Εδώ και πολύ καιρό στριφογύριζε στο μυαλό μου η σκέψη. Το γεγονός ότι αργά ή γρήγορα θα έπρεπε να επιστρέψω στον φίλο μου την 600άρα που μου είχε δανείσει εδώ και μήνες, άρχισε κάπως να πιέζει τα πράγματα. Και μετά ήρθαν τα Giana Sisters SE, RESHOOT και το καλομελέτα-κι-έρχεται Alarcity, που όλα τους τρέχουν σε stock Amiga 1200 κι έκαναν την ανάγκη επιτακτική: έπρεπε, ξανά, μετά από 5 περίπου χρόνια, να αποκτήσω Amiga 1200!
Πού να την βρεις, όμως; Από τη μία η παραξενιά (για να το θέσω όσο πιο κομψά μπορώ) του κάθε πυροβολημένου που ασχολείται με το χώρο να έχει 5-6 ίδια μηχανήματα στο πατάρι του (ξυπνήστε: τα σάβανα δεν έχουν 1084!) κι απ' την άλλη η τάση των τελευταίων χρόνων να πουλιούνται όλα τα παλιά μηχανάκια πανάκριβα ε, για πείτε μου, πώς αποκτάς 1200άρα στις μέρες μας;
Ευτυχώς, ένας καλός φίλος με τη μεσολάβηση και την αμέριστη βοήθεια ενός άλλου καλού φίλου (πολλά ευχαριστώ σε koukos και vulture - χωρίς εσάς σιγά μην είχα Amiga!) έκανε ό,τι χρειαζόταν προκειμένου να βρεθεί και πάλι στην κατοχή μου ο τελευταίος εκπρόσωπος των home computers, η Amiga 1200. Και μάλιστα σε πολύ λογική - άλλων εποχών - τιμή (ναι, ξεχάστε τα 3ψήφια νούμερα!).
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι η όλη φάση βρισκόταν στο standby εδώ και μερικούς μήνες, οπότε είχε προλάβει να παραγγελθεί και να παραληφθεί το RESHOOT, ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα παιχνίδια των τελευταίων χρόνων (μιλώντας πάντα για retro computing, έτσι;). Πριν λοιπόν από 4 μέρες παρέλαβα και την 1200άρα, της έριξα το απαραίτητο καλό καθάρισμα μέσα-έξω (πιστέψτε με, το χρειαζόταν!), την συνέδεσα με οθόνη και στερεοφωνικό (εννοείται!) και έτρεξα το RESHOOT.
Τι να πω γι' αυτό το παιχνίδι; Καταλαβαίνω - εν μέρει - γιατί σε κάποιους (πολλούς;) δεν αρέσει και για ποιο λόγο χαρακτηρίζεται από άπαντες ως "παλούκι", αλλά, πιστέψτε με, δεν είναι τόσο δύσκολο όσο λένε. Για αν το θέσω απλά, μακάρι να μπορούσα να παίξω (με τα 3 "κανονάκια") στο Disposable Hero όση ώρα παίζω στο RESHOOT (με τη μία μόνο ζωή)!
Δεν θα γράψω αναλυτικά για το παιχνίδι, την ιστορία του, το δημιουργό του και τις εντυπώσεις μου: αυτό θα συμβεί κάποια στιγμή αργότερα. Προς το παρόν απλά χαίρομαι που έχω και πάλι Amiga 1200, που έχω το RESHOOT και που οι tsak και Earok θα κυκλοφορήσουν αργά ή γρήγορα την ολοκληρωμένη έκδοση του Alarcity. Επιτέλους, μετά από 15+ χρόνια αρχίζουμε να έχουμε και πάλι αξιόλογες κυκλοφορίες για την Amiga. Ελπίζω να είναι μόνο η αρχή!
O τελευταίος εκπρόσωπος των home computers!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι αυτό από μόνο του μαγικό;
Να γιατί η Amiga 1200 θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση μέσα στην καρδιά μας! Καλορίζικο το απόκτημα!
Σε ευχαριστώ πολύ, Δημήτρη!
ΔιαγραφήΓια να είμαι ειλικρινής, κι εγώ πολύ χάρηκα που την απέκτησα επιτέλους! Δεν ξέρω, παλιότερα είχαν περάσει πολλές από τα χέρια μου, αλλά τώρα το χάρηκα σαν μικρό παιδάκι!
Ποιος να το φανταζόταν πάντως, τότε, στις αρχές των 90s, ότι οι home computers θα εξαφανίζονταν ολοκληρωτικά απ' τον χάρτη, μετά από 15 χρόνια κυριαρχίας, δίνοντας τη θέση τους σε PCs και κονσόλες...
Ήταν το τελευταίο μου home Computer!
ΔιαγραφήΜετά το σοκ της χρεοκοπίας της Atari, επέλεξα να περάσω στο "αντίπαλο δέος" και να συνεχίσω με τον τελευταίο εκπρόσωπο της παλαιάς εποχής (και όσο αντέξει). Τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορία.
Λοιπόν, φίλε, εκείνο τον καιρό (καλοκαίρι του '94) προσπαθούσα μανιωδώς να βρω να αγοράσω Amiga 1200, αλλά ήταν μάταιο: λόγω του ότι είχε κλείσει η Commodore κανείς δεν πουλούσε Amiga 1200, οι καινούριες είχαν εξαντληθεί από όλα τα καταστήματα και οι μεταχειρισμένες - ΑΝ έβρισκες - κόστιζαν περισσότερο απ' όσο οι καινούριες μερικούς μήνες νωρίτερα!
ΔιαγραφήΈτσι λοιπόν αποφάσισα να μείνω με την A500+ που είχα αγοράσει (με συναλλαγματικές!) ένα χρόνο πριν και σύντομα απέκτησα και ένα PC συμβατό 386SX για να αντικαταστήσω - επιτέλους - τον παλιό μου 8088. Έτσι, για κάποια χρόνια έπαιζα σε 2 ταμπλό, μέχρι που, κάπου γύρω στο 1998-99 αγόρασα την πρώτη μου Α1200...