Καλημέρα σε όλους και σε όλες! Να πω καλή χρονιά κιόλας έστω και κατάτι πρόωρα; Να την πω κι αυτή, τσάμπα είναι, άλλωστε. Και βασικά δεν μας βλέπω να τα λέμε αύριο, οπότε ναι, Καλή Χρονιά σε Όλους! Και πάνω απ' όλα με υγεία, γιατί χωρίς αυτήν...
Ας έρθουμε όμως και στο θέμα της ανάρτησης, που όχι, δεν είναι οι ευχές για το νέο έτος. Τουλάχιστον όχι αποκλειστικά. Ήθελα λοιπόν να σας ενημερώσω για μία νέα κυκλοφορία, για ένα ολοκαίνουριο περιοδικό, αυστηρά 8μπιτης θεματολογίας (yes!) που ονομάζεται My 8-bit Syndrome. Πρόκειται για το... 8μπιτο σύνδρομο του πολυτάλαντου και πολυπράγμωνος Μάνου Σακέλλη, ο οποίος είναι υπεύθυνος και για διάφορες άλλες εκδόσεις (δείτε ΕΔΩ), καθώς ο άνθρωπος, απ' ότι φαίνεται, "το έχει" με τη δημιουργία περιοδικών.
To My 8-bit Syndrome λοιπόν, το 1ο τεύχος του οποίου κυκλοφόρησε ακριβώς πριν από ένα μήνα, είναι ένα περιοδικάκι μεγέθους Α5 και 32 σελίδων, με πολύ πιο χορταστικό περιεχόμενο απ' όσο μαρτυρούν τα παραπάνω νούμερα. Ο Μάνος έχεις χωρέσει μέσα σε αυτές τις 32 σελίδες νέα, συνέντευξη, puzzles & quiz και, φυσικά, πολλά-πολλά reviews παιχνιδιών για 8μπιτους υπολογιστές. Τα τελευταία μάλιστα έχουν χωριστεί έξυπνα σε 3 κατηγορίες, ήτοι σε reviews νέων παιχνιδιών, σε mini reviews νέων παιχνιδιών και σε reviews παλαιών τίτλων, τα οποία είναι σαφώς - και ορθώς, κατ' εμέ - και λιγότερα. Το πιο καλό όμως, δεν σας το είπα: παρά το ότι το My 8-bit Syndrome είναι 100% ελληνική δημιουργία, είναι γραμμένο εξ' ολοκλήρου στα αγγλικά! Κατά τη γνώμη μου αυτή είναι μια πολύ σωστή κίνηση του Μάνου, γιατί άλλο είναι να απευθύνεσαι στο κοινό της... Ψωροκώσταινας, και άλλο να έχεις ένα παγκόσμιο target group. Εντελώς διαφορετικές οι δυνατότητες και οι προοπτικές στην κάθε περίπτωση - εντός των συνόρων θα μπορούσε κάποιος να πει ότι... απλά δεν υφίστανται.
Το My 8-bit Syndrome κοστίζει 2,5€ σε ψηφιακή μορφή και 4€ (συν τα έξοδα αποστολής) σε έντυπο, κάτι που θεωρώ ότι και θα προτιμήσουν οι περισσότεροι. Μπορείτε να το βρείτε και να το αποκτήσετε από ΕΔΩ και σας συνιστώ να το κάνετε, όχι μόνο για να δώσετε ένα boost αγάπης, στήριξης και οικονομικής υποστήριξης στο Μάνο, αλλά και επειδή πραγματικά αξίζει, καθώς είναι όμορφο, καλογραμμένο και χορταστικό. Άντε πάμε, τι κάθεστε; There's a new kid in town όπως τραγουδούσαν κάποτε και οι Eagles.
Είναι ωραίο που όταν φτάνουν οι γιορτές κάποια πράγματα που τυχαίνει να διαβάζεις ή να παρακολουθείς μπαίνουν και αυτά σε εορταστικό κλίμα. Προφανώς δεν θα λυθούν τα προβλήματα του κόσμου ή θα εξαλειφθεί η φτώχεια και η δυστυχία παγκοσμίως εάν μπούμε άπαντες σε εορταστικό mood, αλλά είναι ευχάριστο, έστω και για μια-δυο-τρεις μέρες να χαλαρώνουμε και να αντιμετωπίζουμε τα πάντα με χαμόγελο και καλή διάθεση. Βοηθάνε και οι Χριστουγεννιάτικοι στολισμοί που προσωπικά μου αρέσουν τόσο που θα θεωρούσα καλή ιδέα να υπάρχουν όλο το χρόνο!
Όπως λοιπόν τόσοι και τόσα, έτσι και ο Paul Jenkinson με τη βοήθεια και τη συμπαράσταση του Geoff Neil ετοίμασε ένα "γιορτινό" επεισόδιο του The Spectrum Show με αυξημένη διάρκεια για έξτρα Spectrumική απόλαυση και χαλάρωση τις μέρες των γιορτών.
Στο εορταστικό - "Festive Special" - επεισόδιο του The Spectrum Show o Paul με τον Geoff "ξεψαχνίζουν" το τεύχους του Δεκεμβρίου του 1983 του Computer + Video Games - τα θέματα που αφορούν τον Spectrum, εννοείται. Είναι ενδιαφέρον να ξαναθυμηθεί κανείς τι διαβάζαμε εκείνα τα χρόνια, ποιες ήταν οι τάσεις και οι προβληματισμοί των χρηστών των home computers και τι περιμέναμε να κυκλοφορήσει.
Μετά λοιπόν από ένα αρκετά χαλαρωτικό μισάωρο σε κλίμα 1983 το επεισόδιο φτάνει στο κυρίως πιάτο, που δεν είναι άλλο από την δοκιμή του περίφημου The Spectrum της Retro Games Ltd. Εδώ θα πρέπει να αναφερθώ και στο μεγάλο "φάουλ" της παραγωγού εταιρίας που έστειλε δωρεάν σπέσιαλ εκδόσεις του μηχανήματος σε ένα κάρο YouTubers, αλλά όχι στον Paul που απλά πήγε και το αγόρασε όπως θα έκανε και οποιοσδήποτε άλλος. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που έχει κανάλι για τον Spectrum πάνω από 10 χρόνια τώρα, που κυκλοφόρησε περιοδικό και που έχει φτιάξει τόσα και τόσα παιχνίδια: στην κοινότητα του Spectrum είναι ένα από τα πλέον ενεργά (αν όχι και το πιο ενεργό) μέλη και η Retro Games Ltd απλά τον αγνόησε, για να στείλει κομμάτια σε Αμερικανούς ή YouTubers που ασχολούνται με Nintendo και PlayStation! Πραγματικά κρίμα...
Μετά τον The Spectrum ο Paul δοκιμάζει και το Chat64 (προσωπικά δεν το γνώριζα), την έκδοση για Spectrum, φυσικά. To εν λόγω interface προσφέρει στον Spectrum τη δυνατότητα σύνδεσης στο Internet μέσω WiFi και τη συμμετοχή σε ειδικά chatrooms, που απευθύνονται σε λάτρεις των 8bits - και όχι μόνο! Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσο φτηνά πλέον είναι τα add-ons που προσφέρουν διασύνδεση στο Internet στους παλιούς μας υπολογιστές, αν και προσωπικά δεν θεωρώ κορυφαίο στόχο το chatting - τουλάχιστον όχι σε κάποιο "ειδικό" website. Αν το έκανε σε Viber και Messenger, τότε μάλιστα. Πάντως, το μπει ένα retro computer στο Internet είναι το πρώτο και βασικό βήμα. Από εκεί και πέρα μένει να σκεφτεί κάποιος τις πιθανές χρήσεις που θα λύσουν τα χέρια των χρηστών. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα είναι το SidecarT για τους υπολογιστές της σειράς Atari ST, που παρέχει online πρόσβαση σε μία database με όλο (σχεδόν) το software που είχε κυκλοφορήσει για το μηχάνημα. Χρήσιμο δεν θα ήταν να υπάρχει κάτι αντίστοιχο για όλα τα retro computers;
Αυτά για απόψε, έχουμε και γιορτές, ε; Εύχομαι Χρόνια Πολλά σε όλους και να περάσετε υπέροχα με τους αγαπημένους σας! Α, ναι, και το επεισόδιο:
Όταν, κάπου γύρω στο 2010, απέκτησα τον πρώτο μου Atari STE το έκανα με ανάμικτα συναισθήματα. Κι αυτό γιατί ποτέ δεν θεώρησα ότι το μηχάνημα αυτό καλώς κυκλοφόρησε αλλά και ούτε ότι η Atari έπρεπε σώνει και καλά να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει την Amiga στο δικό της γήπεδο, αυτό του gaming. Αλλά, ακόμα και αν αυτό ήταν το σχέδιο, θα έπρεπε να απαντήσουν με ένα μηχάνημα που θα ήταν σαφώς ανώτερο της 500άρας και όχι με μια μεσοβέζικη λύση που θα προσπαθούσε να καλύψει το gap μεταξύ Atari 520ST και Amiga 500 σε animation και ήχο. Και δεν ήταν μόνο τα παραπάνω: σε εκείνη την 20ετία μεταξύ 1990 και 2010 δεν είδαμε σχεδόν τίποτα που να δικαιολογεί το ότι φτιάχτηκε αποκλειστικά για STE πέρα από κάποια demos αν δεν με απατά η μνήμη μου. Έτσι λοιπόν, όταν 2-3 χρόνια αργότερα παρουσιάστηκε οικονομική ανάγκη δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να πάρω την απόφαση να αποχωριστώ τον STE. "Ο μεγάλος αδικημένος στη μάχη των 16bit"; "Ο άσος στο μανίκι της Atari"; "Ο άξιος απόγονος του original ST"; Μπα, ο STE δεν ήταν τίποτα από αυτά. "Too little, too late" μάλλον.
Πριν περάσει πολύς καιρός μου ξαναδόθηκε η ευκαιρία να αποκτήσω έναν STE και μάλιστα σε καλή τιμή, από έναν φίλο. Τον αγόρασα, τον πήγα κατευθείαν στα 4ΜΒ RAM (η μόνη εύκολη αναβάθμιση σε μηχάνημα της σειράς ST/STE, εδώ που τα λέμε) και περίμενα. Τι στο καλό, στην Atari scene πλέον ακόμα και μονόχρωμο κλώνο του Pac-Man να κυκλοφορούσαν, τον έβγαζαν αποκλειστικά για STE πλέον. Οπότε, νομοτελειακά, κάποτε θα έβγαινε και κάτι αξιόλογο. Ένα παιχνίδι ρε παιδί μου που να μπορεί να σταθεί απέναντι στην Amiga και να βροντοφωνάξει "να, ούτε κι εδώ δεν με ξεπερνάς πια!". Π@π@ρια. Όσο το είδατε εσείς, τόσο το είδα και εγώ. Αν' αυτού κυκλοφορούσαν... τρίλιζες με 16 χρώματα που απαιτούσαν 2ΜΒ μνήμης, άθλια platformers που χρειαζόντουσαν σώνει και καλά σκληρό δίσκο και πάει λέγοντας. Και, όχι μόνο αυτό, αλλά και η παραγωγή μειωνόταν κιόλας χρόνο με το χρόνο! Είχε άραγε αφήσει την τελευταία την πνοή η Atari scene; Ξεψύχησε μονάχη της στη λησμονιά χωρίς να την πάρει κανείς χαμπάρι; Εμ, "αφού πόνταρε τα ρέστα της στον STE καλά να πάθει" θα υποστήριζε κάποιος κακόψυχος. Όχι εγώ, ένας φίλος.
Μην σας τα πολυλογώ, βλέποντας αυτή την κατάσταση, όταν μου έγινε μία πρόταση "τράμπας" του STE μου πριν από ένα χρόνο η οποία στα ανταλλάγματα περιλάμβανε ένα άριστο 1084, δεν το σκέφτηκα πάνω από 5 δευτερόλεπτα. "Γεια σου και να μας γράφεις" ήταν η επωδός μου στον STE και έμεινα με τον 520STFM και τον 1040STF μου. Και χωρίς βλέψεις για να αποκτήσω ξανά κάτι άλλο (από Atari) στο μέλλον. Πόσες ευκαιρίες να δώσεις σε ένα μηχάνημα που δεν το αγάπησες ποτέ και το οποίο έδειχνε να μην το έχει αγαπήσει πραγματικά και κανένας άλλος;
Όλα αυτά βέβαια, μέχρι χθες το απόγευμα. Που μου προτείνει το YouTube ένα βιντεάκι με ένα νέο racing game για STE, το οποίο παρουσιάστηκε στην Silly Venture και άφησε τους πάντες με το στόμα ανοιχτό. Βρε λες;
Μόνο και μόνο κάποια από τα χαρακτηριστικά του νέου αυτού παιχνιδιού, που ονομάζεται απλά και περιεκτικά FASTER (ή, καλύτερα, faSTEr;) σε προδιαθέτουν για κάτι διαφορετικό από την μέχρι τώρα πεπατημένη:
50 frames per second racing action on an 8MHz Atari STE 15+ large, full-colour sprites on screen drawn by Blitter chip 30+ colours on screen from enhanced STE palette Full 24 hour day/night cycle Simultaneous digital engine noise, sound effects and YM soundtrack Screen shaking effect courtesy of STE hardware scrolling
Μπορείτε να παρατηρήσετε ότι γίνεται εκτενής χρήση του hardware του STE. Και αναφέρομαι σε εκτενή χρήση ακριβώς αυτών των χαρακτηριστικών του STE που τον διαφοροποιούσαν από τον απλό ST. Αυτά βέβαια στα χαρτιά. Γιατί στην πράξη...
Ε, λοιπόν, στην πράξη το FASTER είναι αυτό ακριβώς που υπόσχονται τα χαρακτηριστικά του. Και ίσως και παραπάνω! Μπορεί να μην έχω πια Atari STE για να το τρέξω και να αναγκάζομαι να περιοριστώ σε εξομοίωση και σε θέαση διαφόρων videos, αλλά είναι φανερό ότι ο Jonathan Thomas, ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξη του FASTER, έπεσε διάνα! Το παιχνίδι είναι smooth as butter, έχει πολύ ωραία γραφικά και ήχο, και στυλ και gameplay που θυμίζουν... ύποπτα WEC Le Mans με ολίγη από Lotus. "Ζητάει" μονάχα 1ΜΒ μνήμης και καταλαμβάνει όλη κι όλη μία δισκέτα, δείχνοντας τον δρόμο που προσωπικά θεωρώ ότι άπαντες οι ασχολούμενοι με την ST/STE scene θα έπρεπε να ακολουθήσουν. Κατά την προσωπική μου άποψη το μόνο σημαντικό ελάττωμα που κατάφερα να εντοπίσω είναι ο "παλιακός" τρόπος χειρισμού, με το joystick προς τα πάνω για γκάζι που είχε ήδη ξεπεραστεί από την εποχή του Lotus, όταν και άρχισε να υιοθετείται η χρήση του fire button για τη λειτουργία αυτή.
Αυτά! Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να προσθέσω. Είναι άλλωστε μάλλον η πρώτη φορά που γράφω κάτι καλό αναφορικά με τον STE που είμαι κι εγώ λίγο έξω απ' τα νερά μου. Αν θα μπορούσα να καταλήξω σε κάποιο συμπέρασμα που να προκύπτει από την ευχάριστη έκπληξη της κυκλοφορίας του FASTER, αυτό είναι "φτιάξτε παιχνίδια για τον STE, καλοδεχούμενα είναι. Αρκεί αυτά αξιοποιούν πλήρως το έξτρα hardware". Αλλιώς και ο ST καλός είναι.
Καλησπέρα και καλό μήνα σε όλους, καθώς οδεύουμε ολοταχώς προς την ολοκλήρωση μίας ακόμα χρονιάς (πόσο γρήγορα κυλάνε οι άτιμες). Βάσει του χρονοδιαγράμματος που τηρεί ευλαβικά ο Paul Jenkinson, ο δημιουργός του The Spectrum Show, κάπου ανάμεσα στα Χριστούγεννα και στην παραμονή της Πρωτοχρονιάς λογικά θα κυκλοφορήσει και το 148ο επεισόδιο, αλλά προς το παρόν θα αρκεστούμε στο 147ο που εμφανίστηκε χθες στα συνηθισμένα λημέρια (YouTube).
Πιστός στις δοκιμές hardware, αυτή τη φορά ο Paul ασχολήθηκε με το Videoface, ένα video digitiser για τον Spectrum. Γεγονός που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν υπήρχε κάποιο όριο στην ποσότητα και την ποικιλία των περιφερειακών που κυκλοφόρησαν για τον Spectrum τότε, στις καλές μέρες των 80s. Βλέπετε, για να έχουμε την έννοια του video digitiser να υλοποιείται πραγματικά, η συσκευή οφείλει να ψηφιοποιεί βίντεο (έλα τώρα!). Πώς όμως το κάνεις αυτό αφού κάθε full screen frame καταναλώνει 6.912 bytes από τα 49.152 που είναι συνολικά η διαθέσιμη RAM του Spectrum; "Δύσκολα", είναι η απάντηση και αυτό ακριβώς πράττει και το Videoface, επιτρέποντας τη δημιουργία "χορταστικών" βίντεο των... 6 frames (41.472 bytes συνολικά)! Συνεπώς το Videoface μάλλον κυκλοφόρησε περισσότερο για να δείξει ότι ήταν εφικτό να φτιαχτεί ένα τέτοιο περιφερειακό, παρά με τη φιλοδοξία να είναι πραγματικά χρήσιμο. Αν και, ποιον κοροϊδεύουμε, αν εκείνα τα χρόνια βλέπαμε 6 frames digitised video στον "γομολάστιχα" (μετά από 7-8 λεπτά φόρτωμα) μάλλον θα μέναμε με το στόμα ανοιχτό και την έκπληξη να αποτυπώνεται στα πρόσωπά μας! Ah, those were the days...
Το 147ο επεισόδιο του The Spectrum Show έχει ως συνήθως και game reviews (Avenger, Rocket Raider, Jet Set Steamboat Willie, Hades Nebula - με το τελευταίο να είναι πραγματικά εντυπωσιακό στον τομέα των γραφικών). Και τέλος, έχουμε και ένα μικρής διάρκειας clip από την παρουσίαση του Paul και του Geoff στο CRASH Live 2024. Γενικώς αρκετή Spectrumική ύλη για ένα ευχάριστο και χαλαρωτικό μισάωρο, όπως ακριβώς μας έχει καλομάθει συνηθίσει ο Paul.
Παρακολουθείστε το 147ο επεισόδιο του The Spectrum Show στο βίντεο που ακολουθεί:
