Η ιστορία μιας Amiga 600 - Επεισόδιο 1

Ο καλός μου φίλος και επί σειρά ετών συνάδελφος Διαμαντής είχε αγοράσει μια Amiga 600 στα 90s η οποία τον έμπασε στον χώρο των υπολογιστών για τα καλά (αυτό είναι το αντικείμενο της εργασίας του μέχρι και σήμερα) και επί σειρά ετών αποτέλεσε τον βασικό του υπολογιστή και το αγαπημένο του μηχάνημα. Σε μια κουβέντα που είχαμε πριν από μερικές μέρες τη θυμήθηκα, και, αφού επιβεβαιώσαμε ότι η Amiga υπάρχει ακόμα, τον παρακάλεσα να μου τη δανείσει για να τη χρησιμοποιώ μιας και εγώ, εδώ και αρκετούς μήνες δεν είχα πια καμία Amiga και εκείνος, έτσι κι αλλιώς δεν τη χρησιμοποιούσε. Για καλή τύχη δική μου και της Amiga δέχτηκε και, εδώ και 6 μέρες η Amiga βρίσκεται στην κατοχή μου. Γιατί "για καλή τύχη της Amiga;" όμως, θα ρωτήσετε. Η απάντηση είναι απλούστατη: γιατί θα αναλάβω να την καθαρίσω, να εγκαταστήσω το απαραίτητο software και να την επεκτείνω έτσι ώστε να γίνει χρήσιμη και λειτουργική στο μέγιστο βαθμό - τουλάχιστον όσο μπορεί να γίνει μια Amiga εν έτει 2016! Από αυτή τη σειρά αναρτήσεων λοιπόν, μέσα από πολλές-πολλές φωτογραφίες θα παρακολουθήσουμε το οδοιπορικό αυτής της Amiga 600 στη νέα χιλιετία...

Η Amiga 600 σε όλο της το μεγαλείο μετά από ένα αρκετά καλό καθάρισμα που - πιστέψτε με - το χρειαζόταν!

Παρέλαβα την Amiga 600 μαζί με μια επέκταση μνήμης 2MB fast RAM η οποία, δυστυχώς, ήταν στη μορφή PCMCIA SRAM, πράγμα που σημαίνει ότι χρησιμοποιώντας την θα έχανα την PCMCIA άρα και τη δυνατότητα για μεταφορά αρχείων από και προς το PC. Αυτό είναι ένα θέμα που σύντομα θα πρέπει να το λύσω...

Η Amiga έχει ένα κόψιμο στο case ακριβώς πάνω από το mouse port. Κάποιος διακόπτης, κάποιο καλώδιο, ποιος ξέρει γιατί κανιβαλίστηκε έτσι...

Η συγκεκριμένη Amiga 600 είχε εγκατεστημένο και έναν σκληρό δίσκο (καλό αυτό) ο οποίος, όπως μου είχε πει ο φίλος μου δεν bootαρε ή, για την ακρίβεια, "κρεμούσε" το μηχάνημα κατά το booting. Ενδιαφέρον αυτό, καθώς ήμουν βέβαιος ότι θα λυνόταν εύκολα. Ανοίγοντας το σεντούκι μου (ΟΚ, ντουλάπι είναι) με τα απομεινάρια από την εποχή που έιχα δεκάδες Amigas (δεν υπερβάλλω, μπορείτε να διαβάσετε την όλη ιστορία με λεπτομέρειες στο 5ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet) βρήκα ένα τροφοδοτικό, ένα καλώδιο SCART δοκιμασμένο σε LCD οθόνες, ένα serial to PS/2 mouse adaptor, και όλες τις παλιές δισκέτες και CDs, γεμάτα με κάθε λογής software. Α, βρήκα και έναν PCMCIA/Compact Flash adaptor μαζί με μια CF καρτούλα των 128ΜΒ και τη δισκέτα με τους drivers για την κάρτα και το filesystem για Amiga. Καθόλου άσχημα λοιπόν, καθώς είχα από κάπου να ξεκινήσω...

Πάντοτε χρήσιμο - καλά και άγια τα "μαμίσια" ποντίκια, αλλά για τα 90s!

Δανείστηκα και από τον φίλο μου Βασίλη μια PCMCIA WiFi κάρτα που υποτίθεται ότι παίζει με τον prism2v2 driver (περισσότερα γι΄αυτό αργότερα) και κάθησα να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά και την Amiga σε λειτουργία...

Η εμφάνιση την αδικεί, καθώς δουλεύει μια χαρά!

Αρχικά διαπίστωσα ότι τα όσα μου είχε μεταφέρει ο φίλος μου ανταποκρίνονταν πλήρως στην πραγματικότητα: ο σκληρός δίσκος της Amiga ήταν χωρισμένος σε 2 partitions, και τα 2 ήταν bootable, αλλά, κατά τη διαδικασία του boot το σύστημα "κρεμούσε" από όποιο partition και να ξεκινούσα!

Πάντα χρήσιμα accessories για τη μεταφορά αρχείων!

Ξεκινώντας το σύστημα χωρίς startup-sequence από το 1ο partition δεν κρεμούσε, αλλά δεν μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα, καθώς δεν υπήρχε καν editor μέσα στον σκληρό δίσκο! Αντέγραψα λοιπόν έναν editor (TextEd) και μια "αρχαία" έκδοση του Directory Opus από κάποιες δισκέτες μου με utilities - οι οποίες συνεχίζουν να λειτουργούν απροβλημάτιστα εδώ και 20+ χρόνια! - και άρχισα να "ψάχνω" την startup-sequence...

Άραγε θα μπορέσει αυτή η κάρτα να "δικτυώσει" την Α600; Θα το διαπιστώσουμε στο μέλλον...

Μετά από πολλές δοκιμές κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η Amiga ξεκινούσε κανονικά εάν δεν επέτρεπα στην startup-sequence να "τρέξει" τα περιεχόμενα του φακέλου devs. Χμμμ... Ψάχνοντας τον devs διαπίστωσα με μεγάλη μου έκπληξη πως, οτιδήποτε κι αν υπήρχε αρχικά μέσα στο storage είχε μεταφερθεί στο devs - και ίσως και μερικά αρχεία ακόμα! Ήταν φανερό πλέον το τι έπρεπε να κάνω...

Η παλιά, δοκιμασμένη και πλέον κλασική λύση για να έχουμε ήχο ταυτόχρονα στο monitor και στο στερεοφωνικό.

Μετέφερα όλους τους drivers εκτός από κάποιους που όντως χρειάζονταν πίσω στο storage και έκανα reboot: ω, ναι, η Amiga 600 του Διαμαντή για πρώτη φορά μετά από δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια ξεκίνησε από τον σκληρό της δίσκο στο περιβάλλον του Workbench 2.05!

Κλείνοντας - για σήμερα - θα πρέπει να αναφέρω ότι η εν λόγω Amiga 600 διέθετε (για καλή μου τύχη) την 2.05 ROM (37.350) που επιτρέπει απροβλημάτιστο autoboot από IDE σκληρό δίσκο. Εντάξει, δεν είναι και 3.1 αλλά για αρχή μια χαρά είμαστε!

Ναι, δουλεύει!

To be continued...