Review: The Dark (ZX Spectrum)

The Dark (ZX Spectrum) - Oleg Origin

Τι, νομίζατε ότι με το Metal Man Reloaded ξεμπερδέψατε έτσι απλά και εύκολα με τον Oleg Origin; Γελιέστε, φίλοι μου: τη στήλη των game reviews θα ολοκληρώσει σε αυτό το τεύχος ένα ακόμα παιχνίδι του Ρώσου δημιουργού που και αυτό τρέχει σε ZX Spectrum (ποιος μίλησε για ποικιλία εκεί πίσω;). Έχουμε λοιπόν ένα project που ονομάζεται "The Dark" και ξεκίνησε πριν από 20 σχεδόν χρόνια, το 1997 (να αναφέρω στο σημείο αυτό ότι αν κάνει κάποιος τον κόπο να "ψάξει" λίγο το official site του Oleg Origin (www.olegorigin.org) θα βρεθεί μπροστά σε ένα πλήθος από εντυπωσιακά και φιλόδοξα projects που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Ευτυχώς, το The Dark δεν είναι ένα από αυτά…).

Βλέποντας και το The Dark μετά το Metal Man Reloaded γίνεται σαφές ότι στο μυαλό του Origin δεν υπάρχει "δεν μπορώ", αλλά μόνο "δεν θέλω". Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι κάθε παιχνίδι του αποτελεί ταυτόχρονα και technology demo; Φανταστείτε μια Ultimate Play The Game, μια Psygnosis ή μια Thalion (στα ντουζένια τους, ε;) που αποτελείται από ένα και μόνο άτομο: καλώς ήρθατε στον μαγικό κόσμο του Oleg Origin! Ξανά!

Στο The Dark έχουμε να κάνουμε με το quest ενός νεαρού άνδρα, του Alexander, να κερδίσει και πάλι τα εδάφη της Γης Των Ανέμων (Land Of The Winds) από τη στρατιά των Σκοτεινών Δυνάμεων (Dark Forces, εξ ου και ο τίτλος του παιχνιδιού). Η ιστορία μας παρουσιάζεται μέσω μιας σειράς όμορφων και καλοσχεδιασμένων εικόνων που η καθεμία συνοδεύεται από τη λεζάντα της. Και την οποία λεζάντα σας την απαγγέλει ο Spectrum! Ναι, μην αναρωτιέστε, και εγώ έχω σώας τα φρένας (ακόμα) και εσείς καλά διαβάσατε: ο Spectrum σας λέει την ιστορία του παιχνιδιού μιλώντας. Εντάξει, η ποιότητα δεν είναι και επιπέδου Say της Amiga, αλλά αναλογιστείτε για τι πράγμα μιλάμε, αφού σας αναφέρω (μάλλον το είχα παραλείψει) ότι το The Dark τρέχει σε απλό, unexpanded Sinclair ZX Spectrum 48K! Ωραία, τώρα που ξεκαθαρίσαμε τα τυπικά και ξεμπερδέψαμε και με την εισαγωγή του The Dark ας ασχοληθούμε με το κυρίως παιχνίδι, το οποίο δεν τίποτα άλλο παρά first person shooter! Ναι, "first person shooter" και "Spectrum", τέσσερις λέξεις οι οποίες υπό νορμάλ συνθήκες δεν θα έμπαιναν ποτέ στην ίδια πρόταση! Να προσπαθήσω όμως να γράψω και μερικές αράδες για το παιχνίδι, όσο προλαβαίνω, καθώς νιώθω ότι βρίσκομαι στα πρόθυρα φάσης "δεν μεταδίδω άλλο", "αυτό ήταν", "τα παρατάω", το πιάσατε νομίζω…

Όπως είναι κατανοητό, first person shooter τύπου Doom δύσκολα θα δούμε στον Spectrum, και δη στον 48άρη. Έτσι λοιπόν ο Origin έπρεπε να κάνει κάποιες παραχωρήσεις, και αυτές έχουν να κάνουν κυρίως με τον τρόπο που έχουν φτιαχτεί οι τοίχοι, οι πόρτες κλπ - οτιδήποτε γενικώς είναι κατακόρυφο και στοιχειοθετεί τον χώρο μέσα στον οποίο κινούμαστε. Η προσέγγιση που ακολουθήθηκε ήταν μια σειρά από επίπεδα - σαν σελίδες ενός βιβλίου φανταστείτε το - που μεγαλώνουν όσο πλησιάζουμε και μικραίνουν όσο απομακρυνόμαστε. Η λύση αυτό έχει το μειονέκτημα ότι συχνά-πυκνά μπερδευόμαστε και δεν καταλαβαίνουμε πού (και τι) ακριβώς κοιτάμε αλλά, από την άλλη, προσφέρει αξιοθαύμαστη ταχύτητα στο παιχνίδι: αν στο μυαλό σας έρχονται σκηνικά τύπου Alien Breed 3D της Amiga ξεχάστε το - το The Dark είναι 10 φορές πιο γρήγορο και καταλαμβάνει όλη σχεδόν την οθόνη κι όχι ένα τεταρτημόριο αυτής! Φυσικά, για την επίλυση των δυσκολιών στον προσανατολισμό που ανέφερα, το The Dark εφοδιάζει τον παίκτη με μία (χρήσιμη) πυξίδα καθώς και με έναν (ακόμα πιο χρήσιμο) χάρτη. Θα ήταν μάλιστα ιδανικό, μιας και ο χάρτης καταλαμβάνει μόνο το πάνω μέρος της οθόνης, να υπήρχε η δυνατότητα να παίζουμε ενός αυτός είναι ορατός, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται: όσο βλέπουμε τον χάρτη, το παιχνίδι "παγώνει" και συνεχίζει όταν τον κλείσουμε…

Οι εχθροί που θα συναντήσουμε στο The Dark είναι καλοσχεδιασμένοι και ευκρινέστατοι, και εύκολη λεία για το όπλο μας - αν αυτό είναι το πιστόλι. Επειδή όμως το τελευταίο έχει περιορισμένο αριθμό πυρομαχικών, αναγκαζόμαστε συχνά να χρησιμοποιούμε το δόρυ μας, το οποίο ναι μεν είναι αποτελεσματικό, αλλά πιστόλι δεν είναι. Εννοείται ότι στην οθόνη βλέπουμε το όπλο μας (μαζί και το χέρι μας, όταν χρησιμοποιούμε το πιστόλι) και στο κάτω μέρος αυτής το πρόσωπο του Alexander, την πυξίδα, τις σφαίρες μας, την υγεία και την πανοπλία (a la Doom).

Μπορούμε να χειριστούμε τον Alexander με πληκτρολόγιο ή joystick και σε κάθε περίπτωση ο χειρισμός είναι σαφής, άμεσος και αποτελεσματικός. Δυστυχώς δεν υπάρχει η δυνατότητα αποθήκευσης της προόδου μας, οπότε, αν δείτε ότι προχωράτε, απλά αφήστε τον Spectrum σας αναμμένο! Σε ό,τι αφορά τον ήχο, δεν υπάρχει μουσική επένδυση σε κανένα σημείο του παιχνιδιού, οπότε θα πρέπει να αρκεστούμε στα (συμπαθητικά) ηχητικά εφέ και… την ομιλία!

Το The Dark δεν θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι δύσκολο παιχνίδι: αν κάνουμε οικονομία στα πυρομαχικά, προχωράμε σιγά-σιγά και συμβουλευόμαστε συχνά τον χάρτη (δεν γίνεται κι αλλιώς, άλλωστε) μπορεί να προχωρήσουμε αρκετά. Και, παρά το γεγονός ότι κάποιες φορές θα μπερδευτούμε και δεν θα καταλαβαίνουμε προς τα πού κοιτάμε, θα έλεγα ότι είναι ευχάριστο και διασκεδαστικό σαν παιχνίδι. Αν σε αυτό προσθέσουμε και το ότι είναι μάλλον μοναδικό στο είδος του (first person shooter σε Spectrum), τα όμορφα γραφικά και την ομιλία, ε, μάλλον πρέπει να το δοκιμάσετε, δε νομίζετε;

Βαθμολογία: 8,5/10

Το παραπάνω review δημοσιεύθηκε στο 13ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2016