Είναι πράγματι κάτι που σε βάζει σε σκέψεις, η διαπίστωση ότι έχουν συμπληρωθεί πλέον 30 ολόκληρα χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε ένα από τα πλέον αγαπημένα μου adventure games, το Castle Of Terror της Melbourne House για τον Commodore 64 (εδώ θα πρέπει να αναφέρω - για όσους δεν το γνωρίζουν - ότι γενικώς δεν παίζω adventure games: θυμάμαι όλα αυτά τα χρόνια να έχω φάει κόλλημα μόνο με το The Hobbit, το Castle Of Terror, το Indiana Jones And The Fate Of Atlantis, το Phantasmagoria και το Atlantis: The Lost Tales).
Το Castle Of Terror είναι θα έλεγα ένα πολύ ιδιαίτερο παιχνίδι, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι - και σε αντίθεση με άλλα adventures της εποχής - χρησιμοποιεί πολύ επιτυχημένα το μουσικό score του ώστε να δημιουργήσει μια υποβλητική και ενίοτε τρομακτική ατμόσφαιρα που πλαισιώνει το spooky setting και το σενάριο μυστηρίου της περιπέτειας. Ενώ σαν παιχνίδι κινείται στα συνηθισμένα πλαίσια των text/graphics adventures των 80s (με κάπως πιο αξιόλογα γραφικά από το μέσο όρο, είναι η αλήθεια), αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι το ότι, πολύ έξυπνα, εκμεταλλεύεται τις εξαιρετικές μουσικές δυνατότητες του Commodore 64 με σκοπό να φέρει τον παίκτη σε μια κατάσταση άγχους και φόβου, προσφέροντας έτσι συναισθήματα που άλλα adventure games δυσκολεύονταν ή απλά αδυνατούσαν να προσφέρουν...
Καθώς περιφέρεστε στο μικρό χωριό με την στοιχειωμένη ατμόσφαιρα που σας κάνει να νιώθετε ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά, διαπιστώνετε ότι ο σκοπός σας είναι να βρείτε κάποιον τρόπο να μπείτε στο κάστρο του μυστηριώδους Κόμη και να ελευθερώσετε την κόρη του χωρικού που αυτός έχει απαγάγει. Ο τρόπος παιξίματος είναι ο συνηθισμένος για τα adventure games της εποχής, και ο parser του Castle Of Terror διαθέτει ένα αρκετά πλήρες λεξιλόγιο που ελάχιστα υπολείπεται του (κορυφαίου εκείνα τα χρόνια) The Hobbit. Στο Castle Of Terror, όπως και σε όλα τα adventure games, έχετε ένα συγκεκριμένο στόχο που πρέπει να επιτύχετε, αλλά το σενάριό του και η πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρά του θα κάνουν της ενασχόλησή σας μαζί του ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Αν, έστω και στοιχειωδώς σας αρέσουν τα adventure games, μη χάσετε την ευκαιρία να το δοκιμάσετε: είναι μοναδικό στο είδος του!
Πολύ όμορφο, πραγματικά !
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "στήσιμο" και η "μηχανή" του, μου θυμίζουν έντονα το "Mugsy's Revenge" και της ίδιας εταιρείας, με το οποίο είχα ασχοληθεί διεξοδικά.
Λοιπόν, το Mugsy's Revenge δεν το είχα παίξει ποτέ, αλλά το original Mugsy που το είχα παίξει στον Spectrum ήταν περισσότερο παιχνίδι στρατηγικής πάνω απ' όλα. Το Mugsy's Revenge ήταν adventure;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσε, μη σε παιδεύω, θα το κατεβάσω να το δω! ;-)