Κυκλοφόρησε το Music Studio 2.2.0.2

Ακούγατε τόσα χρόνια τα υπέροχα tunes του Commodore 64 και αναρωτιόσασταν "μα, πώς το κάνει;". Ψάχνατε ψηφιακό όχημα προκειμένου να ξεδιπλώσετε την καλλιτεχνική σας φλέβα; Θέλατε να δείτε τη φωτογραφία σας σε ένα album του remix64 σε μια σκοτεινή pub του Λονδίνου αγκαλιά με τους Rob Hubbard, Martin Galway, Ben Daglish κι άλλα ιερά τέρατα της μουσικής σκηνής του 64άρη; Η ανεργία που προσφέρει η μνημονιακή Ελλάδα του 2016 σας έχει γεμίσει απλόχερα με ώρες ελεύθερου χρόνου;

Ε, λοιπόν, ορίστε η απάντηση σε όλα τα παραπάνω: κυκλοφόρησε το Music Studio 2.2.0.2, ένας SID tracker για Windows, που σας επιτρέπει έυκολα και γρήγορα - αν φυσικά "σκαμπάζετε" κάτι από trackers - να δημιουργήσετε τα SID αριστουργήματά σας! Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ. (Πηγή: Vintage Is The New Old).

The Spectrum Show επεισόδιο Νο. 49

Ο Paul Jenkinson ανέβασε χθες στο Youtube το νέο επεισόδιο της εκπομπής του The Spectrum Show, το υπ' αριθμόν 49. Στο επεισόδιο αυτό μπορείτε να παρακολουθήσετε (σε high definition, παρακαλώ!) "νέα" 30 χρόνια πριν, παρουσίαση του Cheetah Sound Sampler, reviews παιχνιδιών της εποχής, παρουσίαση του remake του The Hobbit για Spectrum 128K και πολλά-πολλά άλλα. Τι κάθεστε, ακόμα εδώ είστε;

Τα καλύτερα tunes του Commodore 64 #8 - Bubble Bobble

Το Bubble Bobble το ξέρουν όλοι. Όπως φυσικά το ήξερα και στα 80s, τότε που ξημεροβραδιαζόμασταν στο Λιόφωτο, στη Χαβάη, στο Στόχο και σε άλλα ουφάδικα, προσπαθώντας να μη χάσουμε κανονάκι για να ανοίξουμε μια ακόμα "διαμαντόπιστα"! Ναι, μπουκάλες, μαγκούρες, τσίχλες, όλα αυτά τα bonuses και power-ups που στοιχειώνουν ακόμα τη gaming ηρεμία μας ήταν εκεί, υπό το συνεχώς επαναλαμβανόμενο αλλά τόσο μα τόσο "πιασάρικο" tune του παιχνιδιού.

Δεν θα σας πω ψέματα: όταν τελικά κυκλοφόρησε το Bubble Bobble το 1987 από την Firebird, ένα port που οφειλόταν στις προσπάθειες των ανθρώπων της Software Creations, και, παρόλο που εισέπραξε ενθουσιώδεις κριτικές και ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού από τους χρήστες, εμένα δεν μου άρεσε: κάτι τα χοντροκομμένα γραφικά, κάτι τα "συστήματα" του ηλεκτρονικού που δεν έπιαναν (μα, ούτε ένα, στην τύχη να μην έχουν μεταφέρει;), ένιωσα μεγάλη απογοήτευση με το conversion. Τελικά, το μόνο που είχαν καταφέρει να μεταφέρουν αυτούσιο ήταν... η μουσική!

Ναι, χωρίς πλάκα, μπορεί από δω κι από κει να έκαναν τα "στραβά μάτια" ή να "έκλεβαν" απ' όπου μπορούσαν, αλλά, όταν ο Peter Clarke ασχολήθηκε με τη μεταφορά της μουσικής φάνηκε να (ξανα)θυμάται σε μια στιγμή με ποιο μηχάνημα είχε να κάνει και τις δυνατότητες που αυτό είχε! Το αποτέλεσμα; Το tune του Bobble Bobble στον Commodore 64 είναι εξίσου επαναλαμβανόμενο και εξίσου πιασάρικο με αυτό του ηλεκτρονικού αλλά, επιτρέψτε μου, μάλλον καλύτερο! Συγχαρητήρια Peter Clarke for a job (very) well done!

Sinclair ZX Spectrum 16K/48K/+ για άσχετους

2^ο επεισόδιο στη σειρά άρθρων-οδηγών "για άσχετους" και σήμερα θα καταπιαστούμε με τον Sinclair ZX Spectrum. Όχι με όλα τα μοντέλα όμως, αλλά με τους Spectrum 16K και, κυρίως, τους Spectrum 48K και Spectrum+. Γιατί κάνω αυτόν τον διαχωρισμό; Γιατί οι δύο αυτές υπο-οικογένειες του ίδιου υπολογιστή έχουν κάποιες ουσιαστικές διαφορές (μέγεθος και format των images προγραμμάτων, RGB έξοδος, chip και έξοδος ήχου) που, στην περίπτωση ενός και μόνου οδηγού θα μας ανάγκαζαν να γράφουμε για περιπτώσεις, υπο-περιπτώσεις, ανθ-υπο-περιπτώσεις και πάει λέγοντας. Δύο διαφορετικοί οδηγοί λοιπόν, και σήμερα θα σας αναλύσω την περίπτωση αγοράς/εγκατάστασης και χρήσης του Sinclair ZX Spectrum 16K/48K/+. Εννοείται πως θα ξεκινήσουμε με το απαραίτητο disclaimer...

ΝτισκLAMER

Ο συγγραφέας αυτού του βοηθητικού οδηγού χρήσης για παλαιούς υπολογιστές σας παρέχει το παρόν με μόνο σκοπό να σας βοηθήσει με τον πλέον ενδεδειγμένο και φτηνό τρόπο μπορεί να έρθει στο μυαλό του, ώστε να έχετε τον παλαιό σας υπολογιστή up and running. Οι λύσεις που προτείνονται ασφαλώς και δεν είναι οι μοναδικές, αλλά, στο μυαλό του γράφοντος όπου συνδυάζεται το τρίπτυχο "εμπειρία/τεχνικές γνώσεις/συνεχής αγωνία για τα ολοένα και μειούμενα εισοδήματα", αποτελούν τις πλέον ενδεδειγμένες ώστε να κάνετε τα ρετρο-γούστα σας χωρίς να σας "γδύσει" ο κάθε επιτήδειος και χωρίς να σιχτιρίζετε νυχθημερόν. Πολύ σημαντικό επίσης είναι το ότι θα σας προταθούν έτοιμες και πολύ συγκεκριμένες λύσεις, ώστε να αποφύγετε το ψάξιμο στο internet, τις noobικες ερωτήσεις σε fora κλπ. Άλλωστε, ο τροχός έχει ήδη προ πολλού ανακαλυφθεί - το να προσπαθεί ο καθένας μας να τον επανα-ανακαλύψει δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από waste of time! Τέλος, δεν φέρω την παραμικρή ευθύνη για οποιεσδήποτε βλάβες τυχόν προκαλέσετε στα αγαπημένα σας μηχανήματα ή και στον εαυτό σας: είπαμε, μπορώ να παράσχω οδηγίες, όχι να εξανθρωπίσω! Τέλος ντισκLAMER.

Επιλογή μοντέλου & αγορά

Μιας και έχουμε να καταπιαστούμε με 3 διαφορετικά μοντέλα, οι επιλογές μας είναι οι εξής… 2: ο Spectrum 48K και ο Spectrum+. Λόγω σπανιότητας (και κατ’ επέκταση, ακριβότερης τιμής) του μοντέλου με τα 16ΚΒ μνήμης και λόγω του ότι τα μεγαλύτερα "αδέρφια" του είναι 100% συμβατά με αυτόν, ο Spectrum 16K δεν θα πρέπει να μας απασχολήσει καθόλου ως προοπτική, εκτός φυσικά από την περίπτωση που έχουμε ήδη κάποιον στην κατοχή μας! Από τα 2 μοντέλα που μας απομένουν λοιπόν, θα έλεγα να αγοράσετε όποιον σας αρέσει περισσότερο ή, απλά, όποιον βρείτε σε φθηνότερη τιμή! Επί της ουσίας οι μόνες διαφορές των δύο μηχανημάτων είναι το reset button και το πληκτρολόγιο (και, φυσικά, η εμφάνιση). Το reset button δεν μας απασχολεί, καθώς το interface που θα σας προτείνω στη συνέχεια του οδηγού να αγοράσετε διαθέτει ένα τέτοιο, άρα δεν καίγεστε για να έχετε και δεύτερο. Σε ό,τι αφορά το πληκτρολόγιο τώρα, ναι μεν του Spectrum+ είναι καλύτερο, αλλά, εγώ προσωπικά που είχα μάθει να γράφω ταχύτατα χρησιμοποιώντας τα keywords της BASIC του "γομολάστιχα" βολεύομαι περισσότερο με αυτόν. Συνεπώς, η επιλογή είναι καθαρά υποκειμενική. Τα χρήματα που προτείνω να ξοδέψετε είναι το πολύ 50€ για το μοντέλο των 48Κ με το τροφοδοτικό του και το πολύ 70€ για τον Spectrum+ (μαζί με το τροφοδοτικό του). Φυσικά, πακέτα που περιλαμβάνουν έξτρα κασέτες, καλώδια σύνδεσης, βιβλία οδηγιών, συσκευασίες, συνοδευτικές κασέτες, joysticks και joystick interfaces είναι λογικό να κοστίζουν περισσότερο. Σε κάθε περίπτωση ελέγξτε ότι παίζουν όλα τα πλήκτρα γιατί οι καλωδιοταινίες του πληκτρολογίου του Spectrum μετά από τόσα χρόνια είναι πολύ πιθανό να έχουν αρχίσει να θρυμματίζονται!

Σύνδεση/μετατροπές

Ωραία λοιπόν, μετά από ψάξιμο σε ebay, Χρυσή Ευκαιρία, μέχρι και στο car.gr (ναι, μην το γελάτε, μέχρι κι εκεί βρήκαμε retro υπολογιστές!) κατορθώσατε και εντοπίσατε κάποιον πωλητή που δεν ήθελε να βγάλει μηνιάτικο (!) με την πώληση του Spectrum, οπότε σας προμήθευσε έναν σε λογική τιμή. Με γεια σας! Τι κάνετε τώρα λοιπόν; Το πρώτο βήμα θα είναι να προμηθευτείτε λίγο δίκλωνο καλώδιο (σήμα + μπλεντάζ, περίπου 3 μέτρα) και 2 αρσενικά RCA connectors (συνολικό κόστος περί τα 5€, ανάλογα με το πόσο ακριβά θα σας χρεώσουν το καλώδιο). Αυτά μπορείτε να τα βρείτε σε οποιοδήποτε κατάστημα ηλεκτρονικών, όπως είναι ο Φανός, το Ράδιο Κατουμά κλπ. Στη συνέχεια, θα πάτε στο retroleum και θα αγοράσετε το SMART card interface (διαβάστε αναλυτική παρουσίαση εδώ) και μια επέκταση του καλωδίου τροφοδοσίας με διακόπτη ON/OFF (inline power switch for 48K Spectrums) - ναι, αυτό το σατανικό component που δεν καταδέχτηκε ποτέ ο "θείος" Sir Clive Sinclair να τοποθετήσει σε κανένα από τα μηχανήματά του! Φυσικά, εσείς, ως γνωστοί "μπρούκληδες" που είσαστε, θα δώσετε τις δύο έξτρα λίρες για να αποκτήσετε το διακοπτάκι και να κάνετε τη ζωή σας ευκολότερη και το βύσμα τροφοδοσίας του Spectrum λιγότερο… πολύπαθο! Το συνολικό κόστος για το SMART card interface και το ON/OFF switch ανέρχεται στις 25,98 λίρες Αγγλίας + τα ταχυδρομικά, οπότε υπολογίστε άλλα 45€ το πολύ. Επίσης, θα χρειαστείτε μια SD καρτούλα χωρητικότητας 1-4GB, οπότε υπολογίστε άλλα 5€ περίπου. Εδώ, ευτυχώς, τα έξοδά σας τελείωσαν!

Όσο θα περιμένετε να σας έρθουν από Αγγλία αυτά που παραγγείλατε, θα πρέπει να κάνετε μια αρκετά απλή μεν, καθόλα απαραίτητη δε μετατροπή στον Spectrum σας. Όπως ίσως θα γνωρίζετε, ο "θείος", προκειμένου να διατηρήσει το κόστος κατασκευής (και κατά συνέπεια και την τιμή πώλησης) σε χαμηλά επίπεδα, δεν εφοδίασε τον Spectrum παρά μόνο με τα απολύτως απαραίτητα. Έτσι, οποιαδήποτε έξοδος video ή audio πλην αυτής του τηλεοπτικού σήματος (RF) λάμπει δια της απουσίας της (εδώ δεν έβαλε διακόπτη ON/OFF, έξοδο για monitor θα έβαζε;). Επειδή το αναλογικό τηλεοπτικό σήμα έχει διάφορα θέματα (κακή ποιότητα, παρεμβολές, "νερά", είδωλα, απουσία ηχητικού σήματος) θα φροντίσουμε να εφοδιάσουμε τον Spectrum μας με εξόδους composite video και audio. Η διαδικασία είναι αρκετά απλή, και θα χρειαστείτε, εκτός από το καλώδιο και τα βύσματα που αγοράσατε, ένα κολλητήρι, λίγη κόλληση και λίγη σολντερίνη (soldering paste) για να πιάνει καλύτερα η κόλληση.

Βλέποντάς τους κανείς από πίσω καταλαβαίνει πόσο "ίδιοι" είναι τελικά. Τα καλώδια είναι δική μου προσθήκη!

Ξεσυνδέστε τα πάντα - δεν σας είπα άλλωστε να τα συνδέσετε! - και τοποθετήστε τον Spectrum σας "μπρούμυτα" (με το κάτω μέρος προς τα πάνω, δηλαδή) και ξεβιδώστε και αφαιρέστε τις βίδες που συγκρατούν άνω και κάτω μέρος βιδωμένα μεταξύ τους. Οι βίδες αυτές είναι 5 στην περίπτωση των "λαστιχένιων" 16Κ/48Κ και 8 στην περίπτωση του Spectrum + (επιτέλους, μετά από όλα αυτά τα χρόνια απαντήθηκε το ερώτημα γιατί ήταν ακριβότερος!). Ξαναγυρίστε το μηχάνημα με το πληκτρολόγιο προς τα πάνω, και ανασηκώστε απαλά το πάνω καπάκι, όχι πολύ, γύρω στους 2-3 πόντους. ΠΡΟΣΟΧΗ: μην κάνετε απότομες κινήσεις και μην τραβήξετε το καπάκι πολύ μακριά γιατί υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να κοπούν οι 2 "χάρτινες" καλωδιοταινίες που ενώνουν το πληκτρολόγιο με το motherboard του υπολογιστή. Κατεβάστε το πάνω καπάκι προς τα κάτω (προς την κατεύθυνση του spacebar) γύρω στους 4-5 πόντους, έτσι ώστε να αποκαλυφθεί ο RF modulator και οι υποδοχές του κασετοφώνου. Ακουμπήστε απαλά το πάνω καπάκι στο κάτω, και πιάστε το κολλητήρι!

Κόψτε τα 3 μέτρα καλωδίου σε 2 κομμάτια του 1,5m έκαστο και "γυμνώστε" τις άκρες τους. Πάρτε το ένα από τα δύο καλώδια. Για την έξοδο του ήχου, κολλήστε (όπως στην φωτογραφία) το ένα καλώδιο (μπλεντάζ) στο κάτω έλασμα της υποδοχής "EAR" (αυτό που βρίσκεται προς την πλευρά του space) και το άλλο καλώδιο (σήμα) στο πάνω έλασμα. Ξύστε ελαφρά τα δύο ελάσματα με ένα λεπτό κατσαβιδάκι και χρησιμοποιήστε σολντερίνη προκειμένου να "πιάσει" η κόλληση. Ξεβιδώστε το ένα από τα δύο RCA βύσματα (κατά προτίμηση λευκό ή κόκκινο) και περάστε το καπάκι του στο καλώδιο. Στην άλλη άκρη του καλωδίου κολλήστε το μπλεντάζ στο μακρύ μεταλλικό έλασμα και το σήμα στο μικρό μεταλλικό έλασμα. Βιδώστε το καπάκι του βύσματος. Συγχαρητήρια, μόλις αποκτήσατε έξοδο audio!

Σύμφωνα με το κείμενο, θεωρήστε το λευκό καλώδιο ως "σήμα" και το κόκκινο ως μπλεντάζ. Η ψύκτρα σας μπορεί να μη βρίσκεται στην ίδια θέση, μη δίνετε σημασία!

Για την έξοδο composite video τώρα, πάρτε το 2ο καλώδιο που σας έχει μείνει, γυμνώστε τις άκρες του και κολλήστε το μπλεντάζ στο καπάκι του RF modulator. Επειδή ειδικά σε αυτό το σημείο η κόλληση πιάνει πολύ δύσκολα, ξύστε δυνατά ένα σημείο του με ένα κατσαβίδι ώστε να φύγει η επίστρωση, βάλτε λίγη σολντερίνη και κολλήστε. Το καλώδιο του σήματος θα το κολλήσετε στο "επάνω" ποδαράκι του RF modulator, αυτό που είναι προς την πίσω πλευρά του μηχανήματος. Ξεβιδώστε και το 2ο RCA βύσμα (κατά προτίμηση κίτρινο) και περάστε το καπάκι του στο καλώδιο. Στην άλλη άκρη του καλωδίου κολλήστε το μπλεντάζ στο μακρύ μεταλλικό έλασμα και το σήμα στο μικρό μεταλλικό έλασμα. Βιδώστε το καπάκι του βύσματος. Αν όλα πήγαν καλά, τώρα έχετε και έξοδο composite video.

Σύμφωνα με τα όσα διαβάσατε, το κόκκινο καλώδιο είναι το σήμα και το μαύρο η γείωση. Μη δίνετε σημασία στο άπρο καλώδιο.

Περάστε τα δύο καλώδια που κολλήσατε (video και audio) από το κενό του case γύρω από τις υποδοχές TV και EAR αντίστοιχα. Επανατοποθετήστε το πάνω καπάκι του Spectrum ακριβώς επάνω από το κάτω καπάκι, γυρίστε και πάλι το μηχάνημα με την κάτω όψη προς τα πάνω και βιδώστε τις βίδες. Το "κατσαβίδιασμα" τέλειωσε!

Τώρα, αφήστε τον Spectrum στην άκρη και πηγαίντε στο PC σας. Κατεβάστε αυτό το torrent. Είναι μια μεγάλη συλλογή με images από παιχνίδια του Spectrum. Δεν περιλαμβάνει μόνο arcade games όπως λέει στον τίτλο του, έχει τα πάντα και μάλιστα τα έχει και σε formats .SNA και .TAP που είναι αυτά που θέλουμε και είναι συμβατά με το SMART card interface. Αφού κατεβάσετε τη συλλογή με τα παιχνίδια, αποσυμπιέστε την και κάντε format την SD καρτούλα που αγοράσατε σε FAT16. Αντιγράψτε μερικά παιχνίδια που θέλετε στην SD κάρτα, προσέχοντας να αλλάξετε το πρώτο μέρος του ονόματός τους (όχι την κατάληξη!) σε κάτι κατανοητό μέχρι 8 χαρακτήρες. Είστε έτοιμοι - τώρα θα πρέπει απλά να περιμένετε το ταχυδρομείο!

Σύνδεση και θέση σε λειτουργία

Λάβατε λοιπόν το πακέτο σας από το retroleum, το ανοίξατε και βγάλατε τα πράγματα από τη συσκευασία τους. Συνδέστε το SMART card interface στον edge connector του Spectrum και συνδέστε πάνω στο interface (στην αριστερή πλευρά του) ένα 9πινο joystick. Τοποθετείστε και την κάρτα μνήμης στο ειδικό slot με το label να "κοιτάζει" προς την πλευρά σας και ρυθμίστε τα DIP switches στις θέσεις ON-ON-OFF-ON από τα αριστερά προς τα δεξιά. Συνδέστε τα RCA βύσματα των καλωδίων που φτιάξατε στις αντίστοιχες υποδοχές της τηλεόρασής σας (εάν δεν έχει χρησιμοποιείστε ένα adaptor composite video σε scart) και ανάψτε την τηλεόρασή σας επιλέγοντας την κατάλληλη είσοδο ("composite video", "A/V", "side A/V" είναι μερικές από τις πιθανές ονομασίες της ειδόδου composite σήματος - αν χρησιμοποιήσατε το scart adaptor επιλέξτε "scart" ή "RGB" video). Συνδέστε τώρα (παρεμβάλλετε, στην ουσία) και το καλωδιάκι με τον διακόπτη ON/OFF μεταξύ του τροφοδοτικού και του Spectrum και ανάψτε τον υπολογιστή. Αν όλα πήγαν καλά, θα βρεθείτε απέναντι σε μια οθόνη με λευκά γράμματα σε μαύρο φόντο, που θα δείχνει τα περιεχόμενα της SD κάρτας. Αν δεν το βλέπετε αυτό δοκιμάστε και με τον διακόπτη στην άλλη θέση (μιας και δεν γράφει πού είναι το ON και πού είναι το OFF). Αν και πάλι δεν βλέπετε τίποτα, τσεκάρετε από την αρχή όλα τα βήματα που ακολουθήσατε μέχρι να φτάσετε σε αυτό το σημείο: κάπου πρέπει να κάνατε κάποιο λάθος! Επίσης (δεν θα έπρεπε να το γράφω αυτό, αλλά τέλος πάντων) βεβαιωθείτε ότι το τροφοδοτικό του Spectrum είναι στην πρίζα, το πολύμπριζο είναι αναμμένο κλπ...

Εφόσον ο Spectrum σας λοιπόν λειτουργεί κανονικά, μπορείτε να πλοηγηθείτε στο filesystem της SD κάρτας χρησιμοποιώντας τα πλήκτρα Q, A, O, P και <ENTER> για πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά και επιλογή αντίστοιχα. Μπορείτε, αντί για τα πλήκτρα, να χρησιμοποιήσετε και το joystick για την πλοήγησή σας. Επιλέξτε το image που θέλετε να φορτώσετε και πιέστε <ENTER> ή το fire button του joystick. Ανάλογα με το είδος του image (.SNA ή .TAP) θα έχει φορτώσει μέσα στα επόμενα 1-5 δευτερόλεπτα. Τώρα, και με δεδομένο το ότι διαλέξατε κάποιο παιχνίδι που μπορεί να χρησιμοποιήσει joystick, επιλέξτε "Kempston joystick interface" από τις επιλογές του παιχνιδιού και ξεκινήστε! Μην ξεχνάτε πως, οποιαδήποτε στιγμή, μπορείτε, χρησιμοποιώντας το αριστερό κουμπί που βρίσκεται στην πάνω πλευρά του SMART card interface να κάνετε reset και να επιστρέψετε στην οθόνη επιλογής image. Τόσο απλά!

Διαγνωστικά

Όπως ίσως θα διαβάσατε στο review του SMART card interface, υπάρχει και η δυνατότητα εκτέλεσης διάφορων διαγνωστικών ελέγχων, χάρη σε ένα πρόγραμμα που είναι προεγκατεστημένο στην flash μνήμη της συσκευής. Αν θέλετε να το εκτελέσετε, με τον Spectrum σβηστό ρυθμίστε τα DIP switches στις θέσεις ON-ON-ON-ON. Ανάψτε τον Spectrum και το διαγνωστικό θα φορτωθεί αυτόματα. Μετά την ολοκλήρωσή του, σβήστε τον Spectrum και επαναφέρετε τα switches στις προηγούμενες θέσεις τους.

Κασετόφωνο

Spectrum χωρίς κασετόφωνο είναι σαν τοστ χωρίς ζαμπόν (όχι στ' αλήθεια!). Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι θέλετε να ζήσετε σε απόλυτο βαθμό την εμπειρία που μπορεί να σας προσφέρει το θαυματουργό μαύρο κουτί του θείου Clive σε συνδυασμό με ένα κασετόφωνο που κάπου βρήκατε. Ωραία λοιπόν, προμηθευτείτε ένα ζεύγος καλωδίων 3,5mm αρσενικό jack σε 3,5mm αρσενικό jack - αυτά που συνδέουν τα σύγχρονα PCs με τις οθόνες για να μεταφέρουν τον ήχο (ναι, αυτά με τα λαχανί βύσματα!) σας κάνουν μια χαρά. Συνδέστε το ένα καλώδιο μεταξύ υποδοχών MIC του Spectrum και MIC του κασετοφώνου. Συνδέστε το δεύτερο καλώδιο μεταξύ των υποδοχών EAR του Spectrum και EAR του κασετοφώνου. Ρυθμίστε τα DIP switches του SMART card interface (με τον Spectrum σβηστό) στις θέσεις OFF-OFF-OFF-ON. Προμηθευτείτε κάποια (κάποιες;) κασέτα με κάποιο παιχνίδι, δώστε στον Spectrum σας LOAD"" και <ENTER> και πατήστε το PLAY στο κασετόφωνο. Σας περιμένει ένα πεντάλεπτο από τσιριχτούς ήχους και μπλε-κίτρινες γραμμές (συνήθως!) στο περιθώριο της οθόνης μέχρι να φορτώσει το παιχνίδι από την κασέτα. Φυσικά, οι πιθανότητες να συναντήσετε το απεχθές "R - Tape loading error" δεν είναι αμελητέες, παρόλο που ο Spectrum είχε το πλέον αξιόπιστο σύστημα εγγραφής/αναπαραγωγής από κασέτα που δοκίμασε ποτέ ο γράφων. Μην πτοείστε: αφαιρέστε το βύσμα από το EAR του κασετοφώνου, πατήστε το PLAY και, με τη βοήθεια ενός πολύ λεπτού κατσαβιδιού ρυθμίστε (με μικρές και σύντομες κινήσεις) την θέση της κεφαλής από την τρυπούλα που βρίσκεται ακριβώς από κάτω της. Ο απλός κανόνας είναι να την αφήσετε στο σημείο που ο ήχος ακούγεται πιο πρίμα...

Αφού λοιπόν ακολουθώντας τις οδηγίες της προηγούμενης παραγράφου αποκτήσατε και ένα κασετόφωνο που διαβάζει αξιόπιστα, να σας πω και μερικές εντολές για τον χειρισμό αυτού, που ίσως σας φανούν χρήσιμες. Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
LOAD"" και <ENTER> για φόρτωμα του επόμενου προγράμματος στην κασέτα.
SAVE"<όνομα προγράμματος>" και <ENTER> για αποθήκευση σε κασέτα του προγράμματος BASIC που βρίσκεται στη μνήμη του υπολογιστή.
SAVE"<όνομα προγράμματος>" LINE x και <ENTER> για αποθήκευση σε κασέτα του προγράμματος BASIC που βρίσκεται στη μνήμη του υπολογιστή και αυτόματη εκτέλεσή του από την γραμμή x όταν θα φορτωθεί.
SAVE"<όνομα>" SCREEN$ ή SAVE"<όνομα>" CODE 16384,6912 για αποθήκευση της οθόνης του Spectrum στην κασέτα.
MERGE"<όνομα προγράμματος>" και <ENTER> για συγχώνευση του προγράμματος BASIC που βρίσκεται στη μνήμη με αυτό που θα φορτωθεί από την κασέτα. Προσέξτε να μην υπάρχουν αλληλοεπικαλυπτόμενοι αριθμοί γραμμής!
RUN και <ENTER> για εκτέλεση του προγράμματος BASIC που βρίσκεται στη μνήμη.
LIST και <ENTER> για να δείτε το listing του προγράμματος BASIC που βρίσκεται στη μνήμη.
Για περισσότερες εντολές και τις λειτουργίες τους απευθυνθείτε στο manual του ZX Spectrum που μπορείτε να βρείτε online εδώ.

Από software, έχω να σας προτείνω να δοκιμάσετε κλασικούς τίτλους όπως τα Salamander, Deathchase, Football Manager, Manic Miner & Jet Set Willy, Bubble Bobble & Rainbow Islands, The Hobbit & Sherlock (adventure games) και, φυσικά, τα άπαντα της Ultimate Play The Game ξεκινώντας από τα Jetpac, PSSST, Atic Atac, Sabre Wulf και Knight Lore.

Αυτά λοιπόν και για σήμερα! Δεν ξέρω αν παρέλειψα κάτι, αν το έκανα μη διστάσετε να μου το αναφέρετε. Ελπίζω αυτός ο οδηγός να φανεί χρήσιμος σε όσους αποφασίσουν να (ξανα)ασχοληθούν με τον Spectrum! Καλή σας διασκέδαση!

Α4000 με 64ΜΒ Fast RAM χωρίς επεκτάσεις και accelerators

Όπως όλοι (;) γνωρίζουμε, η Amiga 4000 μπορεί να δεχτεί μέχρι και 16ΜΒ μνήμης fast RAM στο motherboard της. Αν χρειαζόμαστε περισσότερη μνήμη, πρέπει να καταφύγουμε σε κάποιον accelerator ή σε κάποιο (ακριβό) board έξτρα μνήμης. Ε, λοιπόν, αυτά ξεχάστε τα: ο xAD του Nightfall Crew έφτιαξε έναν οδηγό σύμφωνα με τον οποίο μπορείτε να μετατρέψετε την Α4000 σας ώστε να δεχτεί 64ΜΒ fast RAM στις θέσεις μνήμης της!

Δεν θέλω να σας αποθαρρύνω, απλά, μην το δοκιμάσετε μόνοι σας: αγγαρέψτε έναν φίλο σας ηλεκτρονικό, γιατί η επέμβαση δεν προτείνεται για όσους δεν χειρίζονται το κολλητήρι σαν προέκταση του χεριού τους!

Δείτε την ανάρτηση εδώ και κατεβάστε τα απαραίτητα schematics από εδώ. (Πηγή: Nightfall Crew).

Τα καλύτερα tunes του Commodore 64 #7 - Tetris

Ήταν για κάθε (σχεδόν) gamer μεγάλη στιγμή η κυκλοφορία του Tetris στους home υπολογιστές. Όλοι επιθυμούσαμε ένα αξιοπρεπές conversion - πόσο μάλλον οι ιδιοκτήτες Commodore 64 που διέθετε ένα custom chipset προορισμένο για... μεγαλεία!

Δυστυχώς, το παιχνίδι που τελικά κυκλοφόρησε δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μας, όντας ένα από τα χειρότερα ports του Tetris ανεξαρτήτως format! Μόνο που...

...μόνο που αυτό το Tetris με blocks που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι φτιαγμένα σε... ΖΧ81 "κουβαλούσε" ένα απίστευτο soundtrack! Πραγματικά, είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς το τι ακριβώς κάπνιζαν εκεί στην Αndromeda Software το μακρινό 1988 αλλά το αποτέλεσμα ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακό. Σκεφτείτε, ένα από τα πλέον killer licenses όλων των εποχών, ένα παιχνίδι που σχετικά απλά μπορεί να γίνει port... οπουδήποτε (!) και το αποτέλεσμα είναι ένα "παιδικό" Tetris με ένα 20λεπτο μουσικό theme από τον Wally Beben με απίστευτες κορυφώσεις και μοναδική ατμόσφαιρα που απλά σε κάνει να λατρέψεις το παιχνίδι! Ακούστε το, χωρίς δεύτερη κουβέντα!

Παιχνίδια Που Αξίζει Να Παίξετε #4 - The Way Of The Exploding Fist (Commodore 64)

Κάπου εκεί, στα μέσα των 80s, ψάχναμε εναγωνίως με έναν φίλο μου για ένα κομπιουτερίστικο υποκατάστατο του Karate Champ που παίζαμε στα ηλεκτρονικά. Αυτός είχε έναν Commodore 64 κι εγώ έναν ZX Spectrum, οπότε καλύπταμε όλα τα δημοφιλή formats της εποχής. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να βγει ένα παιχνίδι καράτε (είναι πραγματικά απίστευτο το με τι πράγματα μπορεί να κολλήσει ο καθένας!)...

Ένα Σάββατο που είχαμε κατέβει στη Στουρνάρα για την καθιερωμένη κομπιουτερότσαρκα - πραγματικά, δεν πρέπει να υπήρχε κομπιουτεράς της εποχής που να μην έκανε ακριβώς το ίδιο πράγμα! - καθώς τσιμπολογούσαμε τις (υπέροχες) τηγανιτές πατάτες μας από το "Χρυσό Πουλί", τα μάτια μας έπεσαν στην βιτρίνα ενός computer shop - πρέπει να ήταν το Athens Computer Center ή το Computer Market, δύσκολο να θυμηθώ με σιγουριά -, και εκεί το είδαμε: ένα παιχνίδι με καράτε έπαιζε στον Commodore 64 μόνο που, σε αντίθεση με το Karate Champ, αυτό διέθετε υπέροχα, πολύχρωμα γραφικά και backgrounds που στη συνέχεια αποτέλεσαν μνημεία της pixel art. Η κίνηση δε των χαρακτήρων απλά εντυπωσιακή με αμέτρητα (έτσι μας φαίνονταν τότε) frames για το κάθε sprite.

Αυτό ήταν: μπήκαμε με φόρα στο μαγαζί, και μετά τα τυπικά ("θέλω το παιχνίδι με το καράτε που παίζει στη βιτρίνα") ξεκινήσαμε βουρ για Παγκράτι για να το τρέξουμε στον Commodore 64 του φίλου μου. Εκεί ήταν που διαπιστώσαμε ότι το παιχνίδι αυτό, εκτός από υπέροχα γραφικά και κίνηση διέθετε καταπληκτική μουσική υπόκρουση σε ταιριαστό στυλ Άπω Ανατολής αλλά και πολύ καλό gameplay. Ήταν τέτοιο το impact του The Way Of The Exploding Fist στις εφηβικές μας ψυχές που, μετά από ένα μήνα περίπου πούλησα τον ZX Spectrum μου μαζί με Interface 1, Microdrive, Kempston joystick interface για να αγοράσω έναν Commodore 64 με κασετόφωνο, μαζί με 3 κασέτες: το Spy Hunter, το - ψυχροπολεμικό αλλά υπέροχο - Raid Over Moscow και, φυσικά, το The Way Of The Exploding Fist!

Μέσα στους επόμενους μήνες κυκλοφόρησαν αξιοπρεπέστατα ports του παιχνιδιού για όλους τους δημοφιλείς υπολογιστές της εποχής, αλλά κανένα δεν ήταν τόσο καλό όσο το original του Commodore 64 (η έκδοση του Amstrad είχε ακριβώς τα ίδια γραφικά αλλά απουσίαζε η μουσική). Το εξαίρετο αυτό παιχνίδι της Melbourne House "γέννησε" 2 αξιόλογα sequels, αλλά κανένα δεν είχε την επίδραση του πρωτότυπου The Way Of The Exploding Fist στον gaming κόσμο. Κατεβάστε το από εδώ!

Disassembly Language: Phase I - Lexical Analysis από τους 8 Bit Weapon. Γουάου!

Μια ολοκαίνουρια σύνθεση "χάσιμο" με ένα ιδιαιτέρως ταιριαστό video από Commodore 64. Οι 8 Bit Weapon είναι καταπληκτικοί και, φυσικά, το βασικό μουσικό όργανο που χρησιμοποιούν στις συνθέσεις τους είναι ο Commodore 64! Αράξτε, κλείστε τα μάτια, και απολαύστε...

(Πηγή: Martin Galway's Facebook page)

Τα καλύτερα tunes του Commodore 64 #6 - Hyper Sports

Hyper Sports. 1985. Martin Galway. Τελεία!

Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ο Martin Galway είναι ο αγαπημένος συνθέτης της στήλης, αλλά σίγουρα είναι μέσα στην πρώτη τριάδα! Μια από τις καλύτερες στιγμές του ήταν αναμφίβολα η μουσική του Hyper Sports, που κυκλοφόρησε από την Imagine το 1985. Το loading tune είναι πάρα πολύ καλό, αλλά αυτό που έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα στην μουσική ιστορία του 64άρη είναι το main theme, που αποτελεί μια εξαιρετική διασκευή του Chariots Of Fire του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Απολαύστε τα αμφότερα στο video που ακολουθεί: πρώτα το loading tune (από την  αρχή) και από το 4:14 μέχρι το 7:12 το κυρίως θέμα.

Spaceman Splorf Planet of Doom: νέο παιχνίδι για Commodore 64

Γεννάνε και τα κοκόρια (!) των χρηστών του Commodore 64 τις τελευταίες μέρες, καθώς, μετά το Hessian, έχουμε 2η ολοκαίνουρια κυκλοφορία μέσα σε ένα τριήμερο - ούτε στα 80s να ήμασταν! Ο λόγος για το Spaceman Splorf Planet of Doom, μια δημιουργία των Andreas Gustafsson, Vanja Utne και Per Olofsson.

Στο Spaceman Splorf Planet of Doom έχουμε τον έλεγχο ενός αστροναύτη που πετάει πάνω από την επιφάνεια ενός πλανήτη προσπαθώντας να αποφύγει την επαφή με το πάνω μέρος της οθόνης (ηλεκτρικό πεδίο) καθώς και με το κάτω μέρος αυτής (τοξικα απόβλητα;). Επίσης, σα να μην έφτανε αυτό, πρέπει να αποφεύγετε τους μετεωρίτες που έρχονται με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα προς το μέρος σας, καθώς περνά η ώρα. Το παιχνίδι είναι αυτό που χαρακτηρίζουμε ως "endless runner" (ή, πιο εύστοχα, "endless flyer" για το συγκεκριμένο) όπως ήταν το C64 Anabalt και πολλά άλλα παιχνίδια, κυρίως στα smartphones και τα tablets.

Το Spaceman Splorf Planet of Doom έχει πολύ ωραία και καλοφτιαγμένα γραφικά καθώς και 8 διαφορετικά tunes που μπορείτε να επιλέξετε για να σας συνοδεύσουν στις... πτήσεις σας. Διαθέτει επίσης αλληλουχία από εισαγωγικές οθόνες που εξηγούν την υπόθεση (ωραίες, αλλά απολύτως περιττές) και πίνακα με σκορ Top-20, Top-10 και Top-10 ημέρας. Ο έλεγχος του αστροναύτη σας γίνεται με το fire button, ένα πάτημα του οποίου ενεργοποιεί τους προωθητήρες της στολής σας. Εάν οι προωθητήρες δεν λειτουργούν, ο αστροναύτης σας, λόγω της βαρύτητας, αρχίζει να πέφτει προς το κάτω μέρος της οθόνης. Συνεπώς, την περισσότερη (όλη;) ώρα θα αναλωθείτε σε ένα κρεσέντο συνεχόμενων και σύντομων πατημάτων του fire button καθώς ένα παρατεταμένο πάτημα είναι απλά βέβαιο ότι θα σας καρφώσει στο πάνω μέρος της οθόνης και, κατά συνέπεια, "Game Over".

Το Spaceman Splorf Planet of Doom δεν θέτει νέα standards ούτε στα γραφικά, ούτε στον ήχο, ούτε φυσικά και στο gameplay. Παρόλα αυτά, επειδή είναι προσεγμένο και καλοφτιαγμένο μπορεί να σας προσφέρει (πολύ) σύντομα διαλείμματα arcade διασκέδασης - αρκεί να μην έχετε την απαίτηση για κάτι περισσότερο. Το παιχνίδι διατείθεται για δωρεάν download από εδώ. (Πηγή: Indie Retro News).

Παιχνίδια Που Αξίζει Να Παίξετε #3 - Deathchase (Sinclair ZX Spectrum)

Υπάρχουν πολλά καλά παιχνίδα στον ΖΧ Spectrum; Σαφώς. Υπάρχουν πολλά από τα παιχνίδια αυτά που κέρδισαν την αναγνώριση του Game Of The Month από το Crash; Αρκετά. Πόσα απ' αυτά συγκαταλέγονται σε αυτή τη μικρή λίστα με τα υποψήφια ως "το καλύτερο παιχνίδι του ZX Spectrum"; Λίγα. Και, απ' αυτά τα λίγα πόσα τρέχουν σε 16ΚΒ μνήμης; Ναι, σωστά διαβάσατε, σε 16ΚΒ! Η απάντηση είναι "μόνο ένα, το Deathchase".

Το Deathchase είναι δημιούργημα του Mervyn Estcourt και κυκλοφόρησε από την Micromega πίσω στο μακρινό 1983. Παρόλο που ήταν από την "πρώτη φουρνιά" εμπορικών τίτλων για τον Spectrum, είναι ένα αειθαλές δείγμα απαράμιλλης προγραμματιστικής δεινότητας και ταλέντου και ενδεικτικό του τι μπορεί να δημιουργήσει ένας εξαιρετικός προγραμματιστής όπως ήταν ο Mervyn Estcourt με ελάχιστους (υπολογιστικούς) πόρους.

Στο Deatchchase οδηγούμε μία μοτοσυκλέτα που έχει δυνατότητα να πυροβολεί και κινούμαστε σε ένα δάσος, ανάμεσα στα δέντρα, προσπαθώντας να πετύχουμε 2 αντίπαλες μοτοσυκλέτες. Η δράση απεικονίζεται με προοπτική πρώτου προσώπου και, από ένα σημείο και μετά, η ταχύτητα του παιχνιδιού είναι φρενήρης, καθιστώντας την αποφυγή των δέντρων ολοένα και δυσκολότερη. Εκτός από τους αντίπαλους μοτοσυκλετιστές εμφανίζονται στην πίστα κάποια τανκς και ελικόπτερα, η καταστροφή των οποίων μας βραβεύει με έξτρα πόντους (χρήματα, για την ακρίβεια, αφού το σκορ μετράται σε δολάρια). Το Deathchase διαθέτει και εναλλαγή νύχτας-μέρας ώστεν να προσδίδεται ακόμα περισσότερος ρεαλισμός. Αν και γενικά ακούγεται απλό το όλο concept (και όντως, είναι απλό) το παιχνίδι είναι ιδιαίτερα εθιστικό και αφήνει πάντα τον παίκτη με αυτή τη γλυκειά αίσθηση του "ας παίξω ακόμα μια φορά". Συνιστώ να το δοκιμάσετε, είναι μια gaming εμπειρία που αξίζει να ζήσετε.

Το Deathchase αποτέλεσε το 2ο εμπορικό παιχνίδι του Mervyn Estcourt μετά το Luna Crabs, που ήταν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παραλλαγή του Space Invaders με βελτιωμένα γραφικά. Ακολουθήθηκε από 2 racing τίτλους με μηχανές, τα Full Throttle (Spectrum) και Speed King (Commodore 64), με το πρώτο εκ των δύο να είναι επίσης εξαιρετικό, στα υψηλά standards που καθιέρωσε το Deathchase.

Νέος Kickstart switcher για Amiga 500/+/2000

Το Retro 7-bit παρουσίασε έναν ολοκαίνουριο Kickstart switcher για Amiga 500/+/2000 με μια ιδιαιτερότητα. Ποια είναι αυτή; Ότι, αντί να "καρφώσετε" τα chips με τις ROMs πάνω στον switcher απλά flashάρετε τη μνήμη αυτόυ με τα Kickstart images που θέλετε, γεγονός που προσφέρει και μεγαλύτερη ευελιξία. Τώρα βέβαια, το ποιος θα ήθελε να έχει στη διάθεσή του οποιοδήποτε άλλο Kickstart πλην των 1.3 και 3.1 είναι μια άλλη ερώτηση, με την οποία και δεν θα κάνουμε τον κόπο να ασχοληθούμε...

To A500Flash 5k έρχεται σε 2 flavors, ένα με 512ΚΒ διαθεσιμα για Flashάρισμα και άλλο ένα με 1ΜΒ. Η τιμή δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ. (Πηγή: RetroInvaders).

Τα καλύτερα tunes του Commodore 64 #5 - Glider Rider

Ένας από τους μεγάλους συνθέτες στον Commodore 64 ήταν ο David Whittaker (μαζί με τους Rob Bubbard, Ben Daglish, Martin Galway). Πολυς κόσμος γνωρίζει την (ίσως πιο γνωστή δουλειά του) στο εμβληματικό Shadow Of The Beast της Amiga. Ακόμα περισσότεροι έχουν χορέψει με το Kernkraft 400 των Zombie Nation (για κάποιους Zombie Nation είναι το όνομα του τραγουδιού), που βασίζεται σε ένα tune από το παιχνίδι Lazy Jones που, καλά το μαντέψατε, είχε συνθέσει ποιος άλλος; Ο David Whittaker!

Όπως και να 'χει, μια από τις καλύτερες δουλειές του είναι το tune του Glider Rider, το οποίο και μπορείτε να απολαύσετε στο video που ακολουθεί...

Α, και για όσους έχουν την περιέργεια ή δεν θυμούνται το κομμάτι, ορίστε και το Kernkraft 400:

Hessian: νέο παιχνίδι για Commodore 64

Δηλαδή, όχι και τόσο νέο, μιας και το πρώτο του preview είχε κυκλοφορήσει το 2012! Τώρα όμως είναι πλήρες, έτοιμο και σας περιμένει να το κατεβάσετε!

Το Hessian είναι ένα arcade adventure με 667 (!) οθόνες για εξερεύνηση, οπότε καταλαβαίνετε εύκολα ότι δεν θα ξεμπερδέψετε μαζί του από το πρώτο... μισάωρο! Διαθέτει αρκετά στοιχεία από παιχνίδια πιο σύγχρονα από την εποχή του 64άρη, δηλαδή ντουλάπες που πρέπει να ανοιχθούν και αντικείμενα που πρέπει να συλλεγούν, inventory με διαφορετικά αντικείμενα που χρησιμοποιούνται σε διαφορετικά σημεία, διαφορετικά όπλα, υγεία και... μπαταρία (!), σημεία στα όποια πρέπει να επιλεγεί σοφά stealth ή action δράση, 6 save slots (ναι, δεν είστε υποχρεωμένοι να το παίζετε κάθε φορά όλο από την αρχή!) και έναν πολύ έξυπνο και αποδοτικό τρόπο χειρισμού που σας επιτρέπει με τη χρήση του μονόκουμπου joystick να τρέξετε, να πηδήξετε, να πυροβολήσετε, να ανέβετε και να κατέβετε σκάλες, να μπείτε στο inventory και να επιλέξετε αλλά και να χρησιμοποιήσετε όποιο αντικείμενο θέλετε, να μαζέψετε αντικείμενα, να ανοίξετε πόρτες, να κάνετε pause ή να σώσετε το παιχνίδι σας!

Ένα άλλο θετικό στοιχείο του Hessian είναι η καλή μουσική του που ακούγεται καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού (αν και αυτή των τίτλων είναι καλύτερη), η ομαλή κίνηση, η ύπαρξη 4 επιπέδων δυσκολίας και, φυσικά, το ότι είναι δωρεάν!

Το παιχνίδι δημιούργησαν οι Covert Bitops και μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ. Have fun! (Πηγή: Indie Retro News).

Τα καλύτερα tunes του Commodore 64 #4 - Rambo First Blood Part II

Γεννημένος το 1966, ο Martin Galway ξεκίνησε από την ηλικία των 17 ετών να προσφέρει τα υπέροχα tunes του στο κοινό. Και, όσο κι αν το έκανε για δουλειά και πληρωνόταν γι' αυτό, θέλω να τονίσω ότι θεωρώ πως πρόκειται περί προσφοράς, γιατί ο άνθρωπος μας χάρισε κάποιες απ' τις καλύτερες μουσικές που έχουν βγει ποτέ από synthesizer υπολογιστή. Περιττό να αναφέρω ότι το κύριο όπλο του στις μουσικές του εξορμήσεις απετέλεσε ο ένας και μοναδικός Commodore 64, εξοπλισμένος με το ένα και μοναδικό Sound Interface Device.

Το 1985, σε ηλικία 19 ετών, ο Martin Galway συνέθεσε και προγραμμάτισε τη μουσική για ένα από τα πραγματικά αξιόλογα παιχνίδια του Commodore 64, το Rambo: First Blood Part II. Το Rambo: First Blood Part II αποτελεί μία από τις καλύτερες δουλειές του Galway καθώς συνέθεσε όχι μόνο το εξαιρετικό loading tune (στην έκδοση για κασέτα) αλλά και την μουσική των τίτλων του παιχνιδιού, η οποία ήταν εξίσου καλή! Η ingame μουσική είναι επίσης εξαιρετική, αλλά αυτή βασίζεται στο theme της ταινίας, και δεν αποτελεί σύνθεση του Galway - τουλάχιστον όχι στο 100% της.

Ο Martin Galway, ως πραγματικός Ιρλανδός με ένα pint στο χέρι (δεξιά). Στην φωτογραφία μπορείτε να δείτε στα αριστερά του δύο ζωντανούς θρύλους του Commodore 64 (και όχι μόνο), τους Jeff Minter και Rob Hubbard.

Στο video που ακολουθεί μπορείτε να απολαύσετε το loading tune (από το 1:44 μέχρι το 5:04) αλλά και το κυρίως μουσικό θέμα του Rambo: First Blood Part II, από το 6:16 μέχρι και το τέλος. "Τσιτώστε" το και ακούστε τα - μιλάμε για εκπληκτικά tunes!

Και για να μη νομίσετε ότι η ingame μουσική πήγαινε πίσω, ακούστε την και αυτήν στο παρακάτω video (ξεκινάει από το 0:40).

Παιχνίδια Που Αξίζει Να Παίξετε #2 - Goldrunner (Atari ST)

Το 1987 είναι για εμάς τους Έλληνες μια πραγματικά ιδιαίτερη χρονιά, καθώς σημαδεύτηκε από την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ. Κι όμως, τον ίδιο καιρό που ο Αργύρης Καμπούρης, ο "τίμιος γίγαντας" όπως τον χαρακτήριζε ο αείμνηστος Φίλιππας Συρίγος έστελνε τις δύο βολές στο διχτάκι για το 103-101, επισφραγίζοντας με τον καλύτερο τρόπο της πτήσεις της "Nick Galis Airlines" που μας είχαν μαγέψει σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά, στη βροχερή Αγγλία κυκλοφορούσε ένα shoot 'em up που πιθανότατα ήταν το πρώτο που έδειξε στο ευρύ κοινό τις πραγματικές δυνατότητες του επερχόμενου κύματος των 16μπιτων μηχανημάτων και, εν προκειμένω, του Atari ST.

Το Goldrunner είναι ένα vertical shooter που δημιούργησε ο Steve Bak, για λογαριασμό της Microdeal. Σαν παιχνίδι, θα μπορούσε κάποιος με απόλυτη ασφάλεια να πει ότι πρόκειται για ένα vertical Uridium (!) με γραφικά υψηλής ανάλυσης και... απίστευτη ταχύτητα! Ναι, παρόλο που ο Atari ST δεν διέθετε εξειδικευμένα chips για να του παρέχουν δυνατότητες άμεσου και ομαλού hardware scrolling της οθόνης, Ο Steve Bak είχε κάνει εξαιρετική δουλειά (προφανώς αυτό κάτι είχε να κάνει και με τις πραγματικές δυνατότητες του Atari ST) προσφέροντας στο ανυποψίαστο κοινό ένα shooter με ταχύτητα... κολασμένη!

Όπως συνέβαινε και στην περίπτωση του Uridium, ο παίκτης είχε να αντιμετωπίσει διάφορους εχθρούς (διαστημοπλοιάκια) χρησιμοποιώντας ένα σκάφος που μπορούσε να αλλάξει φορά κίνησης (πάνω-κάτω) και ταχύτητα. Και, όπως και στο Uridium, ενώ κουτσά-στραβά μπορούσες να αντιμετωπίσεις τους ιπτάμενους αντιπάλους σου, υπήρχαν επίγεια εμπόδια στο οποία απλά τράκαρες, αν είχες την προσοχή σου στραμμένη στους εναέριους εχθρούς σου! Αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού ήταν το ότι απαιτούνταν ιδιαίτερα ακριβείς και χειρισμοί και κίνηση του διαστημοπλοίου του παίκτη με σχετικά χαμηλές ταχύτητες, γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, το χρυσό διαστημόπλοιό σας (εξ ου και η ονομασία του παιχνιδιού) θα μετατρεπόταν σε συντρίμμια πάνω σε κάποιο επίγειο εμπόδιο μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα...

Τα γραφικά του Goldrunner ήταν ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένα και λεπτομερή και, όπως προανέφερα, κινούνταν με απίστευτες ταχύτητες. Το Goldrunner κέρδιζε ακόμα πολύ από τη χρήση digitized ομιλίας (στην αρχική οθόνη) και το από πολύ ωραίο tune του (ήδη γνωστού από τον Commodore 64) Rob Hubbard. Κατεβάστε το από εδώ και δοκιμάστε το, αξίζει. Ακόμα και αν σας δυσκολέψει σαν παιχνίδι, αποτελεί ένα εξαιρετικό showcase των δυνατοτήτων του Atari ST, αποδεικνύοντας ότι δεν επρόκειτο για το "καλύτερο 8μπιτο" όπως τον αποκαλούν περιπαικτικά, αλλά για ένα εξαιρετικό 16μπιτο!