Στη διάρκεια της εμπορικής "ζωής" της Amiga κυκλοφόρησαν δεκάδες arcade ports γι' αυτήν, καθώς, η μεταφορά τίτλων από τα "ουφάδικα" στα home computers ήταν ιδιαίτερα συνηθισμένη τον καιρό που μεσουρανούσαν οι 8/16bit υπολογιστές. Αν και η Amiga διέθετε ονειρεμένο hardware σε σχέση με τους υπόλοιπους υπολογιστές "σπιτικής χρήσης" (ίσως με μόνη εξαίρεση σε κάποιους τομείς τον Acorn Archimedes), τα arcade ports που κυκλοφόρησαν γι' αυτήν ήταν ως επί το πλείστον από κακά μέχρι άθλια, χωρίς να εκμεταλλεύονται ούτε κατ' ελάχιστο τις σπάνιες δυνατότητες της "μεγάλης κυρίας" της Commodore. Ποιος αλήθεια μπορεί να ξεχάσει τα άθλια ports των Outrun και After Burner ή ακόμα και εντελώς μέτρια ports από 8bit arcades, όπως το Bubble Bobble;
Ευτυχώς για τους κατόχους Amiga και για όλους τους υπόλοιπους που μπορούν πλέον να το χαρούν μέσω εξομοίωσης, το Pacmania δεν ανήκει στην κατηγορία που περιγράψαμε παραπάνω: ναι μεν δεν ήταν pixel perfect μεταφορά του ηλεκτρονικού, αλλά διέθετε αξιοπρεπή γραφικά και ήχο, ομαλότατο hardware scrolling προς 4 κατευθύνσεις και, το κυριότερο, μετέφερε στον παίκτη αυτούσια την gameplay εμπειρία του arcade προγόνου του.
Το Pacmania, σε αντίθεση με τα Pac-man, Ms. Pac-man και Jr. Pac-man, είναι αρκετά εύκολο σαν παιχνίδι, με αποτέλεσμα κάποιος εντελώς άσχετος να μπορεί να παίξει έστω και ένα 5λεπτο. Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με τους προαναφερθέντες τίτλους είναι ότι στο Pacmania μπορείς να πηδήξεις πάνω από τα φαντασματάκια, γεγονός που επιτρέπει και σε κάποιον που δεν γνωρίζει προς τα πού θα κινηθούν να έχει κάποιες ελπίδες! Φυσικά, από κάποιο σημείο και μετά εμφανίζονται και φαντασματάκια που πηδούν και αυτά, αλλά, ευτυχώς, οι αχανείς πίστες (και τα χαπάκια, φυσικά!) δίνουν στον παίκτη αρκετές διεξόδους επιβίωσης. Ο χειρισμός στην μεταφορά της Amiga είναι απλούστατος και ιδιαίτερα άμεσος, συμβάλλοντας στην παροχή της arcade αίσθησης του παιχνιδιού. Υπεύθυνη για το παιχνίδι είναι η Teque Software Development (κυκλοφόρησε από την Grandslam το 1988) και συγκεκριμένα οι Pete Harrap, Shaun Hollingworth, Jason Wilson, James Tripp και ο (ιδιαίτερα αναγνωρίσιμος στους ρέκτες του Commodore 64) Ben Daglish στο μουσικό/ηχητικό κομμάτι. Αρκετά με τα λόγια όμως, τι κάθεστε; Δοκιμάστε το!
Όσοι λατρεύετε το συγκεκριμένο παιχνίδι, ρίξτε μια ματιά και στη νέα Atari STE έκδοση του Zamuel_A.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμαλότατο hardware scrolling, full screen δράση ( upper and lower border removed, ενώ και κάποια από τα γραφικά προέρχονται από την Amiga έκδοση! Η κυριότερη διαφορά με την Amiga version είναι ο ήχος (η amiga εξακολουθεί να παίζει mod, ο Atari ΥΜ), ενώ στα χρώματα (η Amiga εμφανίζει 32 και ο Atari 16).
Γουάου! Φανταστικό! Ούτε καν το ήξερα ότι είχε κυκλοφορήσει κάτι τέτοιο! Σε ευχαριστώ, Δημήτρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις το βρήκα σε video στο youtube και είναι πραγματικά αξιόλογο: εκ πρώτης όψως δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την έκδοση της Amiga!
Κάποτε δεν θα πάρω STE; Πού θα μου πάει; ;-p
Ότι λέει ο Turri παραπάνω ;-) Συμφωνώ και επαυξάνω !
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι όταν είχαμε κάνει με τον frostwork ( http://eab.abime.net/showthread.php?t=16338 )τις συλλογές για Amiga CD32 (444 και 888) [εγώ ως beta tester - μη φανταστείς τίποτα παραπάνω - LOL ] το συγκεκριμένο ήταν από εκείνα που είχαν συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους του κοινού !
Του είχα αφιερώσει πάρα πολύ χρόνο γιατί με είχε τραβήξει σαν μαγνήτης ;-) Είχα ξεχάσει το beta testing και είχα πέσει με τα μούτρα !
Νομίζω ότι από πλευράς ποιότητας και πιστότητας, είναι ότι πιο κοντινό στην arcade έκδοση υπερσκελίζοντας σε γραφικά όλες τις υπόλοιπες εκδόσεις, ακόμη και αυτή της καθαρόαιμης / "κονσολίστικης" για SEGA Genesis/Megadrive.
Άντε ρε φίλε - ήταν τόσο δημοφιλές το Pacmania; Εγώ για να καταλάβεις το ήξερα επειδή υπήρχε στα ουφάδικα και η (τότε) κοπέλα μου είχε ξεπεράσει στον Atari ST το ρεκόρ που είχε το Pixel!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως, δεν θα σας πω ψέματα, μέχρι και στον 64άρη που το έχω παίξει μου άρεσε! Ενω το "κανονικό" Pac-man απ' την άλλη... άσε! :-D