Grind για Atari ST/STE: απίστευτο, συγκλονιστικό, γκρανγκινιολικό, χιτσκοκικό

Σήμερα το πρωί με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη στον Messenger, καθώς διαπίστωσα ότι ο κορυφαίος αυτός game developer και καλός φίλος που η πλειονότητα γνωρίζει απλά ως Tsak (ναι, ο δημιουργός του Worthy, αυτός) μου έστειλε ένα αρχειάκι με κατάληξη .PRG και μέγεθος 1ΜΒ. Φυσικά, τα αρχεία με αυτή την κατάληξη είναι γνωστά από τους 8μπιτους υπολογιστές της Commodore (PET, VIC-20, σειρά TED, Commodore 64, Commodore 128) αλλά συνήθως - και για αυτονόητους λόγους - είχαν μέγεθος μικρότερο από 64ΚΒ. Άρα λοιπόν, αυτό που μου έστειλε ο Γιάννης ήταν αρχείο για Atari ST ή STE (εντάξει, αν ήταν για Falcon θα τον... σκότωνα!). Και, σύμφωνα με το όνομά του, επρόκειτο για το demo του επιπέδου "library" του Grind. Nice!

Η αλήθεια είναι ότι ίσως να έχετε πληροφορηθεί - είναι κοινό μυστικό, άλλωστε - για την πρόοδο που γίνεται στο Grind με τα διάφορα demos που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, αλλά όλα αυτά αφορούσαν την Amiga. Κι όμως, από τις μέρες του Dread, όταν και ξεκίνησε η δημιουργία της game engine από τον ΚΚ, είχε γίνει γνωστό πως ό,τι βλέπαμε στην Amiga θα μπορούσε να τρέξει σχεδόν ίδιο και απαράλλαχτο και στους Atari ST και STE. Άλλο όμως το να διαβάζεις μία πρόταση - όσο εντυπωσιακά και αν είναι τα όσα αναφέρει - κι άλλο να βρίσκεσαι τελικά μπροστά στην υλοποίηση, έτσι δεν είναι;

Δεν θα σας πω ψέματα, έχοντας δει μέχρι τώρα videos και screenshots από την έκδοση της Amiga κρατούσα μικρό καλάθι. Και αυτό διότι, όσο κι αν εδώ και δεκάδες χρόνια υποστηρίζω με πάθος ότι οι ομοιότητες μεταξύ ST και Amiga είναι συντριπτικά περισσότερες από τις διαφορές τους, ειλικρινά θεωρούσα απίθανο τα όσα θαυμαστά είχα δει να υλοποιούνται στην "Μεγάλη Κυρία" να μπορούσαν να αποτελέσουν πράξη και των αντίστοιχων κυκλωμάτων του ST. Εδώ, στο πέρασμα των χρόνων, είδαμε ακόμα και κάποια από τα λιγότερο απαιτητικά παιχνίδια της Amiga να μεταφέρονται στον 16μπιτο Atari με αισχρά αποτελέσματα, σα να είχε ο κακομοίρης την επεξεργαστική ισχύ ενός ZX Spectrum. Χάρηκα με την καρδιά μου λοιπόν όταν διαπίστωσα ότι είχα πέσει έξω. Και όχι απλώς είχα πέσει έξω, δεν πέτυχα ούτε τον... λήγοντα!

Ό,τι και να λέμε, άλλο να σας τα γράφω και άλλο να τα βλέπετε (και να τα ακούτε). Το demo του Grind στον ST είναι μάλλον ανώτερο ως αποτέλεσμα από οποιοδήποτε FPS του παρελθόντος είχαμε δει ποτέ στην Amiga. Ίσως να στερείται της λεπτομέρειας ενός Genetic Species σε Amiga 4000 με 68060 και κάρτα γραφικών, αλλά μιλάμε για κάτι που τρέχει σε 68000 στα 8MHz! Αν αναλογιστούμε αυτό το τελευταίο, το συνολικό οπτικοακουστικό αποτέλεσμα μάλλον βάζει τα γυαλιά ακόμα και στον big daddy, το Doom το ίδιο, που, προκειμένου να τρέξει ομαλά απαιτούσε 80486 στα 33MHz (προσοχή, προτού αναφωνήσετε "μα τι γράφει ο μαλάκας" ξαναδιαβάστε την πρόταση που προηγήθηκε: δεν λέω ότι το Grind - που άλλωστε είναι ακόμα η alpha version ενός demo - είναι καλύτερο από το διαχρονικό αριστούργημα των Carmack και Romero ως παιχνίδι, απλά ότι δείχνει ανώτερο ως τεχνολογικό επίτευγμα).

Δεν θα σταθώ στο level design του tsak, όχι επειδή δεν είναι καλό (κάθε άλλο), αλλά επειδή θα έχουμε ολοκληρωμένη άποψη όταν θα κυκλοφορήσει τελικά το πλήρες παιχνίδι. Αυτό στο οποίο μπορώ να σταθώ είναι η εκπληκτική δουλειά που έχει γίνει στα γραφικά και, φυσικά, αυτό το θαύμα θαυμάτων, η game engine του παιχνιδιού. Seeing is believing θα γράψω μονάχα. Είναι απίστευτο, συγκλονιστικό, γκρανγκινιολικό, χιτσκοκικό (δεν θα μπορούσα να μην ανασύρω από τη μνήμη μου το εντυπωσιακό ρεπερτόριο επιθέτων που χρησιμοποιεί σε κάθε ευκαιρία ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου) το να βλέπει κανείς ένα first person shooter με χαρακτηριστικά που θυμίζουν Doom να τρέχει σε έναν απλό Atari ST (το τονίζω, ST, όχι STE) τον ίδιο καιρό που κάποιοι άλλοι προκειμένου να μεταφέρουν το L' Abbaye des Morts του Locomalito στην πλατφόρμα από τον Spectrum απαιτούν... Falcon! Είναι αλήθεια αυτό το τελευταίο, δεν το έβγαλα από το μυαλό μου να ξέρετε...

Τέλος πάντων, προφανώς και δεν σκοπεύω να σταθώ στην προγραμματιστική... αμπαλοσύνη παραδειγμάτων όπως το παραπάνω ή όπως η πλειονότητα των κυκλοφοριών για STE των τελευταίων χρόνων. Αυτό στο οποίο πραγματικά αξίζει να σταθούμε - και να υποκλιθούμε, θα συμπλήρωνα - με δέος και θαυμασμό είναι το Grind. Και στις δύο εκδόσεις του φυσικά, και για Amiga και για Atari.

Ελπίζοντας ότι θα πάρετε μια ιδέα από τα screenshots για το μεγαλείο του κορυφαίου αυτού δημιουργήματος να σας αναφέρω ότι στην παρούσα φάση "ζητάει" Atari ST ή STE με 2ΜΒ μνήμης. Στον ST κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ακούγεται μόνο μουσική, ενώ στον STE ακούγεται και μουσική και ηχητικά εφέ. Που εδώ που τα λέμε, το οπτικό αποτέλεσμα είναι τέτοιο που και βουβό να ήταν το παιχνίδι κουβέντα δεν θα μπορούσαμε να πούμε, έτσι;