Μπορεί να πέρασαν πολλά χρόνια, αλλά τελικά το κενό καλύφθηκε και με το παραπάνω: ο αγαπημένος μου "ψωμιέρας" (για τους φίλους Commodore 64) βρήκε τα χαμένα του αδέρφια, τους VIC-20 και Commodore 16. Η Commodore, σαν άλλος Μπάμπης Τεννές και πιστή στο δόγμα "ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει", χρησιμοποίησε το case του επιτυχημένου VIC-20 και στον Commodore 64.
Αν και οι υπολογιστές της σειράς "TED" υποτίθεται ότι θα ήταν κάτι το εντελώς διαφορετικό και θα κυκλοφορούσαν σε cases σχεδιασμένα από τον Ira Velinsky, τελικά, ο Commodore 16 εμφανίστηκε προς το τέλος του 1983 φορώντας αποχρώσεις του γκρι στο κλασσικό (πλέον) case, αφήνοντας τους C116, 264 (Plus/4) και 364 (που τελικά δεν κυκλοφόρησε ποτέ) να πλασάρουν τα καινούρια σχέδια.
Έτσι, από στο διάστημα μεταξύ 1980 και 1983, η Commodore κατάφερε να κυκλοφορήσει 3 διαφορετικούς υπολογιστές με τον ίδιο ακριβώς εξωτερικό σχεδιασμό και μόνη διαφορά το χρώμα (φυσικά υπήρχαν διαφορές και στις υποδοχές και τη διάταξη του πληκτρολογίου, αλλά δεν φαίνονταν με την πρώτη ματιά)!
Το αστείο της ιστορίας είναι ότι δεν είναι γνωστό ποιος ευθύνεται για τον σχεδιασμό του case που χρησιμοποιήθηκε στους Commodore VIC-20/64/16: μιλάμε για ένα σχέδιο που τελικά πούλησε πάνω από 10 εκατομμύρια κομμάτια (η συντριπτική πλειοψηφία αυτών ήταν φυσικά Commodore 64) και είναι το πιο επιτυχημένο στην ιστορία των υπολογιστών! Είναι μάλιστα αρκετά πιθανό να προέρχεται από κάποιον σχεδιαστή της Commodore Ιαπωνίας, καθώς ο VIC-20 κυκλοφόρησε πρώτα στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου (ως VIC-1001) και στη συνέχεια στις Η.Π.Α. και τις υπόλοιπες χώρες του πλανήτη...
Ρε φίλε, έχω αρρωστήσει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκατό φορές να με ρώταγες, εκατό φορές θα σου απαντούσα ότι το case του Vic20 το έκανε ο μακαρίτης ο Ira Velinsky. Δυστυχώς όμως, μια σύντομη "ψακτική" δεν απέδωσε τα αναμενόμενα! Παλιότερα sites και κείμενα έχουν πια "πέσει" και ο Velinsky μοιάζει σαν να μην υπήρξε ποτέ. Κάποια στιγμή το βράδυ, μόλις ηρεμήσω, θα επιχειρήσω ένα debugging, μήπως καταφέρουμε να βρούμε άκρη με αυτό! Είναι ζήτημα τιμής!
Λοιπόν, ο Bob Yannes (22 χρονών τότε) έκανε την πρώτη μορφή πρωτοτύπου, του Vic20. Θα ήταν αρκετά υποτυπώδες, το έκανε στην κρεβατοκάμαρα του. Το Case του ήταν μερικά φύλα πλαστικού. Με απόφαση του Winterble πήραν τους δρόμους για να αγοράσουν από κάποιο τοπικό shop, ένα καλύτερο case για να το παρουσιάσουν στον Tramiel. Αυτή ήταν η δεύτερη μετάλλαξη. Αυτά πρέπει να έγιναν περίπου το 1980. Μετά ήρθε άλλο ένα πρωτότυπο, αυτή τη φορά από το Moorpark (Seiler G-Job machine)(Αυτό ήρθε με ένα case που βούτηξαν από το τμήμα τον calculators (desktop calculator). Και τα δύο ήταν ημιτελή και χρέπια. Τελικά ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις ομάδες της MOS οδήγησε σε τέλμα και φαγωμάρα. Το τελικό πρωτότυπο ήταν ουσιαστικά ένας παλιός κλασικός PET με 6845 controller και το Vic chip. Μετά ο Τραμιελ τα πήρε κρανίο και έδωσε το μισοτελειωμένο πρωτότυπο( G-Job machine?, η πλακέτα είχε γίνει απο το Seiler) στους Ιάπωνες. Αυτοί το έκαναν φίλο και φτερό, και έφτιαξαν το Ιαπωνικό VIC 1001. Αυτή ήταν και η επόμενη μετάταξη. Το Case ήταν πλαστικό (είχε καμπύλες) και το σχεδίασε κάποιος Nishimura. Λογικά αυτός κρύβεται πίσω απο το Case....φτού να πάρει η οργή! Υπάρχει περίπτωση ο Nishimura να είναι ο φούρναρης της ψωμιέρας και μάλιστα να τη σχεδίασε εκτός Ιαπωνίας (California)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως....την ίδια χρονική στιγμή στην Ιαπωνία βρίσκονταν και ο Sam Tramiel και ο Ira Velinsky...θα μπορούσε να το έχει κάνει και αυτός... Είχε ασχοληθεί ήδη με τα cases των P και B σειρών, και θα έδινε στη συνέχεια και τα TED. Αν δει κανείς και τα δικά του Pet-οειδη CBM's σχέδια, έχουν και αυτά καμπύλες και απέχουν από τα επόμενα "σκληρά" γραμμικά σχέδια. Αργότερα, ήρθαν τα ανυπέρβλητα cases της σειράς C (Commodore 64c, 128) Και Amiga 500, που μάλλον αποδίδονται στον Herb Mosteller.
Δημήτρη, νομίζω ότι και πάλι έκανες το θαύμα σου ως retro researcher! Από αυτά που μου γράφεις, δίνω ένα 35% στο να το δημιούργησε το case ο Nishimura και ένα 65% στον Velinsky, καθώς οι ομοιότητες της "ψωμιέρας" με τα υπέροχα - επιτομή της 70s αισθητικής - cases των σειρών 80xx (εάν αναφέρεσαι σε αυτές, φυσικά) είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς!
ΔιαγραφήΧα!Χα! Υπάρχει και το ενδεχόμενο το case να είναι έμπνευση του William Shatner (πλάκα κάνω!!!). Πέρα της πλάκας, θα πρέπει να αναφερθεί ότι το πλήρες πληκτρολόγιο, ήταν ιδέα του Tramiel, που αντί των μεμβρανών και των πλήκτρων των ταμειακών μηχανών, (αφού πάτησε πόδι) το επέβαλε, ξαφνιάζοντας την commodore που τον είχε μάθει ως "οικονόμο". Έτσι. κατά κάποιο τρόπο, Ο Tramiel ευθύνεται επίσης για την τελική μορφή του Case του Vic20.
ΔιαγραφήΚαλά, δεν το συζητάμε, το "κανονικό" πληκτρολόγιο ήταν τ-ε-ρ-ά-σ-τ-ι-α υπόθεση: όταν στο "χαμηλό" κομμάτι της αγοράς των μικροϋπολογιστών γίνονταν οι πλέον ακραίες κινήσεις με σκοπό την περικοπή του κόστους, η έλευση μηχανημάτων όπως οι VIC-20, Commodore 16 & 64, Dragon 32/64 & Oric Atmos με τα ωραία, άνετα, ευχάριστα στην χρήση, "πλήρη" πληκτρολόγιά τους ήταν μάνα εξ ουρανού για τους χρήστες. 3 ολόκληρα χρόνια αργότερα ο Θείος κυκλοφορούσε 16μπιτο υπολογιστή που δεν είχε power switch και είχε σαν αποθηκευτικό μέσο το microdrive - αν είναι δυνατόν!
ΔιαγραφήΓι' αυτό εκείνη την εποχή - και παρόλο που θα γελούσε κανείς τώρα ακούγοντάς το - η Commodore ήταν συνώνυμο της ποιότητας: ίσως τελικά ο Jack να ήξερε πολύ καλά από πού έκοβε και πού δεν έκοβε...
Δεν ξέρω ποιος το σχεδίασε, αλλά όποιος και να είναι να αγιάσει το χέρι του! Κατά την ταπεινή μου άποψη είναι μακράν το πιο "ερωτεύσιμο" case οκτάμπιτου υπολογιστή! Ακόμα και τώρα δεν χορταίνω να το κοιτάζω στο γραφείο μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε φίλε, δεν ξέρω: έτσι αισθάνομαι κι εγώ, και μετά τυχαίνει να έχω στημένο τον Spectrum Plus και σκέφτομαι "ε, ναι, αυτός είναι ο πιο ωραίος υπολογιστής ever". Ή, πετυχαίνω κάπου έναν Oric Atmos και τον κοιτάω σαν χάνος, αυτό το μικρό κοκκινόμαυρο κομψοτέχνημα με το υπέροχο design!
ΔιαγραφήΤώρα ας πούμε, βλέπω τον VIC-20 στο γραφείο δίπλα μου και η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό είναι "κοίτα πόσο πιο ωραίος είναι ο χρωματικός συνδυασμός απ' αυτόν του 64άρη - πραγματικά υπέροχος!". Αλλά ναι, συμφωνώ 100% μαζί σου στον χαρακτηρισμό "ερωτεύσιμο": είναι το άτιμο, είναι!