Έπρεπε να περάσουμε τα μισά του Σεπτέμβρη μέχρι να μπορέσω να βρω τα πατήματά μου (sic), το χρόνο και, κυρίως, τη διάθεση για να ξαναγράψω κάτι, οτιδήποτε. Η επιστροφή στην Αθήνα και στους ρυθμούς της κάποιες φορές μοιάζει με βουνό, ειδικά αν έχεις καταφέρει να αποστασιοποιηθείς για αρκετό χρονικό διάστημα. Τουλάχιστον τόσο, που να έχεις αρχίσει να λειτουργείς αλλιώς, πιο αργά, πιο ξένοιαστα και με λιγότερο άγχος. Δυστυχώς, όλα τα καλά σύντομα τελειώνουν. Επιστροφή λοιπόν στην τσιμεντένια μεγαλούπολη, τα κεφάλια κάτω, και υπομονή για τους επόμενους... 11 μήνες!
Αστειεύομαι φυσικά (εν μέρει): καλό είναι όποια κι αν είναι η κατάσταση, οι ρυθμοί κλπ να προσπαθούμε να ευχαριστιόμαστε την κάθε μέρα και να αποκομίζουμε κάτι θετικό από αυτήν. Γιατί αν είναι να δυσανασχετούμε και να δυστυχούμε 11 μήνες για να περάσουμε καλά έναν, μάλλον κάπως λάθος την έχουμε δει, isn't it?
Στα "δικά μας" τώρα, είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η εκτίμησή μου (και όχι μονάδα η δική μου) για την οικογένεια των 8μπιτων υπολογιστών της Atari έχει αυξηθεί κατά πολύ. Όχι ότι δεν γνώριζα από παλιά ότι οι υπολογιστές αυτοί ήταν πάνω-κάτω πολύ κοντά σε δυνατότητες με τον (ένα και μοναδικό) Commodore 64, αλλά να, καλό είναι να επιβεβαιώνονται που και που αυτά που πιστεύεις εφ' όσον αυτό είναι εφικτό, και να μην λειτουργούν μονάχα αξιωματικά. Έτσι λοιπόν, από τη μία κάποια νέα παιχνίδια κι από την άλλη οι δημιουργίες της demoscene έρχονται να αποδείξουν τρόπον τινά τα παραπάνω: οι 8μπιτοι Atari είναι μηχανήματα τα οποία στα κατάλληλα χέρια μπορούν να αποδειχτούν θαυματουργά.
Τέτοια χέρια είναι προφανώς και αυτά των μελών του demogroup Lamers, οι οποίοι, αν κρίνουμε από τις παραγωγές τους, κάθε άλλο παρά lamers είναι. Να, πάρτε για παράδειγμα το Cyberpunk: πρόκειται για ένα υπέροχο demo το οποίο πρωτοεμφανίστηκε πριν από 8 ολόκληρα χρόνια, στα πλαίσια της Silly Venture του 2014. Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν, το συγκεκριμένο demoparty είναι αυτό στο οποίο παρουσιάζεται κάθε χρόνο περί το 80% των κορυφαίων παραγωγών για Atari.
Το Cyberpunk δεν αρκείται στα 64ΚΒ μνήμης RAM που πλέον θεωρούνται ως δεδομένα στην Atari scene, αλλά "ζητάει" και επέκταση 256KB. Θα του το συγχωρήσουμε, καθώς είναι όχι απλά εντυπωσιακό, αλλά και διατηρεί μία εξαιρετική και απολύτως ισορροπημένη ποιοτικά και θεματολογικά αισθητική από την αρχή μέχρι το τέλος του, κάτι που δεν θεωρείται ως δεδομένο ακόμα και σε κορυφαίες παραγωγές του είδους.
Δεν θα σας κουράσω άλλο, κατεβάστε το από εδώ αν διαθέτετε τον κατάλληλο εξοπλισμό ή απλά παρακολουθείστε το βίντεο που ακολουθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.