Η ιστορία των υπολογιστών της σειράς TED της Commodore είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα για όσους την γνωρίζουν. Αν και από όλα τα μοντέλα που είχαν δρομολογηθεί τελικά κυκλοφόρησαν μόνο 4 (στην ουσία 3, καθώς Commodore 264 και Commodore Plus/4 ήταν ο ίδιος υπολογιστής με διαφορετικό όνομα) το μεγάλο τους πρόβλημα και ο λόγος που δεν είχαν την αναμενόμενη εμπορική επιτυχία ήταν το ότι ούτε η ίδια η Commodore γνώριζε πού ακριβώς έπρεπε να τους τοποθετήσει τιμολογιακά στη γκάμα των home computers της. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την φυγή του Jack Tramiel και την αλλαγή της διοίκησης οδήγησε σε αδιέξοδο - αδιέξοδο το οποίο κατέστη ακόμα περισσότερο εμφανές με την προσπάθεια της εταιρίας να μην κόψουν οι Commodore 16 και Plus/4 πωλήσεις από την εμπορική ναυαρχίδα της CBM, τον "πολύ" Commodore 64.
Κι όμως, παρόλο που απέτυχαν εμπορικά (ειδικά ο Plus/4), οι υπολογιστές της σειράς TED σε ορισμένους τομείς ήταν ανώτεροι του 64άρη ενώ, ειδικά ο Commodore 16, ήταν και αρκετά φθηνότερος!
Οι Commodore 16 και Plus/4 λοιπόν διέθεταν κατά πολύ ανώτερη διάλεκτο BASIC σε σχέση με τον πρόγονό τους, μεγαλύτερη χρωματική παλέτα (121 αντί 16 χρωμάτων) αλλά και κεντρικό επεξεργαστή χρονισμένο σε διπλάσια συχνότητα λειτουργίας! Ο μύθος ότι "δεν μπορούσαν να παίξουν παιχνίδια" λόγω της απουσίας των hardware sprites του Commodore 64 είναι απολύτως αναληθής καθώς, όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε, τα hardware sprites δεν αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημιουργία αξιοπρεπών παιχνιδιών. Να θυμίσω στο σημείο αυτό ότι οι Sinclair ZX Spectrum, Amstrad CPC αλλά και Atari ST ΔΕΝ διέθεταν hardware sprites, αλλά μια χαρά παιχνίδια είχαν!
Αυτό που θέλω να καταστεί σαφές με τα παραπάνω είναι ότι στην πραγματικότητα τα συμπαθή μαύρα μηχανήματα της Commodore απέτυχαν εμπορικά όχι γιατί ήταν ανεπαρκείς υπολογιστές αλλά μάλλον γιατί απλά δεν βρήκαν τη θέση που τους αντιστοιχούσε στην αγορά και δεν προωθήθηκαν με σωστό τρόπο από την Commodore. Είναι μάλιστα γεγονός ότι αρκετές παραγωγές των τελευταίων ετών για τον Commodore Plus/4 απέδειξαν του λόγου το αληθές, είτε επρόκειτο για παιχνίδια είτε (κυρίως) για demos.
Από την άλλη, αν και διέθετε ακριβώς το ίδιο hardware (αλλά το 1/4 της μνήμης RAM) ο Commodore 16 δεν είχε τη ίδια τύχη, με τη συντριπτική πλειοψηφία των κυκλοφοριών να αφορούν τον μεγάλο του αδελφό κι όχι τον ίδιο. Έτσι, όταν "πέτυχα" το 8 Shades of Black χάρηκα και με το παραπάνω, καθώς πρέπει να είναι το μοναδικό "σοβαρό" (και ενίοτε εντυπωσιακό) demo που υπάρχει για τον 16άρη εκεί έξω!
Το 8 Shades of Black είναι στην ουσία μια συλλογή από 11 διαφορετικά demos, που μπορούμε από το αρχικό menu να τα βάλουμε να παίξουν με τη σειρά, χαρίζοντάς μας γύρω στα 17 λεπτά εντυπωσιακών εφέ, όμορφων και πολύχρωμων γραφικών, καλής μουσικής και ταχύτατου hardware scrolling προς οποιαδήποτε κατεύθυνση που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτό του Commodore 64.
Η παρακολούθηση του 8 Shades of Black καθιστά σαφές ότι ο "μικρός" Commodore 16 έχει στην ουσία ελάχιστα πράγματα να ζηλέψει από τον 64άρη, και στα σημεία όπου υπολείπεται (ήχος) οι διαφορές είναι μικρές. Αν διαθέτετε κάποια συσκευή τύπου SD2IEC (και φυσικά έναν Commodore 16 ή Plus/4) μπορείτε να κατεβάσετε το demo από εδώ. Αν όχι, δείτε απλά το video!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.