Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2022

The Spectrum Show επεισόδιο 121

Δεν πέρασε και πολύς καιρός από το προηγούμενο επεισόδιο του The Spectrum Show, το οποίο σηματοδότησε και το τέλος του 12ου κύκλου της σειράς. Κι όμως, ο Paul Jenkinson ως άλλος Νίκος Φώσκολος συνεχίζει ακάθεκτος μέχρι το... άπειρο! To infinity and beyond, που έλεγε και μια (animated) ψυχή. Και ποια ψυχή, όχι όποια κι όποια, αλλά ο αγαθός, γενναίος και γκαφατζής space ranger Buzz Lightyear στο Toy Story (και όχι μόνο).

Ξέφυγα, όμως. Επιστροφή στο ολόφρεσκο, 121ο επεισόδιο του The Spectrum Show λοιπόν, όπου ο Paul ξεκινάει όπως γουστάρουμε, δηλαδή με hardware review. Και τι hardware, το Liberator της Konix! Κι αν και εσείς όπως και εγώ αναρωτιέστε τι εστί Liberator θα σας πω ότι όχι, δεν πρόκειται περί βομβαρδιστικού αεροπλάνου του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά ούτε και περί όπλου που μπορείτε να φτιάξετε με τον 3D printer σας. Ούτε καν περί πολεμικής σειράς του Netflix! Όχι, το Liberator είναι ένα πιο-σπάνιο-πεθαίνεις add-on για τον παλιό, κλασικό και αγαπημένο ZX Spectrum - τον "γομολάστιχα", ντε! - το οποίο προσφέρει πολλά καλούδια σε μια all-in-one υλοποίηση. Προσωπικά όχι μόνο δεν έχω δει ποτέ Liberator, αλλά ούτε είχα πετύχει back in the day κάποια διαφήμιση ή review του. Οπότε, ας είναι καλά ο Paul που μας δίνει την ευκαιρία με το νέο του βίντεο να εξερευνήσουμε έστω και εξ' αποστάσεως ένα πολύ ιδιαίτερο hardware add-on.

Φυσικά, το 121ο επεισόδιο του The Spectrum Show δεν μένει μόνο στην παρουσίαση του Liberator: έχουμε game reviews, έχουμε κουβεντούλα με τον Geoff, και, το πλέον μη αναμενόμενο, έχουμε τον Paul να ξεκινάει την προσπάθεια να στήσει τη μηχανογράφηση μιας μικρής επιχείρησης χρησιμοποιώντας - τι άλλο; - Spectrum! Τι; "Δε γίνεται", λέτε; Χμμμ... Εμένα κάτι μου λέει ότι τελικά θα τα καταφέρει. Με τα μέτρα και τα σταθμά των 80s, φυσικά, μην περιμένετε κανένα κολοσσιαίο CRM, ε;

Δείτε το The Spectrum Show στο παρακάτω βίντεο και επισκεφτείτε την επίσημη ιστοσελίδα του για περισσότερα.

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2022

Cyberpunk για Atari 8bit

Έπρεπε να περάσουμε τα μισά του Σεπτέμβρη μέχρι να μπορέσω να βρω τα πατήματά μου (sic), το χρόνο και, κυρίως, τη διάθεση για να ξαναγράψω κάτι, οτιδήποτε. Η επιστροφή στην Αθήνα και στους ρυθμούς της κάποιες φορές μοιάζει με βουνό, ειδικά αν έχεις καταφέρει να αποστασιοποιηθείς για αρκετό χρονικό διάστημα. Τουλάχιστον τόσο, που να έχεις αρχίσει να λειτουργείς αλλιώς, πιο αργά, πιο ξένοιαστα και με λιγότερο άγχος. Δυστυχώς, όλα τα καλά σύντομα τελειώνουν. Επιστροφή λοιπόν στην τσιμεντένια μεγαλούπολη, τα κεφάλια κάτω, και υπομονή για τους επόμενους... 11 μήνες!

Αστειεύομαι φυσικά (εν μέρει): καλό είναι όποια κι αν είναι η κατάσταση, οι ρυθμοί κλπ να προσπαθούμε να ευχαριστιόμαστε την κάθε μέρα και να αποκομίζουμε κάτι θετικό από αυτήν. Γιατί αν είναι να δυσανασχετούμε και να δυστυχούμε 11 μήνες για να περάσουμε καλά έναν, μάλλον κάπως λάθος την έχουμε δει, isn't it?

Στα "δικά μας" τώρα, είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η εκτίμησή μου (και όχι μονάδα η δική μου) για την οικογένεια των 8μπιτων υπολογιστών της Atari έχει αυξηθεί κατά πολύ. Όχι ότι δεν γνώριζα από παλιά ότι οι υπολογιστές αυτοί ήταν πάνω-κάτω πολύ κοντά σε δυνατότητες με τον (ένα και μοναδικό) Commodore 64, αλλά να, καλό είναι να επιβεβαιώνονται που και που αυτά που πιστεύεις εφ' όσον αυτό είναι εφικτό, και να μην λειτουργούν μονάχα αξιωματικά. Έτσι λοιπόν, από τη μία κάποια νέα παιχνίδια κι από την άλλη οι δημιουργίες της demoscene έρχονται να αποδείξουν τρόπον τινά τα παραπάνω: οι 8μπιτοι Atari είναι μηχανήματα τα οποία στα κατάλληλα χέρια μπορούν να αποδειχτούν θαυματουργά.

Τέτοια χέρια είναι προφανώς και αυτά των μελών του demogroup Lamers, οι οποίοι, αν κρίνουμε από τις παραγωγές τους, κάθε άλλο παρά lamers είναι. Να, πάρτε για παράδειγμα το Cyberpunk: πρόκειται για ένα υπέροχο demo το οποίο πρωτοεμφανίστηκε πριν από 8 ολόκληρα χρόνια, στα πλαίσια της Silly Venture του 2014. Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν, το συγκεκριμένο demoparty είναι αυτό στο οποίο παρουσιάζεται κάθε χρόνο περί το 80% των κορυφαίων παραγωγών για Atari.

Το Cyberpunk δεν αρκείται στα 64ΚΒ μνήμης RAM που πλέον θεωρούνται ως δεδομένα στην Atari scene, αλλά "ζητάει" και επέκταση 256KB. Θα του το συγχωρήσουμε, καθώς είναι όχι απλά εντυπωσιακό, αλλά και διατηρεί μία εξαιρετική και απολύτως ισορροπημένη ποιοτικά και θεματολογικά αισθητική από την αρχή μέχρι το τέλος του, κάτι που δεν θεωρείται ως δεδομένο ακόμα και σε κορυφαίες παραγωγές του είδους.

Δεν θα σας κουράσω άλλο, κατεβάστε το από εδώ αν διαθέτετε τον κατάλληλο εξοπλισμό ή απλά παρακολουθείστε το βίντεο που ακολουθεί.