Vallation (Commodore 64) - Jason 'T.M.R.' Kelk (Programming & graphics)/Sean 'Odie' Connolly (Music)
Εντάξει, θα πρέπει να ξεκαθαρίσω ένα πράγμα ξεκινώντας την παρουσίαση του Vallation, και αυτό δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι είναι το πλέον αγαπημένο μου παιχνίδι (από τα "σύγχρονα") για τον Commodore 64, μαζί με το Rocket Smash DX που είχε παρουσιαστεί στο 7ο τεύχος του Retro Planet (Μάρτιος 2015). Συμπτωματικά, τα 2 αυτά παιχνίδια, όπως και τα 2 για τα οποία διαβάσατε προηγουμένως, είχαν συμμετάσχει στον διαγωνισμό του RGCD το 2013 και, συνεπώς, τρέχουν όλα τους σε 16ΚΒ μνήμης.
Το Vallation είναι ένα ημι-shoot 'em up, από την άποψη ότι ναι μεν το διαστημοπλοιάκι που ελέγχει ο παίκτης πυροβολεί αλλά, από την άλλη, αυτό που κυρίως πρέπει να κάνετε είναι να αποφεύγετε πράγματα, παρά να τα καταστρέφετε. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι που είναι χωρισμένο σε μεγάλα levels, καθένα από τα οποία αποτελείται από πολλές επιμέρους οθόνες. Η κάθε οθόνη έχει μία είσοδο και μία έξοδο και, εφ' όσον ολοκληρώσουμε κάποια οθόνη δεν μπορούμε να επιστρέψουμε πίσω σε αυτήν. Ξεκινώντας είμαστε εφοδιασμένοι με 3 διαστημοπλοιάκια και, απ' όσο έχω δει, δεν υπάρχει η δυνατότητα για bonus ζωή σε κάποιο σημείο ή σε κάποιο αριθμό πόντων (αν και δεν έχω κατορθώσει να ξεπεράσω τις 100.000). Σε κάθε οθόνη έχουμε να αντιμετωπίσουμε πυραύλους που εκτοξεύονται, περάσματα που φυλάσσονται από ακτίνες laser και εχθρικά διαστημόπλοια τα οποία μπορεί να καταστρέφονται, αλλά μπορεί και να μην καταστρέφονται (το καταλαβαίνετε από την αύξηση του σκορ σας όταν τα πυροβολείτε). Στην ουσία το Vallation είναι περίπου σαν το Cybernoid, εάν αφαιρέσουμε από το τελευταίο τα στοιχεία που το καθιστούν ώρες-ώρες εκνευριστικό!
Τα γραφικά του Vallation είναι πολύ καλά, τόσο τα sprites όσο και τα backgrounds. Ο Jason Kelk - τον θυμάστε ίσως από το Edge Grinder που παρουσιάσαμε στο προηγούμενο τεύχος - έχει κάνει απίθανη δουλειά που γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακή εάν λάβουμε υπόψη μας τον περιορισμό των 16ΚΒ καθώς και το γεγονός ότι το παιχνίδι έχει πάνω από 100 διαφορετικές οθόνες! Στην τελευταία οθόνη κάθε επιπέδου συναντάμε έναν τηλεμεταφορέα ο οποίος μας στέλνει στο επόμενο καθώς το παιχνίδι μας ανταμείβει και με κάποιους bonus πόντους.
Στον τομέα του ήχου τώρα, τα εφέ απουσιάζουν ολοκληρωτικά αλλά το γεγονός αυτό κάθε άλλο παρά ενοχλεί, αφού το tune του Sean "Odie" Connolly που ακούγεται καθ' όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι, απλά, υπέροχο - σε βαθμό μάλιστα που θυμίζει κάποιες άλλες, μακρινές πια εποχές, που παίζαμε κάποια παιχνίδια μόνο και μόνο επειδή μας "έφτιαχνε" η μουσική τους!
Για το gameplay τώρα, τι να πω; Απλά "respect"! Ο χειρισμός είναι τέλειος, χωρίς το παραμικρό lag, το sprite collision ιδανικό, η δυσκολία αυξάνεται σταδιακά χωρίς να σπάνε τα νεύρα του παίκτη, το fire button λειτουργεί πάντα σαν autofire - γενικά, τα πάντα είναι όπως θα έπρεπε να είναι. Έτσι, με λίγη εξάσκηση (και αρκετή προσοχή) κάποιος που ξεκινάει το παιχνίδι μπορεί σύντομα να ολοκληρώσει τις 50+ οθόνες που απαρτίζουν τα 2 πρώτα επίπεδα - στο τρίτο θέλει μεγαλύτερη συγκέντρωση και ταχύτερα αντανακλαστικά και η παραμικρή λάθος κίνηση μπορεί να αποβεί μοιραία. Συνολικά πάντως, το Vallation είναι παιχνιδάρα που δεν υστερεί σε κανέναν τομέα και, αν είχε κυκλοφορήσει άλλη εποχή, μπορεί να μιλούσαμε για platform defining game. Έτσι απλά.
Και, συνέχεια των όσων μόλις διαβάσατε, ερχόμαστε (επιτέλους!) και στην μεγάλη αδικία στην οποία αναφέρθηκα στην αρχή. Λοιπόν, στον περίφημο διαγωνισμό του RGCD του 2013 το Monster Buster κατέλαβε την 1η θέση και το Micro Hexagon, όπως είπαμε, την δεύτερη. Το (καταπληκτικό) Rocket Smash DX ήρθε μόλις 5ο, ενώ το Vallation το ακολούθησε στην 6η θέση. Το ξαναγράφω για όσους δεν το εμπέδωσαν, τα Rocket Smash DX και Vallation είναι καταπληκτικά παιχνίδια, τα οποία άνετα θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στο TOP 50 του Commodore 64 όλων των εποχών - και δεν στέκομαι καν στο ότι είναι 16ΚΒ μόνο το καθένα!
Τέλος πάντων, οι γνώμες, όπως είχε πει κάποτε και ο Clint Eastwood, είναι σαν τις απολήξεις του παχέως εντέρου: όλοι έχουν από μία! Εσείς αφήστε την κατάταξη του RGCD στην άκρη και ασχοληθείτε με αυτό που έχει πραγματικά σημασία: κατεβάστε τα παιχνίδια που σας παρουσιάσαμε και "λιώστε" τα!
Βαθμολογία: 9,5/10
Το παραπάνω review δημοσιεύθηκε στο 12ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet, που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.