Commodore 264 in da house!

Ποτέ μου δεν συμπάθησα τον Commodore Plus/4. Ακόμα θυμάμαι back in the day, τότε που πρωτοκυκλοφόρησε, παρέα με τον αξιολάτρευτο Commodore 16, που είχα ξυνίσει τα μούτρα μου όταν διάβασα τα χαρακτηριστικά του: ναι μεν 64Κ μνήμης RAM όπως κι ο 64άρης, αλλά ούτε τα sprites ούτε και η μουσική αυτού και, φυσικά, καμία συμβατότητα με τον υπολογιστή που έμελε να αποτελέσει τον πλέον επιτυχημένο home computer όλων των εποχών. Και ποιο ήταν το ατού του; Η διάλεκτος της Commodore BASIC (3.5) - έτη φωτός ανώτερη αυτής του Commodore 64 -, τα 121 χρώματα και το πακέτο των 3 "επαγγελματικών" εφαρμογών στην ROM του μηχανήματος. Όχι, αυτά δεν ήταν αρκετά για να επιλέξει κανείς τον Commodore Plus/4 (Commodore 264 για τους φίλους) αντί του Commodore 64...

Αμ, το άλλο πού το πάτε; Ναι, στο "σουλούπι" του μηχανήματος αναφέρομαι: ενώ έχουν προηγηθεί οι VIC-20 και Commodore 64 με το αγαπημένο και κλασικό σχήμα ψωμιέρας, ενώ έχει ήδη κυκλοφορήσει ο φθηνός και τίμιος Commodore 16 με όλα (σχεδόν) τα ατού του Plus/4 και το case των προηγούμενων μοντέλων σε μαύρο χρώμα με γκρίζο πληκτρολόγιο που αποτελεί μια όαση για τα μάτια του (πηγμένου στο μπεζ) computer lover, ο Plus/4 σκάει μύτη με το παράξενο αυτό υπερτετράγωνο case με τις κάθετες γρίλιες που είχε σχεδιάσει ο μακαρίτης Ira Velinsky να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα (;) των κουτιών υπολογιστών της εποχής. Κι αν όχι της εποχής, σίγουρα της Commodore - η οποία, αν δεν είχε αποχωρήσει ο Jack Tramiel, πάω στοίχημα ότι και την Amiga 500 στο case-ψωμιέρα θα την είχε κυκλοφορήσει για λόγους οικονομίας!

Ναι λοιπόν, έτσι είναι: ποτέ μου δεν συμπάθησα τον Commodore Plus/4. Όσο αποτελούσε για μένα ανεκπλήρωτο όνειρο ο Commodore 16, άλλο τόσο δεν ένιωθα την παραμικρή έλξη προς τον μεγάλο αδελφό του...

Fast forward στο 2016 όπου και πλέον καταφέρνω να αποκτήσω έναν Commodore 16. Ένα (μικρό) όνειρο ζωής εκπληρώνεται. Σύντομα θα διαπιστώσω ότι κανένα από τα καινούρια παιχνίδια και demos για τους υπολογιστές της σειράς TED δεν τρέχουν στον 16άρη, καθώς όλα απαιτούν 64ΚΒ μνήμης. Η επέκταση του Commodore 16 στα 64ΚΒ ήταν στα σχέδιά μου, αλλά, την στιγμή που αποφάσισα να αγοράσω τα απαραίτητα chips RAM αυτά είχαν εξαντληθεί στην ebay! Λίγο αργότερα έπεσα πάνω σε μία ας την πούμε "ευκαιρία" (έτσι χαρακτηρίζεται ο οποιοσδήποτε retro computer σε λειτουργική κατάσταση με κόστος 50€ στις μέρες μας) και αποφάσισα, αντί να περιμένω τα chips του 16άρη, να αποκτήσω έναν Plus/4! Ναι, αυτό το μηχάνημα που ποτέ δεν μου προκάλεσε την παραμικρή αίσθηση θα αποτελούσε σύντομα μέρος του 8μπιτου οπλοστασίου μου...

Γύρω στις 10 ημέρες αργότερα, παρέλαβα το πακέτο με τον Plus/4 από το γραφείο των ΕΛΤΑ courier στον Άλιμο. Καθώς είχα πάει εκεί με το αυτοκίνητο, πήρα το κουτί στο κάθισμα του συνοδηγού με σκοπό να το ανοίξω και να περιεργαστώ το μηχάνημα σε κάποιο από τα δεκάδες φανάρια στα οποία θα περίμενα υπομονετικά να ανάψει το πράσινο μέχρι την ολοκλήρωση της διαδρομής μου. Όταν λοιπόν έβγαλα τον Plus/4 από το κουτί του, με περίμενε μια έκπληξη: όχι ότι δεν τον είχα ξαναδεί από κοντά, αλλά για πρώτη φορά διαπίστωσα ότι ο 8μπιτος Commodore ήταν πολύ μικρότερος απ' όσο νόμιζα ότι θα είναι. Παρόλα αυτά, διαθέτει ένα αξιοπρεπέστατο, πλήρες, "κανονικό" πληκτρολόγιο και όλες τις κλασικές θύρες των 8μπιτων υπολογιστών της Commodore στο πίσω μέρος του. Τολμώ να πω ότι κρατώντας τον στα χέρια μου κατάλαβα για πρώτη φορά ότι το case του Velinsky ήταν και εργονομικό αλλά και κομψό - θα μπορούσα να φτάσω στο σημείο να το χαρακτηρίσω μέχρι και "όμορφο" - αν είναι δυνατόν! Για δες λοιπόν, θετικό να μπορεί κανείς να αλλάξει τις (εδώ και πολλά χρόνια) παγιωμένες απόψεις του στην 5η δεκαετία της ζωής του. Εντάξει, δεν μιλάμε και για κανένα σημαντικό θέμα, αλλά στην κοινότητα των retro lovers όπου κυριαρχούν τα κάθε είδους "κολλήματα" δεν το συναντάς και κάθε μέρα!

Το μέγεθος και η εργονομία του Plus/4 κέρδισαν μερικούς ακόμα πόντους στην εκτίμησή μου όταν έφτασα στο σημείο να τοποθετήσω και να συνδέσω το μηχάνημα στη θέση όπου μέχρι πρότινος τοποθετούσα τις 3 "ψωμιέρες" μου: ω, του θαύματος, για πρώτη φορά όχι μόνο δεν έπρεπε να σπρώξω κάτι στα πλάγια για να δημιουργήσω χώρο, αλλά είχα άφθονο "αέρα" από όλες τις πλευρές! Πέρα του γεγονότος ότι ο Plus/4 χρησιμοποιεί το καλώδιο video και serial του Commodore 64 (και τα joysticks και το κασετόφωνο με τους μετατροπείς που ήδη είχα αποκτήσει για τον Commodore 16), μπορεί - όπως και ο VIC-20 - να χρησιμοποιήσει και το τροφοδοτικό του, γλυτώνοντας τον χρήστη του (ναι, εμένα) από πολλαπλά βάλε-βγάλε, σύνδεσε-ξεσύνδεσε κ.ό.κ...

Στη λειτουργία του το μηχάνημα είναι ίδιο με τον Commodore 16, αλλά έχω την αίσθηση ότι τα (αμφιλεγόμενης αισθητικής) cursor keys είναι κατά πολύ βολικότερα αυτών του μικρότερου αδελφού του. Το πληκτρολόγιο έχει πολύ καλή αίσθηση και ο υπολογιστής συνολικά δίνει την εντύπωση ότι από τη μία είναι "compact", στο στυλ του ZX Spectrum ή του Acorn Electron και από την άλλη είναι συμπαγής και πλήρης σε ports και δυνατότητες σε πλήρη αντίθεση με τους 2 προαναφερθέντες (κάποτε) αντιπάλους του. Δεν ξέρω, ίσως τελικά να του άξιζε μια καλύτερη μοίρα εκεί πίσω στα 80s. Άλλωστε, έχουμε να κάνουμε με έναν υπολογιστή που διαθέτει καλές γραφικές δυνατότητες, πολλά χρώματα, αξιοπρεπή ήχο, αρκετά (προς πολύ) πλήρη BASIC, εργονομικό πληκτρολόγιο με καλή αίσθηση χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα καθώς και όλα τα απαραίτητα ports για να συνδέσει κάποιος όποιο περιφερειακό θελήσει. Ναι, του άξιζε καλύτερη μοίρα. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ σίγουρα άλλαξα γνώμη για τον Plus/4!