το κατέστησε ναι μεν ομορφότερο αλλά και πολύ πιο αργό και κατ’ επέκταση λιγότερο διασκεδαστικό από το original…

Ναι, είναι η Electronic Arts που ως "EA" μεσουρανεί ακόμα και σήμερα!

Ο Larry Bird πηδάει "στο Θεό" για να κόψει το σουτ του Dr. J. Εντάξει, είπαμε, παιχνίδι είναι!

Αυτή ήταν η αισθητική μιας πραγματικά cool φωτογραφίας εν έτει 1983. Και μιας πραγματικά gay φωτογραφίας εν έτει 2013!

Fernando Martin Basket Master (Dinamic) - Amstrad (1987)

Έχω την αίσθηση ότι ο εν λόγω τίτλος ήταν επιεικώς μέτριος, ακόμα και με τα (χαμηλά) στάνταρ της εποχής που κυκλοφόρησε. Όπως και το One on One ήταν αγώνας ένας εναντίον ενός αλλά, αυτή τη φορά, σε ολόκληρο γήπεδο και με οπτική κάμερας τηλεόρασης. Το γεγονός αυτό ερχόταν να ενισχύσει και η έξυπνη χρήση του εφέ "τηλεοπτικού replay" που έδινε πόντους ρεαλισμού στο παιχνίδι. Οι οποίοι δυστυχώς εξαντλούνταν κάπου εκεί καθώς οι κινήσεις των παικτών δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο και οι αναλογίες των (υδροκέφαλων) sprites σε σχέση με το γήπεδο μάλλον εξωπραγματικές. Εκτός κι αν έχετε την εντύπωση ότι οι παίκτες εκείνη την εποχή ήταν τόσο ψηλοί που έφταναν από τη μία γωνία του τριπόντου μέχρι την άλλη!

Για κάποιο παράξενο λόγο πάντως, το παιχνιδάκι αυτό αγαπήθηκε ιδιαίτερα στην Ελλάδα και, ειδικά αν παίζατε με αντίπαλο κάποιο φίλο σας αντί του υπολογιστή, ήταν πολύ διασκεδαστικό. Όπως και το One on One, το Basket Master χρησιμοποίησε το όνομα ενός πολύ γνωστού μπασκετμπολίστα της εποχής, του Ισπανού Fernando Martin ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα 2 χρόνια αργότερα...

Οι αναλογίες ήταν λίγο "βράστα Χαράλαμπε"...

Το περίφημο εφέ του replay σε ένα κάρφωμα

TV Sports Basketball (Cinemaware) - Amiga (1990)

To TV Sports Basketball ήταν ίσως το πρώτο "σοβαρό" σε επίπεδο εξομοίωσης παιχνίδι μπάσκετ και, ταυτόχρονα, είχε καταπληκτικά γραφικά. Αν το Basket Master ήταν η Γεωργία Βασιλειάδου των παιχνιδιών μπάσκετ, το TV Sports Basketball ήταν η Κατερίνα Στικούδη. Και βάλε. Ένα από τα - λίγα, είναι η αλήθεια - παιχνίδια που εκμεταλλευόταν πλήρως το εξωτικό hardware με το οποίο ήταν εξοπλισμένη η Amiga.

Εκτός του ότι το TV Sports Basketball ήταν χάρμα ιδέσθαι σε επίπεδο γραφικών, εκτός της εκπληκτικής τηλεοπτικού στυλ παρουσίασης του αγώνα, έθετε και νέα στάνταρ στον τομέα της εξομοίωσης: διπλό παιχνίδι με 5 παίκτες ανά ομάδα, ρόστερ 10 παικτών με πόντους ικανοτήτων που έπρεπε να μοιραστούν με μαεστρία, διαφορετικά χαρακτηριστικά κάθε παίκτη, κούραση (!), τάιμ άουτ, στατιστικά, 4 περιφέρειες (α λα ΝΒΑ), κανονικό πρωτάθλημα, τα πάντα! Κι εκτός απ’ αυτά, υπήρχε η δυνατότητα να φτιάξει ο χρήστης τα δικά του ρόστερ, με τους δικούς του παίκτες, όπου ο καθένας είχε τα δικά του χαρακτηριστικά. Θυμάμαι ότι στις περισσότερες κόπιες του παιχνιδιού που είχαν πέσει στα χέρια μου, υπήρχαν οι ομάδες "ARIS SALONICA" και "PAOK SALONICA" που μεσουρανούσαν εκείνα τα χρόνια, με τα αντίστοιχα roster τους!

Ό,τι και να πει κανείς για τα γραφικά του TV Sports Basketball είναι λίγο...

Το One on One on steroids; Όχι, απλά το TV Sports Basketball!

Το πρόγραμμα της 1^ης αγωνιστικής. Ετοιμαστείτε!

Lakers versus Celtics and the NBA Playoffs (Electronic Arts) - PC (1990)

Η Electronic Arts ήταν επί σειρά ετών "μανούλα" στα αθλητικά παιχνίδια. Έτσι λοιπόν, και γνωρίζοντας ότι ήταν αδύνατο να χτυπήσει το TV Sports Basketball "στα ίσια" (παρουσίαση, γραφικά), επέλεξε την πλάγια οδό: άλλη πλατφόρμα (PC), εξαιρετικό playability και licensing όχι ενός ή δύο παικτών, αλλά - κρατηθείτε - των 8 καλύτερων ομάδων, των παικτών τους, καθώς και της διαδικασίας των playoffs του ΝΒΑ! Για πρώτη φορά μπορούσαμε να παίξουμε με τις πραγματικές ομάδες που απαρτίζονταν από πραγματικούς παίκτες με πραγματικά χαρακτηριστικά (ικανότητες). Σε κάποιους μάλιστα εξ’ αυτών είχε δοθεί έξτρα προσοχή: ο Kareem-Abdul Jabbar για παράδειγμα, φορούσε τα κλασικά full-face γυαλιά και όταν πλησίαζε στο καλάθι πραγματοποιούσε το χαρακτηριστικό του skyhook ("ραβέρσα" κατά το ελληνικότερο)!

Σαν γραφικά το Lakers versus Celtics ήταν συνολικά χειρότερο από το TV Sports Basketball ενώ, παρόλο που δεν ήταν κακό, υστερούσε και στον τομέα της συνολικής παρουσίασης του μεγάλου του αντιπάλου. Έπαιρνε όμως το αίμα του πίσω στον τομέα του gameplay καθώς, χάρη στη χρήση των πραγματικών ομάδων και των πραγματικών παικτών ο χρήστης μπορούσε επιτέλους να βγάλει τον Pat Riley που έκρυβε (επιμελώς) μέσα του επί χρόνια! Σαν κερασάκι στην τούρτα, και προκειμένου να μη μείνουν εκτός παιχνιδιού διάσημοι παίκτες των οποίων οι ομάδες δεν συμπεριλήφθηκαν στο παιχνίδι, μπορούσαμε να παίξουμε και με τις ομάδες των All-Stars της Ανατολής και της δύσης. Παράδεισος!

Μικρή λεπτομέρεια: το παιχνίδι κυκλοφόρησε το 1990, αλλά οι Lakers με τους Celtics είχαν να βρεθούν αντιμέτωποι στα playoffs από τους τελικούς του 1987! Ήταν όμως τα πιο μεγάλα ονόματα και η διαμάχη τους ξεχώριζε επί χρόνια, οπότε μάλλον σοφά επέλεξε τις δύο αυτές ομάδες για την ονομασία του παιχνιδιού της η Electronic Arts.

Η εισαγωγική οθόνη του παιχνιδιού

Ο Larry Bird κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: σουτάρει!

NBA Live 95 (Electronic Arts) - PC (1994)

Στις 3 Δεκεμβρίου του 1994 η Electronic Arts έκανε και πάλι το θαύμα της, κυκλοφορώντας το πρώτο από τα παιχνίδια ενός από τα πιο διάσημα franchises. Και, ταυτόχρονα, το πιο ολοκληρωμένο παιχνίδι μπάσκετ που είχε βγει μέχρι τότε.

Ήταν φανερό ότι το κοινό ήθελε να μπορεί να παίξει με τις πραγματικές ομάδες, ελέγχοντας τους πραγματικούς παίκτες. Η επιτυχία του Lakers versus Celtics και του sequel του (Bulls versus Lakers) ήταν αδιάψευστος μάρτυρας. Τι έκανε λοιπόν η Electronic Arts; Έβαλε στο NBA Live 95 όλες τις ομάδες του ΝΒΑ. Με όλους τους παίκτες. Με όλα τα χαρακτηριστικά και τα στατιστικά της καριέρας τους. Με τα πραγματικά γήπεδα. Και τις πόλεις. Και high resolution φωτογραφίες. Στην πραγματικότητα, το NBA Live 95 διέθετε μια database με περισσότερα στοιχεία από τις τρίχες της πρωταγωνίστριας σε γερμανικό πορνό των 70s!

Σα να μην έφταναν όλα αυτά, είχαμε φυσικά ολόκληρο πρωτάθλημα (82 αγώνες!) και full playoffs! Τα γραφικά ήταν συνολικά καταπληκτικά (το παιχνίδι μπορούσε να παιχτεί μέχρι και σε SuperVGA ανάλυση!) και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά μια απεικόνιση του αγωνιστικού χώρου "από το πέταλο" η οποία αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρηστική. Εκτός από τα γραφικά, ο ήχος ήταν επίσης καταπληκτικός, αφού περιλάμβανε (για πρώτη φορά) μέχρι και σχολιασμό!

Το NBA Live 95 ήταν με λίγα λόγια το καλύτερο παιχνίδι μπάσκετ που είχε βγει ποτέ, και το impact του στη gaming community ήταν τεράστιο. Τόσο μεγάλο που, ακόμα και στις μέρες μας, τα παιχνίδια μπάσκετ βασίζονται σε στοιχεία που πρώτο το NBA Live 95 έφερε στο χώρο...

Ο Clyde ‘The Glide’ Drexler στις βολές

‘Player of the Game’ ο Pippen; Μάλλον θα είχε πιάσει κόψιμο τον Jordan!

  

Το NBA Live 95 ήταν γεμάτο με high resolution stills εξαιρετικής ποιότητας

NBA Live 97 (Electronic Arts) - PC (1996)

Αφού η Electronic Arts βρήκε την κότα που έκανε τα χρυσά αυγά, αποφάσισε να μην την αφήσει να φύγει, βγάζοντας ένα νέο NBA Live κάθε χρόνο - χρήσιμο, καθώς εκείνα τα χρόνια που δεν ήταν και πολύ διαδεδομένο το internet ήταν αδύνατο να "βάλουμε χέρι" στα νέα rosters των ομάδων κάθε χρονιάς.

Ήταν η εποχή που τα παιχνίδια άρχιζαν να μεταβαίνουν από 2D σε 3D, έστω και με τη χρήση software rendering αφού οι 3D accelerators δεν ήταν ακόμα ιδιαίτερα διαδεδομένοι. Η Electronic Arts έκανε μια πρώτη (αποτυχημένη) προσπάθεια μετάβασης στο 3D με το NBA Live 96 αλλά η (τραβεστί) τεχνική που χρησιμοποιήθηκε, με ολίγον από 2D και ολίγον από 3D δεν έδωσε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Ένα χρόνο αργότερα όμως, και με την πείρα που της είχε δώσει η προηγούμενη αποτυχημένη προσπάθεια, η Electronic Arts παρουσίασε ένα εξαιρετικό παιχνίδι, που συνδύαζε την επιτυχημένη μετάβαση στα τρισδιάστατα γραφικά με το gameplay (σχεδόν) και την τεράστια database του NBA Live 95: το NBA Live 97 ήταν γεγονός!

Το Seattle προηγείται των Bulls; Ναι, καλά, θα τα πούμε στο τέλος!

Τα γήπεδα των ομάδων έχουν τα πραγματικά τους χρώματα, λογότυπα ακόμα και το παρκέ!

ΝΒΑ 2Κ (Sega) - Sega Dreamcast (1999)

Ενώ το franchise του NBA Live έχει γίνει πλέον καθεστώς και, από το NBA Live 98 και μετά έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούνται και οι 3D accelerators, η Sega αποφασίζει να "σκοτώσει" το (σχετικά) αποτυχημένο Saturn πριν την ώρα του, για να κυκλοφορήσει τη μεγάλη της ελπίδα, μια παιχνιδομηχανή που στόχευε στο να εκτοπίσει το Sony Playstation από την κορυφή. Το Dreamcast είναι μια κονσόλα μπροστά από την εποχή της, με επεξεργαστική ισχύ και γραφικά πρωτόγνωρα, και δυνατότητα σύνδεσης στο internet (και αναφερόμαστε στο μακρινό 1998!). Λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του Dreamcast, η Sega κυκλοφορεί το πρώτο μέρος ενός franchise που, τελικά, πολλά χρόνια αργότερα, εκτόπισε το NBA Live από την κορυφή.

Το ΝΒΑ 2Κ δεν προσφέρει κάποιον ιδιαίτερο νεωτερισμό: ίσα-ίσα, υιοθετεί όλα τα καλά χαρακτηριστικά του NBA Live και απλά τα μεταφέρει στο Dreamcast. Χρησιμοποιώντας φυσικά στο έπακρο το κύκλωμα γραφικών της νέας κονσόλας. Το αποτέλεσμα είναι απλά εντυπωσιακό αφού, στην εποχή του (και ίσως για 2-3 ακόμα χρόνια), το ΝΒΑ 2Κ ήταν το πιο εντυπωσιακό, όμορφο αλλά και ρεαλιστικό παιχνίδι μπάσκετ που είχε κυκλοφορήσει. Ακόμα θυμάμαι την εντύπωση που μου είχαν κάνει οι αντανακλάσεις των παικτών στο καλογυαλισμένο παρκέ και οι παίκτες του πάγκου που για πρώτη φορά δεν ήταν "χαλκομανίες" αλλά κανονικοί 3D παίκτες φτιαγμένοι από δεκάδες πολύγωνα! Ευτυχώς, τα παιχνίδια μπάσκετ της σειράς 2Κ είχαν καλύτερη μοίρα από το ίδιο το Dreamcast που σταμάτησε να παράγεται 2 χρόνια αργότερα...

Το San Antonio αντιμετωπίζει τη Νέα Υόρκη στους τελικούς του 1999

O (μετέπειτα παίκτης του Άρη) Abdul-Rauf καρφώνει στο καλάθι του Phoenix υπό το βλέμμα του Mike Bibby