Τα τελευταία χρόνια με το που πήγαινα για διακοπές με έπιανε... συγγραφικός οίστρος! Με το που βρισκόμουν εκτός Αθήνας, κάθε πρωί, με τον καφέ μου στην ησυχία μου πριν ξυπνήσουν οι υπόλοιποι ήταν σα να γυρνούσες ένα διακόπτη και να έπεφτα με τα μούτρα στο πληκτρολόγιο του laptop. Οπότε, ακόμα κι αν δεν πολυασχολιόμουν με το blog, ήξερα ότι θα ξαναέπαιρνα να πάνω μου εκεί, κάπου προς τα μέσα με τέλος του καλοκαιριού.
Δυστυχώς, φέτος τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Όχι ότι δεν πήγα διακοπές, το έκανα και με το παραπάνω. Όχι ότι δεν είχα μαζί μου laptop ή ότι δεν είχα πρόσβαση στο internet - το αντίθετο, τα είχα προβλέψει όλα. Όλα εκτός από τη διάθεση. Τι να πω; Δεν μου έβγαινε με τίποτα. Ούτε να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου μπορούσα ιδιαίτερα (ίσως να μην ήθελα, κιόλας) ούτε και εντόπισα κάποιο θέμα που να θεωρήσω ότι σώνει και καλά θα έπρεπε να καταπιαστώ με δαύτο. Οπότε, αντί να postάρω με ρυθμούς πολυβόλου είχαμε απλά... flatline. Νέκρα ρε παιδάκι μου, πώς το λένε;
Πάντοτε όμως - και αυτό το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου - θα υπάρχει η... σωστική λέμβος που ονομάζεται Paul Jenkinson. Όσο ο ακούραστος Εγγλέζος Spectrum lover θα συνεχίζει να φτιάχνει νέα επεισόδια του The Spectrum Show εγώ θα πιάνομαι από αυτά για να ξαναγράφω. Έστω και αυτή καθαυτή την ανάρτηση που θα αναφέρεται στο νέο επεισόδιο μονάχα, αλλά τουλάχιστον θα γράφω.
Έτσι λοιπόν και σήμερα, με αφορμή το 132ο επεισόδιο του The Spectrum Show που έρχεται να πει ένα στοργικό "καλό φθινόπωρο" στους ανά την υφήλιο Spectrum fans, σας χαιρετώ κι εγώ και εύχομαι σε όλους υγεία και... υπομονή. Υπομονή διότι τα πράγματα γύρω μας γενικώς είναι σκατά και χρειάζεται γερό στομάχι προκειμένου να υπομείνει κανείς την - ως επί το πλείστον - μίζερη καθημερινότητα. Ίσως ένα μισάωρο με μια ωρίτσα ημερησίως πάνω από τον Spectrum (ή κάποιον άλλο αειθαλή υπολογιστή από τα 80s-90s) να είναι το καλύτερο φάρμακο. Γιατί άντε παίξτε την 15η πίστα του Manic Miner και θα μου πείτε εμένα αν φεύγουν από το μυαλό σας απλήρωτοι λογαριασμοί, δάνεια και ό,τι άλλο σας προβληματίζει!
Σας αφήνω με το 132ο επεισόδιο του The Spectrum Show, με πολλές ευχαριστίες στον Paul Jenkinson και στο κουράγιο που δίνει και σε μένα να συνεχίζω και με ευχές για ένα χαλαρό Σαββατοκύριακο. Όσο είναι εφικτό αυτό τέλος πάντων αν ζει κανείς σε Αθήνα ή Θεσσαλονίκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.