Τερματίζοντας το Outrun

Πριν από καμιά 10αριά μέρες έφτιαξα μια classic gaming γωνίτσα (κυριολεκτικά!) στο σαλόνι μου που απαρτίζεται από ένα Sega Megadrive, ένα Nintendo 64 και ένα DOS laptop, με βασικό σκοπό να παίζω κανένα παιχνιδάκι στα γρήγορα όποτε έχω κανένα τεταρτάκι-μισάωρο ελεύθερο.
 

Ξεκίνησα λοιπόν να παίζω ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια, το Outrun της Sega, που αλλού, στο Megadrive (θα έλεγα ότι έχει την καλύτερη έκδοση του παιχνιδιού, αν δεν είχα δει αυτή του Sega Saturn που είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ίδια με του ηλεκτρονικού!). Το παιχνιδάκι είναι ένα απλό αλλά και ταυτόχρονα εθιστικότατο racing (καμία σχέση με το "σκουπίδι" που κυκλοφόρησε σε Amiga/Atari ST) το οποίο σε ορισμένα σημεία γίνεται απίστευτα γρήγορο - δείχνοντας πόσα πράγματα μπορεί να "κουνήσει" ταυτόχρονα στην οθόνη ένα αξιοπρεπές 16μπιτο μηχάνημα όπως το Sega Megadrive...

Να μην τα πολυλογώ, άρχισα να παίζω στο Easy level μια και δεν το πολυκατείχα το παιχνίδι (είχε και "Super Easy" αλλά δεν το είχα πάρει χαμπάρι!). Μετά από λίγο άρχισα να καταφέρνω να το τερματίζω.

Παίζοντας όλο και περισσότερο κατάφερα να τερματίσω το παιχνίδι και στις 5 εναλλακτικές διαδρομές που διαθέτει (και με τους αντίστοιχους 5 διαφορετικούς τερματισμούς), οπότε αποφάσισα να "μεταφερθώ" στο normal level. Πάλι τα ίδια, μερικές ώρες μετά το τερμάτισα κι εκεί με όλους τους δυνατούς (5) τρόπους:

Κι εκεί λοιπόν, παρατήρησα έκπληκτος ότι μετά την επιτυχή ολοκλήρωση και της 5ης εναλλακτικής διαδρομής, το παιχνίδι άρχισε να παίζει ένα sequence όπου το αυτοκινητάκι πήγαινε μόνο του, συναντώντας ταμπέλες με τα ονόματα των δημιουργών του παιχνιδιού:

Όχι μόνο αυτό αλλά, μετά την ολοκλήρωση αυτού του sequence με υποδέχτηκε η παρακάτω οθόνη:

Αυτό μου έδωσε το κίνητρο να ξεκινήσω να παίζω το παιχνίδι στο hard level, προκειμένου να δω τι θα γινόταν εκεί αν κατάφερνα να ολοκληρώσω και τις 5 διαδρομές (παρεμπιπτόντως, στο Easy level δεν γινόταν τίποτα). Μετά λοιπόν από μερικές ώρες σκληροπυρηνικού old-time gaming (και με τρελούς κάλους στους αντίχειρες!) κατάφερα να τερματίσω όλες τις διαδρομές στο hard level:

Η επιβράβευσή μου: το ίδιο sequence με το normal level αλλά διαφορετικό congratulations screen:

Ήταν μεγάλη ικανοποίηση για μένα το να διαπιστώσω ότι μετά την ολοκλήρωση κάθε level όλο και κάτι παραπάνω έδιναν ως "ανταμοιβή" στον παίκτη οι κατασκευαστές που παιχνιδιού. Τώρα μάλιστα που ανακάλυψα ότι έχει 2 ακόμα levels, τα "Super Hard" και "Pro" μου φαίνεται ότι βρήκα τι θα μου γεμίζει τις ώρες μου!

Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο amigaplanet.gr πριν από 6 ολόκληρα χρόνια (εγώ μεταξύ μας το θυμάμαι σαν να ήταν χθες!). Η ρετρο γωνία δεν υπάρχει πια, όπως και η τηλεόραση, το Sega Megadrive, το DOS laptop και το Nintendo 64, καθώς "έφυγαν" υπέρ ΕΝ.Φ.Ι.Α. και λοιπών φόρων. Δεν πειράζει, τουλάχιστον πρόλαβα να παίξω - μάλλον "λιώσω" είναι το κατάλληλο ρήμα για την περίσταση - το Outrun!