Τελικά το θέμα ήταν το soundchip;

Πάνε πολλά χρόνια τώρα που έχει χτιστεί - και όχι αδίκως - ο "μύθος" του περίφημου SID, του soundchip του Commodore 64. Πραγματικά το chip αυτό ήταν μπροστά από την εποχή του, και χάριζε στον 64άρη ηχητικές δυνατότητες που έκαναν τους ανταγωνιστές του να κρύβονται ντροπιασμένοι όποτε η κουβέντα πήγαινε στο κομμάτι του ήχου.

Με δεδομένο το ότι από τον πρώτο καιρό της κυκλοφορίας του Commodore 64, το μακρινό 1982, έγινε γνωστό ότι το μηχάνημα έκρυβε μέσα του ένα πανίσχυρο ηχητικό chip, πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να το εκμεταλλευτούν, δημιουργώντας από συμπαθητικά tunes μέχρι και σπάνια αριστουργήματα τα χρόνια που ακολούθησαν. Δεν είναι τυχαίο ότι, ακόμα και σήμερα, τα tunes του 64άρη μνημονεύονται, συνεχίζουν να ακούγονται αλλά και διασκευάζονται από διάφορους μουσικούς, οι οποίοι τρέφουν αγάπη και σεβασμό για αυτό το μικρό και θαυματουργό κομμάτι από πυρίτιο που σχεδίασε και δημιούργησε ο Bob Yannes.

Από την άλλη όμως, υπήρξαν και οι ανταγωνιστές του Commodore 64: ο TRS-80 CoCo με τον TI-99/4A και τον Atari 800 από τη μία πλευρά του Ατλαντικού και ο ZX Spectrum με τον Amstrad CPC από την άλλη, καθώς και αρκετοί ακόμη μικρότεροι "παίκτες" στην αγορά των home computers. Τι κοινό έχουν όλοι οι παραπάνω υπολογιστές; Το ότι σχεδόν κανένας δεν μνημονεύει τα δικά τους tunes, είτε έχουμε να κάνουμε με υπολογιστές που είχαν soundchip είτε με άλλους που στερούνταν dedicated ηχητικό κύκλωμα. Έχετε δει πολλές φορές θέματα του τύπου "the best tunes of Sinclair ZX Spectrum" ή "The Very Best of Amstrad CPC"; Μπα, δεν νομίζω...

Βλέπετε, όλοι οι ταλαντούχοι composers έπεσαν με τα μούτρα στον 64άρη και, όποτε χρειαζόταν να φτιάξουν κάποιο tune για κάποιο άλλο μηχάνημα κατέφευγαν σε προχειροδουλειές και αποτελέσματα που στερούνταν ποιότητας, φαντασίας, δημιουργικότητας... γενικώς στερούνταν!

Ακούγοντας λοιπόν κανείς τα chiptunes σε υπολογιστές εφοδιασμένους με το δημοφιλές soundchip AY-3-8910 (Amstrad CPC, ZX Spectrum 128) θα μπορούσε κάλλιστα να σχηματίσει την εντύπωση ότι το chip της General Instrument δεν "το είχε": ήταν τέτοια η ακουστική διαφορά με το SID, που το AY-3-8910 έδειχνε παρακατιανό, κακόμοιρο, κουσουριασμένο... άθλιο, βασικά. Ήταν άραγε όμως αλήθεια αυτό;

Πλέον, τείνω να σχηματίσω την εντύπωση ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το έναυσμα γι' αυτή τη μεταστροφή στις απόψεις μου το έδωσε μια δισκέτα που έπεσε στα χέρια μου πριν από 6-7 χρόνια, που ήταν γεμάτη με chiptunes για τον Amstrad CPC. Αρκετά απ' αυτά αρχικά ήταν συμπαθέστατα και, όταν πήρα την απόφαση να συνδέσω το μηχάνημα σε στερεοφωνικό και να πάψω να εμπιστεύομαι το ενσωματωμένο ηχειάκι, τα μουσικά αυτά tracks απλά απογειώθηκαν! "Δεν είμαστε με τα καλά μας", σκέφτηκα. "Για δες ήχο ο Amstrad!". Από τότε και στο εξής άρχισα να δίνω περισσότερη σημασία και προσοχή στα tunes του CPC, ακούγοντάς τα με ακουστικά ή με εξωτερικό ενισχυτή, και διαπιστώνοντας ότι τελικά το AY-3-8910 δεν ήταν τόσο κακό, και, μπορεί να μην ήταν SID, αλλά και αυτό, στα κατάλληλα (ταλαντούχα) χέρια μπορούσε να εντυπωσιάσει.

Την αφορμή όμως για την ανάρτηση που διαβάζετε αυτή τη στιγμή μου την έδωσε ο φοβερός και τρομερός Cesar Nicolas Gonzales, πιο γνωστός ως CNGSOFT, ο μοναδικός δημιουργός του καταπληκτικού BB4CPC. Ο εν λόγω κύριος λοιπόν, πριν από λίγο καιρό έφτιαξε ένα απλό παιχνιδάκι, για τον διαγωνισμό CPC Retrodev 2019, το Epimetheus. Αυτό λοιπόν που με εντυπωσίασε στο Epimetheus δεν ήταν το ίδιο το παιχνίδι, αλλά η μουσική του, που δεν ήταν άλλη από το tune του Crazy Comets του Commodore 64, του μεγάλου αυτού συνθέτη που ακούει στο ονοματεπώνυμο Rob Hubbard. Το εντυπωσιακό στοιχείο λοιπόν ήταν ότι νόμιζα ότι άκουγα Commodore 64 να παίζει μουσική στον Amstrad! "Μα τι γίνεται, sampleαρισμένο είναι;" αναρωτήθηκα. Όχι, δεν ήταν sampleαρισμένο. Τελικά αποδείχτηκε ότι ο Cesar Nicolas Gonzales έφτιαξε έναν tracker για μουσική (και ηχητικά εφέ) για τον τον CPC (και όχι μόνο), τπου ονομάζεται CHIPNSFX, και μετέτρεψε το original tune χρησιμοποιώντας αυτό το πρόγραμμα. Το αποτέλεσμα όπως ήδη σας έγραψα είναι εντυπωσιακό, και για την δουλειά του κυρίου Gonzales αλλά και για τις δυνατότητες του AY-3-8910.

Για του λόγου το αληθές σας παραθέτω και τα δύο tunes στη συνέχεια: το πρώτο είναι αυτό του Commodore 64, και το δεύτερο η διασκευή του σε Amstrad CPC.

Ακούστε τα και τα 2 και πείτε μου: ήταν τελικά τόσο καλύτερο το SID; Το θέμα ήταν το soundchip;