Η ιστορία μιας Amiga 600 - Επεισόδιο 4

Όπως είχα γράψει, είχα από την αρχή δανειστεί μια PCMCIA WiFi κάρτα δικτύου από τον φίλο μου Βασίλη, για να αποπειραθώ να δικτυώσω την Amiga 600. Όταν προσπάθησα να την εγκαταστήσω με τον "νέο" driver που υποστηρίζει δίκτυα με κλείδωμα WPA/WPA 2 διαπίστωσα μετά λύπης μου ότι ο driver απαιτούσε την ύπαρξη AmigaOS 3 και πάνω, οπότε παράτησα την προσπάθεια μέχρι να κάνω τις επεκτάσεις που σας ανέφερα στο προηγούμενο επεισόδιο...

Ένας ωραίος screen saver από το aminet...

Όταν εγκατέστησα τη νέα ROM καθώς και τις επεκτάσεις chip RAM και fast RAM, αποφάσισα ότι είχε φτάσει η ώρα να ξαναδοκιμάσω την τύχη με την κάρτα WiFi. Βρήκα κάποιος αναλυτικούς οδηγούς στους οποίους και διάβασα ότι η κάρτα έπρεπε να είναι flashαρισμένη με το τελευταίο firmware για τις Prism2 κάρτες, γιατί αλλιώς θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μόνο με δίκτυα με WEP κλείδωμα. Συνεπώς, δοκίμασα την κάρτα σε ένα παλιό laptop με Windows XP, όπου και διαπίστωσα ιδίοις όμμασι ότι η κάρτα δεν μπορούσε να συνδεθεί σε δίκτυο με WPA 2. "Ωραία λοιπόν!", σκέφτηκα, "ας την flashάρω!". Από το σημείο αυτό ξεκίνησε άνιση περιπέτεια με μένα απέναντι στο... internet (!), στην προσπάθειά μου να εντοπίσω τα αρχεία για το flashάρισμα, την κατάλληλη έκδοση του προγράμματος που θα έκανε το flashing αλλά και τους drivers οι οποίοι θα επέτρεπαν στο πρόγραμμα αυτό να τρέξει και να δει σωστά την κάρτα οι οποίοι, όπως θα καταλάβατε ήδη, δεν ήταν αυτοί με τους οποίους είχα εγκαταστήσει την κάρτα ήδη!

Μια "αρχαία" έκδοση του Directory Opus που, παρόλα αυτά, λειτουργεί μια χαρά!

Για να μην τα πολυλογώ - ναι, ξέρω, τώρα είναι πλέον αργά! -, αφού κατάφερα τελικά να ολοκληρώσω με επιτυχία την διαδικασία του flashing η κάρτα πλέον σχεδόν συνδεόταν στα WPA 2 δίκτυα (πριν ούτε καν το... προσπαθούσε!) όπου, μετά την εισαγωγή του σωστού WPA2 κλειδιού έπαιρνε αυτόματα διεύθυνση ΙΡ αλλά μου έβγαζε ένα μήνυμα που δεν είχα ξαναδεί ποτέ στην καριέρα μου ως τεχνικός υπολογιστών στα Windows XP, κάτι για τον buffer του WiFi (!), δεν θυμάμαι ακριβώς. Εν πάσει περιπτώσει, αφού πλέον δεν είχα να κάνω κάτι άλλο στα Windows, έβαλα την flashαρισμένη κάρτα στην Amiga, εγκατέστησα τον prism2v2 driver και, μετά το απαραίτητο reset, διαπίστωσα ότι απλά το πρόγραμμα οδήγησης "έσκαγε" με το που έτρεχε. "Τζίφος", είπα μέσα μου και, ρίχνοντας μια γρήγορα ματιά στις τιμές των καρτών δικτύου στο Amigakit (σχεδόν 50€!) κατάλαβα ότι το θέμα της δικτύωσης θα έπρεπε να μπει... στο συρτάρι. Κι όμως, όχι ακόμα, υπήρχε κάτι που δεν είχα δοκιμάσει...

Η εγκατάσταση του X-bench: μια μεγάλη... αποτυχία (!), αφού, απ' ότι φαίνεται, δεν λειτουργεί σωστά με απλό 68000...

Πριν από μερικούς μήνες είχα δώσει για δοκιμή μία PCMCIA LAN κάρτα συμβατή με Amiga στον φίλο μου Διαμαντή - ναι, αυτόν που μου έδωσε την 600άρα! Η κάρτα αυτή λοιπόν, δεν λειτούργησε ποτέ. Άξιζε όμως μια ακόμα δοκιμή πριν τα παρατήσω, έτσι δεν είναι;

Η εγκατάσταση του Miami. Ναι, αυτό υποστηρίζει 68000!

Ξαναπήρα την κάρτα πίσω, εγκατέστησα τον driver για τις κάρτες με chipset 3c589, εγκατέστησα και το Miami, και... τζίφος! Ούτε ΙΡ διεύθυνση έπαιρνε η κάρτα από τον server και, αν χρησιμοποιούσα static IP απλά δεν έκανε ping σε άλλες συσκευές. Έκανε όμως ping στον εαυτό της, πράγμα που σήμαινε ότι το TCP/IP stack (Miami) έπαιζε σωστά, και κάπου, κάτι χανόταν στην επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Το τελευταίο που μπορούσα πλέον να δοκιμάσω ήταν να αλλάξω το dongle που έβγαζε RJ45 έξοδο από την PCMCIA κάρτα: ήμουν σίγουρος ότι κάπου είχα στην άκρη ένα ακόμη. Μετά από αρκετό ψάξιμο και ακόμα περισσότερα μπινελίκια, μουρμούρα ακατάληπτων προτάσεων και... κατάρες (!), τελικά κατάφερα να εντοπίσω ένα ακόμα dongle, το οποίο μάλιστα είχε καλώδιο μήκους 1,5m! Το συνέδεσα, διέγραψα όλα τα settings του Miami και τα έβαλα στο αυτόματο, ξαναξεκίνησα την Amiga 600 και το Miami και, ω του θαύματος, η Amiga πήρε αυτόματα διεύθυνση ΙΡ! Με χέρια τρεμάμενα από τη συγκίνηση έκανα ping στον router και, ναι, πήρα απάντηση!

PING στον router και ναι, απαντάει!

"Ωραία όλα αυτά, στο τοπικό δίκτυο παίζει, προς τα έξω βγαίνει όμως;" αναρωτήθηκα. "Κάνει resolve τους DNS;". Ένας τρόπος υπήρχε να το μάθω. MIAMIPING donysoldcomputers.blogspot.gr (ναι, αυτό εδώ το blog!) και, ναι, μου απαντούσε! Γιούπι! Έχω πλέον επικοινωνία με τον έξω κόσμο!

Και reply από "εξωτερική" διεύθυνση: ναι, έχουμε internet!

Στο σημείο αυτό ξεκίνησε μια νέα Οδύσσεια, αυτή της ανεύρεσης ενός web browser ή τέλος πάντων ενός FTP client που να παίζει σωστά με το configuration που διαθέτω. Δεν θα σας κουράσω απαριθμώντας όλα τα προγράμματα που δεν έπαιξαν, απλά θα σημειώσω ότι σχεδόν τίποτα απ' αυτά δεν λειτουργεί σε CPU <68020. Δυστυχώς. Ακόμα και όσα προγράμματα δεν τονίζουν ρητά ότι θέλουν από 68020 και πάνω, απλά "σκάνε" κατά την εκτέλεση, προσφέροντάς μας τις (εκνευριστικές) επιλογές suspend και reboot. Τελικά, με τα πολλά, κατάφερα να λειτουργήσω μία έκδοση του AmiFTP και... αυτό ήταν, τίποτα άλλο. Θέλω να το ψάξω λίγο ακόμα πάντως πριν καταλήξω στο να σηκώσω FTP server σε κάποιο PC: κυρίως, αυτό που με ενδιαφέρει είναι να προσπαθήσω να στήσω κάποιον client για SMB shared folders, ώστε να μπορώ εύκολα και απλά να μεταφέρω αρχεία από και προς την Amiga. Θα το προσπαθήσω και θα σας κρατήσω ενήμερους. Αυτά προς το παρόν!