Τι να είναι άραγε αυτό που χαρίζει την gaming τελειότητα; Ποια είναι αυτά τα στοιχεία που κάνουν ένα video game να ξεχωρίσει από τον συρφετό, από τις εκατοντάδες συμπαθητικές, αδιάφορες ή και κακές ακόμα παραγωγές; Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά του καλού παιχνιδιού από το αριστούργημα;
Πολλοί θα πουν τα γραφικά. Άλλοι θα πουν ο ήχος. Πολλοί περισσότεροι θα αναφωνήσουν με μια φωνή "το playability", σκεπάζοντας αυτούς που φωνάζουν υπέρ της πρωτοτυπίας, του βάθους του gameplay, της μεγάλης διάρκειας, της αντοχής στο χρόνο. Όλοι αυτοί όμως φίλοι μου μάλλον έχουν άδικο: και αυτό διότι δεν είναι μονάχα ένα το στοιχείο που φτάνει ώστε να καταστήσει ένα computer/video game ξεχωριστό, αλλά μια ιδανική και πολύ λεπτή ισορροπία μεταξύ όλων των παραγόντων που αναφέρθηκαν παραπάνω. Κατά την ταπεινή μου άποψη, το απόλυτο showcase αυτής της ισορροπίας στην ένδοξη πλατφόρμα της Commodore Amiga είναι το Battle Squadron, ένα από τα καλύτερα shoot 'em ups που κυκλοφόρησαν ποτέ, ανεξαρτήτως format...
Δεν είναι βέβαια να πει κανείς ότι οι Martin Pedersen (κώδικας) και Torben Larsen (γραφικά) δεν μας είχαν προειδοποιήσει, το αντίθετο μάλιστα: μόλις ένα έτος (1988) πριν την κυκλοφορία του Battle Squadron έσκασε με πάταγο στην gaming σκηνή της Amiga ένα ακόμα shoot 'em up-διαμάντι, το πρώτο των δύο uber-ταλαντούχων δημιουργών, το γνωστό σε όλους μας Hybris. Και, προτού προλάβει να κατακάτσει η σκόνη που σήκωσε στο πέρασμά του το Hybris, οι απανταχού Amigans έμειναν με το στόμα ανοιχτό μπροστά στην απόλυτη τεχνική αρτιότητα, την υπέροχη αισθητική, και το καταπληκτικό gameplay του Battle Squadron.
Έχουμε να κάνουμε με ένα - θα έλεγε κανείς - "τυπικό" vertical shooter, με 4 διαφορετικών χαρακτηριστικών και αναβαθμίσιμα όπλα, με smart bombs ("nova missiles" στην τεχνική ορολογία του Battle Squadron) και αρκετά levels με bosses και μεγάλη διάρκεια μέχρι την ολοκλήρωση, που κυμαίνεται περί τα 40 λεπτά συνεχούς firing προς ό,τι κινείται (και όχι μόνο). Όπως ήδη έγραψα, η αισθητική του παιχνιδιού είναι ιδανική, σε σημείο που να μην μπορείς με τίποτα να εντοπίσεις ειδοποιούς διαφορές μεταξύ του Battle Squadron και κάποιων εκ των κορυφαίων Ιαπωνικών coin op shooters της εποχής. Τα γραφικά εξαιρετικά, η μουσική υπέροχη, τα ηχητικά εφέ αυτά που πρέπει, η κίνηση της οθόνης και των sprites πιο ομαλή από... επιφάνεια σούπας (!) αλλά, θα το ξαναγράψω, είναι η ισορροπία. Και, πιο συγκεκριμένα, το πορωτικό gameplay σε συνδυασμό με μία ιδανική καμπύλη εκμάθησης και αύξησης της δυσκολίας, που έρχονται να δέσουν σε μία ιδανική και μοναδική συναρμογή με τα υπόλοιπα στοιχεία που ανέφερα προηγουμένως.
Εδώ, θα πρέπει να τονίσω κάποια πραγματάκια. Πρώτον, το ότι η Amiga ήταν μια πλατφόρμα με hardware μοναδικό/ονειρικό/απίστευτο (βάλτε όποιο επίθετο θέλετε!) σε ό,τι είχε να κάνει με τα video games. Δεύτερον, ότι λόγω άγνοιας των developers, ανικανότητας, πρόχειρων και βιαστικών παραγωγών, η Amiga κατακλύστηκε από κυκλοφορίες ανάξιες του επιπέδου και των δυνατοτήτων της. Τρίτον, ότι όταν πλέον κυκλοφόρησαν παιχνίδια αντάξια της Amiga και του chipset που είχε δημιουργήσει ο Jay Miner, τα αποτελέσματα ήταν - το λιγότερο - καταπληκτικά, με αποτέλεσμα, ανάμεσα στις χιλιάδες κυκλοφορίες-"σκουπιδάκια" να υπάρχουν και 100-200 τίτλοι που είναι απλά, μονολεκτικά, εντυπωσιακοί. Τέταρτον, ότι το Battle Squadron είναι αναμφισβήτητα μέσα στο Top-10 αυτών των τίτλων. Και πέμπτον, ότι τρέχει σε Amiga 500 αποδεικνύοντας - μαζί με τίτλους όπως τα Shadow Of The Beast, Xenon II, SWIV, Lionheart και πολλά άλλα - ότι το original chipset της Amiga (OCS) ήταν, απλά, μαγικό.
Προτού ολοκληρώσω με προτροπές του τύπου "παίξτε το!", "σηκωθείτε από καρέκλες, καναπέδες, ανάκλινδρα και ντιβανοκασέλες και ΠΑΙΞΤΕ ΤΟ!" (εντάξει, καταλάβατε πώς πάει...) θα σας πω και το μοναδικό "κουσούρι" που μπορώ να εντοπίσω στο Battle Squadron, και το οποίο δεν είναι άλλο από τον τρόπο εκτόξευσης του nova missile: σταματώντας το ανελέητο firing - και ενώ προφανώς γίνεται ο κακός χαμός από σφαίρες και εχθρούς στην οθόνη - κρατάτε το fire button πατημένο και περιστρέφετε τον μοχλό του joystick κυκλικά, σε φορά αντίθετη αυτής των δεικτών του ρολογιού. Whaaaaaaaat? Ναι, δεν κάνω πλάκα, το πάτημα του spacebar του Hybris αντικαταστάθηκε απ' αυτόν τον "ιδιαίτερο" τρόπο που σας ανέφερα! Εννοείται πως τουλάχιστον μία στις τέσσερις φορές που θα το δοκιμάσετε απλά θα αποτύχετε με αποτέλεσμα να χάσετε κανονάκι!
Ε, εντάξει, τώρα που σας ανέφερα και το μειονέκτημα - για να μη λέτε ότι είμαι προκατειλημμένος -, σηκωθείτε από καρέκλες, καναπέδες, ανάκλινδρα και ντιβανοκασέλες και ΠΑΙΞΤΕ ΤΟ! Έτσι απλά!
Α, να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι το παιχνίδι έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα σε remastered έκδοση για iOS, AmigaOS 4.x, MorphOS και, κυρίως, Windows, οπότε δεν μπορούν να υπάρξουν δικαιολογίες. Τέλος, πρέπει να γίνει ειδική μνεία στην μουσική του Ron Klaren, όταν εμφανίζεται το high score table μετά το "Game Over": πρόκειται απλά για ένα από τα καλύτερα tunes στην ιστορία της Amiga, μια υπέροχη μελωδία που ξεκινάει με λυπητερό mood για να μεταμορφωθεί προς το τέλος σε ένα εξαιρετικό ρυθμικό κομμάτι. Μιλάμε ότι χάνεις, αλλά δεν στενοχωριέσαι γιατί σου δίνεται η ευκαιρία να απολαύσεις και πάλι το tune του Klaren - απίστευτα πράγματα!
Δεν γράφω άλλα, ήδη μακρηγόρησα υπέρ του δέοντος, έπρεπε απλά να γράψω "τέλειο"!
Ο εξωφρενικός τρόπος χρήσης του Nova Missile ήταν επίσης "προνόμιο" του Hybris. Ήταν πιστεύω μια κακή υλοποίηση μιας καλής ιδέας - να μη χρειάζεται να σηκώσεις τα χέρια από το joystick μέσα στο χαμό. Ένα διπλό tap του fire θα ήταν καλύτερη λύση σήμερα, αλλά τα πράγματα δε δούλευαν ακριβώς έτσι τότε... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά τα λες, μόνο μια λεπτομέρεια θα ήθελα να τονίσω: στο Hybris υπάρχει εναλλακτικός τρόπος εκτόξευσης του Nova Missile χρησιμοποιώντας το spacebar. Τι πιο απλό; Γιατί δεν μετέφεραν το ίδιο option στο Battle Squadron; Άγνωστο...
ΔιαγραφήΕδώ κατάφεραν να καταστρέψουν το Project X με το πανηλίθιο σύστημα ενεργοποίησης add-on με στιγμιαίο μπρος-πίσω του joystick. Βάλτε ρε παιδιά μια επιλογή "πώς θες να ενεργοποιείς add-on; 1-με το τάδε πλήκτρο 2-μπρος-πίσω το joystick 3-δεύτερο firebutton" - τι να το κάνω που μπορώ να τα ενεργοποιήσω με το 2ο firebutton όταν συνεχίζει να είναι ενεργό ΚΑΙ το μπρος-πίσω; Αναρωτιόμουν αν οι δημιουργοί του Project X ως gamers είχαν τα ρεφλέξ του Ραν-τα-πλαν και δεν πήραν ποτέ χαμπάρι το τεράστιο πρόβλημα που δημιουργούσε στο gameplay αυτό το #&@(@!& μπρος-πίσω. Είχε κυριολεκτικά καταστρέψει το παιχνίδι για μένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ και μια υποσημείωση: Το Xenon 2 είναι ST port. Yes, σωστά ακούσατε. Ούτε blitter χρησιμοποιεί ούτε hardware scrolling ούτε sprites ούτε dual playfields. Μόνο βελτιωμένο ήχο έχει (προφανώς). Κατά τα άλλα το παιχνίδι είναι 100% το ίδιο. Οπότε μάλλον το ST εξυμνεί παρά την Amiga (σε Amigo-περιοδικό είχε 97% στο review - χαρ χαρ χαρ!).
Οι τύποι του Battle Squadron πάντως έπρεπε να κάνουν και ένα conversion του Twin Cobra (μακράν το πιο αγαπημένο μου shoot em up στα arcades). Τό 'χαν.
Φίλε, δεν μου κάνει την παραμικρή εντύπωση αυτό που γράφεις για το Xenon 2. Παρόλο βέβαια που είναι ST port παραμένει ένα από τα καλύτερα shooters της Amiga ενώ παράλληλα δείχνει - μαζί με κάποια άλλα, όπως τα Silkworm, Lethal Xcess, SWIV - ότι ο ST μπορούσε να "σηκώσει" αξιοπρεπέστατα shoot 'em ups...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το σύστημα με το μπρος-πίσω του joystick στο Project X συμφωνώ μαζί σου, παρόλο που έχω παίξει ελάχιστα το παιχνίδι. Απλά, θεωρώ απαράδεκτο όχι το να επιλέξουν κάτι άβολο, αλλά αυτό που έγραψες, το να μη σου δίνουν τη δυνατότητα να το αλλάξεις με κάτι άλλο.
Τέλος, ναι, οι τύποι πραγματικά "το 'χαν": ναι, θα έπρεπε να είχαν κάνει το conversion του Twin Cobra (ευτυχώς που δεν έγινε πάντως από κάποιον άλλο, γιατί το τι θα έβλεπαν τα ματάκια μας...) αλλά και αυτό του Flying Shark. Όχι ότι αυτό που υπάρχει σε ST/Amiga είναι άσχημο παιχνίδι, αλλά έχω την αίσθηση ότι είναι conversion από το port του ZX Spectrum (!) και, σίγουρα, όχι από το coin op! :D
Ωραία παρουσίαση για ένα καταπληκτικό και αγαπημένο μου παιχνίδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω για το κουλό σύστημα ενεργοποίησης της βόμβας αλλά θα γκρινιάξω και λίγο ακόμα.
Όταν έχανες μια ζωή μια ζωή, σου αφαιρούσε πολλή από την δύναμη του όπλου που είχες χτίσει μέχρι εκείνη την στιγμή, με αποτέλεσμα να είναι τρομερά δύσκολο να το συνεχίσεις ιδιαίτέρως σε προχωρημένα επίπεδα.
Ευτυχώς στο remake του παιχνιδιού που έχει κάνει η Cope-Com αυτή η αυστηρότητα με τα όπλα έχει "μαλακώσει".
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, έχεις δίκιο σε αυτό που γράφεις για τα όπλα, αλλά υπήρχαν και άλλα shoot 'em ups που αν έκανες το λάθος και έχανες το κανονάκι με τα upgraded όπλα, μέσα σε 10-20 δευτερόλεπτα έχανες κι όλα τα υπόλοιπα, καθώς συνέχιζες "ξεβράκωτος στ' αγγούρια"! Στο Battle Squadron έχω πιάσει τον εαυτό μου να καταφέρνει να το ξαναφέρει το παιχνίδι στα ίσια του. Αρκεί φυσικά μη χάσεις το κανονάκι σε προχωρημένο υπόγειο level: εκεί, απλά περιμένεις να ακούσεις το tune του Ron Klaren! :D
Κυκλοφορούσε όμως στην πιάτσα και "σπασμένο"οπότε το απολάμβανες ως το τέλος με άπειρες ζωές! :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αν θυμάμαι καλά υπήρχαν και cheats που το επέτρεπαν αυτό...
Θα πει κάποιος, έτσι χάνεται η μαγεία του gaming' σωστά...
Btw, υπέροχη παρουσίαση, σε ένα κορυφαίο shoot em' up!
Σε ευχαριστώ!
ΔιαγραφήΓια να το τελειώσεις χωρίς άπειρες ζωές πάτα το space ενώ βρίσκεσαι στο αρχικό menu. Θα σου βγάλει μια οθόνη με επιλογές. Διάλεξε σε όλες την ευκολότερη ρύθμιση (λιγότερες εχθρικές σφαίρες, μεγαλύτερος χρόνος μεταξύ των σφαιρών κλπ) και σαν αρχικό όπλο επέλεξε το κόκκινο. Ξεκίνα το παιχνίδι και στη πρώτο επίγειο επίπεδο ξόδεψε τα smartbombs σου για να αναβαθμίσεις 2 φορές το όπλο σου (κόκκινο, πάντα). Μπες στο πρώτο υπόγειο επίπεδο, ξόδεψε κι εκεί όσα smartbombs χρειαστεί ώστε να αναβαθμίσεις το όπλο σου άλλες 2 φορές (δεν πάει παραπάνω) και πρόσεξε ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Από εκεί και πέρα με λίγη τύχη και πολλή προσοχή μπορείς να τερματίσεις το παιχνίδι σχετικά εύκολα. Κάθε φορά που το ολοκληρώνεις ξαναξεκινάει με δυσκολότερα settings. Εγώ κατάφερα να το τελειώσω έτσι 3 φορές (κάτι πάνω από 4 εκατομμύρια στο σκορ) ώσπου πλέον είχε γίνει τόσο δύσκολο που δεν την πάλευα!
Τέλεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μετά λες ότι δεν ασχολείσαι τόσο με την Αmiga... :P
Παναγιώτη, όποτε μπορείς και θες κάνε ένα αφιέρωμα στο Risky Woods.
Ok, δεν είναι γνωστό ούτε και από τα καλύτερα του είδους, είναι όμως πολύ διασκεδαστικό. Χτες που έψαχνα να κατεβάσω mp3 με μουσικά θέματα στην Amiga βρέθηκα εδώ και κατέβασα όλο το "album":
https://downloads.khinsider.com/game-soundtracks/album/risky-woods-amiga-
...Μου κάνει εντύπωση όμως που τόσο απλά παιχνίδια αν τα συγκρίνουμε με τα σημερινά, ήταν πολύ πιο διασκεδαστικά. Σήμερα υπάρχουν απείρως καλύτερα παιχνίδια σε όλους τους τομείς αλλά όχι στο gameplay. Η γνώμη μου βέβαια και μπορεί να κάνω λάθος, αν αναλογιστεί κανείς πως μεγαλώνει κάθε γενιά και τι θεωρεί καλό. Η μπορεί να γεράσαμε εμείς και να είμαστε παράξενοι...
Μάλλον αυτό συμβαίνει... :cry: :P
Δεν νομίζω ότι είμαι ο πλέον κατάλληλος για να γράψω οτιδήποτε για το Risky Woods καθώς δεν το έχω παίξει ποτέ! Sorry... :(
ΔιαγραφήΣε αυτό που γράφεις για το πόσο περισσότερο διασκεδαστικά ήταν τα παλιά παιχνίδια, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και δεν νομίζω ότι είναι θέμα παραξενιάς ή προχωρημένης ηλικίας (ΟΚ, λιγάκι μόνο). Το γεγονός είναι ότι εκείνα τα χρόνια και λόγω των τρομερών περιορισμών του hardware τα video games βασίζονταν σε απλές ιδέες και κατά συνέπεια είχαν και απλό χειρισμό. Τι πιο διασκεδαστικό απ' αυτό; Το παιχνίδι το παίζεις μισή-μία ωρίτσα για να ξεφύγεις, να ξεσκάσεις και να διασκεδάσεις. Αν είναι να σου σπάει τα νεύρα και η καμπύλη εκμάθησής του να είναι μεγαλύτερη από την καμπύλη εκμάθησης χρήσης και λειτουργίας ενός... υποβρυχίου (!) ε, τότε μάλλον δεν αξίζει τον κόπο...