Ξεκινώντας με την προσπάθεια αποκατάστασης του Atari 1040STF που μου έδωσε ο φίλος μου Βασίλης, έπρεπε αρχικά να λύσω τον υπολογιστή ώστε να δω σε τι κατάσταση βρίσκεται εσωτερικά και, φυσικά, να τον πλύνω! Το αστείο είναι ότι, αν και απέκτησα τον πρώτο μου Atari ST (δώστε βάση στο σκέτο "ST", χωρίς "F", "M", "E" και λοιπές σάλτσες!) το μακρινό 1986, ποτέ μέχρι τώρα δεν έτυχε να ανοίξω κάποιον! Είναι εντυπωσιακό, αλλά απλά έτυχε - δεν ξέρω πώς αλλιώς να το εξηγήσω!
Τέλος πάντων, διαπίστωσα ότι η αφαίρεση των εξωτερικών καπακιών δεν είναι κάτι δύσκολο, ακόμα και αν αυτά έχουν κολλήσει από τις... λάσπες!
Ενθαρρυντικό είναι το γεγονός ότι με μια πρώτη ματιά το εσωτερικό δείχνει να είναι σε καλύτερη κατάσταση από το εξωτερικό!
Φυσικά, όπως μπορείτε να δείτε, η επάνω πλευρά του disk drive την έχει τη σκουριά της, αλλά αυτό δεν είναι ανησυχητικό, καθώς το έχουμε συνηθίσει από... τα drives της Amiga!
Το πληκτρολόγιο είναι βρώμικο σε επίπεδο "μην αγγίζετε εάν πρώτα δεν έχετε κάνει αντιτετανικό εμβόλιο"! Ας αφαιρέσουμε όμως τα "εύκολα", δηλαδή πληκτρολόγιο και floppy disk drive...
Όπως βλέπετε, το κομμάτι του motherboard που αντικρύζει κανείς μετά την αφαίρεση του floppy disk drive δείχνει να βρίσκεται σε εντυπωσιακά καλή κατάσταση! Είναι λοιπόν ώρα να αφαιρέσουμε και την θωράκιση...
Μετά από αρκετές κατάρες στα... '80s και τους νόμους των Αμερικανών περί παρεμβολών που οδήγησαν στη χρήση θωρακίσεων στους υπολογιστές, έφτασα στο σημείο να αντικρύσω για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια ιδίοις όμμασι ένα motherboard από Atari ST (εντάξει, STF) σε όλο του το μεγαλείο!
Και το υπόλοιπο motherboard δείχνει - εκ πρώτης όψεως - να βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, εκτός από την αριστερή του πλευρά που απ' ότι φαίνεται είχε κολυμπήσει στα λασπόνερα!
"Χώμα ο Atari" σου λέει μετά! Το καλό είναι ότι στο σημείο που απ' ότι φαίνεται είχε κάνει το... μπανάκι του, δεν υπάρχουν chips παρά μόνο υποδοχές (οι midi και το cartridge) και ένας ευμεγέθης πυκνωτής...
Επίσης, εντυπωσιάζει το γεγονός ότι δεν υπάρχει σκουριά! Ναι μεν έμειναν τα χώματα από το μπάνιο στα λασπόνερα, αλλά σκουριά πουθενά! Απ' ότι φαίνεται τα προϊόντα του Jack Tramiel είχαν καλύτερη ποιότητα κατασκευής απ' ότι υποστηρίζουν κάποιοι!
Αφήνοντας στην άκρη το motherboard, έφτασε η ώρα για ένα μπανάκι του εξωτερικού του υπολογιστή σε... χλωρινόνερο!
Μία μέρα αργότερα, και αφού έφυγαν οι αφροί...
Και από πιο κοντά...
Εντάξει, νομίζω ότι έφτασε η ώρα να αδειάσω τη μπανιέρα και να ρίξω ένα γερό σαπούνισμα στο case του Atari...
Γιαξ! Ούτε το ντους του Γιώτη Τσαλουχίδη μετά από εκτός έδρας αγώνα στο λασπωμένο γήπεδο της Προοδευτικής δεν πρέπει να έδειχνε έτσι!
Ωραία, λοιπόν! Θα σαπουνίσω τα καπάκια, θα τα ξεπλύνω και θα τα αφήσω να στεγνώσουν. Και, όσο θα περιμένω, θα κοιτάξω να ρίξω ένα πρώτο καθάρισμα στο πληκτρολόγιο χρησιμοποιώντας... μωρομάντηλα! I'll keep you posted!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.