Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα αυτή η "φασούλα" με τον καιρό πραγματικά με έχει φέρει στα όριά μου τις τελευταίες μέρες. Ναι, από τη μία κατανοώ το να επιζητά κάποιος την ανεμελιά του καλοκαιριού, τις βραδυνές βολτίτσες, τα θερινά σινεμά, τα μπάνια, αλλά το να είσαι εμπλοκή από το Μάιο μέχρι το Σεπτέμβριο στους 30+ βαθμούς, να ιδροκοπάς ασταμάτητα σα ζώο, να σου έχει κάψει η ζέστη τον εγκέφαλο σε τέτοιο βαθμό που να μη μπορείς να λειτουργήσεις φυσιολογικά τις περισσότερες ώρες της μέρας και να μην τολμάς να πας κάπου πεζός πριν το σούρουπο φοβούμενος τον ήλιο και τα μελανώματα, ε, συγγνώμη κιόλας, αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο ανυπομονείς! Ή, πιο σωστά, ναι, ανυπομονείς: για να τελειώσει, όμως!
"Καλοκαιράκι για πάντα", σου λέει ο άλλος. Ναι ρε φίλε, κι εγώ αν ήμουν αραχτός κάτω από τη σκιά ενός δέντρου σε μια παραλία σε κάποιο Αιγαιοπελαγίτικο νησί με το δροσερό αεράκι να φυσάει απαλά και απολαμβάνοντας παγωμένη μπυρίτσα μαζί με μεζέ και μισό πακέτο Marlboro χωρίς να έχω την ανάγκη να δουλέψω, "καλοκαιράκι για πάντα" θα σου έλεγα. Αλλά πόσοι είναι που τα έχουν σε τέτοιο βαθμό λυμένα τα οικονομικά τους που μπορούν πραγματικά να βρίσκονται όταν πρέπει εκεί που πρέπει και να απολαμβάνουν το καλοκαίρι όπως του αξίζει; Γιατί εδώ στην εξωτική τσιμεντούπολη δεν είναι και τόσο ειδυλλιακά, να τα λέμε κι αυτά...
Τώρα θα μου πείτε "καλά ρε μάστορα, τι δουλειά έχουν όλα αυτά με το The Spectrum Show"; Να σας πω. Έβλεπα που λέτε το καινούριο επεισόδιο (το 117ο) και σκεφτόμουν "μπράβο ρε φίλε ο Paul, πώς το βρίσκει το κουράγιο και την όρεξη να ασχολείται με αυτές τις συνθήκες...". Και τότε το συνειδητοποίησα, ο βλαξ, έστω και καθυστερημένα: το The Spectrum Show δεν φτιάχνεται στην Ελλάδα, αλλά στην Αγγλία. Ας βρίζουν όσοι θέλουν για τη μουντάδα και τη συννεφιά της Γηραιάς Αλβιώνας, αλλά, συγχωράτε με, αυτή την πεντάμηνη κόλαση που ζούμε εμείς κάθε χρόνο στο Ελλάντα αυτοί δεν την... λούζονται. Οπότε ναι, μπορεί να μπήκε ο Ιούνιος αλλά εκεί που δεν σκάει ο τζίτζικας την παλεύουν να γυρίσουν και κανένα βιντεάκι. Και μη μου πει κανένας έξυπνος για κλιματιστικό, γιατί α) δε γίνεται να επιβιώνεις με τεχνητό τρόπο το μισό χρόνο και β) με τις τρέχουσες τιμές σε ρεύμα και καύσιμα ούτε καν στο αυτοκίνητο δεν τολμάμε πια να το ανάψουμε το ρημάδι...
Ξέφυγα πάλι, όμως. Για το The Spectrum Show ήθελα να γράψω και την εξαιρετική δουλειά που έκανε - για μια ακόμα φορά - ο Paul Jenkinson συνεπικουρούμενος από τον Geoff Neill. Πραγματικά, για όποιον γουστάρει Spectrumάκο, ήχους φορτώματος από κασέτα και εποχές Jetpac και listings σε περιοδικά το The Spectrum Show είναι ταμάμ. Αν δεν το ξέρετε, καιρός να το μάθετε. Αν ήδη το γνωρίζετε, απλά δείτε το καινούριο επεισόδιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.