The Spectrum Show επεισόδιο 71

"Τα λόγια είναι περιττά" τραγουδούσε κάποτε η Μαρινέλλα και αυτές οι τέσσερεις λέξεις έρχονται στο μυαλό καθώς κάποιος διαπιστώνει την κυκλοφορία του νέου επεισοδίου του The Spectrum Show από τον ακούραστο Paul Jenkinson.

Καθώς η δημοφιλής σειρά videos με κύριο θέμα τον ZX Spectrum μπαίνει στον 8ο κύκλο της, λίγα πια μπορεί κανείς να πει και να γράψει για τον δημιουργό της: ο Paul Jenkinson, ο άνθρωπος που έχει εκτοξεύσει έννοιες όπως την συνέπεια και την στοχοπροσήλωση στον υπερθετικό βαθμό συνεχίζει να μας εκπλήσσει ευχάριστα όσος καιρός και αν περάσει.

Όπως φυσικά κάνει και με το νέο, 71ο επεισόδιο της σειράς στο οποίο, μεταξύ άλλων, μας παρουσιάζει ένα μηχάνημα για το οποίο προσωπικά δεν είχα ακούσει ούτε λέξη μέχρι χθες, έναν φορητό κλώνο του ZX Spectrum με το όνομα Omni128HQ. Πρόκειται για μία πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση αλλά, φυσικά, το The Spectrum Show έχει πολύ περισσότερα να προσφέρει στον θεατή τα οποία δεν θα σας αποκαλύψω (να μάθετε!). Δείτε λοιπόν το νέο επεισόδιο και μην ξεχνάτε το περιοδικό του Paul (εδώ) καθώς και τα παιχνίδια του (εδώ). Καλή Spectrum-ο-διασκέδαση!

 

Unboxing the C64 Mini

Χάρη στην έγκυρη και έγκαιρη εκ των έσω πληροφόρηση του φίλου μου Γιώργου μπόρεσα και πήρα στα χέρια μου ένα από τα ελάχιστα κομμάτια C64 Mini που έφερε το Πλαίσιο για την ελληνική αγορά. Θα μπορούσα μάλιστα να το πάρω από τις 27/3 αλλά έτσι κι αλλιώς δεν διεκδικούσα κάποια παγκόσμια πρωτιά or something καθώς η εκτενής παρουσίαση του μηχανήματος θα γίνει (λογικά) μέσα από τις σελίδες του Retro Planet.

Θα πρέπει να τονίσω ότι θεωρώ την όλη μόδα του unboxing μια βλακεία και μισή: όχι για κανέναν άλλο λόγο - ίσα-ίσα, θυμάμαι ξεπακετάρισμα συσκευών πριν από 20-30 χρόνια να αποτελεί μια ικανοποιητικότατη και χορταστικότατη διαδικασία -, αλλά, να, στην εποχή μας που οι συσκευές δεν περιλαμβάνουν στην συσκευασία τους ούτε καν τα απολύτως απαραίτητα τι σκατά unboxing να κάνεις; Τι νόημα έχει το ξεπακετάρισμα ενός ολοκαίνουριου iPhone η συσκευασία του οποίου περιλαμβάνει λιγότερα πράγματα απ' ότι αυτή (ας πούμε) ενός πάμφθηνου στην εποχή του Jupiter Ace;

Όπως όμως αναφέρω και στο video, θα κάνω μια εξαίρεση και θα παρουσιάσω μέσω της διαδικασίας του unboxing τα C64 Mini και ZX Spectrum Next - όταν μας έρθει με το καλό ο τελευταίος. Όχι τίποτα άλλο, αλλά μου δίνουν την εντύπωση ότι αξίζει να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο με αυτά τα δύο μηχανήματα - ειδικά με τον Next - οπότε το unboxing είναι ένα καλό ξεκίνημα. Δείτε λοιπόν το βιντεάκι και τα υπόλοιπα εν καιρώ θα τα διαβάσετε στο Retro Planet...

Glokzilla demo για Atari ST

Ναι, το γνωρίζω ότι έχουν περάσει 12 ολόκληρες μέρες από την τελευταία ανάρτηση αλλά η απάντηση στην ερώτηση που ποτέ δεν κάνατε είναι "όχι, δεν το κλείσαμε το μαγαζί". Λίγο η είδηση για την κυκλοφορία του 19ου τεύχους του Retro Planet, λίγο το ότι περίμενα για κάποια συγκεκριμένη νέα κυκλοφορία (δεν έκατσε) και, πολύ περισσότερο, το γεγονός ότι κάποτε όλες οι υπόλοιπες υποχρεώσεις μπορεί να σε πνίγουν τόσο πολύ που να μη βρίσκεις το χρόνο αλλά ούτε και τη διάθεση να κάτσεις να γράψεις 2 αράδες, ε, να, έτσι φτάσαμε τις σχεδόν 2 εβδομάδες χωρίς κάποια ενημέρωση στο blog...

Λογικά, και αν όλα πάνε κατ' ευχήν, το παραπάνω διάστημα θα αποτελέσει αρνητικό ρεκόρ που θα κάνει αρκετό καιρό να καταρριφθεί, καθώς πλέον φαίνεται να υπάρχει κάποιο φως στο βάθος του τούνελ που δημιούργησαν οι ατελείωτες μικρές και μεγάλες υποχρεώσεις της καθημερινότητας τους τελευταίους μήνες. Έτσι, θα προσπαθήσω σιγά-σιγά με τον καιρό να επανέλθω στους παλιότερους ρυθμούς που προβλέπουν (σχεδόν) καθημερινές ενημερώσεις (μην φέρνετε στο μυαλό σας το "τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα", δεν είναι ευγενικό).

Αφήνοντας στην άκρη την απολογητική διάθεση και τις... προεκλογικές υποσχέσεις (!), ας πάμε σε μια αρκετά πρόσφατη κυκλοφορία (μισός χρόνος, να τ' αφήσω;), ένα ολόφρεσκο demo του group MJJ Prod για τον Atari ST. Και να τονίσω στο σημείο αυτό ότι όταν αναφέρομαι σε Atari ST εννοώ τον original Jackintosh και τους άνευ blitter chip διαδόχους του (STF/STM/STFM) και όχι τον θέλω-να-γίνω-Amiga μεταγενέστερο Atari STE. Ευτυχώς λοιπόν τα καλά αυτά τυπάκια που απαρτίζουν τους MJJ Prod δεν έχουν παρασυρθεί από τις τάσεις των ημερών που πρεσβεύουν ανυπόστατες ισότητες του τύπου Atari ST=Atari STE και κυκλοφορούν που και που δημιουργίες απευθυνόμενες στον υπολογιστή ο οποίος κάπου εκεί, στο μακρινό 1985-86, φάνταζε ως η μόνη δυνατότητα για να μπει η 16bit αρχιτεκτονική στο σπίτι του μέσου computer addict (μετά εμφανίστηκε η Amiga 500 και... oh well, την ξέρετε την ιστορία).

MJJ Prod λοιπόν και Glokzilla, από τον (κοντινό) Νοέμβριο του 2017 και το demoparty Alchimie, εκεί όπου η νεότερη δημιουργία του group κατέλαβε την 3η θέση.

Το Glokzilla, χωρίς να αφήνει κάτω σιαγόνες να κρέμονται και μάτια γουρλωμένα, αποτελεί μια κομψή αισθητικά και ισορροπημένη παραγωγή η οποία ξεχωρίζει για την ωραία μουσική της (πράγμα μάλλον σπάνιο στα σύγχρονα demos και πολύ περισσότερο σε αυτά του Atari), τα καθαρά και λεπτομερή γραφικά της και τα... ατέλειωτα sinwaves! Στα περίπου 5μησι λεπτά που διαρκεί να είστε βέβαιοι ότι όχι μόνο δεν θα βαρεθείτε, αλλά θα αισθανθείτε και ολίγον τι υπερήφανοι για τον αειθαλή Atari σας και θα εκτιμήσετε τους MJJ Prod (που κάθε άλλο παρά "χτεσινοί" είναι στον χώρο).

Μπορείτε να κατεβάσετε το Glokzilla από εδώ και να το χαρείτε σε οποιονδήποτε υπολογιστή της σειράς ST με τουλάχιστον 1ΜΒ μνήμης RAM και έγχρωμη οθόνη (ναι, παρόλο που το demo φτιάχτηκε για "απλό" ST τρέχει απροβλημάτιστα μέχρι και σε... Falcon!). Have fun!

Έφτασε η άνοιξη και το 19ο τεύχος του Retro Planet

Καθώς ο καιρός άρχισε να ζεσταίνει με αποτέλεσμα να καταλάβουμε όλοι ότι αλλάζει η εποχή και η γλυκιά άνοιξη αφήνει πίσω της τον ψυχρό χειμώνα, το νέο τεύχος του περιοδικού Retro Planet - το 19^ο, παρακαλώ - έρχεται να μας το επιβεβαιώσει.

Μέσα από τις 52 πανέμορφες και υψηλής ποιότητας έγχρωμες σελίδες του, το φρέσκο τεύχος του τριμηνιαίου περιοδικού retro θεματολογίες είναι έτοιμο να σας φέρει πίσω στο χρόνο ενώ ταυτόχρονα θα σας πληροφορήσει με τα τελευταία νέα του χώρου!

Στο 19^ο τεύχος του Retro Planet μπορείτε να μάθετε όλα όσα θα θέλατε από την στήλη των Retro Νέων και να κάνετε μια ωραία βόλτα στο 6^ο Amicamp μέσα από το πολυσέλιδο αφιέρωμα στην στήλη Amiga News.

Τα 8/16bits reviews επιστρέφουν με ολόφρεσκα παιχνίδια για ZX Spectrum, Commodore 64 και Commodore Plus/4 ενώ η στήλη 8 Magic bits μάλλον έχει φτάσει πλέον στο απόγειό της, με ένα υπερπλήρες 6σέλιδο αφιέρωμα στον Commodore VIC-20, τον "πατέρα" του 64άρη και την ενδιαφέρουσα ιστορία του.

Σε πιο φρέσκα κουλούρια τώρα, έχουμε αναλυτικότατη παρουσίαση του ολοκαίνουριου Tower 57 την οποία ακολουθεί το μοναδικό αφιέρωμα στα video games ψυχροπολεμικής έμπνευσης και θεματολογίας.

Τα αφιερώματα δεν τελειώνουν εδώ όμως: κάποτε είχαν κυκλοφορήσει και παιχνίδια που χρησιμοποιούσαν το βίντεο και την τηλεόραση του καθιστικού σας ως μέσα. Οι συντάκτες του Retro Planet τα έψαξαν, τα βρήκαν και έφτιαξαν ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για αυτά.

Κι επειδή κάποια πράγματα και κάποιες προτιμήσεις απλά δεν μπορούν να κρυφτούν, ακολουθεί παρουσίαση του Stranger Things: The Game. Για όσους από την άλλη προτιμούν το hardware, υπάρχει αναλυτικό άρθρο-δοκιμή δύο νέων περιφερειακών για τους υπολογιστές της σειράς Amstrad CPC, ενός floppy emulator και ενός autofire joystick adapter.

Ο Δούκας επισκέπτεται για πρώτη φορά τις σελίδες του Retro Planet, καθώς η στήλη Lost Treasures παρουσιάζει το Duke Nukem: Manhattan Project ενώ αυτή της Adventureland σας φέρνει αντιμέτωπους με τον τρομακτικό κόσμο του Lighthouse: The Dark Being.

Το περιοδικό ολοκληρώνεται όπως κάθε φορά με το Σκάσε & Άκου (που αυτή τη φορά φιλοξενεί τους Wildhearts) αλλά, πριν απ' αυτό, έχουμε ευθυμογράφημα: μάλιστα, κυρίες και κύριοι, ο δημοσιοκάφρος Ταρτέλης επισκέπτεται για πρώτη φορά τις σελίδες του Retro Planet, ευελπιστώντας να μακροημερεύσει. Για να δούμε αν θα τα καταφέρει…

Όσοι ενδιαφέρεστε, μπορείτε να παραγγείλετε το 19^ο τεύχος του Retro Planet στέλνοντας email ή επισκεπτόμενοι το website του περιοδικού (www.retroplanet.gr) ή την σελίδα του στο Facebook. Βιαστείτε όμως, γιατί έχει την συνήθεια να εξαντλείται γρήγορα!

Fart Escape: the power of the... fart!

Κάθε εβδομάδα κυκλοφορούν πλέον (ευτυχώς) αρκετοί νέοι τίτλοι για τον Commodore 64. Το μηχάνημα πούλησε έτσι κι αλλιώς 18 εκατομμύρια τεμάχια και συνεχίζει ακόμα και σήμερα, 36 χρόνια μετά την πρώτη παρουσίασή του, να αριθμεί χιλιάδες φανατικούς φίλους ανά τον κόσμο, γεγονός που αντικατοπτρίζεται στον αριθμό των νέων κυκλοφοριών.

Από τους πολλούς αυτούς νέους τίτλους λοιπόν αρκετοί είναι ικανοί να μας κεντρίσουν το ενδιαφέρον: είτε λόγω γραφικών, είτε λόγω του ότι πίσω τους βρίσκονται κάποιοι ταλαντούχοι προγραμματιστές, είτε λόγω του hype που τυχόν έχει δημιουργηθεί. Η αλήθεια είναι ελάχιστοι εξ' αυτών μας έλκουν να ασχοληθούμε μαζί τους λόγω υπόθεσης. Ε, το Fart Escape είναι η λαμπρή εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα!

Δηλαδή, αν βασιστούμε στον τίτλο, τι έχουμε; Έναν ήρωα ο οποίος... πέρδεται για να αποδράσει; Κάνοντας τι; Εξουδετερώνοντας τους εχθρούς του με όπλο την μπόχα; Χμμμμ, κοντά πέσαμε, αλλά όχι ακριβώς. Στο πολύ απλό - και αρκετά συμπαθητικό - παιχνιδάκι των Dozznar (κώδικας/γραφικά) και Cadaver (μουσική) ο πρωταγωνιστής ίπταται - όχι μέσω της δύναμης, όπως οι Jedi - αλλά μέσω των... πορδών του (!) προσπαθώντας με τον τρόπο αυτό να προχωρήσει στην πίστα αποφεύγοντας τις δεκάδες βόμβες που πετάνε (μην το ψάχνετε, σεναριακά το Fart Escape είναι... αλλού)! Το αστείο όμως της γκροτέσκας υπόθεσης δεν περιορίζεται στα όσα μόλις διαβάσατε: πρέπει ο ήρωάς μας να μην το παρακάνει, καθώς υπάρχει (ορατός) κίνδυνος να... εκραγεί ο πρωκτός του!

Πριν καταφύγετε σε σχόλια του τύπου "αυτό ήταν, δεν μεταδίδω άλλο" να συμπληρώσω ότι ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού πρέπει να έχει τον νου του στον ανεφοδιασμό του, καθώς, όπως όλα τα καλά, τα αέριά του κάποτε τελειώνουν! Τώρα, το με τι ανεφοδιάζεται (φασολάδα;) θα σας γελάσω, αλλά σίγουρα η δουλειά γίνεται, καθώς, μετά την απαραίτητη αναπλήρωση, ο ήρωάς μας είναι έτοιμος για... νέες πτήσεις!

Ο χειρισμός του Fart Escape είναι απλός και λειτουργικός (με ένα απαλό πάτημα του fire button γίνεται το... έλα να δεις ή, ακόμα καλύτερα, να μυρίσεις) και, εκτός του να πετάξουμε μπορούμε να κινηθούμε και προς τα μπρος ή προς τα πίσω, με αποτέλεσμα, μετά από λίγη ώρα το παιχνίδι να αρχίζει να φέρνει λίγο σε (επίκειται ιεροσυλία) Moon Patrol.

Απ' ό,τι φαίνεται ο Commodore 64 είναι η αγαπημένη πλατφόρμα των παιχνιδιών σκατολογικού περιεχομένου (!) καθώς, πριν 3 χρόνια, είχαμε και την κυκλοφορία του Quod Init Exit (δείτε αναλυτική παρουσίαση στο 7o τεύχος του περιοδικού Retro Planet) στο οποίο, ένα συμπαθέστατο γουρουνάκι, μετά από κατανάλωση τεράστιας ποσότητας τροφής, κυνηγούσε μία λεκάνη προκειμένου να... ανακουφιστεί!

Όσοι λοιπόν θέλετε να διασκεδάσετε με ένα παιχνίδι στο οποίο πρωταγωνιστεί ένας ήρωας που... τον πήγε αίμα (!) κατεβάστε το Fart Escape από εδώ και δώστε του να καταλάβει. Για να μπείτε ακόμα καλύτερα στο κλίμα, σας συμβουλεύω να το συνοδεύσετε με μια κατσαρόλα φακές, έτσι, μπας και μπορέσετε να προσφέρετε κι εσείς το ανάλογο οσφρητικό κατιτίς σας! (Πηγή: csdb).

Παιχνίδια Που Αξίζει Να Παίξετε #17 - NebulasRay (arcade)

Λοιπόν, σήμερα θα σας μιλήσω για ένα πραγματικό shoot 'em up "διαμάντι" πάνω στο οποίο έπεσα εντελώς τυχαία χθες (ας είναι καλά το original XBOX και το killer app CoinOps - θα μιλήσουμε κάποια στιγμή αναλυτικά γι' αυτό), το NebulasRay. Τα μάτια μου έπεσαν αρχικά στο βίντεο από το gameplay του παιχνιδιού και πραγματικά έμεινα με ανοιχτό το στόμα: όχι μόνο τα υπέροχα 2D γραφικά του, αλλά το μέγεθος των εχθρικών διαστημοπλοίων και των εκρήξεων που, πραγματικά, σε βάζει σε σκέψεις για το custom hardware του παιχνιδιού.

Μιας και ανέφερα το hardware, το NebulasRay είναι ένα coin op της ιαπωνικής Namco από το 1994, από τα πρώτα που χρησιμοποίησαν το board NB-1 της εταιρίας. Το εν λόγω board έχει ως κεντρική CPU τον γνωστό και μη εξαιρετέο 68EC020 της Motorola (λέγε με Amiga 1200 και CD32) χρονισμένο στα 12,5-24,2MHz. Βέβαια οι ομοιότητες με την Amiga τελειώνουν εδώ, καθώς το custom chipset του NB-1 κάνει το AGA να δείχνει μπροστά του ως φτωχός συγγενής. Μην βασιστείτε στα όσα σας γράφω, δείτε το video στη συνέχεια της ανάρτησης και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα! Κρατήστε στην άκρη του μυαλού σας ότι αναφερόμαστε στην εποχή που ξεκίνησαν δειλά-δειλά να εμφανίζονται οι πρώτοι 3D τίτλοι και η 2D τεχνολογία είχε φτάσει στο απόγειό της, χαρίζοντας στο gaming κοινό δημιουργίες που ζάλιζαν με την αισθητική και τεχνική τους αρτιότητα...

Ας επιστρέψουμε όμως στο NebulasRay. Πρόκειται για ένα κλασικό vertical shooter της ιαπωνικής σχολής (ήτοι bullet hell σε όλο του το μεγαλείο) με υπέροχα γραφικά και animation, fluid gameplay και πολλά αναβαθμίσιμα όπλα. Δεν θα το χαρακτήριζα ούτε εύκολο ούτε και υπερ-παλούκι - ειδικά αν παίζουν 2 παίκτες ταυτόχρονα βοηθάει - αλλά με το (κατά τα άλλα ικανοποιητικό) joypad του ΧΒΟΧ είναι δύσκολο να φτάσει κανείς μακριά. Φυσικά υπάρχουν και τα "continue"s, αλλά αναφερόμουνα στο απλό, single παιχνίδι. Σίγουρα, μιας και το NebulasRay αποτελεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εμπειρία δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να προσπαθήσει κάποιος να το τερματίσει με δεκάδες "continue" αν είναι τυχερός κάτοχος ενός original XBOX (αν και φαντάζομαι ότι θα υπάρχει και στο ΜΑΜΕ).

Θεωρώ απίθανο πάντως να είδατε το παραπάνω βίντεο και να μην "ψηθήκατε" για να παίξετε το NebulasRay. Όσο εσείς το κάνετε αυτό εγώ θα αναζητώ στην αχανή βιβλιοθήκη του CoinOps άλλα παιχνίδια άξια αναφοράς (και... λιωσίματος). We 'll be in touch!

Επιτέλους και λίγη πρωτοτυπία!

Καλά, αν κάτσει και το σκεφτεί κανείς, θα έπρεπε να φάμε πολύ κράξιμο όλοι εμείς με τα περιοδικά μας. Δώστε βάση: ξεκινάει πριν από καμία 9ετία το Retro Gamer, ΟΚ, το πρώτο του είδους είναι, όλα καλά. 4 χρόνια αργότερα έρχονται οι αφεντιές μας με το Retro Planet. Και άλλα 2 χρόνια μετά, εμφανίζεται το iamretro magazine. Γουάου, τρελή πρωτοτυπία: πιο retro πεθαίνεις!

Εντάξει, εννοείται ότι αστειεύομαι εν μέρει - αλλά όχι εντελώς: προσπαθώντας να το δω λίγο αποστασιοποιημένα το θέμα, διαπιστώνω μια κάποια έλλειψη έμπνευσης. Σε όλους μας, εννοείται. Γιατί να, εκεί, για να περιγράψουμε μια ολόκληρη εποχή, μια τάση νοσταλγίας (με ολίγη από... ρακοσυλλέκτη) δεν μπορούμε να σκεφτούμε κάποιο άλλο συνθετικό για όνομα περιοδικού, πέραν του "retro". Ευτυχώς, οι φίλοι μας οι Γερμανοί μας έβαλαν τα γυαλιά με το (καταπληκτικό αισθητικά) RETURN. Αλλά, όπως και να 'χει, το Oscar πρωτοτυπίας (μέρες που 'ναι) θα πρέπει να απονεμηθεί χωρίς δεύτερη σκέψη σε μια ολόφρεσκια πρόταση από την μακρινή Αυστραλία, ένα καινούριο περιοδικό retro (έλα, σταμάτα πια) θεματολογίας που ονομάζεται... wait for it... Paleotronic!

Αιώνιο respect σε όποιον συνέλαβε την ονομασία αυτή, που κάνει εμάς τους υπόλοιπους, σε επίπεδο έμπνευσης, να κινούμαστε κάπου ανάμεσα στην... ζαμπονοτυρόπιττα και το... χαλίκι! Ε, ναι, αν ρωτήσεις την ζαμπονοτυρόπιττα και το χαλίκι για προτάσεις για όνομα περιοδικού με retro θέματα δεν υπάρχει περίπτωση, την λέξη retro θα την χρησιμοποιήσουν!

Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη εμάς τους ξινούς και ανέμπνευστους, άοσμους και άγευστους και ας επιστρέψουμε στο θέμα μας, που δεν είναι άλλο από το Paleotronic. Το νέο αυτό περιοδικό κυκλοφορεί είτε σε ηλεκτρονική (αρχείο PDF) είτε σε έντυπη μορφή, ΔΕΝ διατίθεται δωρεάν σε καμία από τις μορφές του και, όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να το αποκτήσει χρηματοδοτώντας την αντίστοιχη καμπάνια στο indiegogo. Κι επειδή είναι μάλλον δύσκολο να αγοράσουμε γουρούνι στο σακί - ειδικά εδώ στο Ελλάντα που έχουμε την αρρωστημένη τάση να εμπιστευόμαστε μονάχα τους "δικούς μας" - υπάρχει στην σελίδα αυτή το τεύχος 0 (!) του Paleotronic ώστε να του ρίξουμε μια ματιά και να αποφασίσουμε αν μας κάνει.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο έχει να κάνει με τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από το περιοδικό: πρόκειται για δύο γυναίκες, οι οποίες, όχι μόνο είναι ζευγάρι, αλλά έχουν εισέλθει και εις γάμου κοινωνία. Ε, δεν είναι και το τυπικό προφιλ του retro lover αυτό, έτσι δεν είναι; Και προτού με κατηγορήσετε για οπισθοδρομικό βρωμόγερο να σας διακόψω λέγοντάς σας ότι δεν βρίσκω κάτι το κακό στην όλη ιστορία και ότι, αν ξέφυγα, έστω και λίγο, θα εξιλεωθώ βλέποντας back to back όλα τα videos του Kim Justice έτσι, επειδή είναι retro. Σύμφωνοι; (Πηγή: Vintage is the New Old)