The Kessler Incident: όταν το Megadrive έχει κέφια

Το να πω ότι δε νιώθω καμία ιδιαίτερη συμπάθεια για τις παιχνιδομηχανές π.P. (προ Playstation) θα είναι μάλλον understatement. Και πώς δηλαδή να συμπαθήσω αυτά τα μηχανήματα που θα μπορούσαν δυνητικά με το hardware που διέθεταν να ήταν εξαιρετικά home computers για την εποχή τους αλλά αρκούνταν στο να παίζουν μόνο video games; Don't get me wrong, καλά και άγια τα video games προφανώς, αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να επιλέξω μία "dummy" κονσόλα αντί για έναν υπολογιστή. Κι ας έχει αυτός χειρότερα παιχνίδια: τουλάχιστον κάνει και άλλα πράγματα, μπορεί να σου προσφέρει και τη χαρά της δημιουργίας πέρα από την ικανοποίηση του high score. Αμ το άλλο; Οι 8bit και 16bit κονσόλες της Sega και της Nintendo, αν τις άναβες χωρίς cartridge έδειχναν απλά μια μαύρη οθόνη! Βάλε βρε καρμίρη Γιαπωνέζε ένα logo, δυο γραμμές κείμενο, κάτι τέλος πάντων. Ακόμα και η Amiga που τελικά έφτασε να απευθύνεται στο ίδιο κοινό είχε το χεράκι με τη δισκέτα. Και από το KS2.x και μετά και animation με floppy disk. Κάτι SNES και κάτι Megadrive χαμπάρι δεν έπαιρναν: μια μαύρη οθόνη και τέλος. "Παίζουμε μόνο παιχνίδια κύριος, χωρίς παιχνίδι ούτε ένα pixel δεν σου ανάβουμε". Αίσχος, αν θέλετε τη γνώμη μου. Αμ το άλλο πού το πάτε; Αυτά το joypads της κακιάς ώρας - ειδικά της Nintendo - την ίδια στιγμή που στους υπολογιστές μπορούσες να απολαύσεις τα controllers του Ανερούση; Πού πας βρε Καραμήτρο με το joypad που είναι σαν κουτί τσίχλες;

Φυσικά, αυτή είναι η δική μου οπτική, η δική μου προσέγγιση στο θέμα και η δική μου γνώμη. Τα δεκάδες εκατομμύρια κονσολών της εποχής που πουλήθηκαν είναι μία τουλάχιστον ένδειξη ότι δεν το έβλεπαν άπαντες το θέμα με τον ίδιο τρόπο. Ας είναι. Δεν θα σκάσω κιόλας!

Όμως, οφείλω να ομολογήσω ότι μία από αυτές τις κονσόλες την συμπαθούσα. Και αυτή ήταν η Genesis - το Megadrive στα μέρη μας. Η 16μπιτη ναυαρχίδα της εποχής για την Sega είχε κάτι που δε με άφηνε αδιάφορο, ήτοι εξαιρετικές μεταφορές των coin ops της εταιρίας. Κουβαλώντας τα παιδικοεφηβικά τραύματα από το αισχρό Out Run της Amiga έμεινα παγωτό όταν έπαιξα το ίδιο παιχνίδι στο (παρομοίων δυνατοτήτων) Megadrive. Και με αυτή την αφορμή μαλάκωσε και η στάση μου απέναντι στη συγκεκριμένη παιχνιδομηχανή. Ακόμα και τώρα που έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια από τη στιγμή που αποχωρίστηκα την original Megadrive μου και την (αρκετά αξιόλογη) συλλογή μου από παιχνίδια δεν παύω να σκάω ένα αμυδρό χαμόγελο κάθε φορά που διαβάζω για κάποια νέα κυκλοφορία για την εν λόγω κονσόλα. Και μια τέτοια κυκλοφορία ήταν και το The Kessler Incident, το ολοκαίνουριο demo του group Resistance για την πλέον επιτυχημένη παιχνιδομηχανή της Sega.

Το The Kessler Incident έχει όλα τα στοιχεία που προσωπικά ψάχνω σε ένα demo: απαράμιλλη σκοτεινή, goth και δυστοπική αισθητική, που φέρνει σε video clip του Marilyn Manson. Καλή μουσική. Εντυπωσιακά εφέ. Πλήρη απουσία βαρετών/κουραστικών/μονότονων parts. Και, κυρίως, αισθητική και θεματική ισορροπία. Θα μου πείτε "μα είναι κάτι λιγότερο από 5 λεπτά, πώς να μην ισορροπεί θεματικά;". Αστειεύεστε, προφανώς. Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα παραγωγών που "το έχασαν" σε αυτό το κομμάτι, στην προσπάθειά τους να ρίξουν το βάρος σε κάποιο εντυπωσιακό εφέ, στην κατάρριψη του παγκόσμιου ρεκόρ σε BOBs, rasterbars και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Όχι, το The Kessler Incident δεν ταλαιπωρείται από τέτοιες αστοχίες. Παρακολουθήστε το απλά και θα καταλάβετε.

Α, και να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι παρουσιάστηκε στο demoparty Xenium 2023 τον Αύγουστο που μας πέρασε. Είναι και φρεσκαδούρα, δηλαδή. Και πήρε και την πρώτη θέση αν αυτό έχει κάποια σημασία (hint: δεν έχει)...