Review: BB4CPC για Amstrad CPC

Πολλοί (ευτυχώς!) διαβάζετε το παρόν blog και σίγουρα θα έχετε πέσει πάνω σε κάποιες παρουσιάσεις νέων παιχνιδιών που ανεβάζω κατά καιρούς. Ίσως η πλειοψηφία να μην έχει δώσει σημασία, αλλά, κάποιος περισσότερο "ψαγμένος" θα μπορούσε να παρατηρήσει ότι πολλές καινούριες παραγωγές λάμπουν δια της απουσίας τους. Είναι καιρός λοιπόν να σας εξηγήσω γιατί κάποια παιχνίδια δεν έχουν καλυφθεί και το πώς η ιστορική αυτή αδικία εν μέρει και εν καιρώ θα διορθωθεί.

Τα παιχνίδια που δεν έχω παρουσιάσει χωρίζονται σε 5 κατηγορίες:

- Παιχνίδια-φλόμπες: ναι, δεν θα το κρύψω, έχω δοκιμάσει δεκάδες νέα παιχνίδια στο διάστημα των 18 περίπου μηνών που διατηρώ το blog τα οποία ήταν, με κάθε επιείκεια, απαράδεκτα. Ως επί το πλείστον το μέγα θέμα τους δεν ήταν τα γραφικά, ο ήχος, το animation ή κάποιο άλλο τεχνικό στοιχείο, αλλά το γεγονός ότι, λόγω υπερβολικής δυσκολίας, απλά δεν παίζονταν. Για να μη σπαταλάω τον πολύτιμο χρόνο σας λοιπόν (και τον δικό μου) με δημιουργίες... σαδιστών, απλά δεν παρουσιάζω τα παιχνίδια αυτά. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο.

- Παιχνίδια για ιαπωνικά μηχανήματα: όσο και αν σε κάποιον μπορεί να φανεί ιδιαιτέρως περίεργο και τερατωδώς ξένο προς τα όσα πιστεύει και έχει ασπαστεί, η σχέση μου με τα ιαπωνικά μηχανήματα και τα ιαπωνικά παιχνίδια είναι του τύπου "από μακριά κι αγαπημένοι". Ναι, ο Sonic δεν είναι κολλητός μου, ο Mario δεν με κρατάει ξύπνιο τα βράδια και την Zelda, well, απλά την απεχθάνομαι! Βάλτε στην όλη εξίσωση και το γεγονός ότι δεν είχα ποτέ μεγάλη εξοικείωση με τα ιαπωνικά home computers πέρα από μια μικρή επαφή με κάποια πρώιμα MSX και θα καταλάβετε το "πώς" και το "γιατί". Και, παρόλο που οι κονσόλες της Sega δεν με συγκινούν πλέον ιδιαίτερα και αυτές τις Nintendo εκφράζουν κατ' εμέ το gaming για τετράχρονα παιδιά, το γεγονός ότι δεν κατείχα ποτέ κάποιον υπολογιστή MSX ή MSX2 πραγματικά με στεναχωρεί καθώς επρόκειτο για πραγματικά αξιόλογα computers με πάρα πολύ ενδιαφέρουσα σκηνή. Τι να πω, πλέον είναι αργά... Φυσικά, υπάρχει πάντοτε η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, οπότε οφείλω να διευκρινίσω ότι τα ιαπωνικά shoot 'em ups, αυτά τα software αριστουργήματα που κυκλοφόρησαν στα arcades και αργότερα στα Sony Playstation, Sega Saturn και Sega Dreamcast όχι απλά μου αρέσουν, αλλά και τα θαυμάζω απεριόριστα - πέραν του ότι τα βρίσκω ιδιαίτερα εθιστικά. Ορίστε, για να μη λέτε!

- Παιχνίδια ημιτελή: ναι, ο χρυσός προσωπικός μου κανόνας είναι ότι "αν δεν είναι έτοιμο, δεν το καλύπτεις" (εξαίρεση αποτέλεσε το Pinball Dreams για Amstrad CPC λόγω υπερβολικού... ενθουσιασμού!). Previews ή reviews μισοτελειωμένων προσπαθειών για μένα δεν έχουν μεγάλο νόημα: εάν και εφόσον κάποιο παιχνίδι ολοκληρωθεί, κυκλοφορήσει και είναι αξιόλογο τότε θα ασχοληθώ με αυτό κι εγώ με τη σειρά μου. Τόσο απλά!

- "Παιχνιδάρες": χα, καλό κι αυτό! Ναι λοιπόν, τις "παιχνιδάρες" γενικώς δεν τις κάλυπτα με αναρτήσεις στο blog μου γιατί τις κρατούσα "κάβα" για να τις παρουσιάσω στο περιοδικό Retro Planet. Αν το σκεφτείτε, αυτό είναι απολύτως λογικό, καθώς ως έντυπη τριμηνιαία έκδοση το Retro Planet έχει για μένα πολύ μεγαλύτερη αξία και σημασία από το blog και... του αξίζουν τα καλύτερα. Όπου "καλύτερα" βάλτε τις αρτιότερες νέες παραγωγές: δεν περιμένει ο αναγνώστης 3 μήνες κάθε φορά να πάρει το τεύχος στα χέρια του για να διαβάσει για μετριότητες, έτσι δεν είναι; Αυτό πάντως θα το διορθώσω εν καιρώ καθώς, αρχής γενομένης από σήμερα, θα ξεκινήσω να αναρτώ reviews που είχαν δημοσιευθεί (αρκετά) παλιότερα στο περιοδικό.

- Παιχνίδια που δεν υπέπεσαν στην αντίληψή μου: ναι, μην σας κάνει εντύπωση. Όσο κι αν ασχολείται κάποιος με το δικό μου (και δικό σας, μάλλον) αντικείμενο, είναι σχεδόν αδύνατο να μην του ξεφύγει κάποια από τις δεκάδες νέες παραγωγές που εμφανίζονται κάθε μήνα. Συνεπώς, είναι απλή η λύση, αν εντοπίσατε κάποιο νέο παιχνίδι που δεν εμπίπτει σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες (βασικά τις 3 πρώτες) εδώ είμαι κι εδώ είσαστε, ενημερώστε με!

Εντάξει λοιπόν, αφού ασχοληθήκαμε ενδελεχώς πλέον και με τον... ελέφαντα στο δωμάτιο (ατυχής μεταφορά από τα αγγλικά) ας πάμε και στο ψητό!

BB4CPC - Amstrad CPC (GNC Soft)

Το "Bubble Bobble" της Taito αποτελούσε ανέκαθεν μεγάλο καημό για τον γράφοντα: όχι ότι δε μου άρεσε το παιχνίδι, κάθε άλλο, το λάτρευα! Είχα επενδύσει εκατοντάδες εικοσάρικα μέχρι να φτάσω στο σημείο να γίνω αξιόλογος (ας πούμε) παίχτης και να μπορέσω να το τερματίσω. Φανταστείτε λοιπόν την απογοήτευσή μου όταν κυκλοφόρησε το conversion του παιχνιδιού για τα home computers της εποχής και διαπίστωσα ότι ήταν... για κλωτσιές! Και εντάξει, πες ότι τα 8μπιτα είχαν τους περιορισμούς τους - για τα conversions σε Amiga και Atari ST τι να πει κανείς; Μιλάμε για ένα παιχνίδι που, στην πρωτότυπη έκδοσή του (αυτή στα coin-ops), "φόραγε" έναν Zilog Ζ80Α για επεξεργαστή - ναι, αυτόν που είχαν ο ZX Spectrum και ο Amstrad CPC - και διέθετε πολύ λιγότερη μνήμη από τους προαναφερθέντες υπολογιστές. Παρόλα αυτά, και, ακόμα και αν σε κάποιες περιπτώσεις δε φαινόταν με την πρώτη ματιά, όλα τα conversions ήταν, απλά, χάλια. Ευτυχώς, 25 χρόνια αργότερα ήρθε ο (εκ Ισπανίας ορμώμενος) Cesar N. G. να διορθώσει τα πράγματα...

Από την πρώτη ματιά, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι το "BB4CPC" ("Bubble Bobble 4 CPC") δεν έχει την παραμικρή σχέση με το... εξάμβλωμα που είχε δημιουργήσει η Software Creations για λογαριασμό της Firebird το μακρινό 1987. Τώρα πια τα γραφικά είναι πολύχρωμα και καλοσχεδιασμένα, αντιγράφοντας πιστά αυτά του ηλεκτρονικού. Η μουσική είναι εξαιρετική, και μας θυμίζει ότι δεν είχε μόνο ο Commodore 64 δυνατότητες στον τομέα αυτό. Υπάρχουν και οι 100 "κανονικές" πίστες του coin op, συν φυσικά τις 4 διαμαντόπιστες. Υπάρχουν τα "συστήματα" με τον λήγοντα στο σκορ, η δυνατότητα να "φάμε" τους αντιπάλους μας με "φιλάκι", η δυνατότητα για "E-X-T-E-N-D" καθώς και όλα (μα όλα!) τα "δωράκια" του ηλεκτρονικού. Κυρίως όμως υπάρχει το playability του τελευταίου, καθώς όλα κινούνται όπως πρέπει, οι θέσεις που πρέπει να πάρουμε σε κάθε πίστα και το "σύστημα" για να την περάσουμε είναι τα σωστά και, φυσικά, το σκάσιμο πολλών φουσκών με εχθρούς με τη μία μας ανταμείβει, εκτός από πόντους και δωράκια, με γράμματα για το επόμενο "E-X-T-E-N-D", ακριβώς όπως πρέπει να συμβαίνει. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι η οθόνη του "E-X-T-E-N-D" λείπει - πιθανότατα δεν χωρούσε στη μνήμη, καθώς το "BB4CPC" είναι φτιαγμένο για να τρέχει σε όλους τους υπολογιστές της σειράς, ακόμα και στον "ταπεινό" 464. Το μόνο αρνητικό που μπορεί κανείς να καταλογίσει στο παιχνίδι είναι η ταχύτητά του, καθώς αυτή κυμαίνεται περίπου στο 70-80%  αυτής του coin op.

Συνολικά το "BB4CPC", εκτός του ότι είναι ένα εξαιρετικό παιχνίδι, είναι η καλύτερη μεταφορά του Bubble Bobble σε ευρωπαϊκό home computer (θα κρατήσω μια μικρή επιφύλαξη για τα γιαπωνέζικα μηχανήματα). Αν σας αρέσει το Bubble Bobble δεν χρειάζεστε πια το ΜΑΜΕ, μπορείτε να το παίξετε εξίσου απολαυστικά και εθιστικά και στον Amstrad σας!

Βαθμολογία: 9/10