Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

Coma Light 13 - το καλύτερο demo για Commodore 64;

Χρόνια τώρα, όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε, όσοι ασχοληθήκαμε κάποτε με το ιερό σπορ του retro computing μιλάμε για το περίφημο custom chipset της Amiga, για τα ολοκληρωμένα ήχου και γραφικών της, τον blitter της, όλα αυτά τα (όχι και τόσο) μικρά κομμάτια πυριτίου που μετέτρεψαν τη ναυαρχίδα της Commodore από έναν καλό home computer σε κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Και όχι άδικα: όλα αυτά ισχύουν στο 100%. Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι: "εφ' όσον το custom chipset της Amiga ήταν πραγματικά ξεχωριστό, τότε πώς ακριβώς μπορεί να χαρακτηρίσει αυτό του Commodore 64;". Τι μπορεί να πει κανείς για το VIC-II και το SID που υποτίθεται ότι δημιουργήθηκαν απλά και μόνο για να προσφέρουν γραφικά και ήχο σε ένα 8μπιτο μηχάνημα το 1982 και ακόμα μας κάνουν να μένουμε με το στόμα ανοιχτό και να πέφτουμε απ' τις καρέκλες μας κάθε φορά που (ξανα)διαπιστώνουμε το  μεγαλείο του σχεδιασμού και των δυνατοτήτων τους; Έλα ντε!

Αφορμή για τα παραπάνω μου έδωσε ένα - όχι και τόσο νέο - demo για τον 64άρη, το Coma Light 13 του group Oxyron. Όντας το 13ο demo στην σειρά "Coma Light" του group και με διαφορά 18 ετών παρακαλώ από το Coma Light 12, το demo αυτό είναι ίσως ό,τι πιο εντυπωσιακό έχω δει ποτέ στον Commodore 64. Και η αλήθεια είναι ότι έχω δει πολλές εντυπωσιακές παραγωγές στον πιο επιτυχημένο home computer όλων των εποχών όλα αυτά τα χρόνια, από το 1983 που τον αντίκρισα για πρώτη φορά ως φυσική οντότητα μπροστά στα παιδικά μου μάτια. To Coma Light 13 όμως είναι κάτι το ιδιαίτερο...


Για αρχή, θα αναφέρω το πιο απλό και, κατ' εμέ, πλέον εξέχον γνώρισμα του Coma Light 13: αν ο Commodore 64 δεν είχε αυτή την τόσο χαρακτηριστική χρωματική παλέτα, άνετα θα μπερδεύαμε το demo αυτό με κάποιο άλλο, 16μπιτου μηχανήματος! Το Coma Light 13 συνδυάζει, καθ' όλη τη διάρκειά του, γραφικά υψηλής ανάλυσης και άρτιας αισθητικής με 3D εφέ, καλή μουσική και ρυθμό που δεν σε αφήνει καλά-καλά να πάρεις ανάσα κάθε φορά μετά το προηγούμενο επιφώνημα θαυμασμού σου! Τι να πει και τι να γράψει κανείς, αρκεί να δει κάποιος το part των greetings στη μέση ακριβώς του demo, που είναι ό,τι καλύτερο θυμάμαι να έχω δει ποτέ σε greetings, ανεξαρτήτως format. Χωρίς πλάκα!

Κάποιος, ορμώμενος από τον πομπώδη τίτλο της ανάρτησης θα μπορούσε εύκολα να πει ότι υπερβάλλω. Ζούμε άλλωστε σε μια εποχή όπου σχεδόν όλοι, από τον πρώτο πολιτικό μέχρι τον τελευταίο δημοσιογράφο, καταφεύγουν στην εύκολη λύση της υπερβολής ως μέσο πρόκλησης εντυπωσιασμού. Σε τέτοιον βαθμό μάλιστα, που πλέον μπορεί να ακούσουμε ή να διαβάσουμε κάτι που φαντάζει ως υπερβολικό και εξωπραγματικό και να το περάσουμε στο "ντούκου", συνηθισμένοι στα πομπώδη λόγια και τις μεγαλοστομίες που εκτοξεύονται καθημερινά από πάσα πηγή και προς πάσα κατεύθυνση. Θέλω να πιστεύω όμως, ότι η παρούσα ανάρτηση δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία: το Coma Light 13 είναι πραγματικά α-π-ί-σ-τ-ε-υ-τ-ο και, αν δεν σας φτάνει η δική μου άποψη (κακώς!), παρακολουθείστε απλά τις αντιδράσεις αυτών που ξέρουν, των demosceners, στην πρώτη παρουσίαση του Coma Light 13, στο demoparty X 2012, εκεί όπου και φυσικά η εν λόγω παραγωγή κατέκτησε την πρώτη θέση...




4 σχόλια:

  1. Τεράστιο "respect" στους προγραμματιστές αυτών των demos. Όποιος γνωρίζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το αντικείμενο, αντιλαμβάνεται τι ταλέντο χρειάζεται για να τα πετύχεις όλα αυτά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πραγματικά φίλε, τα λόγια ώρες-ώρες απλά είναι "λίγα" και οι λέξεις φτωχές για να εκφράσουν το μέγεθος των όσων κατορθώνουν αυτοί οι προγραμματιστές σε αυτό το hardware. Σε πλήρη αντιδιαστολή με τους σημερινούς προγραμματιστές βέβαια, οι οποίοι βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στα GHz και τους πυρήνες των επεξεργαστών μας και στα GB της μνήμης μας και όχι στην (στοιχειωδώς) ικανοποιητική εκμετάλλευση του hardware...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έτσι είναι, ακριβώς. Σήμερα το ταλέντο του developer δεν είναι στο προσκήνιο. Τα σύγχρονα "εργαλεία" ανάπτυξης εφαρμογών βασίζονται στην - έτσι και αλλιώς - άφθονη επεξεργαστική ισχύ των τωρινών μηχανημάτων. Δεν έχουν καμία ανάγκη να "ξεζουμίσουν" τις δυνατότητες του hardware για να φέρουν αποτελέσματα. Αυτό βέβαια δεν μειώνει τις προσπάθειες των σύγχρονων προγραμματιστών αλλά όπως και να το κάνουμε, ειναι πια πιο εύκολο να αποκτήσεις τον τιτλο του "developer". Πως να συγκρίνεις τώρα την εργασία σε visual περιβάλλοντα με την εργασία, τον κόπο και τις προσπάθειες σε asembly; Απαιτείται τεράστιο "προγραμματιστικό" ταλέντο φίλε, το οποίο ζηλεύω με την καλή πάντα έννοια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ 100% Δημήτρη. Δεν έχω να προσθέσω το παραμικρό - η άποψή σου με καλύπτει απόλυτα. Ακόμα και η καλώς εννοούμενη ζήλια! ;-)

      Διαγραφή

Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.