Let's Invade (Commodore 64) - Richard Bayliss
Τι σχέση έχει το Space Invaders με την επιληψία, ξέρετε; Καμία μέχρι και πριν μερικούς μήνες, είναι η αλήθεια. Και λέμε "πριν μερικούς μήνες" καθώς τότε, το φθινόπωρο του 2016, ο γνωστός και μη εξαιρετέος δημιουργός Richard Bayliss ανέβασε το νέο του παιχνίδι στο διαδίκτυο, με τίτλο Let's Invade και σκοπό να σας κάνει να την… ακούσετε!
Το Let's Invade είναι ένας μοντέρνος κλώνος του κλασικού coin op που δημιούργησε ο Tomohiro Nishikado και κυκλοφόρησε η Taito το σωτήριο έτος 1978. Τι έχει λοιπόν να προσθέσει με το παιχνίδι του ο Richard Bayliss σε έναν τίτλο 39 ετών που έχει τύχει εκατοντάδων ου μην και χιλιάδων ports σε κάθε πιθανό και απίθανο format στο πέρασμα των χρόνων;
Το πρώτο είναι σίγουρα η μουσική: υπέροχα ρυθμικά και κεφάτα chiptunes (ο δημιουργός τους τα χαρακτηρίζει ως "techno" αλλά θα μας επιτρέψετε να διαφωνήσουμε ελαφρώς) τα οποία ξεκινούν από το loading screen, συνεχίζονται στο menu screen (ας το πούμε έτσι) και δίνουν τα ρέστα τους κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού αυτού καθαυτού. Πραγματικά και χωρίς υπερβολή το Let's Invade διαθέτει ένα εκ των κορυφαίων soundtracks των τελευταίων ετών στον Commodore 64 - κι αυτό δεν είναι και μικρή υπόθεση αν αναλογιστεί κανείς πόσα games κυκλοφορούν κάθε χρόνο εδώ και σχεδόν μια δεκαετία…
Ένα άλλο εξέχον (;) χαρακτηριστικό του Let's Invade είναι το gameplay του, όντας χαρακτηριστικά ευκολότερο αυτού του Space Invaders. Σκεφτείτε ότι ο γράφων με τις απαραίτητες δόσεις κουλαμάρας και αγκύλωσης λόγω προχωρημένης ηλικίας κατάφερε να φτάσει με σχετική ευκολία στην 37η από τις 40 πίστες του παιχνιδιού. Γεγονός που από τη μία μας λέει ότι το Let's Invade δεν θα σας σπάσει τα νεύρα αλλά απ' την άλλη δεν πρόκειται να αποτελέσει και την μεγαλύτερη πρόκληση της gaming καριέρας σας - ποιος θα το ήθελε αυτό, άλλωστε;
Το τρίτο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ηλεκτρονικού πονήματος του Richard Bayliss είναι η... επιληψία που σας αναφέραμε στην αρχή της παρουσίασης. Αυτή έχει να κάνει με το background του Let's Invade, που αποτελείται από λιτά patterns ή απλές γραμμές που κινούνται (ελαφρώς) αλλά και αναβοσβήνουν (όχι ελαφρώς) με αποτέλεσμα να σας χαρίζουν μια εμπειρία που θα σας μεταφέρει νοερά μεν αλλά με χαρακτηριστική άνεση δε στις techno βραδιές της νιότης σας (αν ζήσατε τέτοιες, μπορεί απλά να διαβάζατε τα μαθήματά σας προσπαθώντας να χωνέψετε τα όσα είχατε παρακολουθήσει νωρίτερα στην "Λάμψη").
Τα γραφικά του Let's Invade προσπαθούν να εξομοιώσουν αυτά του coin op, χρησιμοποιώντας την υψηλή ανάλυση, τα sprites και τα χρώματα του Commodore 64 οπότε, όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, μάλλον υπερεπαρκούν για τη δουλειά που έχουν να κάνουν. Όλα τα αντικείμενα στην οθόνη (το διαστημόπλοιό σας, οι εξωγήινοι, οι βολές) είναι ιδιαιτέρως ευμεγέθη, καθιστώντας την εξολόθρευση των ορδών των αντιπάλων σας μια απλή, καθημερινή, βόλτα στο πάρκο.
Χειρισμός και animation βρίσκονται σε πολύ καλά επίπεδα και, αν τα συνδυάσουμε με την ηχητική πανδαισία των chiptunes και το strobo background καταλήγουμε σε ένα arcade παιχνίδι που είναι εύκολο, διασκεδαστικό αλλά και ιδιαιτέρως επαναλαμβανόμενο και με gameplay το οποίο, στην καλύτερη περίπτωση, είναι αντάξιο αυτού του Space Invaders. Δεδομένου του γεγονότος ότι όπου να 'ναι το ιστορικό video game της Taito κλείνει τα 40 του, καταλαβαίνετε ότι και ο κλώνος του δύσκολα θα rockάρει τον κόσμο σας.
Συνεπώς μία αρκετά καλή προσπάθεια - ίσως όσο καλή μπορεί να γίνει βασιζόμενη στο Space Invaders - που έχει ως αποτέλεσμα ένα απλό, εύκολο και επαναλαμβανόμενο παιχνίδι με πολύ-πολύ καλό soundtrack. Μόνο και μόνο γι' αυτό το τελευταίο, αξίζει να δώσετε στο Let's Invade μια ευκαιρία. Αρκεί να μην πάσχετε από επιληψία, έτσι;
Βαθμολογία: 6,5/10
Το παραπάνω review δημοσιεύθηκε στο 17ο τεύχος του περιοδικού Retro Planet, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2017.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.