Spyders - Chapter I (Commodore 64) - Mr. NOP (code)/Richard Bayliss (music/SFX)
Δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει - και ειδικά εν έτει 2017 - ότι θα μπορούσε να φτιαχτεί αξιοπρεπές παιχνίδι, έστω και παραλλαγή κάποιου κλασικού τίτλου των 80s, χρησιμοποιώντας ως γραφικά αποκλειστικά και μόνο ASCII χαρακτήρες και, άντε και UDGs (User Defined Graphics) που συνεπάγονται κίνηση όχι ανά pixel, αλλά ανά χαρακτήρα. Ακόμα και στο MODE 2 (80 στήλες) του Amstrad CPC κάτι τέτοιο θα θεωρούταν αδύνατο.
Ευτυχώς για σας, ο γράφων, με χρόνια εμπειριών (ή, απλώς, χρόνια) στην πλάτη του, είχε γίνει αυτόπτης μάρτυρας ενός εξαιρετικά ενδιαφέροντος gaming session, κάπου τον χειμώνα του 1984. Τότε, που ο πατέρας του, προκειμένου να εξασφαλίσει μερικά ευχάριστα διαλείμματα κατά τη διάρκεια της εργασίας του, είχε προμηθευτεί ένα παιχνιδάκι που ονομαζόταν Galaxy Invasion στον TRS-80 Model 4 του γραφείου. Το εν λόγω παιχνίδι ήταν ένα κράμα Space Invaders και Galaxians που χρησιμοποιούσε το ASCII σετ χαρακτήρων του TRS-80 και ήταν γραμμένο σε assembly. Ε, είναι μάλλον αδύνατο να περιγραφεί η ομαλότητα της κίνησης και του (όποιου) animation και η αίσθηση που έδινε το παιχνίδι στον παίκτη χρησιμοποιώντας, στην ουσία, ένα matrix 64 x 16 χαρακτήρων! Έτσι λοιπόν, 33 ολόκληρα χρόνια πριν, ο συντάκτης του πονήματος που διαβάζετε αυτή τη στιγμή γνώριζε ήδη ότι ο (σωστός) συνδυασμός ASCII και γλώσσας προγραμματισμού χαμηλού επιπέδου (δηλαδή πολύ κοντά στο επίπεδο της "μηχανής"/επεξεργαστή) θα μπορούσε να προσφέρει διαμαντάκια, υπό τις κατάλληλες συνθήκες. Έστω και ακατέργαστα…
Δεν γνωρίζουμε εδώ στο Retro Planet εάν ο Mr. NOP είναι ρέκτης του Galaxy Invasion αλλά, κρίνοντας και από παλαιότερες δημιουργίες του (Ladybug 2015) τα πάει μια χαρά με τα ASCII. Και, μιας και έχουμε να κάνουμε με Commodore, με τα PETSCII για να είμαστε απολύτως ακριβείς.
Τι έκανε λοιπόν ο Mr. NOP (ο οποίος, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, "έμαθε να προγραμματίζει σε PET"); Έφτιαξε, χρησιμοποιώντας PETSCII, έναν εξαιρετικό κλώνο του Space Invaders για - τι άλλο; - Commodore PET (αυτός δεν διέθετε bit mapped γραφικά έτσι κι αλλιώς). Και, μιας και πρόκειται για άνθρωπο που έμαθε να προγραμματίζει την εποχή που οι άντρες ήταν άντρες, το λειτουργικό σύστημα ήταν στην ROM, τα τιμόνια δεν είχαν υποβοήθηση και οι καπνίζοντες κάτω των τριών πακέτων τσιγάρων ημερησίως αντιμετωπίζονταν με τον δέοντα χλευασμό, έσπευσε να μεταφέρει το δημιούργημά του και στον Commodore 64 (αν έχεις δει έναν Commodore έχεις δει όλους τους Commodore).
Ο 64άρης, όντας μηχάνημα "τούμπανο" συγκρινόμενος με τον PET, διαθέτει χρώματα (ναι, 16 ολόκληρα από δαύτα), user defined graphics αλλά και ήχο. Ο Mr. NOP αποφάσισε λοιπόν να ραφινάρει λιγάκι το Spyders (έτσι ονομάζεται το παιχνίδι, δεν το είπαμε τόση ώρα;) χρωματίζοντάς το και βελτιώνοντας σε κάποιο βαθμό τα γραφικά του. Στον τομέα του ήχου και της μουσικής έκανε ό,τι όφειλε να κάνει, δηλαδή απευθύνθηκε σε κάποιον ειδικό. Ο οποίος "ειδικός" δεν είναι άλλος από τον Richard Bayliss (ναι, ο δημιουργός του Let's Invade για το οποίο διαβάσατε παραπάνω) που δέχτηκε μονομιάς την πρόσκληση και ανέλαβε να εμπλουτίσει το Spyders με ήχο. Ή, για την ακρίβεια, με μουσική.
Όλα τα παραπάνω μας δίνουν έναν πολύ καλό και ιδιαιτέρως playable κλώνο του Space Invaders, με πολύ ωραία μουσική στο menu screen, απλό, άμεσο και λειτουργικό χειρισμό και ένα ingame tune το οποίο, τι να πούμε; Πρέπει να το ακούσετε!
Η μουσική που γεμίζει τα αυτιά του παίκτη όσο αυτός παίζει Spyders είναι ένα ρυθμικό, ταχύτατο, ου μην και ενίοτε αγχωτικό techno tune το οποίο, χωρίς την παραμικρή δόση υπερβολής, μπορεί να σας κάνει να συνεχίσετε να παίζετε ακόμα κι αν δεν σας λέει "κάτι" το παιχνίδι. Απ' ότι φαίνεται ο Richard Bayliss είναι ιδιαιτέρως αλτρουιστής, καθώς, το πολύ καλό soundtrack δεν το χρησιμοποίησε στο Let's Invade (όχι βέβαια ότι και εκείνο πάει πίσω) αλλά στο Spyders του Mr. NOP! Μπράβο, πάντα τέτοια, θα πούμε εμείς.
Στο ρεζουμέ τώρα, με μία πρόταση έχουμε να κάνουμε με ένα Space Invaders στο πιο εύκολο, με ασπίδα (αυτό δεν σας το είπαμε, ε;), κάποιες διαφοροποιήσεις σε ορισμένες πίστες (απουσία βάσεων) και υπέροχο soundtrack. Και, το καλό είναι ότι, αν ο Mr. NOP έχει κέφια, μπορεί να μας χαρίσει και κάποιο(α) sequel(s). Ε, ό,τι κι αν πούμε, αξίζει τον κόπο. Έστω και για την μουσική!
Βαθμολογία: 7/10
Το παραπάνω review δημοσιεύθηκε στο 17ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2017.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.