Ο Commodore 64 ξαναγεννιέται;

Το είχαμε στην άκρη του μυαλού μας ότι κάποια στιγμή θα συνέβαινε. Ή, για να είμαι πιο ακριβής, ότι εφόσον οι πωλήσεις του C64 Mini της Retro Games Ltd. ήταν ικανοποιητικές, η εταιρία μάλλον θα προχωρούσε σε αυτό που εδώ και καιρό είχε ανακοινώσει, ήτοι στη δημιουργία και κυκλοφορία ενός σύγχρονου κλώνου του ιστορικού Commodore 64, με πραγματικό, λειτουργικό πληκτρολόγιο.

Για σκεφτείτε το: με τις τιμές των μεταχειρισμένων μηχανημάτων να είναι πλέον αρκετά "αλμυρές", με τους Commodore 64 να χρειάζονται πάση θυσία νέο, custom made τροφοδοτικό προκειμένου να μην μας αφήσουν χρόνους, με απαραίτητη τη χρήση ενός καλού καλωδίου video και τουλάχιστον μιας συσκευής τύπου SD2IEC στη χειρότερη, το όλο "κουστουμάκι" για κάποιον που θα ήθελε να ασχοληθεί με τον πλέον πετυχημένο εμπορικά home computer όλων των εποχών ξεκινάει από τα 150€. Και μιλάμε για έναν υπολογιστή 30-35 χρόνων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στις πιθανότητες να δουλεύει χωρίς προβλήματα...

Με τα παραπάνω κατά νου, οποιοσδήποτε μπορεί να κατανοήσει γιατί η κυκλοφορία ενός ολοκαίνουριου 64άρη σε λογική τιμή, ακόμα και αν αυτός βασίζεται σε εξομοίωση, ακούγεται ελκυστική ως προοπτική. Ειδικά αν στο πακέτο περιλαμβάνονται και μερικές δεκάδες παιχνίδια και αν έχουμε τη δυνατότητα να τρέξουμε και όποιο άλλο software επιθυμούμε, όπως τελικά συνέβη και με το C64 Mini.

Ε, λοιπόν, fingers crossed, αλλά, απ' ότι δείχνουν τα πράγματα, η Retro Games Ltd. μάλλον το έκανε το θαύμα της! Το νέο της computer, που θα ονομάζεται απλά "THEC64" είναι ένας full sized κλώνος του Commodore 64, με κανονικό, λειτουργικό πληκτρολόγιο, 4 θύρες USB και έξοδο HDMI. Και όχι μονάχα αυτά, όμως. Ο νέος υπολογιστής, που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Δεκέμβριο του τρέχοντος έτους, θα διαθέτει επίσης:

- συμβατότητα με VIC-20. Ναι, γιατί να μην έχετε τη δυνατότητα να χαρείτε, χωρίς ούτε ένα ευρώ παραπάνω, και το καλούδια του προγόνου του 64άρη;

- joystick τύπου Competition Pro με μικροδιακόπτες στη συσκευασία του υπολογιστή. Σίγουρα όχι η καλύτερη λύση - ειδικά για εμάς τους Έλληνες που είμαστε καλομαθημένοι με τα arcade controllers μας - αλλά δίνεται δωρεάν και μας παρέχει τη δυνατότητα να παίξουμε τα παιχνίδια μας. Έστω και με μια δόση... κουλαμάρας!

- εκκίνηση του υπολογιστή σε C64 BASIC, VIC-20 BASIC ή στο Games Carousel όπου μπορούμε να διαλέξουμε κάποιο από τα ενσωματωμένα παιχνίδια.

- δυνατότητα φόρτωσης και αποθήκευσης disk images για Commodore 64 και VIC-20 με υποστήριξη multidisk games για πρώτη φορά. Ετοιμαστείτε να χαρείτε τα demos που τόσα χρόνια ζαχαρώνατε!

Όλα τα παραπάνω έρχονται στην (προτεινόμενη) λιανική τιμή των 120€ η οποία, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι λογικότατη λαμβάνοντας υπόψη τις ευκολίες και την πληρότητα του πακέτου και του παρεχόμενου μηχανήματος. Αν όλα πάνε καλά και η Retro Games Ltd. καταφέρει να πραγματοποιήσει τα όσα υπόσχεται στον χρόνο που τα υπόσχεται, δηλώνω υποψήφιος πελάτης! Ε, ναι, εδώ αγόρασα τα C64 Mini με 80€ (τότε), τα 120€ για τον πλήρη THEC64 δείχνουν ελάχιστα συγκριτικά...

Ελπίζοντας να υλοποιηθούν τα όσα μας έταξε η Retro Games Ltd., σας αφήνω με το πολύ ωραίο teaser video που ετοίμασαν οι άνθρωποι της εταιρίας:

Κυκλοφόρησε το καλοκαιρινό τεύχος του Retro Planet!

Το περιοδικό που από ένοχη απόλαυση έγινε γλυκιά συνήθεια, η έντυπη απόδειξη της against all odds προσέγγισης και λογικής, το retro αυτό πόνημα που ποτέ δεν μάσησε από κρίσεις και μνημόνια, το ένα και μοναδικό Retro Planet είναι και πάλι εδώ, για να μας βοηθήσει να υποδεχθούμε και επίσημα το καλοκαίρι, με χαλαρή διάθεση και παιχνιδιάρικες ορέξεις.

Το ολόφρεσκο, 24ο τεύχος του τριμηνιαίου, αποκλειστικά έντυπου retro περιοδικού έρχεται με θεματολογία που μάλλον αρμόζει στους θερινούς μήνες, καθώς, πέρα από τη δροσιστική και εξόχως διασκεδαστική (αλλά και πληρέστατη) ανταπόκριση από το τουρνουά Sensible Days 2019 που διεξήχθη στα πλαίσια του 7ου Amicamp διαθέτει και πολλά ακόμη καλοκαιρινά καλούδια.

Οι μόνιμες στήλες του περιοδικού είναι ξανά εδώ για να σας θυμίσουν, να σας πληροφορήσουν και να σας διασκεδάσουν, ίσως και όλα αυτά ταυτόχρονα, όπως κάνουν με αξιοζήλευτη επιτυχία εδώ και 23 συναπτά τρίμηνα.

Το μεγάλο όμως καλοκαιρινό και εξόχως χαλαρωτικό θέμα με το οποίο καταπιάνεται το νέο τεύχος του Retro Planet δεν είναι άλλο από τα video games: ναι, ολοκαίνουριες και σπαρταριστές ποιοτικές κυκλοφορίες για τα 8 & 16bit micros σας περνούν από το μικροσκόπιο των συντακτών του RP, έτσι ώστε η ετυμηγορία τους να αποτελέσει πολύτιμο σύμβουλο στις επερχόμενες retro gaming επιλογές σας.

Αυτά και πολλά άλλα θα βρείτε στο νέο Retro Planet, που για μία ακόμα φορά σας περιμένει να το ξεφυλλίσετε και να αφεθείτε στη μαγεία του. Για περισσότερες πληροφορίες συμπληρώστε την φόρμα επικοινωνίας ή απλά στείλτε email. Καλό καλοκαίρι σε όλους και καλά μακροβούτια στις σελίδες του περιοδικού!

Review: R-Type 128K remake (Amstrad CPC 6128)

R-Type 128K remake (Amstrad CPC 6128) - Easter Egg

R-Type 128K remake, λοιπόν. Εδώ έχουμε μια περίπτωση παρόμοια με αυτή του remake του Commando για τον Commodore 64 που είχαμε παρουσιάσει στο 5ο τεύχος του περιοδικού. Γιατί παρόμοια; Διότι, όπως και στην περίπτωση του Commando, η original μεταφορά του R-Type στον Amstrad CPC από το μακρινό 1987 ήταν αξιοπρεπέστατη. Επειδή όμως τα παιδιά που απαρτίζουν το group Easter Egg αρέσκονται στο "only the best is good enough", είπαν να ξαναφτιάξουν το παιχνίδι από την αρχή. Με μόνο στόχο να το κάνουν όσο καλύτερο γίνεται. Πόσο κοντά όμως μπορεί να φτάσει κανείς στην τελειότητα; Ελάτε, μη βιάζεστε, θα τα πούμε όλα παρακάτω!

Η πρωτότυπη έκδοση του R-Type που κυκλοφόρησε από την Irem την 1η Ιουλίου του 1987, άφησε πολύ κόσμο με το στόμα ανοιχτό: δεν ήταν μονάχα το gameplay αυτού του οριζόντιου shooter που ξεχώριζε, ήταν τα τεράστια bosses, τα πολλά όπλα με τα οποία μπορούσε ο παίκτης να εφοδιάσει το σκάφος του, αλλά και τα υπέροχα γραφικά και το καταπληκτικό animation. Το motherboard του coin op, ένα "τερατάκι" για την εποχή, είχε ως "καρδιά" έναν καθαρό 16μπιτο NEC V30  επεξεργαστή (που στην ουσία αποτελούσε μια 100% συμβατή αλλά ταχύτερη έκδοση του Intel 8086), έναν Zilog Z80 σε ρόλο επεξεργαστή ήχου αλλά και αρκετά custom chips που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν το ομαλό sprite scaling και το scrolling που ήθελαν οι προγραμματιστές της Irem να διαθέτει το τελικό τους προϊόν. Το συνολικό αποτέλεσμα ήταν, όπως ήδη αναφέραμε, εξαιρετικό. Το να μεταφερθεί όμως το παιχνίδι αυτό στα home computers, με τους 8μπιτους (κυρίως) ή και 16μπιτους επεξεργαστές αλλά χωρίς τα υποκυκλώματα του "ηλεκτρονικού", έδειχνε αδύνατο.

Κι όμως, η μεταφορά της Electric Dreams στους σπιτικούς μικροϋπολογιστές ήταν - σε γενικές γραμμές - εξαιρετική. Η έκδοση του Spectrum, για παράδειγμα, είχε αρκετά χρώματα (με το color clashing να κάνει αισθητή την παρουσία του συχνά-πυκνά), καλή κίνηση και ικανοποιητικό scrolling σε ταχύτητα και ομαλότητα. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι πιο "αδικημένος" από όλους τους home micros ήταν ο Amstrad, καθώς η δική του έκδοση ήταν στην ουσία η έκδοση του Spectrum, αλλά με πιο αργή ταχύτητα, πιο "σπαστή" κίνηση και λιγότερα χρώματα (ναι, αυτό πρέπει να το δει κανείς για να το πιστέψει)! Συνολικά πάντως το παιχνίδι ήταν καλό και είχε μεταφερθεί σχεδόν αυτούσιο από το coin op. Επειδή όμως το hardware των υπολογιστών της σειράς CPC της Amstrad ήταν συνολικά καλύτερο απ' αυτό του Spectrum, η Easter Egg αποφάσισε να διορθώσει - έστω και με καθυστέρηση 25 ετών - την ιστορική αυτή "αδικία".

Η "νέα" έκδοση καταρχάς παίζει μόνο σε 128ΚΒ μνήμης και μόνο από δισκέτα. Οι κάτοχοι CPC 464 και/η CPC 664 θα πρέπει ή να "ξεχάσουν" το παιχνίδι, ή να αναβαθμίσουν τα μηχανήματά τους. Και, ας με πιστέψουν, αξίζει τον κόπο!

Το R-Type 128K remake ξεκινάει με μια εισαγωγή με ωραία γραφικά και animation καθώς και τη μουσική επένδυση της έκδοσης για Amiga (σε στερεοφωνικό ήχο, παρακαλώ!). Είναι από τη νέα γενιά παιχνιδιών των οποίων είναι πραγματικά κρίμα να ακούμε τη μουσική από το εσωτερικό μεγαφωνάκι του Amstrad. Το αποτέλεσμα με ένα (έστω και μέτριας ποιότητας) σετ ηχείων 2.1 είναι εξαιρετικό και θα σας κάνει να αλλάξετε γνώμη (προς το χειρότερο) για το "μαμίσιο" μεγάφωνο του Amstrad σας!

Μετά την εισαγωγή φορτώνεται το κυρίως μενού του παιχνιδιού (το κάθε επίπεδο φορτώνεται ξεχωριστά) απ' όπου μπορούμε να κάνουμε διάφορες ρυθμίσεις, να δούμε τα credits, μέχρι και να παρακολουθήσουμε αναλυτικό tutorial για τη χρήση των κουμπιών και τον όπλων. Η συνολική αίσθηση είναι ότι έχουμε να κάνουμε με έκδοση ποιότητας coin op - τα πάντα είναι όμορφα και προσεγμένα. Ξεκινώντας τώρα το παιχνίδι, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι χρόνοι φορτώματος των επιπέδων, χωρίς να είναι ιδιαίτερα μεγάλοι, σίγουρα δεν είναι και αμελητέοι, καθώς συνήθως ξεπερνούν τα 7-10 δευτερόλεπτα. Τα γραφικά των επιπέδων αλλά και των sprites είναι εξαιρετικά, χρησιμοποιώντας όλα τα χρώματα της multicolor ανάλυσης του Amstrad. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού έχουμε συνεχώς στερεοφωνική μουσική υπόκρουση και ηχητικά εφέ - να αναφέρουμε εδώ ότι η "κανονική" έκδοση διέθετε μόνο (μονοφωνικά) εφέ, χωρίς μουσική. Το gameplay και το επίπεδο δυσκολίας έχει γίνει προσπάθεια να είναι αντίστοιχα με αυτά του coin op αλλά - και εδώ έχουμε να κάνουμε με το μοναδικό "αλλά" του παιχνιδιού - λόγω των λιγότερων frames που χρησιμοποιούνται και του γεγονότος ότι ο Amstrad δεν έγινε διάσημος για το scrolling του (!), η συνολική εμπειρία είναι λίγο "σπαστή", με αποτέλεσμα το παιχνίδι να είναι δυσκολότερο από το coin op. Με απλά λόγια, τουλάχιστον μέχρι να αποκτήσετε τα πρώτα όπλα, πρέπει να πυροβολείτε σαν ψυχοπαθείς γιατί, τα περιθώρια που δίνει το original R-Type (που κι εκείνο δεν το λες και "εύκολο"), στην έκδοση του Amstrad απλά δεν υπάρχουν! Επίσης, και σε άμεση σχέση με τα προηγούμενα, θα πρέπει να πούμε ότι στα σημεία αυτά που γεμίζει η οθόνη με sprites, τα πάντα δείχνουν να κινούνται με μικρότερη ταχύτητα, δίνοντας την εντύπωση ότι ο υπολογιστής "αγκομαχάει". Τα παραπάνω θεωρώ ότι δεν πρέπει να αποθαρρύνουν τον δυνητικό παίκτη, καθώς το gameplay είναι συνολικά πολύ καλό, τύπου καθαρού arcade shoot 'em up, οι εχθροί εμφανίζονται εκεί που τους περιμένετε, τη στιγμή που τους περιμένετε, και τα όμορφα, πολύχρωμα γραφικά σε συνδυασμό με το καλό soundtrack συνθέτουν μια πολύ καλή gaming εμπειρία. Να μην παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι υποστηρίζονται τα δίκουμπα χειριστήρια, αλλά δυστυχώς όχι και το autofire, με αποτέλεσμα, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία παίκτες να βρίσκονται συνεχώς στα πρόθυρα της αγκύλωσης!

Εν κατακλείδι, μιλάμε για παιχνιδάρα. Μην το αγνοήσετε με τίποτα!

Βαθμολογία: 9/10

Το παραπάνω review δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο 9ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2015.

Reshoot R: το killer app της Amiga 1200

Περίμενα να περάσουν μερικές μέρες και να έχω την ευκαιρία να παίξω αρκετές φορές το Reshoot R, το νέο δημιούργημα του Richard Lowenstein, προτού γράψω κάτι γι αυτό. Το είχα σκοπό άλλωστε να αραδιάσω στο blog τις εντυπώσεις μου, καθώς το έργο του review του παιχνιδιού για τις ανάγκες του περιοδικού Retro Planet το ανέλαβαν οι καλοί φίλοι Vulture και Tsak.

Πεδίο λοιπόν δόξης λαμπρό για την αφεντιά μου στη διαδικτυακή γωνίτσα μου, καθώς, τώρα που πλέον έχω σχηματίσει μία σφαιρική άποψη για το Reshoot R μπορώ να αναπτύξω το θέμα όπως και όσο θέλω, να γράψω... τις κάλτσες μου βρε παιδάκι μου!

Όπως ακριβώς δηλαδή έπραξαν οι Richard Lowenstein, Kevin Saunders και Martin Ahman όταν έφτιαχναν το απόλυτο shoot 'em up στην ιστορία της Amiga 1200. Ναι, δεν μπερδεύτηκα, δεν ξεκούτιανα (ακόμα, τουλάχιστον) έχω πλήρη συναίσθηση και επίγνωση του τι έγραψα μόλις τώρα. Το Reshoot R είναι το απόλυτο shoot 'em up στην ιστορία της Amiga 1200. Όπως κι αν το δω, όσο κι αν στύψω το μυαλό μου, δεν μπορώ να βρω κάτι που να το πλησιάζει. Χωρίς υπερβολή.

Όπως συνέβη και πριν από 3 χρόνια με το Reshoot, όταν ο Richard Lowenstein σήκωσε το μπατζάκι του και έβαλε δειλά-δειλά το πόδι του στα λιμνάζοντα ύδατα του 2K Amiga gaming για να τσεκάρει τι παίζει με την πρώτη του κυκλοφορία, το Reshoot R δείχνει από την πρώτη στιγμή ότι είναι σύγχρονο. Τα γραφικά του πανέμορφα και σίγουρα πιο προσεγμένα από αυτά του προκατόχου του, τα εφέ που φτάνουν κυριολεκτικά στα όριά του (κι ακόμα παραπέρα!) το AGA chipset, το techno soundtrack, όλα παραπέμπουν σε ένα state-of-the-art υπερσύγχρονο shooter που θα ταίριαζε περισσότερο σε ένα τελευταίας γενιάς tablet παρά σε ένα ένα γερασμένο home computer, το τελευταίο μάλιστα του είδους του, προτού ο όρος μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και η μαμά Commodore πληρώσει οριστικά και αμετάκλητα τα εγκληματικά λάθη των επί σειρά ετών ιθυνόντων της...

Έγραφα λοιπόν ότι το Reshoot R δείχνει φρέσκο και μοντέρνο από την πρώτη στιγμή, αλλά πλέον δεν είναι ένα endless shooter (συζητήσιμο το "endless" στην περίπτωση του πρώτου Reshoot) όπως ο πρόγονός του, αλλά είναι υπερπλήρες horizontal scrolling shoot 'em up με 5 εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους levels, το καθένα εκ των οποίων μοιάζει να έχει ως σκοπό να ωθήσει ακόμα περισσότερο το σαγόνι του ανυποψίαστου gamer προς το πάτωμα. Κι αυτό γιατί, όσο παίζουμε, το wow factor αυξάνεται γεωμετρικά: από την προσεγμένη και ραφιναρισμένη a la Reshoot αισθητική του πρώτου επιπέδου, στην πυρωμένη ατμόσφαιρα του Apidyan Sun, στον συννεφιασμένο ουρανό του 3ου επιπέδου όπου πραγματικά θέλεις να τσιμπήσεις τον εαυτό σου για να σιγουρευτείς ότι δεν ονειρεύεσαι και ότι όλα αυτά τα υπέροχα που βλέπεις κινούνται με ασύλληπτη ταχύτητα, στο, στο, στο. Το Reshoot R δεν είναι Shadow of the Beast, όπου ερχόσουν εξ αρχής αντιμέτωπος με ό,τι καλύτερο είχε να σου παρουσιάσει το παιχνίδι. Το Reshoot R είναι ένα shooter τόσο άρτια φτιαγμένο που δίνει την αίσθηση οργασμικής εμπειρίας, με κάθε level να φέρνει τον παίκτη όλο και πιο κοντά στην απόλυτη gaming κορύφωση. Τολμώ να πω ότι τα screenshots δεν μπορούν ούτε κατά 50% να αποτυπώσουν αυτά που εισπράττει ο gamer όταν βρίσκεται μέσα στο Reshoot R, και ότι ακόμα και τα videos ωχριούν μπροστά στην εμπειρία που προσφέρει η πραγματική, η ενεργή ενασχόληση με το παιχνίδι.

Όσοι με γνωρίζουν, χρόνια τώρα θα με έχουν ακούσει να λέω και να επαναλαμβάνω, σαν χαλασμένος δίσκος, δύο πράγματα: ότι το Battle Squadron είναι με διαφορά το καλύτερο shoot 'em up που ζωντάνεψε ποτέ μέσα από το αριστουργηματικό chipset του Jay Miner που συνολικά αποκαλούμε με την λέξη "Amiga", και ότι δεν έχω βρει κάποια παιχνίδια ικανά να με πείσουν ότι αξίζει να έχει κάποιος μια Amiga 1200 αντί της κλασικής 500άρας. Και είχα απόλυτο δίκιο, ρε γαμώτο, είμαι πεπεισμένος γι' αυτό. Μόνο που...

Μόνο που φτάσαμε στο 2019, 25 ολόκληρα χρόνια από τότε που η πάλαι ποτέ κραταιά Commodore έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα τις πόρτες της και οι γραμμές παραγωγής της σταμάτησαν για τελευταία φορά, για να έρθει από το πουθενά ένας παλαβός Γερμανός με τους συνεργάτες του και να με διαψεύσει κατηγορηματικά, δημιουργώντας ένα ασύλληπτο ψηφιακό αριστούργημα που μονάχα ελάχιστοι θα χαρούν. Γιατί, αν υπάρχουν 5.000-10.000 άνθρωποι στον πλανήτη αυτή τη στιγμή που έχουν στημένες και λειτουργικές τις 1200άρες τους, έτοιμες να ανταποκριθούν σε κάθε gaming challenge, ακόμα και σε αυτό το απόλυτο που λέγεται "Reshoot R", πολύ αμφιβάλλω ότι έστω και 500 από δαύτους θα ξεπεράσουν τις γεροντοπαραξενιές τους (και όχι μονάχα αυτές) και θα αποφασίσουν να γευτούν με όλο τους το είναι ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε μόλις πριν μερικές μέρες - ακόμα κι αν αυτό αποτελεί το killer app που ποτέ δεν απέκτησαν οι Amigas με το AGA chipset.

Αλλά όχι, δεν αξίζουν γκρίνιες όταν αναφέρομαι στο Reshoot R: είμαι απολύτως ειλικρινής όταν γράφω ότι, με αυτά που έχω δει παίζοντας μέχρι το τέλος του 3ου από τα 5 levels το παιχνίδι (ως gamer-απολίθωμα μιας άλλης εποχής, εκεί που μετρούσαν τα high scores και μόνο, αρνούμαι να υποπέσω στην παγίδα της ευκολίας που προσφέρει το "continue"), το έργο του Richard Lowenstein αποτελεί το απόλυτο killer app για την Amiga 1200, όντας το game-επιτομή που δεν είχε ποτέ μέχρι σήμερα να επιδείξει στο οπλοστάσιό της. 

Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να γράψω, και δεν έχει νόημα να αναφερθώ στο πόσες ζωές έχει ο παίκτης, ποιες αναβαθμίσεις υπάρχουν σε όπλα και ταχύτητα, ή γιατί χρειάζεται σώνει και καλά AGA chipset για να παίξει το Reshoot R: αν το δείτε ή θα καταλάβετε το γιατί ή, τέλος πάντων, αν δεν το καταλάβετε, θα ξέρετε τουλάχιστον ότι πρέπει να επισπεύσετε εκείνη την επίσκεψή σας στο οφθαλμίατρο που αναβάλατε τόσον καιρό!

Εν κατακλείδι, ένα τεράστιο, ένα γιγαντιαίο, ένα ειλικρινέστατο "ευχαριστώ" στους Richard Lowenstein, Kevin Saunders και Martin Ahman που χάρισαν στον κόσμο της Amiga ένα shoot 'em up που η θέση του κανονικά ήταν στις κονσόλες ή στα coin ups. Ένα μοναδικό θεωρώ δώρο σε μια ιδιαίτερα ιδιάζουσα retro κοινότητα που φημίζεται για τη στρυφνάδα της, την ξεροκεφαλιά και την αγνωμοσύνη της. Ας είναι. Καλοδεχούμενο!

Η άνοιξη φεύγει. Το Retro Planet έρχεται!

Εντάξει, νομίζω ότι κατορθώσαμε και πάλι (εντυπωσιάζοντας, πριν απ' όλους, τους ίδιους τους εαυτούς μας) να είμαστε πιστοί στο 3μηνιαίο ραντεβού μας. Το νέο, 24ο τεύχος του Retro Planet, του μοναδικού έντυπου περιοδικού με αντικείμενο το retro computing και το retro gaming που κυκλοφορεί σταθερά και ανελλιπώς εδώ και 6 χρόνια (αμέ!) είναι στο δρόμο για το τυπογραφείο, και είπαμε να μοιραστούμε μαζί σας το εξώφυλλό του, ως ένα μικρό teaser.

Σε μερικές μέρες, όταν θα έχουμε το καινούριο τεύχος στα χέρια μας, θα πούμε περισσότερα για την ύλη και τα περιεχόμενά του. Μέχρι τότε have fun and enjoy life!