Gnork!: ο VIC-20 γίνεται Amiga!

Από την Wikipedia: Overachievers are individuals who "perform better or achieve more success than expected." The implicit presumption is that the "overachiever" is achieving superior results through excessive effort.

Δεν ξέρω από πότε ακριβώς μου κόλλησε αυτή η λόξα με τα overachievements και τους overachievers: ήταν όταν είδα τους Boston Celtics του '84 που "δεν έτρεχαν, δεν πηδούσαν" να κατακτούν τον τίλο στο NBA απέναντι στους φαντεζί Los Angeles Lakers του Magic Johnson και του showtime basketball; Ήταν όταν πρωτοαντίκρισα το Knight Lore της Ultimate στον ταπεινό ZX Spectrum; Όταν η Εθνική μας κατέκτησε το Ευρωμπάσκετ του '87 κόντρα στα θηρία της Σοβιετικής Ένωσης και τους βιρτουόζους αστέρες της Γιουγκοσλαβίας; Ή, μήπως, κάθε φορά που χωμένος στο αναπαυτικό κάθισμα του σινεμά βυθιζόμουν στον φανταστικό - και όχι και τόσο πολυδιάστατο, είναι η αλήθεια - κόσμο του Rocky Balboa που βασιζόμενος σε μία απαράμιλλη θέληση (και ένα γρανιτένιο σαγόνι) και ένα μοναδικό work ethic επικρατούσε αντιμετωπίζοντας νεότερους και πιο προικισμένους αντιπάλους (που όμως δεν είχαν το βλέμμα του τίγρη, μην το ξεχνάμε αυτό!);

Όπως έγραψα και παραπάνω, δεν ξέρω πότε ακριβώς μου κόλλησε αυτή η λόξα. Το θέμα είναι ότι μου κόλλησε. Και το αποτέλεσμα αυτής είναι ότι με "φτιάχνει" πολύ περισσότερο ένα Peugeot 106 Rallye από μία φανταχτερή Porsche GT3, ένα netbook με επεξεργαστή Atom που κουτσοπαίζει το πρώτο Call of Duty από έναν Ryzen που τρέχει την τελευταία κυκλοφορία της σειράς, ένας "πινέζας" μπασκετμπολίστας από κάποιο θαύμα της φύσης με ύψος 2,16m, ένα ομαλό μονόχρωμο text scroller στον ZX81 απ' ότι μία αντίστοιχη χρωματική πανδαισία με εντυπωσιακά εφέ στην Amiga. Και πάει λέγοντας, θέλω να πιστεύω ότι το πιάσατε το νόημα...

Έτσι λοιπόν, στον κόσμο του retro computing, όσο πιο παλιό είναι το μηχάνημα, όσο πιο ταπεινά τεχνικά χαρακτηριστικά διαθέτει, τόσο περισσότερο εντυπωσιάζομαι όταν κάποιος ή κάποιοι το προγραμματίζουν έτσι ώστε να "κάνει παπάδες" (η όχι και τόσο επίσημη αλλά ευστοχότατη μετάφραση του overachievement). Φυσικά, και επειδή ακριβώς μιλάμε για retro computers με μηδαμινές δυνατότητες συγκριτικά με τα σημερινά τεχνολογικά θηρία, σχεδόν οτιδήποτε βλέπουμε να κυκλοφορεί τα τελευταία χρόνια αποτελεί overachievement: και μόνο το γεγονός ότι κάποιοι απαρνήθηκαν τις σύγχρονες γλώσσες προγραμματισμού και έβγαλαν τα μάτια τους προγραμματίζοντας σε assembly προκειμένου να επιτύχουν ικανοποιητικές ταχύτητες, σε κάνει να τους βγάζεις το καπέλο...

Σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι σήμερα αποφάσισα να σταθώ και να μοιραστώ μαζί σας το Gnork!. Πρόκειται για ένα demo για τον VIC-20, τον τόσο όμοιο αλλά ταυτόχρονα και τόσο διαφορετικό πρόγονο του Commodore 64. Το Gnork! χρειάζεται επέκταση μνήμης 16ΚΒ για να τρέξει, ανεβάζοντας έτσι τη συνολικά ποσότητα της διαθέσιμης RAM του μηχανήματος στο ιλιγγιώδες νούμερο των... 21ΚΒ!

Τι έκαναν λοιπόν οι coders του group Desire με αυτά τα 21ΚΒ; "Παπάδες", είναι η εύκολη και μονολεκτική απάντηση. Γιατί, πώς αλλιώς να το πεις όταν βλέπεις εντυπωσιακά εφέ που έχεις συνηθίσει στην Amiga και στον 64άρη σε ένα μηχάνημα που κυκλοφόρησε για να αντιμετωπίσει το... Atari 2600; Και μια και ανέφερα την Amiga, το Gnork! ολοκληρώνεται με την bouncing ball της Μεγάλης Κυρίας έτσι, για να βοηθήσει η εικόνα να καταλάβουν την έννοια του overacievement όσους δεν την κατανόησαν μέσα από το κείμενο. Το Gnork! μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ για να το χαρείτε σε έναν πραγματικό VIC-20, έναν TheC64 ή, απλά, σε έναν εξομοιωτή.