Ένας ταλαίπωρος Atari 1040STF - μέρος 4o

Έφτασε λοιπόν η μεγάλη ώρα: να βάλω στο ρεύμα τον Atari 1040STF που μου έδωσε ο φίλος μου ο Βασίλης και να δω τι θα γίνει: θα αρχίσει να καπνίζει; Θα ρίξει τον γενικό; Θα... εκραγεί; Ή μήπως, μετά από την στοργή και την φροντίδα μου - και με πολλή δόση τύχης - θα ανάψει κανονικά;

Σταύρωσα τα δάχτυλα, κρέμασα μερικά σκόρδα πάνω από την εξώπορτα (δεν κάνουν τίποτα στους υπολογιστές, αλλά λένε ότι διώχνουν τα βαμπίρ!) και σιγοψυθίρησα τις 2 πρώτες στροφές του The Final Countdown των Europe, φέρνοντας στο μυαλό μου την εικόνα του ατάραχου "τίμιου γίγαντα" Αργύρη Καμπούρη καθώς ευστοχούσε στις 2 βολές που έβαλαν τη μικρή μας χώρα για τα καλά στο ευρωπαϊκό μπασκετικό στερέωμα. Σύνδεσα ένα καλώδιο ρεύματος και, με τρεμάμενα χέρια, άναψα τον διακόπτη του Atari. Η μύτη μου δεν έπιασε κάποια περίεργη μυρωδιά και το ενδεικτικό, κόκκινο power led άναψε! It's alive!

Το καλά εκπαιδευμένο αυτί μου (το δεξί) έπιασε έναν ανεπαίσθητο ήχο: ναι, συγκινούμαι και μόνο που το γράφω, ήταν το disk drive που είχε πάρει μπρος σε αναζήτηση τυχόν δισκέτας!

Μην πιστεύοντας στην τύχη μου (καθώς, και πάντα σύμφωνα με το νόμο του Murphy "ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει!"), έτρεξα και ξέθαψα μια δισκέτα καθαρισμού και την έβαλα στο disk drive του Atari. Αφού άφησα για κανένα τρίλεπτο τον Atari να τρίβει την κεφαλή του disk drive πάνω στο σφουγγαράκι της δισκέτας καθαρισμού και ελπίζοντας αυτό να έχει ως αποτέλεσμα τον καθαρισμό και όχι την καταστροφή του disk drive, αποφάσισα να μεταφέρω τον υπολογιστή στο γραφείο και να τον συνδέσω κανονικά σε τηλεόραση, χρησιμοποιώντας και το scart καλώδιο που είχε μαζί του ο υπολογιστής όταν τον παρέλαβα...

Μετά από 5 λεπτάκια ήταν όλα έτοιμα για την τελική δοκιμή: power on λοιπόν, αναμονή μερικών δευτερολέπτων και...

Ναι! Όχι μόνο λειτουργεί, αλλά και η εικόνα με το scart καλώδιο είναι πραγματικά κρύσταλλο σε LCD οθόνη! Παρατήρησα όμως το εξής παράξενο: αν δεν με απατά η μνήμη μου, εάν ανάψουμε έναν Atari ST χωρίς δισκέτα στο drive, μετά από λίγο εμφανίζεται το περιβάλλον του GEM, αλλά και τα δύο συρτάρια, που αναπαριστούν τα disk drives A: και Β:. Σωστά;

Στον Atari 1040STF όμως, αντίκρυσα αυτό:

Πού είναι τα disk drives; "Ρε, λες να έχει μείνει από controller;", σκέφτηκα. Μπα! Βάζοντας μια δισκέτα στο disk drive και κάνοντας reset, αντίκρυσα μια εικόνα που με έκανε να ησυχάσω...

Προφανώς εγώ είμαι που δεν θυμάμαι καλά: ο Atari δείχνει τα disk drives εφόσον μπορεί να διαβάσει κάτι από αυτά. Ή, μήπως όχι; Καλό θα είναι κάποιος εκεί έξω να μου πει τι ισχύει πραγματικά!

Πάντως, ο εν λόγω Atari 1040STF, έδειχνε να έχει πάρει τα πάνω του:

Και επίσης...

Φυσικά, δεν παρέλειψα να δοκιμάσω τα mouse και joystick ports και αναφέρω ότι δουλεύουν αμφότερα κανονικά! Εντάξει, δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά για σειριακή, παράλληλη και midi ports αλλά δεν βρίσκω το λόγο να μη δουλεύουν από τη στιγμή που το υπόλοιπο μηχάνημα δείχνει να συμπεριφέρεται κανονικά, έτσι δεν είναι;

Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν! Πλέον έχω στην κατοχή μου έναν ταλαιπωρημένο στην εμφάνιση αλλά φρεσκοπλυμένο και λειτουργικότατο Atari 1040STF και, αν δεν κάνω λάθος, είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει αυτό: από τότε που αγοράσαμε με τον πατέρα μου τον original Atari 520ST (με το εξωτερικό disk drive) κάπου μεταξύ 1985 και 1986 πρέπει να πέρασαν άλλοι 5-6 Atari ST από τα χέρια μου, αλλά έχω την αίσθηση ότι ήταν όλοι τους με 512ΚΒ μνήμης. Έστω και με μεγάλη καθυστέρηση λοιπόν (30 χρόνια είναι αυτά!), ο Atari 1040STF ηρθε εδώ για να μείνει!

Κλείνοντας, να ευχαριστήσω για μια ακόμα φορά τον Βασίλη (Vulture) που μου έδωσε τον υπολογιστή, καθώς ο ίδιος, ως βέρος Αμιγκάς έκρινε ότι ο υπολογιστής αυτός δεν θα του προκαλούσε κάποιο ενδιαφέρον και μου τον προσέφερε. Αυτό είναι το σωστό πνεύμα, και μακάρι να το ακολουθούμε όλο και περισσότεροι, προσφέροντας πράγματα που μας είναι πρακτικά άχρηστα σε κάποιους οι οποίοι μπορεί να τα χρησιμοποιήσουν. Άλλωστε, ξερετε το γνωμικό που λέει ότι "τα σκουπίδια του ενός μπορεί να είναι ο θησαυρός του άλλου"...