Το 1985 βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες από τον σκηνοθέτη George P. Cosmatos το sequel της ταινίας Rambo: The First Blood. Με πρωταγωνιστή τον Sylvester Stallone και φέροντας τον ευφάνταστο (;) τίτλο Rambo: First Blood Part II κάνει πρεμιέρα στις 22 Μαΐου, εισπράττοντας τη χλεύη των κριτικών και, ταυτόχρονα, τη λατρεία του κοινού!
Η υπόθεση της ταινίας; Ο (βετεράνος) John Rambo δέχεται να αναλάβει τη μυστική αποστολή που του αναθέτει η κυβέρνηση των Η.Π.Α., να πάει δηλαδή μόνος του στο Βιετνάμ, 12 χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου, για να ψάξει για Αμερικανούς στρατιώτες αιχμαλώτους πολέμου. Κι αν τους βρει, να τους ελευθερώσει. Για όσους δεν το πρόσεξαν, το ξαναγράφω: μόνος του!
Το Rambo: First Blood Part II θα ξεκινήσει μία μόδα που θα κρατήσει για χρόνια, αυτή του μοναχικού πολεμιστή που προτάσσει τα στήθη του απέναντι σε ορδές εχθρών. Και τους κερδίζει. Πάνω σε αυτή την απλοϊκή υπόθεση θα βασιστούν δεκάδες ταινίες και videogames στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Ένα από τα πιο γνωστά και επιτυχημένα videogames που βασίστηκαν στο Rambo είναι και το Ikari Warriors της εταιρίας SNK που κυκλοφόρησε στα "ουφάδικα" το 1986, ένα μόλις χρόνο μετά την ταινία.
Οι ομοιότητες του Ikari Warriors με το Rambo: First Blood Part II είναι τόσες πολλές που βγάζουν μάτι: ο ήρωάς μας είναι ημίγυμνος (δεν έχει νόημα να είσαι "χτιστός" αν δεν το δείχνεις) και φοράει κορδέλα στο κεφάλι (όχι, δεν είναι τενίστας). Θα τα βάλει με τις ορδές των επαναστατών προκειμένου να φτάσει στο χωριό Ikari (προφανώς!) και να ελευθερώσει τον διοικητή του, τον συνταγματάρχη Ralf. Κατά διαβολική σύμπτωση, ο ιαπωνικός τίτλος του Rambo: First Blood Part II ήταν "Rambo: Ikari no dasshutsu"!
Αυτό που έκανε το Ikari Warriors ξεχωριστό ήταν η δυνατότητα να παίξουν δύο παίκτες ταυτόχρονα - στα ηλεκτρονικά παιχνίδια εκείνης της εποχής ο όρος multiplayer σήμαινε "παίξε εσύ το κανονάκι σου και μετά θα παίξω εγώ το δικό μου". Επίσης, είχε πολύ καλά γραφικά και ομαλότατη κίνηση καθώς και το πρωτοποριακό χαρακτηριστικό της οδήγησης οχημάτων - συγκεκριμένα τανκ.
Το Ikari Warriors έγινε μεγάλη επιτυχία παγκοσμίως, με αποτέλεσμα να πουληθούν τα δικαιώματά του από την SNK για μεταφορά του coin op στους home υπολογιστές. Τα δικαιώματα στην Ευρώπη τα πήρε η εταιρία Elite και στην Αμερική η Data East. Στην Ιαπωνία, τις μεταφορές τις έκανε η ίδια η SNK. Στη συνέχεια του άρθρου θα ασχοληθούμε με τις μεταφορές του παιχνιδιού στα home micros που ήταν δημοφιλή στη χώρα μας, δηλαδή τα 8μπιτα Sinclair ZX Spectrum, Commodore 64 και Amstrad CPC καθώς και τα 16μπιτα Atari ST και Commodore Amiga...
Είσαι Spectrum gamer. Έχουν περάσει από την οθόνη του υπολογιστή σου δεκάδες παιχνιδάρες, όλες τους σε υψηλή - για την εποχή - ανάλυση καθώς τα πάντα στον Spectrum απεικονίζονται σε 256 x 192 pixels. Τα χρήματα που οι άλλοι έχουν ξοδέψει σε hardware, εσύ τα έχεις ξοδέψει σε παιχνίδια. Θα έπρεπε να αισθάνεσαι τυχερός. Κι όμως, κάτι σε τρώει, κάτι βαθιά μέσα σου: ναι, σωστά, δεν αντέχεις άλλη διχρωμία!
Δυστυχώς, για μία ακόμα φορά ατύχησες: ο ήρωάς σου είναι κίτρινος. Το έδαφος είναι κίτρινο. Οι βράχοι είναι κίτρινοι. Τα τανκς είναι κίτρινα. Οι εχθροί σου είναι κίτρινοι. Η βλάστηση στο περιθώριο είναι πράσινη (πώς;)!
Για να αποφευχθεί το φαινόμενο του color clashing, πολύ νωρίς στην πορεία του Spectrum οι developers κατέληξαν στο να αποφεύγουν τη χρήση πολλών χρωμάτων στην οθόνη τα οποία και θα αλληλοεπικαλύπτονται με αποτέλεσμα ένα sprite που ξεκινάει από τα αριστερά ως κόκκινο να φτάνει στα δεξιά ως μπλε αφού έχει αλλάξει και 2-3 χρώματα στην πορεία! Επέλεξαν λοιπόν τη μέθοδο της διχρωμίας, χωρίζοντας δηλαδή την οθόνη σε μεγάλες περιοχές με 2 χρώματα η καθεμία, της οποίας τα sprites δεν θα μετακινούνταν σε άλλη περιοχή, συνεπώς δεν θα άλλαζαν και χρώμα. Με τον τρόπο αυτό φτιάχτηκε και η μεταφορά του Ikari Warriors και, επιτρέψτε μου να πω, με εξαιρετικά αποτελέσματα: το παιχνίδι είναι εθιστικό, τα γραφικά του καλοσχεδιασμένα και ευδιάκριτα και τα περισσότερα στοιχεία της arcade έκδοσης έχουν μεταφερθεί με επιτυχία. Μόνα προβλήματα ο ήχος (παντελής έλλειψη μουσικής, γελοία ηχητικά εφέ) και το scrolling που δεν είναι ιδιαίτερα ομαλό, χωρίς πάντως να κουράζει.
Η έκδοση του Ikari Warriors για τους Amstrad CPC, σε αντίθεση με ό,τι κατά κανόνα συνέβαινε εκείνα τα χρόνια, δεν είναι ίδια με την έκδοση για Spectrum. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι χάριν ευκολίας και μείωσης του κόστους και του χρόνου παραγωγής, οι developers συνήθιζαν να μεταφέρουν αυτούσιες τις εκδόσεις των παιχνιδιών του Spectrum στον Amstrad, με αποτέλεσμα να μη γίνεται εκμετάλλευση των έξτρα δυνατοτήτων του τελευταίου.
Τα γραφικά του παιχνιδιού χρησιμοποιούν όλη τη χρωματική παλέτα του Amstrad δίνοντας ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Τα sprites είναι καλοσχεδιασμένα και ευδιάκριτα και το μόνο πρόβλημα είναι το scrolling, που είναι αρκετά απότομο. Αν και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού η μουσική απουσιάζει, τα ηχητικά εφέ είναι αρκετά και πλήρως λειτουργικά. Συνολικά, η έκδοση του Ikari Warriors για τους Amstrad CPC είναι από τις καλύτερες μεταφορές από ηλεκτρονικά που έχουν γίνει για τη συγκεκριμένη πλατφόρμα.
Θα έλεγε κανείς ότι σύμφωνα με τη λογική, οι κάτοχοι Commodore 64 θα είχαν την τύχη να έχουν στα χέρια τους την καλύτερη μεταφορά του Ikari Warriors (τουλάχιστον σε 8μπιτο υπολογιστή): όχι μόνο ο Commodore είχε (θεωρητικά) το καλύτερο hardware, αλλά, λόγω της επιτυχημένης πορείας του και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού κυκλοφόρησαν 2 διαφορετικές μεταφορές του Ikari Warriors για το συγκεκριμένο format, μία από την Elite software όπως και για τους Spectrum και Amstrad και μία από την Data East. Θα δούμε και τις 2 εκδόσεις ξεχωριστά.
Κρίνοντας από της επιτυχημένες μεταφορές της ίδιας εταιρίας στις εκδόσεις των υπόλοιπων 8μπιτων, θα περίμενε κανείς μία τουλάχιστον αξιοπρεπή μεταφορά και στον Commodore 64. Αμ δε!
Τα γραφικά του περιβάλλοντος είναι συνολικά καλά και με σωστή επιλογή των χρωμάτων. Το scrolling είναι ομαλότατο και, επιτέλους, έχουμε και ingame μουσική (όχι όμως το κανονικό theme για κάποιο λόγο). Δυστυχώς, τα καλά τελειώνουν εδώ: τα sprites είναι χοντροκομμένα και κακοσχεδιασμένα καθώς και μικρότερα από ότι θα έπρεπε (με αποκορύφωμα τα sprites των τανκς και των ελικοπτέρων). Η κίνηση του ήρωα και των στρατιωτών του εχθρού και η όλη αισθητική του παιχνιδιού θυμίζουν άσχημη υλοποίηση του Commando - που, για όσους γνωρίζουν, αν και ομοειδούς θεματολογίας είναι εντελώς διαφορετικό από το Ikari Warriors. Τα power ups είναι τόσο χοντροκομμένα που δεν έχει γίνει καν ο κόπος να έχουν το αρχικό του bonus που παίρνουμε (L, S, F κλπ). Γενικά το παιχνίδι χωρίς να είναι πολύ κακό αποπνέει μια αίσθηση προχειρότητας και, το χειρότερο, στο gameplay δεν θυμίζει σε τίποτα τον εικοσαρικοφάγο πρόγονό του.
Οποιοδήποτε εννοιολογικό λεξικό σέβεται τον εαυτό του, πρέπει απαραίτητα να τοποθετήσει την έκδοση του Ikari Warriors της Data East δίπλα στο λήμμα "εξάμβλωμα": το παιχνίδι είναι μνημειωδώς κακό και θεωρώ ότι ο χαρακτηρισμός αυτός είναι επιεικής!
Κατ’ αρχάς, οι πίστες είναι σχεδιασμένες λες και ο προγραμματιστής είχε παίξει μια φορά το ηλεκτρονικό και μετά σχεδίασε ό,τι θυμόταν! Όχι, δεν ακολουθούν τη σχεδίαση του arcade αλλά αυτό δεν λέει και τίποτα αφού, το μόνο που θυμίζει το πρωτότυπο παιχνίδι είναι η ingame μουσική (ναι, εδώ χρησιμοποιήθηκε το κανονικό tune). Το μεγάλο πρόβλημα του παιχνιδιού είναι ότι τα sprites είναι δίχρωμα και κάποιες φορές λόγω μικρού contrast με τον περιβάλλοντα χώρο απλά δεν φαίνονται (ένα καλό παράδειγμα είναι τα τανκς του εχθρού). Επίσης, ο τρόπος και οι σχηματισμοί με τους οποίους εμφανίζονται οι αντίπαλοι στρατιώτες δεν ξέρω αν προέρχεται από κάποιο άλλο παιχνίδι, αλλά αυτό σίγουρα δεν είναι το Ikari Warriors! Αν η προηγούμενη έκδοση (Elite) θύμιζε κακέκτυπο του Commando, αυτή θυμίζει κακέκτυπο της σκιάς του κακού εαυτού του Who Dares Wins. Με διαφορά η χειρότερη μεταφορά του Ikari απ’ αυτές που δοκιμάσαμε...
Η έκδοση του Ikari Warriors για την Amiga, όπως και θα ήταν αναμενόμενο, είναι η καλύτερη από όσες δοκιμάσαμε. Από τη στιγμή που η Elite κατόρθωσε να φτιάξει αξιοπρεπείς μεταφορές στους Spectrum και Amstrad με τα 48Κ και τα 64Κ μνήμης αντίστοιχα, προφανώς η αποστολή της θα ήταν πιο εύκολη στην Amiga με τα 512Κ, τον 68000 και τα πολλά custom chips.
Πράγματι, τα γραφικά είναι καθαρά και ευδιάκριτα με σωστή χρήση των χρωμάτων και γενικά φέρνουν πολύ σε αυτά του coin op. Μικρές ατέλειες είναι η μη ύπαρξη σκιάς στις σφαίρες και τις χειροβομβίδες καθώς και το sprite του παίκτη που είναι κάπως πιο… κοντόχοντρο (!) σε σχέση με το original αλλά αυτά είναι μάλλον πταίσματα. Το scrolling είναι όπως αναμενόταν ομαλό (Amiga είναι αυτή) και η μουσική του ηλεκτρονικού έχει μεταφερθεί αυτούσια και ακούγεται καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, προσθέτοντας ένα ακόμα θετικό στοιχείο στην όλη εμπειρία. Συνολικά, πρόκειται για ένα πολύ καλό port.
Όσα ισχύουν για την περίπτωση της έκδοσης της Amiga, ισχύουν πάνω-κάτω και για την έκδοση του Atari ST στον οποίο, αν και δεν υπήρχαν τα ίδια custom chips για γραφικά, ήχο, scrolling κλπ, υπήρχε ο 68000 και τα 512Κ μνήμης RAM. Σκεφτείτε ότι το ίδιο το ηλεκτρονικό είχε 3 8μπιτους επεξεργαστές (Zilog Z80A)!
Η έκδοση του Atari ST είναι γενικά πανομοιότυπη με αυτή της Amiga - και αυτό, όπως καταλαβαίνετε, είναι καλό. Οι μόνες διαφορές που εντόπισα είναι η μουσική και τα εφέ που ακούγονται λίγο πιο "επίπεδα" από τα αντίστοιχα της Amiga, πράγμα λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι ο επεξεργαστής ήχου του ST ήταν χειρότερος από αυτόν της Amiga. Επίσης - και δε νομίζω να είναι ιδέα μου - έχω την αίσθηση ότι σε κάποια σημεία όπου μαζεύονται πάρα πολλά sprites ταυτόχρονα στην οθόνη, η κίνηση γίνεται λίγο απότομη, γεγονός που δεν συμβαίνει στην Amiga. Όλα αυτά όμως δεν είναι αρκετά για να χαλάσουν τις εντυπώσεις από το παιχνίδι, που είναι ευχάριστο και εθιστικό.
Όπως είδαμε, το Ikari Warriors ήταν ένα coin op του οποίου η μεταφορά στα home micros της εποχής έτυχε γενικά καλής τύχης και μεταχείρισης, σε αντίθεση με κάποια άλλα παιχνίδια (μελανό σημείο οι εκδόσεις για τον Commodore 64). Στο άρθρο που διαβάσατε εξετάσαμε τις μεταφορές στα formats που ήταν πιο δημοφιλή στην Ελλάδα αλλά θα πρέπει να σημειωθεί ότι το παιχνίδι μεταφέρθηκε σχεδόν σε οποιοδήποτε format κυκλοφορούσε, με ποικίλα αποτελέσματα...
 |
| Νιώθω τσαντισμένος. Και βρεγμένος. Και δυσκοίλιος. Ευτυχώς που θυμήθηκα να φορέσω την κορδέλα στο κεφάλι! |
Η υπόθεση της ταινίας; Ο (βετεράνος) John Rambo δέχεται να αναλάβει τη μυστική αποστολή που του αναθέτει η κυβέρνηση των Η.Π.Α., να πάει δηλαδή μόνος του στο Βιετνάμ, 12 χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου, για να ψάξει για Αμερικανούς στρατιώτες αιχμαλώτους πολέμου. Κι αν τους βρει, να τους ελευθερώσει. Για όσους δεν το πρόσεξαν, το ξαναγράφω: μόνος του!
Το Rambo: First Blood Part II θα ξεκινήσει μία μόδα που θα κρατήσει για χρόνια, αυτή του μοναχικού πολεμιστή που προτάσσει τα στήθη του απέναντι σε ορδές εχθρών. Και τους κερδίζει. Πάνω σε αυτή την απλοϊκή υπόθεση θα βασιστούν δεκάδες ταινίες και videogames στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Ένα από τα πιο γνωστά και επιτυχημένα videogames που βασίστηκαν στο Rambo είναι και το Ikari Warriors της εταιρίας SNK που κυκλοφόρησε στα "ουφάδικα" το 1986, ένα μόλις χρόνο μετά την ταινία.
Το Ikari Warriors
Οι ομοιότητες του Ikari Warriors με το Rambo: First Blood Part II είναι τόσες πολλές που βγάζουν μάτι: ο ήρωάς μας είναι ημίγυμνος (δεν έχει νόημα να είσαι "χτιστός" αν δεν το δείχνεις) και φοράει κορδέλα στο κεφάλι (όχι, δεν είναι τενίστας). Θα τα βάλει με τις ορδές των επαναστατών προκειμένου να φτάσει στο χωριό Ikari (προφανώς!) και να ελευθερώσει τον διοικητή του, τον συνταγματάρχη Ralf. Κατά διαβολική σύμπτωση, ο ιαπωνικός τίτλος του Rambo: First Blood Part II ήταν "Rambo: Ikari no dasshutsu"!
Αυτό που έκανε το Ikari Warriors ξεχωριστό ήταν η δυνατότητα να παίξουν δύο παίκτες ταυτόχρονα - στα ηλεκτρονικά παιχνίδια εκείνης της εποχής ο όρος multiplayer σήμαινε "παίξε εσύ το κανονάκι σου και μετά θα παίξω εγώ το δικό μου". Επίσης, είχε πολύ καλά γραφικά και ομαλότατη κίνηση καθώς και το πρωτοποριακό χαρακτηριστικό της οδήγησης οχημάτων - συγκεκριμένα τανκ.
Το Ikari Warriors έγινε μεγάλη επιτυχία παγκοσμίως, με αποτέλεσμα να πουληθούν τα δικαιώματά του από την SNK για μεταφορά του coin op στους home υπολογιστές. Τα δικαιώματα στην Ευρώπη τα πήρε η εταιρία Elite και στην Αμερική η Data East. Στην Ιαπωνία, τις μεταφορές τις έκανε η ίδια η SNK. Στη συνέχεια του άρθρου θα ασχοληθούμε με τις μεταφορές του παιχνιδιού στα home micros που ήταν δημοφιλή στη χώρα μας, δηλαδή τα 8μπιτα Sinclair ZX Spectrum, Commodore 64 και Amstrad CPC καθώς και τα 16μπιτα Atari ST και Commodore Amiga...
ZX Spectrum
Είσαι Spectrum gamer. Έχουν περάσει από την οθόνη του υπολογιστή σου δεκάδες παιχνιδάρες, όλες τους σε υψηλή - για την εποχή - ανάλυση καθώς τα πάντα στον Spectrum απεικονίζονται σε 256 x 192 pixels. Τα χρήματα που οι άλλοι έχουν ξοδέψει σε hardware, εσύ τα έχεις ξοδέψει σε παιχνίδια. Θα έπρεπε να αισθάνεσαι τυχερός. Κι όμως, κάτι σε τρώει, κάτι βαθιά μέσα σου: ναι, σωστά, δεν αντέχεις άλλη διχρωμία!
 |
| Παρά την έλλειψη χρωμάτων, τα γραφικά είναι καθαρά και ευδιάκριτα |
Δυστυχώς, για μία ακόμα φορά ατύχησες: ο ήρωάς σου είναι κίτρινος. Το έδαφος είναι κίτρινο. Οι βράχοι είναι κίτρινοι. Τα τανκς είναι κίτρινα. Οι εχθροί σου είναι κίτρινοι. Η βλάστηση στο περιθώριο είναι πράσινη (πώς;)!
 |
| Το loading screen του Ikari Warriors στον Spectrum |
Για να αποφευχθεί το φαινόμενο του color clashing, πολύ νωρίς στην πορεία του Spectrum οι developers κατέληξαν στο να αποφεύγουν τη χρήση πολλών χρωμάτων στην οθόνη τα οποία και θα αλληλοεπικαλύπτονται με αποτέλεσμα ένα sprite που ξεκινάει από τα αριστερά ως κόκκινο να φτάνει στα δεξιά ως μπλε αφού έχει αλλάξει και 2-3 χρώματα στην πορεία! Επέλεξαν λοιπόν τη μέθοδο της διχρωμίας, χωρίζοντας δηλαδή την οθόνη σε μεγάλες περιοχές με 2 χρώματα η καθεμία, της οποίας τα sprites δεν θα μετακινούνταν σε άλλη περιοχή, συνεπώς δεν θα άλλαζαν και χρώμα. Με τον τρόπο αυτό φτιάχτηκε και η μεταφορά του Ikari Warriors και, επιτρέψτε μου να πω, με εξαιρετικά αποτελέσματα: το παιχνίδι είναι εθιστικό, τα γραφικά του καλοσχεδιασμένα και ευδιάκριτα και τα περισσότερα στοιχεία της arcade έκδοσης έχουν μεταφερθεί με επιτυχία. Μόνα προβλήματα ο ήχος (παντελής έλλειψη μουσικής, γελοία ηχητικά εφέ) και το scrolling που δεν είναι ιδιαίτερα ομαλό, χωρίς πάντως να κουράζει.
Amstrad CPC
Η έκδοση του Ikari Warriors για τους Amstrad CPC, σε αντίθεση με ό,τι κατά κανόνα συνέβαινε εκείνα τα χρόνια, δεν είναι ίδια με την έκδοση για Spectrum. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι χάριν ευκολίας και μείωσης του κόστους και του χρόνου παραγωγής, οι developers συνήθιζαν να μεταφέρουν αυτούσιες τις εκδόσεις των παιχνιδιών του Spectrum στον Amstrad, με αποτέλεσμα να μη γίνεται εκμετάλλευση των έξτρα δυνατοτήτων του τελευταίου.
 |
| Τα γραφικά είναι πολύχρωμα και καλοσχεδιασμένα |
Τα γραφικά του παιχνιδιού χρησιμοποιούν όλη τη χρωματική παλέτα του Amstrad δίνοντας ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Τα sprites είναι καλοσχεδιασμένα και ευδιάκριτα και το μόνο πρόβλημα είναι το scrolling, που είναι αρκετά απότομο. Αν και κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού η μουσική απουσιάζει, τα ηχητικά εφέ είναι αρκετά και πλήρως λειτουργικά. Συνολικά, η έκδοση του Ikari Warriors για τους Amstrad CPC είναι από τις καλύτερες μεταφορές από ηλεκτρονικά που έχουν γίνει για τη συγκεκριμένη πλατφόρμα.
 |
| Άρπα τη χειροβομβίδα σου! |
Commodore 64
Θα έλεγε κανείς ότι σύμφωνα με τη λογική, οι κάτοχοι Commodore 64 θα είχαν την τύχη να έχουν στα χέρια τους την καλύτερη μεταφορά του Ikari Warriors (τουλάχιστον σε 8μπιτο υπολογιστή): όχι μόνο ο Commodore είχε (θεωρητικά) το καλύτερο hardware, αλλά, λόγω της επιτυχημένης πορείας του και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού κυκλοφόρησαν 2 διαφορετικές μεταφορές του Ikari Warriors για το συγκεκριμένο format, μία από την Elite software όπως και για τους Spectrum και Amstrad και μία από την Data East. Θα δούμε και τις 2 εκδόσεις ξεχωριστά.
 |
| Η έκδοση της Elite (Ευρώπη) |
 |
| Η έκδοση της Data East (Η.Π.Α.) |
Η έκδοση της Elite
Κρίνοντας από της επιτυχημένες μεταφορές της ίδιας εταιρίας στις εκδόσεις των υπόλοιπων 8μπιτων, θα περίμενε κανείς μία τουλάχιστον αξιοπρεπή μεταφορά και στον Commodore 64. Αμ δε!
 |
| Το loading screen. Ό,τι καλύτερο θα δείτε στην έκδοση του C64! |
 |
| Τα power ups θυμίζουν τούβλα από το Arkanoid! |
Τα γραφικά του περιβάλλοντος είναι συνολικά καλά και με σωστή επιλογή των χρωμάτων. Το scrolling είναι ομαλότατο και, επιτέλους, έχουμε και ingame μουσική (όχι όμως το κανονικό theme για κάποιο λόγο). Δυστυχώς, τα καλά τελειώνουν εδώ: τα sprites είναι χοντροκομμένα και κακοσχεδιασμένα καθώς και μικρότερα από ότι θα έπρεπε (με αποκορύφωμα τα sprites των τανκς και των ελικοπτέρων). Η κίνηση του ήρωα και των στρατιωτών του εχθρού και η όλη αισθητική του παιχνιδιού θυμίζουν άσχημη υλοποίηση του Commando - που, για όσους γνωρίζουν, αν και ομοειδούς θεματολογίας είναι εντελώς διαφορετικό από το Ikari Warriors. Τα power ups είναι τόσο χοντροκομμένα που δεν έχει γίνει καν ο κόπος να έχουν το αρχικό του bonus που παίρνουμε (L, S, F κλπ). Γενικά το παιχνίδι χωρίς να είναι πολύ κακό αποπνέει μια αίσθηση προχειρότητας και, το χειρότερο, στο gameplay δεν θυμίζει σε τίποτα τον εικοσαρικοφάγο πρόγονό του.
Η έκδοση της Data East
Οποιοδήποτε εννοιολογικό λεξικό σέβεται τον εαυτό του, πρέπει απαραίτητα να τοποθετήσει την έκδοση του Ikari Warriors της Data East δίπλα στο λήμμα "εξάμβλωμα": το παιχνίδι είναι μνημειωδώς κακό και θεωρώ ότι ο χαρακτηρισμός αυτός είναι επιεικής!
 |
| Η κακή η μέρα από το πρωί φαίνεται! |
 |
| Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο όλα σχεδόν τα sprites είναι μπλε! |
Κατ’ αρχάς, οι πίστες είναι σχεδιασμένες λες και ο προγραμματιστής είχε παίξει μια φορά το ηλεκτρονικό και μετά σχεδίασε ό,τι θυμόταν! Όχι, δεν ακολουθούν τη σχεδίαση του arcade αλλά αυτό δεν λέει και τίποτα αφού, το μόνο που θυμίζει το πρωτότυπο παιχνίδι είναι η ingame μουσική (ναι, εδώ χρησιμοποιήθηκε το κανονικό tune). Το μεγάλο πρόβλημα του παιχνιδιού είναι ότι τα sprites είναι δίχρωμα και κάποιες φορές λόγω μικρού contrast με τον περιβάλλοντα χώρο απλά δεν φαίνονται (ένα καλό παράδειγμα είναι τα τανκς του εχθρού). Επίσης, ο τρόπος και οι σχηματισμοί με τους οποίους εμφανίζονται οι αντίπαλοι στρατιώτες δεν ξέρω αν προέρχεται από κάποιο άλλο παιχνίδι, αλλά αυτό σίγουρα δεν είναι το Ikari Warriors! Αν η προηγούμενη έκδοση (Elite) θύμιζε κακέκτυπο του Commando, αυτή θυμίζει κακέκτυπο της σκιάς του κακού εαυτού του Who Dares Wins. Με διαφορά η χειρότερη μεταφορά του Ikari απ’ αυτές που δοκιμάσαμε...
Amiga
Η έκδοση του Ikari Warriors για την Amiga, όπως και θα ήταν αναμενόμενο, είναι η καλύτερη από όσες δοκιμάσαμε. Από τη στιγμή που η Elite κατόρθωσε να φτιάξει αξιοπρεπείς μεταφορές στους Spectrum και Amstrad με τα 48Κ και τα 64Κ μνήμης αντίστοιχα, προφανώς η αποστολή της θα ήταν πιο εύκολη στην Amiga με τα 512Κ, τον 68000 και τα πολλά custom chips.
 |
| Αυτή μάλιστα, είναι καλή μεταφορά του Ikari Warriors |
 |
| Επιτέλους σας βρίσκω, συνταγματάρχα! |
Πράγματι, τα γραφικά είναι καθαρά και ευδιάκριτα με σωστή χρήση των χρωμάτων και γενικά φέρνουν πολύ σε αυτά του coin op. Μικρές ατέλειες είναι η μη ύπαρξη σκιάς στις σφαίρες και τις χειροβομβίδες καθώς και το sprite του παίκτη που είναι κάπως πιο… κοντόχοντρο (!) σε σχέση με το original αλλά αυτά είναι μάλλον πταίσματα. Το scrolling είναι όπως αναμενόταν ομαλό (Amiga είναι αυτή) και η μουσική του ηλεκτρονικού έχει μεταφερθεί αυτούσια και ακούγεται καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, προσθέτοντας ένα ακόμα θετικό στοιχείο στην όλη εμπειρία. Συνολικά, πρόκειται για ένα πολύ καλό port.
Atari ST
Όσα ισχύουν για την περίπτωση της έκδοσης της Amiga, ισχύουν πάνω-κάτω και για την έκδοση του Atari ST στον οποίο, αν και δεν υπήρχαν τα ίδια custom chips για γραφικά, ήχο, scrolling κλπ, υπήρχε ο 68000 και τα 512Κ μνήμης RAM. Σκεφτείτε ότι το ίδιο το ηλεκτρονικό είχε 3 8μπιτους επεξεργαστές (Zilog Z80A)!
 |
| Μόνος μου και όλοι σας! |
 |
| Ποιος ηλίθιος πάρκαρε το φορτηγό στην άκρη της γέφυρας ; |
Η έκδοση του Atari ST είναι γενικά πανομοιότυπη με αυτή της Amiga - και αυτό, όπως καταλαβαίνετε, είναι καλό. Οι μόνες διαφορές που εντόπισα είναι η μουσική και τα εφέ που ακούγονται λίγο πιο "επίπεδα" από τα αντίστοιχα της Amiga, πράγμα λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι ο επεξεργαστής ήχου του ST ήταν χειρότερος από αυτόν της Amiga. Επίσης - και δε νομίζω να είναι ιδέα μου - έχω την αίσθηση ότι σε κάποια σημεία όπου μαζεύονται πάρα πολλά sprites ταυτόχρονα στην οθόνη, η κίνηση γίνεται λίγο απότομη, γεγονός που δεν συμβαίνει στην Amiga. Όλα αυτά όμως δεν είναι αρκετά για να χαλάσουν τις εντυπώσεις από το παιχνίδι, που είναι ευχάριστο και εθιστικό.
Αντί επιλόγου
Όπως είδαμε, το Ikari Warriors ήταν ένα coin op του οποίου η μεταφορά στα home micros της εποχής έτυχε γενικά καλής τύχης και μεταχείρισης, σε αντίθεση με κάποια άλλα παιχνίδια (μελανό σημείο οι εκδόσεις για τον Commodore 64). Στο άρθρο που διαβάσατε εξετάσαμε τις μεταφορές στα formats που ήταν πιο δημοφιλή στην Ελλάδα αλλά θα πρέπει να σημειωθεί ότι το παιχνίδι μεταφέρθηκε σχεδόν σε οποιοδήποτε format κυκλοφορούσε, με ποικίλα αποτελέσματα...
 |
Η έκδοση του Commodore 16/Plus-4… |
 |
| …και αυτή των MSX |
Το άρθρο που διαβάσατε γράφτηκε τον Απρίλιο του 2013 και δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Retro Planet, τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς.
Εξοχο αρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαφωνω μονο στον χαρακτηρισμο του scrolling στον CPC ως "αρκετα αποτομο".
Εγω θα το χαρακτηριζα ως σχετικα ομαλο με βαση τα δεδομενα του CPC σε αυτον τον τομεα.
Αλέξη σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
ΔιαγραφήΓια του θέμα του scrolling στον CPC θα ήθελα να σου θυμίσω ότι τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχτεί ότι μπορεί να επιτευχθεί ομαλότατο scrolling στον Amstrad να υπάρχει διάθεση, χρόνος και ταλέντο από την πλευρά των προγραμματιστών. Συνεπώς, θεωρώ αυτά ως δεδομένα στον CPC κι όχι το jerky scrolling κάποιων αποτυχημένων Spectrum ports των 80s!
Ωραίο review η έκδοση για amiga ήταν μακρά η καλύτερη
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πού, Αντρέα. Ναι, όπως γράφω και εγώ η έκδοση της Amiga ήταν όντως η καλύτερη αλλά όχι "μακράν" όπως γράφεις, καθώς ήταν πρακτικά η ίδια με του Atari ST! ;-)
Διαγραφή