Review: Genius Ep.1 - Into The Toy Warehouses (Apple II+, IIe, IIc, IIgs)

Genius Ep.1 - Into The Toy Warehouses (Apple II+, IIe, IIc, IIgs) - Daniele Liverani

Το Genius Ep.1 - Into The Toy Warehouses (για συντομία από εδώ και πέρα απλά Genius) αποτελεί τη μεταφορά του πρώτου επεισοδίου μίας ροκ όπερας που έχει συνθέσει ο ίδιος ο Daniele Liverani (www.geniusrockopera.com) σε παιχνίδι. Ο Liverani έχει φτιάξει το Genius σε assembly και μάλιστα το παιχνίδι πωλείται στο κλασικό Ziplock σακουλάκι που αποτελούσε τον δημοφιλέστερο φορέα για τα παιχνίδια του Apple II εκεί, στα τέλη της δεκαετίας του '70!

Στο παιχνίδι - που έρχεται σε μία δισκέτα 5 ¼" - αναλαμβάνουμε το ρόλο του Genius, ενός ντράμερ που έχει μεταφερθεί σε μια παράλληλη διάσταση, στον κόσμο των ονείρων, και πιο συγκεκριμένα στις αποθήκες παιχνιδιών που αποτελούν τα μέρη στα οποία φυλάσσονται οι παιδικές φαντασιώσεις που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία των παιδικών ονείρων. Ως Genius πρέπει να περάσουμε μέσα από τις 80 πίστες του παιχνιδιού συλλέγοντας τα παιχνίδια που βρίσκονται σε αυτές και αποφεύγοντας διάφορα εχθρικά πλάσματα και αντικείμενα που θα βρούμε στο δρόμο μας.

Το παιχνίδι είναι απλό στη σύλληψη αφού στην ουσία αυτό που κάνουμε σε κάθε πίστα είναι να συλλέγουμε κλειδιά, να ανοίγουμε τις αντίστοιχες πόρτες και να μαζεύουμε παιχνίδια και διάφορα bonuses προσπαθώντας ταυτόχρονα να μη γίνουμε βορά των εχθρών μας. Η κίνηση προς τις 4 κατευθύνσεις γίνεται με τα πλήκτρα ή με joystick και είναι αρκετά άμεση - τουλάχιστον στα πρώτα επίπεδα. Καθώς όμως προχωράμε στο παιχνίδι τα αντικείμενα και τα sprites σε κάθε πίστα γίνονται όλο και περισσότερα, με αποτέλεσμα να κινούνται τα πάντα πιο αργά και η απόκριση στους χειρισμούς μας να χάνει την αμεσότητα των πρώτων επιπέδων, χωρίς παρόλα αυτά το παιχνίδι να καθίσταται unplayable ή κάτι τέτοιο.

Στον τομέα των γραφικών θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το Genius αρκετά λιτό, αλλά πραγματικά δεν γνωρίζω εάν η όλη του αισθητική έχει σκοπό να μας φέρει πιο κοντά στις gaming παραγωγές της εποχής των Apple II/Commodore PET/TRS-80 Model I ή, απλά, οι οθόνες δεν "φορτώθηκαν" με γραφικά για να μην επιβαρυνθεί περαιτέρω η ταχύτητα του παιχνιδιού στα "βαριά" επίπεδα. Επίσης, θα πρέπει να τονίσω ότι δεν είχα ποτέ Apple II (η δοκιμή του Genius έγινε σε εξομοιωτή) και δεν έχω παρακολουθήσει εκτενώς τα τεκταινόμενα στη σκηνή του μηχανήματος, με αποτέλεσμα να μη μπορώ να πω με βεβαιότητα εάν το Genius τα πάει καλά ή όχι στο εικαστικό κομμάτι. Τα πάει πάντως αρκετά καλά στον ηχητικό τομέα, αφού, εκτός από τα εφέ έχουμε και συμπαθητική (αλλά ιδιαίτερα επαναλαμβανόμενη) ingame μουσική - αρκεί ο Apple μας να διαθέτει κάρτα ήχου Mockingboard.

Συνολικά το Genius είναι ένα πολύ απλό αλλά ταυτόχρονα συμπαθητικό παιχνίδι, το οποίο σε κάθε περίπτωση παίζεται πολύ ευχάριστα - και τελικά, αυτό είναι που μετράει πολύ περισσότερο από τα γραφικά και τον ήχο. Αυτό που επίσης μετράει είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια ολοκαίνουρια παραγωγή (2016, παρακαλώ!) για έναν υπολογιστή ο οποίος, λίαν συντόμως, θα κλείσει τα δεύτερα "-άντα" του! Απίστευτο δεν ακούγεται;

Βαθμολογία 7/10

Το παραπάνω review δημοσιεύθηκε στο 14ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet, που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2016.