Το τελευταίο απωθημένο

Από τότε που με θυμάμαι να ασχολούμαι με τους home computers, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80, είχα τις σαφείς προτιμήσεις μου: πρώτα τον ZX Spectrum και στη συνέχεια τον Commodore 64. Φυσικά, παρακολουθούσα ανελλιπώς τα τεκταινόμενα στον χώρο, καθώς, όχι μονάχα επισκεπτόμουν τουλάχιστον σε εβδομαδιαία βάση την ελληνική Silicon Valley, όχι μονάχα διάβαζα τακτικά τα Computer για Όλους και Pixel, αλλά αγόραζα και όποιο αγγλικό περιοδικό μπορούσα να εντοπίσω σχετικό με το αντικείμενο.

Σύντομα, κάποια home computers όχι και τόσο δημοφιλή στην Ελλάδα (ούτε και παγκοσμίως, εδώ που τα λέμε) άρχισαν να κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου. Ήταν υπολογιστές με το κοινό χαρακτηριστικό ότι ήταν προσιτοί οικονομικά, και στο μυαλό μου φάνταζαν ως εξαιρετικές λύσεις για κάποιον ο οποίος για τους Χ,Υ λόγους δεν είχε τη δυνατότητα (ή την διάθεση) να αποκτήσει έναν ZX Spectrum ή έναν Commodore 64.

Φυσικά, επειδή εκείνα τα χρόνια ακόμα και τα φθηνότερα home micros ήταν μάλλον είδη πολυτελείας, ήταν ουσιαστικά αδύνατο να αποκτήσω κάποιο από αυτά τα μηχανήματα αν δεν το αγόραζα προκειμένου να αντικαταστήσει τον ZX Spectrum μου (τον οποίο διαδέχτηκε ο 64άρης). Έτσι, πέρασαν τα χρόνια και αυτά τα "άλλα" home computers που... ζαχάρωνα δεν έγιναν ποτέ κτήμα μου. Οι υπολογιστές αυτοί ήταν ο Commodore 16, o ομόσταυλός του VIC-20, ο Oric Atmos και ο Acorn Electron.

Για καλή μου τύχη, όσα χρόνια κι αν κύλησαν, τα μηχανήματα αυτά παρέμειναν λιγότερο δημοφιλή από τα υπόλοιπα, κι έτσι οι τιμές τους δεν εκτοξεύτηκαν στα ύψη: οι retro fans προτιμούσαν ως επί το πλείστον να επενδύσουν στην... 5η Amiga τους, παρά να εξερευνήσουν τον άγνωστο κόσμο του Oric Atmos. Χάρη στην επικρατούσα κατάσταση λοιπόν, μέσα στην τελευταία 6ετία κατάφερα να αποκτήσω πρώτα τον Commodore 16 και τον VIC-20, στη συνέχεια τον Oric Atmos, αλλά ακόμα και τον Atari 800XL που ανέκαθεν μου κέντριζε το ενδιαφέρον αλλά ποτέ δεν είχε υπάρξει τμήμα της - ας την πούμε - συλλογής μου. Τα είχα όλα πλέον, εκτός από το τελευταίο απωθημένο, τον "μικρό αδερφό" του BBC micro, το μεγάλο "what if?" της ιστορίας του home computing της Γηραιάς Αλβιώνας. Ο Acorn Electron, αν και ποτέ δεν υπήρξε κάποιο απλησίαστο οικονομικά μηχάνημα, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο πάντα μου ξέφευγε. Δεν ανησυχούσα όμως, ακόμα και όταν η Αγγλία έφυγε από την Ευρωπαϊκή Ένωση δυσκολεύοντας κατά πολύ τα πράγματα, γνώριζα ότι έχοντας ως στόχο τον μικρό, ταπεινό, μπεζ 8μπιτο βρισκόμουν σε ασύγκριτα καλύτερη θέση και με τις πιθανότητες με το μέρος μου συγκριτικά με τους "πολλούς" που έχουν ονειρώξεις με Atari Falcon ή ανυπομονούν για τη μέρα που θα γίνει δική τους μια Amiga 4000T. Πόσο τυχερός εγώ που αντί για δέος νιώθω πλήρη αδιαφορία για αυτούς τους σπάνιους υπολογιστές με τιμές... μεταχειρισμένου αυτοκινήτου!

Έτσι λοιπόν, με μεγάλο μου σύμμαχο την παντελή έλλειψη άγχους και την οποιαδήποτε βιασύνη, τελικά έπεσα πάνω σε έναν κουτάτο Electron, που μάλιστα πουλούσε ο Σπύρος, ένας παλιός γνώριμος από τα "Αμιγκικά" χρόνια. Εννοείται ότι συνάντησα τον Σπύρο και το αγόρασα το μηχάνημα με... συνοπτικές διαδικασίες, αποκτώντας έτσι επιτέλους το τελευταίο μου απωθημένο, τον τελευταίο 8μπιτο home computer που θεωρούσα ότι έπρεπε κάποτε να κάνω δικό μου. Όλα αυτά πριν από μερικές μόλις ώρες, μάλιστα, καθώς το καυτό Αθηναϊκό λιοπύρι δεν με πτόησε στην προσπάθειά μου να κάνω δικό μου τον υπολογιστή ο οποίος, αν η ιστορία είχε διαφορετική τροπή, θα μπορούσε να είχε γίνει βασιλιάς στη θέση του βασιλιά, χαλίφης στη θέση του χαλίφη, δημοφιλέστερος 8μπιτος στην Αγγλία στη θέση του ZX Spectrum. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη βέβαια όπως είναι γνωστό, αλλά αυτό καθαυτό το γεγονός δεν αφαιρεί το παραμικρό από την λάμψη και τη χάρη του "BBC micro των φτωχών" - τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.

Καθώς ξεκίνησα να δοκιμάζω και να περιεργάζομαι λοιπόν τον Electron, στην πρώτη από τις - ελπίζω - πολλές μέρες που θα ασχοληθώ μαζί του, θα σας φιλέψω με μερικές φωτογραφίες του εν δράσει, για να πάρετε κι εσείς μια μυρωδιά από τον 8μπιτο υπολογιστή της Acorn. Για να μην ξεχνιόμαστε, 2 χρόνια μετά την κυκλοφορία του Electron οι δημιουργοί του σχεδίασαν ένα επαναστατικό chip, έναν επεξεργαστή RISC αρχιτεκτονικής με το όνομα "ARM". Ναι, αυτόν που αποτέλεσε τη βάση για όλους τους επεξεργαστές που βρίσκονται στις καρδιές των κινητών τηλεφώνων, των tablets και δισεκατομμυρίων άλλων συσκευών στις μέρες μας!

Ολοκληρώνοντας, δεν μπορώ παρά να αναφέρω μία... σατανική σύμπτωση: τα 4 από τα 5 home computers που αναζητούσα και τελικά απέκτησα τα τελευταία χρόνια (Commodore VIC-20, Acorn Electron, Oric Atmos, Atari 800XL) έχουν τον ίδιο κεντρικό επεξεργαστή (MOS 6502) και ο 5ος της παρέας (Commodore 16) έχει τον MOS 7501, ήτοι μια τροποποιημένη έκδοση ποιανού άλλου; Ναι, το μαντέψατε, του 6502! Προφανώς το εν λόγω chip της MOS Technology αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα best sellers όλων των εποχών, μαζί φυσικά με το αντίπαλο δέος της εποχής, τον Z80 της Zilog.