Negative FX demo για Amiga 500

To Negative FX του demogroup Reality φτιάχτηκε με 2 σκοπούς: πρώτον, να τρέχει σε Amiga 500 (έτσι!) και δεύτερον, να είναι όσο πιο oldskool γίνεται!

Πραγματικά, στο μεγαλύτερο μέρος του θυμίζει παραγωγές μιας άλλης εποχής, αλλά η μουσική, η ομιλία και τα fonts και το όλο εφέ του τελευταίου μέρους του μάλλον προδίδουν την πραγματική του ηλικία! Προσοχή: δεν λέω ότι τα παραπάνω δεν είναι καλά - το αντίθετο, μάλιστα -, απλά δείχνουν και ακούγονται πιο "φρέσκα" απ' αυτά που συναντούσαμε στα demos των αρχών της δεκαετίας του '90.

Το Negative FX παρουσιάστηκε στο demoparty Datastorm 2014 όπου και κατέλαβε την 2η θέση στην κατηγορία για τα Amiga ECS demos. Δείτε το, ειδικά το εφέ με την σφαίρα που αναπηδά στο scrolltext από dots είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό! Αν έχετε το χρόνο, τα μέσα και τη διάθεση να το δοκιμάσετε σε πραγματική Amiga, μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.

GOS για Atari 8bit

GOS για τα 8μπιτα Atari λοιπόν, όπου GOS σημαίνει Graphical Operating System. Ο Jonathan Halliday έφτιαξε και κυκλοφόρησε μια πρώιμη έκδοση ενός multitasking GUI για τα 8μπιτα της Atari (Atari 400/800/XL/XE) που έχει ως στόχο να παρέχει την εμπειρία ενός εξελιγμένου και σύγχρονου λειτουργικού συστήματος απαιτώντας μονάχα 64ΚΒ μνήμης RAM!

Η έκδοση που είναι διαθέσιμη αυτή τη στιγμή δεν είναι optimized, με αποτέλεσμα να απαιτεί 128ΚΒ μνήμης, αλλά, όπως είπαμε, αυτό είναι κάτι που αναμένεται να διορθωθεί στο μέλλον. Προκειμένου το GOS να είναι γρήγορο και να μην φορτώνει συνεχώς απαιτεί να εκτελείται από κάποιο (προγραμματιζόμενο) cartridge. Επίσης, έχει τη δυνατότητα χειρισμού μέσω ποντικιού από Atari ST ή ακόμα και Amiga!

Μπορείτε να κατεβάσετε το GOS από εδώ. Εμπρός στο δρόμο που χάραξε το SymbOS! (Πηγή: Vintage Is The New Old)

Ένας ταλαίπωρος Atari 1040STF - μέρος 2ο

Ξεκινώντας με την προσπάθεια αποκατάστασης του Atari 1040STF που μου έδωσε ο φίλος μου Βασίλης, έπρεπε αρχικά να λύσω τον υπολογιστή ώστε να δω σε τι κατάσταση βρίσκεται εσωτερικά και, φυσικά, να τον πλύνω! Το αστείο είναι ότι, αν και απέκτησα τον πρώτο μου Atari ST (δώστε βάση στο σκέτο "ST", χωρίς "F", "M", "E" και λοιπές σάλτσες!) το μακρινό 1986, ποτέ μέχρι τώρα δεν έτυχε να ανοίξω κάποιον! Είναι εντυπωσιακό, αλλά απλά έτυχε - δεν ξέρω πώς αλλιώς να το εξηγήσω!

Τέλος πάντων, διαπίστωσα ότι η αφαίρεση των εξωτερικών καπακιών δεν είναι κάτι δύσκολο, ακόμα και αν αυτά έχουν κολλήσει από τις... λάσπες!

Ενθαρρυντικό είναι το γεγονός ότι με μια πρώτη ματιά το εσωτερικό δείχνει να είναι σε καλύτερη κατάσταση από το εξωτερικό!

Φυσικά, όπως μπορείτε να δείτε, η επάνω πλευρά του disk drive την έχει τη σκουριά της, αλλά αυτό δεν είναι ανησυχητικό, καθώς το έχουμε συνηθίσει από... τα drives της Amiga!

Το πληκτρολόγιο είναι βρώμικο σε επίπεδο "μην αγγίζετε εάν πρώτα δεν έχετε κάνει αντιτετανικό εμβόλιο"! Ας αφαιρέσουμε όμως τα "εύκολα", δηλαδή πληκτρολόγιο και floppy disk drive...

Όπως βλέπετε, το κομμάτι του motherboard που αντικρύζει κανείς μετά την αφαίρεση του floppy disk drive δείχνει να βρίσκεται σε εντυπωσιακά καλή κατάσταση! Είναι λοιπόν ώρα να αφαιρέσουμε και την θωράκιση...

Μετά από αρκετές κατάρες στα... '80s και τους νόμους των Αμερικανών περί παρεμβολών που οδήγησαν στη χρήση θωρακίσεων στους υπολογιστές, έφτασα στο σημείο να αντικρύσω για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια ιδίοις όμμασι ένα motherboard από Atari ST (εντάξει, STF) σε όλο του το μεγαλείο!

Και το υπόλοιπο motherboard δείχνει - εκ πρώτης όψεως - να βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, εκτός από την αριστερή του πλευρά που απ' ότι φαίνεται είχε κολυμπήσει στα λασπόνερα!

"Χώμα ο Atari" σου λέει μετά! Το καλό είναι ότι στο σημείο που απ' ότι φαίνεται είχε κάνει το... μπανάκι του, δεν υπάρχουν chips παρά μόνο υποδοχές (οι midi και το cartridge) και ένας ευμεγέθης πυκνωτής...

Επίσης, εντυπωσιάζει το γεγονός ότι δεν υπάρχει σκουριά! Ναι μεν έμειναν τα χώματα από το μπάνιο στα λασπόνερα, αλλά σκουριά πουθενά! Απ' ότι φαίνεται τα προϊόντα του Jack Tramiel είχαν καλύτερη ποιότητα κατασκευής απ' ότι υποστηρίζουν κάποιοι!

Αφήνοντας στην άκρη το motherboard, έφτασε η ώρα για ένα μπανάκι του εξωτερικού του υπολογιστή σε... χλωρινόνερο!

Μία μέρα αργότερα, και αφού έφυγαν οι αφροί...

Και από πιο κοντά...

Εντάξει, νομίζω ότι έφτασε η ώρα να αδειάσω τη μπανιέρα και να ρίξω ένα γερό σαπούνισμα στο case του Atari...

Γιαξ! Ούτε το ντους του Γιώτη Τσαλουχίδη μετά από εκτός έδρας αγώνα στο λασπωμένο γήπεδο της Προοδευτικής δεν πρέπει να έδειχνε έτσι!

Ωραία, λοιπόν! Θα σαπουνίσω τα καπάκια, θα τα ξεπλύνω και θα τα αφήσω να στεγνώσουν. Και, όσο θα περιμένω, θα κοιτάξω να ρίξω ένα πρώτο καθάρισμα στο πληκτρολόγιο χρησιμοποιώντας... μωρομάντηλα! I'll keep you posted!

Ένας ταλαίπωρος Atari 1040STF - μέρος 1ο

Κοιτάχτε τι μου έφερε σήμερα ο (Άγιος!) Βασίλης:

Ναι, είναι σίγουρο, το μηχάνημα έχει δει και καλύτερες μέρες, αλλά δεν θα άξιζε να κάνω μια προσπάθεια να το καταστήσω και πάλι λειτουργικό;

Και, μια και λέω για "λειτουργικό" δεν ξέρω καν αν δουλεύει αλλά, στα χάλια που είναι δεν τολμάω να το βάλω στο ρεύμα πριν τον ανοίξω, δω τι γίνεται μέσα και του ρίξω κι ένα (γερό) καθάρισμα!

Σαν πρώτο βήμα θα του αφαιρέσω τα καπάκια και θα τους κάνω ένα μπάνιο σε χλωρίνη. Μετά δυστυχώς μάλλον θα πρέπει να κάνω το ίδιο και με τα πλήκτρα, πράγμα που θα είναι ιδιαίτερα βαρετό και κουραστικό (το βάλε-βγάλε, εννοώ). Δεν πειράζει, όμως, θα το κάνω. Έτσι λέω, τουλάχιστον!

Θα ξεκινήσω με το άνοιγμα και το "μπάνιο" του Atari λοιπόν, και θα σας ενημερώνω βήμα-βήμα για την πορεία του... ασθενούς! Ελπίζω να είναι ενδιαφέρουσα για όλους μας και να έχει καλή κατάληξη μιας και αφενός είναι ευχάριστο να ξαναδίνεις ζωή και λειτουργικότητα σε ένα μηχάνημα και αφετέρου δεν έχω (μέχρι τώρα!) λειτουργικό Atari ST με πάνω από 512ΚΒ μνήμης!

Chaos Guns: Backbone demo για Amiga

Η πρώτη φορά που αντίκρυσα τον τίτλο "Chaos Guns" ήταν από ένα topic που άνοιξε ο Tsak στο Amigaplanet, στις 25 Μαΐου του 2014. Τότε μας πληροφορούσε για την επερχόμενη κυκλοφορία ενός demo του παιχνιδιού. Και τι παιχνίδι: open world, multiplayer, με δυναμικό φωτισμό και, ναι, θα έτρεχε σε Amiga! Γουάου!

Μιας και δεν είχα τότε το απαραίτητο hardware ώστε να τρέξω το παιχνίδι, έπρεπε να περιμένω. Όχι πολύ όμως, καθώς στο επόμενο Amicamp ο Tsak έφερε μαζί του το demo του Chaos Guns για να το δοκιμάσουμε και σε πραγματική Amiga αλλά και σε emulated περιβάλλον. Το demo έτρεχε κανονικά αλλά, δεν θα σας πω ψέματα, υπήρχαν 2 πράγματα που με ξένισαν: το πρώτο ήταν ο πολύπλοκος χειρισμός του και το δεύτερο οι hardware απαιτήσεις του: 68060 με 16MB fast RAM; Είμαστε σοβαροί; Ποιος έχει 68060; Για καλή τύχη δική μου αλλά και οποιουδήποτε άλλου τυχόν ενδιαφερόταν για το project Chaos Guns συνέβησαν πολλά και διάφορα στην ομάδα που έφτιαχνε το παιχνίδι - τίποτα τραγικό, ευτυχώς! - και τα οποία μπορείτε να τα διαβάσετε αναλυτικά στο blog του Chaos Guns. Για να μην μακρηγορώ, θα πω απλώς ότι δοκιμάστηκαν διάφοροι τρόποι ώστε να συνεχιστεί το project μετά την απώλεια του main programmer και αποφασίστηκε να ακολουθηθεί μια πιο down to earth προσέγγιση, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα το "καινούριο" Chaos Guns να έχει πολύ μικρότερες hardware απαιτήσεις αλλά και πολύ απλούστερο χειρισμό, a la Alien Breed. Ναι, δεν κάνω πλάκα, τα όσα συνέβησαν και οι ανακατατάξεις και οι αλλαγές προσώπων στην ομάδα του Chaos Guns είχαν ως αποτέλεσμα τη λύση των 2 μεγαλύτερων προβλημάτων του αρχικού παιχνιδιού! Απίστευτο!

Έτσι, φτάσαμε λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2015, όπου - και κατά τη διάρκεια του 4ου Amicamp - ο Tsak έφερε να μας παρουσιάσει το Chaos Guns όπως είναι τώρα: μία έκδοση που φτιάχτηκε με τη χρήση της πλατφόρμας δημιουργίας παιχνιδιών Backbone και μία έκδοση βασισμένη στην νέα, custom engine του Chaos Guns. Είναι περιττό να πω ότι πραγματικά εντυπωσιάστηκα με την ποιότητα των όσων είδα: τα γραφικά και ο ήχος στην έκδοση του Backbone ήταν επαγγελματικού επιπέδου χωρίς την παραμικρή δόση υπερβολής, η κίνηση ομαλότατη, και το κάθε sprite να αποτελείται από δεκάδες άρτια σχεδιασμένα frames! Μάλιστα, όλο το αισθητικό κομμάτι είναι καθαρά δουλειά του Tsak, οπότε πολλά (μα πάρα πολλά!) kudos για το αποτέλεσμα!

Το καλύτερο βέβαια είναι ότι, αφού είδαμε (και εντυπωσιαστήκαμε με αυτήν) την Backbone έκδοση του Chaos Guns, μετά είδαμε και την έκδοση με την κανονική engine του παιχνιδιού που μας άφησε άφωνους αφού επέτρεπε μεγαλύτερη playing area στην οθόνη και ήταν ταυτόχρονα και πολύ ταχύτερη! Φυσικά ελπίζω η τελική έκδοση του Chaos Guns καταρχάς κάποια στιγμή να υλοποιηθεί (θα είναι πραγματικά κρίμα αν πάνε στράφι τόσοι κόποι και τόση ποιοτική δουλειά) και, δευτερευόντως, να υλοποιηθεί χρησιμοποιώντας αυτήν την engine, η οποία "δίνει φτερά" στο παιχνίδι.

Αλλά, ας επιστρέψουμε στην Backbone έκδοση του Chaos Guns, το demo της οποίας μας έκανε γνωστό ο Tsak πριν από μερικές μέρες ότι μπορούμε να κατεβάσουμε από εδώ. Απ' όσο έχω καταλάβει, το demo αυτό φτιάχτηκε περισσότερο με στόχο να δείξει ότι ναι, το Chaos Guns μπορεί να φτιαχτεί χρησιμοποιώντας εξ' ολοκλήρου το Backbone και ναι, μπορεί να έχει ωραία γραφικά, ατμοσφαιρικό ήχο και εθιστικό gameplay με αυτόν τον τρόπο. Και ναι, είναι αλήθεια: μπορεί να τα έχει όλα αυτά!

Δεν θα μπω στη διαδικασία να σας πω την υπόθεση καθώς δεν γνωρίζω εάν το τρέχον είναι το τελικό σενάριο ή πρόκειται στο μέλλον να αλλάξει, αλλά, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι υπάρχει σεναριακό υπόβαθρο και μια ιστορία που ξετυλίγεται σιγά-σιγά μέσα από τα ευρήματά σας, δίνοντας μια αίσθηση arcade adventure σε ένα κατά τα άλλα top down shooter σε στυλ Alien Breed όπως είναι το Chaos Guns. Επίσης, adventure και RPG στοιχεία δίνουν η αλληλεπίδραση με διάφορα στοιχεία του περιβάλλοντος (πόρτες, καταπακτές, υπολογιστές, διακόπτες), η συλλογή χρημάτων - αν και δεν έχω βρει ακόμα πώς χρησιμοποιούνται -, και το ψάξιμο που επιβάλλεται να κάνετε σε ό,τι συναντάτε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και σας φαίνεται αξιοπρόσεκτο, καθώς, εκτός από χρήματα μπορείτε να βρείτε health kits και πολλά άλλα χρήσιμα πράγματα. Να μην παραλείψω να αναφέρω και την δυνατότητα χρήσεως διαφορετικών όπλων, με αυτά να έχουν εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά και, φυσικά, διαφορετικό damage. Πραγματικά, η στιγμή που θα πρωτοπιάσετε στα χέρια σας το δίκαννο θα είναι απλά love at first sight!

Το demo του Chaos Guns έρχεται σε τρία flavors (sic!), ανάλογα με το μέγεθος της οθόνης του παιχνιδιού και το κατά πόσο "βαραίνει" αυτή το παιχνίδι. Μπορώ να πω ότι με τη χρήση μιας ταπεινής Furia 2 (Motorola 68EC020 στα 28MHz, FPU, 11MB fast RAM) σε μία (ακόμα ταπεινότερη) Amiga 600 το demo του Chaos Guns παίζει με ικανοποιητικότατο framerate ακόμα και στην "βαριά" του έκδοση, αν και οι δύο "ελαφρύτερες" είναι σαφέστατα πιο γρήγορες.

Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι όπως ήδη ανέφερα πολύ καλά, είτε μιλάμε για sprites, είτε για backgrounds, είτε για τα menus, είτε για την (animated) οθόνη φορτώματος: όλα δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε με μια παραγωγή εξαιρετικού επιπέδου, που δεν φτιάχτηκε απλά με μεράκι, αλλά και με επαγγελματισμό. Το ίδιο ισχύει και για τα ηχητικά εφέ (απλά εξαιρετικά), την ομιλία και την minimal μουσική επένδυση που τονίζουν την spooky ατμόσφαιρα του Chaos Guns. Ο χειρισμός είναι άμεσος, απλούστατος και λειτουργικότατος και το παιχνίδι αυτό καθαυτό είναι πολύ ενδιαφέρον και, τολμώ να πω, πραγματικά εθιστικό. Θα κάνω μια παρομοίωση στο σημείο αυτό, για να καταλάβετε τι αίσθηση μου άφησε και τι εντύπωση μου έκανε. Ας πούμε ότι έχετε παίξει (όπως όλοι μας, άλλωστε!) το Alien Breed. Η αίσθηση που αφήνει το demo του Chaos Guns συγκρινόμενο με το κλασσικό αυτό παιχνίδι είναι η αίσθηση που αφήνει το Doom 3 συγκρινόμενο με τα 2 προηγούμενα Doom! Τι εννοώ; Ότι εκεί που είχατε να αντιμετωπίσετε ορδές εχθρών κάθε τόσο και λιγάκι, τώρα είστε πιο απομονωμένος, δεν ξέρετε ανά πάσα στιγμή τι θα συναντήσετε, και επικρατεί μια μυστηριακή ατμόσφαιρα με ένα κυρίαρχο στοιχείο: το άγνωστο. Δεν ξέρετε πού θα βρεθείτε, ποιον και τι θα αντιμετωπίσετε και πώς θα εξελιχθεί η ιστορία που ξετυλίγεται σταδιακά. Δεν γνωρίζω εάν αυτός ήταν ο στόχος της ομάδας του Chaos Guns αλλά, εάν αυτό ήταν που είχαν στο μυαλό τους, τότε βρίσκονται - και με το παραπάνω! - στον σωστό δρόμο.

Δεν έχω ολοκληρώσει ακόμα το demo του Chaos Guns, αλλά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι θα το κάνω σύντομα καθώς, όπως ανέφερα, το παιχνίδι είναι εθιστικό, ατμοσφαιρικό και ενδιαφέρον με εξελισσόμενη πλοκή. Δυστυχώς δεν υπάρχει δυνατότητα save, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά ακόμα και αν είστε εξοπλισμένοι με το δίκαννο, καθώς ένα μόνο βλήμα από ένα turret είναι ικανό να σας αφαιρέσει σχεδόν όλη την ενέργεια. Επίσης, θα πρέπει να αναφέρω και το μόνο στοιχείο που εντόπισα ως ελάττωμα ή έλλειψη (πείτε το όπως θέλετε!) και αυτό είναι η απουσία χάρτη. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι αυτή είναι μια δυνατότητα την οποία ΔΕΝ διαθέτει το Backbone και ότι η έλλειψη αυτή οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σε αυτό το γεγονός. Εάν αυτό δεν ισχύει, τότε καλό θα είναι οι developers του Chaos Guns να δώσουν μια χρήση στο πλήκτρο ΤΑΒ της Amiga μας!

Ολοκληρώνοντας, θα πω απλά "Μπράβο" και "Ευχαριστώ" στην ομάδα του Chaos Guns και κυρίως στον Γιάννη (Tsak) που είναι το πρόσωπο πίσω απ' το παιχνίδι. Εύχομαι από καρδίας να δούμε σύντομα το Chaos Guns να ολοκληρώνεται με την κατεύθυνση που πλέον έχει πάρει και, - γιατί όχι; -, να κυκλοφορήσει ακόμα και ως commercial προϊόν. Εγώ τουλάχιστον είμαι σίγουρος ότι θα το αγόραζα!

Δεν ξέρω αν με απατά η μνήμη μου, αλλά έχω την αίσθηση ότι το Chaos Guns είναι ό,τι καλύτερο έχω δει να φτιάχνεται σε επίπεδο παιχνιδιού για classic Amiga από το 2000 και μετά. Και αυτό λέει πολλά...

Mr. Nutz για Amiga CD32

Ο Amigajay συνεχίζει να είναι πιο παραγωγικός από... τον μισό Ελληνικό δημόσιο τομέα (!) και μας προσφέρει ένα νέο unofficial port για το Amiga CD32. Αυτή τη φορά, είναι το Mr. Nutz από την Ocean.

To Mr. Nutz κυκλοφόρησε στη δύση της εποχής της Amiga, το 1994, και, σε αντίθεση με τις επιταγές των καιρών, έτρεχε και στις "ταπεινές" OCS/ECS Amigas, μην ακολουθώντας την - εύκολη, αλλά και αδικαιολόγητη κατ' εμέ - πεπατημένη του AGA chipset. Και γιατί, άλλωστε, αφού το Mr. Nutz είναι ένα πραγματικό showcase των δυνατοτήτων που είχε αυτό το hardware του 1985 (!) - αρκεί να έπεφτε στα κατάλληλα χέρια. Σε μια εποχή που "έσπαγαν ταμεία" παιχνίδια όπως τα Sonic the Hedgehog και Superfrog, το Mr. Nutz ήρθε να δείξει ότι η Amiga 500 "το είχε" στο θέμα των ταχύτατων platformers με parallax scrolling και πανέμορφα, πολύχρωμα γραφικά.

Η μεταφορά του Amigajay στο CD32 είναι φυσικά πλήρως συμβατή με το gamepad του μηχανήματος και μπορείτε να την κατεβάσετε από εδώ. Προσοχή όμως, το download θα είναι διαθέσιμο μόνο μέχρι το τέλος του Απριλίου, οπότε καλά θα κάνετε να βιαστείτε!

Μάθετε Assembly στην Amiga!

Ναι, είναι γεγονός: πάντα θαυμάζατε τους ανθρώπους πίσω απ' τη μηχανή, αυτούς που με κάποιον μαγικό για εσάς τρόπο έγραφαν "σεντόνια" ακαταλαβίστικων εντολών κατευθύνοντας με μαεστρία την Amiga σας στο πιο μαγικό πράγμα, που δεν ήταν άλλο από το να δείξει τις πραγματικές της δυνατότητες!

Ποιος θα το περίμενε λοιπόν ότι θα φτάναμε στο σημείο να μας πάρει απ' το χεράκι και να μας δείξει βήμα-βήμα μερικά απ' τα μυστικά της γλώσσας Assembly στην Amiga ένα απ' τα πιο ελκεκτά μέλη της demoscene, o Photon των (γνωστών και μη εξαιρεταίων) Scoopex; Φυσικά κανείς, αλλά, ευτυχώς, είναι κάποιες φορές που η πραγματικότητα μας διαψεύδει και μας εκπλήσσει ευχάριστα - και αυτή είναι μία απ' αυτές!

Παρακολουθήστε λοιπόν τα μαθήματα Assembly στο κανάλι των Scoopex στο Youtube και διαβάστε περισσότερες πληροφορίες και κατεβάστε το απαραίτητο software από τη σελίδα που φτιάχτηκε ειδικά γι' αυτόν το σκοπό! Όχι, παίζουμε!

Deep Core Raider για ZX Spectrum

Ένα νέο παιχνίδι μόλις κυκλοφόρησε για τον ZX Spectrum, από τον Paul Jenkinson, τον δημιουργό του The Spectrum Show. Το παιχνίδι ονομάζεται Deep Core Raider και είναι φτιαγμένο με το Arcade Game Designer του ταλαντούχου και ιδιαίτερα παραγωγικού Jonathan Cauldwell, μία ιδιαίτερα αξιόλογη και με πολλές δυνατότητες σουίτα δημιουργίας arcade παιχνιδιών.

Στο Deep Core Raider αναλαμβάνετε να μαζέψετε ορυκτά με το διαστημόπλοιό σας από διάφορους πλανήτες του γαλαξία, κινούμενοι μέσα σε πλήθος στατικών οθονών. Αν και η σύγκρουση με τα τοιχώματα - σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια του είδους - δεν καταστρέφει το διαστημόπλοιό σας, διάφοροι πυργίσκοι που πυροβολούν το κάνουν. Συνεπώς, εκτός από τον ανεφοδιασμό του σκάφους σας με καύσιμα πρέπει να δίνετε και προσοχή στην αποφυγή των πυρών των πυργίσκων. Το σκάφος έχει τη δυνατότητα ρίψεως βομβών, οι οποίες μπορούν να καταστρέψουν κάποιους (αλλά όχι όλους) αντίπαλους στόχους. Εάν καταφέρετε να περάσετε όλες τις οθόνες που αποτελούν έναν πλανήτη, περνάτε από την πύλη και μεταφέρεστε στον επόμενο.

Το Deep Core Raider, χωρίς να είναι το απόλυτο παιχνίδι, έχει αξιοπρεπή γραφικά και ήχο, τρέχει σε όλα τα μοντέλα ZX Spectrum (εντάξει, εκτός από το μοντέλο με τα 16KB RAM!) και, σε απόλυτη αντιδιαστολή με όσα παιχνίδια έχουν κυκλοφορήσει για τον Spectrum μέσα στο 2016 και τα έχω δοκιμάσει, είναι playable! Ναι, δεν υπερβάλλω, έχω δοκιμάσει τουλάχιστον 10 νέα παιχνίδια, τα οποία είναι παντελώς unplayable και γι' αυτό και δεν έχω μπει στη διαδικασία να τα παρουσιάσω στο blog!

Το Deep Core Raider είναι διαθέσιμο για download από εδώ. (Πηγή: Vintage Is The New Old).

SD-MGR

Έγω γράψει επανειλλημένως σε αυτό εδώ το blog για τον αξιοθαύμαστο αυτόν Έλληνα δημιουργό hardware και software που εγώ γνωρίζω ως Δημήτρη αλλά είναι ευρύτερα γνωστός με το nickname MasterGR.

O MasterGR λοιπόν έχει στο ρεπερτόριό του πολλά hardware projects που ξεκινάνε από backplates για towerized Amiga 1200 και φτάνουν μέχρι καμπίνες για bartop arcade machines, cartridges για τον Commodore 64 και 9πινα joysticks. Δεν είναι σκόπιμο να παραθέσω αναλυτικά όλα τα projects του Δημήτρη γιατί θα μας φάει ώρες (!), όσοι όμως ενδιαφέρονται να μάθουν παραπάνω για τον MasterGR και τις δημιουργίες του μπορούν να το κάνουν μέσα από τις σελίδες του 11ου τεύχους του περιοδικού Retro Planet, όπου και φιλοξενείται μεγάλη συνέντευξη του Δημήτρη στον γράφοντα. Μιας και το τεύχος έχει εξαντληθεί, καλό θα είναι να το δανιστείτε από κάποιον φίλο σας...

Ας επιστρέψουμε όμως στον MasterGR και το τελευταίο του έργο που ακούει στο όνομα "SD-MGR". Όπως ίσως κάποιοι θα υποψιαστήκατε, πρόκειται για την υλοποίηση του Δημήτρη επάνω στο γνωστό και διαδεδομένο project του SD2IEC. Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν το SD2IEC είναι ένα project εξομοίωσης του disk drive (1541) του Commodore 64, αλλά δεν περιορίζεται εκεί, καθώς στην ουσία εξομοιώνει τη λειτουργία του disk drive για όλα τα δημοφιλή 8μπιτα μηχανήματα της Commodore (C64, C16, Plus/4, VIC-20). Να πω εδώ για είμαι και λίγο περισσότερο συγκεκριμένος ότι το SD2IEC επιτρέπει να γεμίσουμε μια κάρτα SD με κάθε λογής images .D64 (κυρίως) και να κάνουμε όποιο(α) θέλουμε mount στον Commodore 64, χρησιμοποιώντας το ουσιαστικά ως μια virtual δισκέτα. Το SD2IEC είναι open source project, πράγμα που σημαίνει ότι οποιοσδήποτε μπορεί να φτιάξει τη δικιά του παραλλαγή/υλοποίηση. Έτσι, ανάλογα με το κόστος παραγωγής, την ποιότητα κατασκευής, τα διαθέσιμα "αξεσουάρ" (κουμπιά εναλλαγής πλευράς δισκέτας, switches για επιλογή device number, κουμπί reset, ενδεικτικά LEDs, κουτί) μπορούν να βρεθούν αρκετά διαφορετικά SD2IEC interfaces "εκεί έξω" σε ένα φάσμα τιμών που κυμαίνεται από τα 45€-65€ στην παρούσα χρονική περίοδο.

Το SD-MGR είναι από τις φθηνότερες υλοποιήσεις του SD2IEC, καθώς τιμάται με τον ακόλουθο τρόπο:

- SD-MGR σε μορφή κιτ --> 37€

- SD-MGR συναρμολογημένο χωρίς κουτί --> 43€

- SD-MGR συναρμολογημένο, με κουτί --> 56€

- SD-MGR συναρμολογημένο, με κουτί και SD κάρτα γεμάτη με .D64 images --> 60€

Όπως μπορείτε και μόνοι σας να δείτε οι τιμές είναι πολύ καλές και απευθύνονται σε χρήστες με όλα τα πιθανά βαλάντια. Εγώ προσωπικά δοκίμασα την 2η και την 4η έκδοση και έχω να πω ότι, παρόλο που η έκδοση των 43€ κάνει μια χαρά τη δουλειά της, οι εκδόσεις των 56€ και 60€ αξίζουν και με το παραπάνω τη χρηματική διαφορά, καθώς έρχονται "πακέτο" στο πανέμορφο κουτί που σχεδίασε και κατασκευάζει ο Δημήτρης.

Παραπάνω ανέφερα ότι το SD2IEC κάνει εξομοίωση του disk drive του Commodore 64. Αυτό είναι γεγονός, αλλά δεν συμβαίνει στο 100%, γεγονός που σημαίνει ότι υπάρχει ενδεχόμενο κάποια disk images, ενώ μεν γίνονται κανονικά mount, παρόλα αυτά να μην παίζουν. Αυτό συμβαίνει κυρίως με τα demos, που χρησιμοποιούν custom turboloaders και, απλά, δεν παίζουν με το SD2IEC. Όχι όλα, αλλά τα περισσότερα. Δυστυχώς. Στα παιχνίδια τωρα η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία αυτών, παλαιών και νέων, λειτουργεί απροβλημάτιστα. Γενικά, τα περισσότερα προβλήματα θα σας δημιουργήσει το software που καταλαμβάνει πάνω από μία πλευρά δισκέτας. Να τονίσω ότι τα παραπάνω δεν αφορούν μόνο το SD-MGR, αλλά ΟΛΕΣ τις υλοποιήσεις του SD2IEC...

Εξετάζοντας πιο προσεκτικά το SD-MGR θα διαπιστώσουμε ότι έρχεται με ένα καλώδιο σύνδεσης που περιλαμβάνει 2 βύσματα στην άκρη του, ένα για σύνδεση στην σειριακή υποδοχή του Commodore κι ένα για σύνδεση στην υποδοχή του κασετοφώνου, απ' όπου η συσκευή τροφοδοτείται με την τάση των 5V που χρειάζεται για τη λειτουργία της. Εξυπακούεται ότι αν θέλετε μπορείτε να τροφοδοτήσετε τα 5V από κάποια άλλη πηγή, έτσι ώστε να έχετε ελεύθερη την υποδοχή του κασετοφώνου εάν τη θέλετε για κάποια άλλη χρήση. Στο μπροστινό μέρος του SD-MGR συναντάμε την υποδοχή για SD κάρτες, τα ενδεικτικά LEDs λειτουργίας και σφάλματος (όπως και στο 1541) καθώς και 2 push-on διακόπτες, για την επιλογή της πλευράς της δισκέτας (περισσότερα γι' αυτό παρακάτω). Στο πίσω μέρος της συσκευής βρίσκεται το κουμπί reset, το οποίο χρησιμοποιούμε εάν θέλουμε να "ξεκολλήσουμε" το SD-MGR (αντίστοιχο με το σβήσιμο-άναμμα του 1541) ή απλά να επιστρέψουμε στο root directory της κάρτας SD. Συνολικά όπως είπα το SD-MGR είναι μια όμορφη και ποιοτική κατασκευή που γεμίζει ταιριαστά τον χώρο κοντά στον Commodore σας.

Καλό όμως θα είναι να σας μιλήσω λίγο περισσότερο για τον τρόπο με τον οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το SD-MGR (και τα SD2IEC, γενικότερα). Αφού βάλετε τα .D64 images που θέλετε στην (φορμαρισμένη σε FAT32) SD κάρτα σας και την τοποθετήσετε στο SD-MGR, με LOAD"$",8 και LIST βλέπετε τα περιεχόμενα αυτής. Στην περίπτωση που έχετε λιγοστά imagefiles και δεν έχετε χρησιμοποιήσει subdirectories, επιλέγετε το image που θέλετε με OPEN1,8,15,"CD/:όνομα αρχείου.D64":CLOSE1. Αν τώρα ξανακάνετε LOAD"$",8 και LIST θα δείτε τα περιεχόμενα του imagefile ακριβώς σας να είχατε τοποθετήσει την αντίστοιχη δισκέτα στο 1541 σας! Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που τα imagefiles που έχετε γράψει στην SD κάρτα είναι πολλά και τα έχετε χωρίσει σε subdirectories; Τότε θα πρέπει να πλοηγηθείτε μέσα σε αυτά χρησιμοποιώντας εντολές τύπου OPEN1,8,15,"CD/όνομα φακέλου/":CLOSE1 οι οποίες, αν έχετε μεγάλο βάθος υποφακέλων και μεγάλα filenames τείνουν να μετατραπούν σε... εφιάλτη, και θα σας κάνουν να νοσταλγήσετε την απλότητα της εποχής του... MS-DOS! Για μια πιο αναλυτική παρουσίαση της πλοήγησης μέσω εντολών BASIC μπορείτε να μελετήσετε αυτή τη σελίδα.

Φυσικά, όπου υπάρχει πρόβλημα (συνήθως) υπάρχει και η ανάλογη λύση και στην περίπτωση μας έρχεται στην μορφή προγραμμάτων για filebrowsing και mounting των .D64 αρχείων. Υπάρχουν αρκετά προγραμματάκια που μπορούν να μας βοηθήσουν στην πλοήγησή μας μέσα στην SD κάρτα μας, όπως τα CBM Filebrowser, NAV V9.6, DraCopy 1.0d, FIBR κλπ - όλα με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους. Εγώ προτείνω να τα τοποθετήσετε όλα στο root directory της κάρτας σας, να τα δοκιμάσετε και να δείτε ποιο σας ταιριάζει/βολεύει καλύτερα. Ένα θέμα το οποίο αξίζει αναφοράς είναι αυτό των filenames: επειδή εσείς γράψατε ένα αρχείο με όνομα myfavoritegameofthe80sandthensome.d64 στην SD κάρτα από το PC σας, αυτό δεν σημαίνει ότι θα μπορείτε να το διαβάσετε σωστά και στον Commodore, το αντίθετο μάλιστα! Το ίδιο ισχύει και με τα ονόματα των subdirectories. Το περίεργο είναι ότι ανάλογα με τον filebrowser που χρησιμοποιείτε θα δείτε περισσότερα ή λιγότερα "κινέζικα"! Η μόνη σίγουρη λύση είναι η χρήση filenames των 8 χαρακτήρων (+κατάληξη) τα οποία διαβάζονται 100% σωστά.

Ένα τελευταίο θέμα στο οποίο θεωρώ ότι θα πρέπει να σταθούμε είναι αυτό των παιχνιδιών/προγραμμάτων που εκτείνονται σε πάνω από μία πλευρά δισκέτας: πώς επιλέγουμε άλλη πλευρά μέσω BASIC ή filebrowser αφού ήδη βρισκόμαστε μέσα στο παιχνίδι/πρόγραμμα; Εδώ έρχεται η χρήση του text αρχείου AUTOSWAP.LST. Πώς λειτουργεί; Απλά, βάζουμε το multi image πρόγραμμα σε ένα subdirectory και φτιάχνουμε μέσα σε αυτό ένα text αρχείο ονομαζόμενο AUTOSWAP.LST. Μέσα σε αυτό το αρχείο, βάζουμε τα ονόματα των image files που αποτελούν τις πλευρές/δισκέτες του προγράμματος που μας ενδιαφέρει. Έτσι, όταν το πρόγραμμα θα μας ζητήσουμε να αλλάξουμε πλευρά ή δισκέτα, εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να πατήσουμε κάποιο απ' τα κουμπιά που βρίσκονται στην πρόσοψη του SD-MGR ώστε να γίνει mount το επόμενο ή το προηγούμενο αρχείο. As simple as that!

Πριν κλείσουμε, θα πρέπει να πούμε δυο λόγια για το θέμα της ταχύτητας και της συμβατότητας με άλλες συσκευές. Στην ταχύτητα αρχικά, το SD-MGR δίνει την εντύπωση ότι είναι κάπως πιο γρήγορο από το 1541, αν και αυτό απ' όσο γνωρίζω δεν θα έπρεπε να συμβαίνει! Ίσως να είναι ιδέα μου και να οφείλεται στο ότι στο μυαλό μου το 1541 είναι υ-π-ε-ρ-β-ο-λ-ι-κ-ά αργό! Θεωρητικά πάντως, έχουν την ίδια ταχύτητα. Όπως και με τα παραδοσιακά disk drives, το πρόβλημα λύνεται είτε με software fastloaders (όπως είναι ο "!" - ναι, θαυμαστικό!) είτε με hardware fastloaders (EPYX Fastload cartridge, οι turbo loaders των Final Cartridge, Action Replay κλπ). Γενικά τα cartridges αυτά λειτουργούν σε συνδυασμό με το SD-MGR, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις προγραμμάτων (παιχνιδιών) που δεν τα πήγαιναν καλά με αυτά, και το ίδιο φυσικά ισχύει και αν τα φορτώσουμε από το SD-MGR! Πάντως, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων που δοκίμασα το SD-MGR σε συνδυασμό με το Final Cartridge III+ του MasterGR δεν είχα θέματα.

Συνοψίζοντας, το SD-MGR είναι μια πάρα πολύ καλή λύση για να παίζετε τα παλιά σας (και όχι μόνο!) παιχνίδια, αποφεύγοντας την ταλαιπωρία και την αβεβαιότητα (!) των δισκετών. Η συντριπτική πλειοψηφία των παιχνιδιών θα τρέξουν απροβλημάτιστα και θα αποφύγετε το βάλε-βγάλε, γράψε-σβήσε κλπ κάτι που θα σας επιτρέψει να αφιερωθείτε ψυχή τε και σώματι στην ευγενή τέχνη του... gaming!

Η τιμή εκκίνησης (37€) του SD-MGR είναι εξαιρετικά φθηνή για εξομοιωτή δισκέτας, αλλά εγώ, για μία ακόμα φορά, θα σας παροτρύνω να το αποκτήσετε στην "κουτάτη" μορφή που μου άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις. Απλά, κρατήστε στην άκρη του μυαλού σας ότι κανένα SD2IEC σε αυτόν τον κόσμο δεν εξομοιώνει 100% το 1541 και μην του ζητήσετε πράγματα που δεν είναι φτιαγμένο να κάνει!

Α, και κάτι τελευταίο: στην παρουσίαση/δοκιμή που μόλις διαβάσατε, λάμπουν δια της απουσίας τους τα screenshots! Αυτό δεν συνέβη επειδή τα... περιφρονώ (!) ή κάτι τέτοιο, αλλά επειδή η οθόνη στην οποία είναι συνδεδεμένος ο Commodore 64 μου είναι ασπρόμαυρη λόγω βλάβης (ναι, μη γελάτε!) με αποτέλεσμα τα όποια screenshots να έχαναν πολύ. Έτσι, για να εξηγούμαστε!

Team 17: The Complete Amiga Works για CD32

O (γνωστός και μη εξαιρεταίος) Amigajay έκανε και πάλι το θαύμα του: στο quest που έχει αναλάβει να κάνει τους κατόχους Amiga CD32 ευτυχισμένους, αυτή τη φορά μάλλον ξεπέρασε τον ίδιο του τον εαυτό, παρουσιάζοντας την απόλυτη συλλογή. Ποια είναι αυτή; Μα, τι άλλο από τα άπαντα της Team 17 για Amiga! Ένα Amiga dedicated software house συνώνυμο των αξιόλογων τίτλων και των εντυπωσιακών παραγωγών - και τώρα πια, μπορείτε να έχετε όλες τις κυκλοφορίες τους σε ένα και μόνο δισκάκι στο CD32 σας!

Το Team 17: The Complete Amiga Works περιλαμβάνει τα παρακάτω παιχνίδια: Alien Breed / Alien Breed 3D AGA / Alien Breed Special Edition / Alien Breed Story Disk / Alien Breed Tower Assault AGA / Alien Breed II AGA / Alien Breed 3D II AGA / All Terrain Racing / Apache / Apidya / Arcade Pool AGA / Arcade Snooker AGA / Assassin / Assassin Special Edition / Body Blows / Body Blows AGA / Body Blows Galactic AGA / Cardiaxx / F17 Challenge / Full Contact / Kingpin AGA / Miami Chase / Overdrive / Project X / Project X Special Edition / Qwak / Speris Legacy AGA / Superfrog / Superfrog Alternate Intro / Super Stardust / Ultimate Body Blows / Worms / Worms The Director's Cut AGA. Εντάξει, τι να πω, ποιο χορταστικό δεν γίνεται!

Μπορείτε να κατεβάσετε τη συλλογή από τον FTP server του English Amiga Board στο section uploads/cd32. (Πηγή: Vintage Is The New Old)

Manuals να δουν τα μάτια σας!

Πρόσφατα έπεσα πάνω σε ένα site που έχει πολύ και ποικίλο υλικό retro computing ενδιαφέροντος. Πέρα από κάποια ενδιαφέροντα άρθρα και οδηγούς το περί ου ο λόγος Retro Commodore διαθέτει μια αξιοπρόσεκτη συλλογή από scans διαφόρων manuals, κυρίως για μηχανήματα της Commodore.

Το σημαντικό είναι φυσικά όχι τα στάνταρ manuals των μηχανημάτων τα οποία και μπορούν να βρεθούν σχεδόν παντού, αλλά τα manuals των περιφερειακών. Δώστε βάση σε μερικά manuals σχετικά με την Amiga: Α520 modulator, MPS1230 printer, Action Replay II, Algor USB, Mediator PCI και πολλά, μα ΠΑΡΑ πολλά ακόμα manuals των πιο σπάνιων περιφερειακών είναι εκεί, διαθέσιμα για να τα κατεβάσετε άμεσα. Και για τον Commodore 64 όμως, η συλλογή των διαθέσιμων scans δεν πάει πίσω, αφού θα βρείτε τα εγχειρίδια των Final Cartidge, Epyx Fastload, KCS Power Cartridge, C64 Doctor, Action Replay 6 κλπ. Μπορείτε να βρείτε τα manuals για Amiga εδώ, αυτά για Commodore 64 εδώ και τα υπόλοιπα από την πλοήγηση στα menus. Καλή ανάγνωση!

Κυκλοφόρησε το 92ο τεύχος του Commodore Free

Το ηλεκτρονικό περιοδικό με ύλη αποκλειστικά αφιερωμένη στα μηχανήματα της Commodore, Commodore Free κυκλοφόρησε το νέο του τεύχος, το υπ' αριθμόν 92. Και πάλι, όπως και σε όλα τα προηγούμενα τεύχη, οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από το Commodore Free έχουν βρει και μας προσφέρουν όλες τις μικρές και μεγάλες ειδήσεις, νέα, reviews και κυκλοφορίες που σχετίζονται με τους υπολογιστές της πάλαι ποτέ κραταιάς εταιρίας. Ως συνήθως, η ανάγνωση του Commodore Free είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αλλά... λίγη, καθώς το τεύχος ολοκληρώνεται μέσα σε 30 σελίδες. Μπορείτε να κατεβάσετε το 92ο τεύχος από εδώ.

Παιχνίδια Που Αξίζει Να Παίξετε #13 - Football Manager (ZX Spectrum)

Θα πιστεύατε άραγε ότι το original video game με τίτλο "Football Manager" δεν είναι αυτό που χαίρει δόξας, τιμής και πωλήσεων στις μέρες μας αλλά ένα παιχνίδι του 1982 με άθλια γραφικά και γραμμένο σε BASIC που ήταν το αγαπημένο παιχνίδι (ποδοσφαιρικής) στρατηγικής και τακτικής για χιλιάδες κομπιουτεράδες τα χρόνια εκείνα που μεσουρανούσαν οι Duran Duran και η... Sandra;

Ότι, παρόλο που ήταν γραμμένο εξ' ολοκλήρου σε BASIC το χαμογελαστό και υπερήφανο πρόσωπο του προγραμματιστή του κοσμούσε το εξώφυλλο της κασέτας σε κάθε έκδοση, ανεξαρτήτως format; Ότι, τέλος, το παιχνίδι αυτό κυκλοφόρησε σχεδόν σε οποιαδήποτε πλατφόρμα μπορεί να βάλει ο νους ανθρώπου καθώς υπήρχαν εκδόσεις για Tandy TRS-80, Sinclair ZX80/ZX81, Sinclair ZX Spectrum, BBC Micro, Commodore 64,Oric-1/Oric Atmos, Amstrad CPC, Acorn Electron, Dragon 32/64, Commodore VIC-20, Atari 8bit, Commodore 16/Plus-4, MSX, IBM PC & compatibles, Atari ST και (ουφ!) Amiga;

Αν και όχι μόνο τώρα αλλά και στην εποχή της δόξας του τα γραφικά του Football Manager (σε όποιες εκδόσεις υπήρχαν) έδειχναν κάκιστα, ανέμπνευστα και κακοσχεδιασμένα, αν και ο ήχος σχεδόν απουσίαζε ολοκληρωτικά, αν και δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί joystick, παρόλα αυτά, η δημιουργία του Kevin Toms γαλούχησε γενιές και γενιές wannabe managers και προπονητών με την απλή και εντελώς staightforward στρατηγική που ήταν πανεύκολη στην εκμάθηση αλλά δεν συγχωρούσε τα λάθη. Η "ζωντανή" μετάδοση των φάσεων από τους αγώνες της ομάδας του παίκτη, το random στοιχείο που υπήρχε σε μεγάλο βαθμό και η σχετικά σύντομη ολοκλήρωση μίας αγωνιστικής σεζόν (περίπου μία ώρα) ήταν χαρακτηριστικά που έδιναν απλόχερα πόντους απόλαυσης και εθισμού στο Football Manager γιατί, άλλωστε, ποιος δεν ονειρεύεται τη μέρα που θα πάρει τα ηνία της (ολοκληρωτικά, όμως!) ξεπεσμένης Manchester United και θα την οδηγήσει από τα αλώνια της 4ης κατηγορίας στην πρώτη κατηγορία, στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και του κυπέλου Αγγλίας;

Continuum demo για Commodore 64

Το Continuum είναι ένα demo για τον Commodore 64 που υπέπεσε πολύ πρόσφατα στην αντίληψή μου και μου άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις. Είναι δημιουργία του πασίγνωστου και (πλέον) ιστορικού group Triad και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο demoparty Datastorm 2014 όπου και κατέλαβε την 2η θέση.

Το Continuum χαρακτηρίζεται από εφέ, μουσική και γραφικά πολύ καλής ποιότητας σε όλη του διάρκεια, ενώ το τελευταίο part με τον χορευτή σε στυλ κάτι ανάμεσα σε 9 Fingers και Karateka (!) είναι απλά... όλα τα λεφτά! Πέρα απ' αυτό πάντως και σε ορισμένα άλλα σημεία συναντάμε εφέ που θα μας αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Δείτε το οπωσδήποτε ή κατεβάστε το από εδώ.

Τα καλύτερα tunes του Commodore 64 #17 - Commando

Ε, εντάξει: πλησιάζουμε πια προς την ολοκλήρωση αυτού του άτυπου TOP-20 με τα καλύτερα tunes του Commodore 64 και θα ήταν απίθανο και ταυτόχρονα... ανήθικο (!) να αφήσω εκτός αυτού ένα από τα πλέον κλασικά, αυτό του Commando.

Η μουσική του Commando είναι προϊόν των κόπων και του ταλέντου του ενός και μοναδικού Rob Hubbard, του πολυγραφότατου αυτού (στη σύνθεση SID tunes) μουσικού/προγραμματιστή που μεγαλούργησε (κυρίως) στη δεκαετία του '80. Α, μια και έγραψα για "κόπους" να διευκρινίσω ότι, στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτό μάλλον δεν ισχύει, καθώς ο εκ γηραιάς Αλβιώνος ορμώμενος συνθέτης δημιούργησε τη μουσική του Commando σε ένα και μόνο βράδυ!

Και, αν στην περίπτωση του κυρίως μουσικού θέματος ο Rob Hubbard χρωστάει την έμπνευσή του στο ίδιο το coin op Commando, στην περίπτωση της μουσικής της οθόνης των high scores - που κατά την ταπεινή άποψη του γράφωντος είναι και η αξιολογότερη εκ των δύο - όλα τα credits ανήκουν στον ίδιο, καθώς πρόκειται καθαρά για δική του σύνθεση.

Συνολικά η μουσική του Commando είναι ιδιαίτερα ευχάριστη και προσφέρει ένα μεγάλο "συν" στην εμπειρία που προσφέρει αυτό το - έτσι κι αλλιώς - εξαιρετικό shoot 'em up. Έχει τύχει δεκάδων remixes μέσα στα 30+ χρόνια που έχουν περάσει από την κυκλοφορία του παιχνιδιού και θεωρείται ως ένα από τα πλέον εμβληματικά και χαρακτηριστικά tunes του Commodore 64. Και - δεν μπορώ, θα το ξαναγράψω! - θυμίζω ότι πρόκειται για δουλειά μίας και μόνο νύχτας!

64 Θρυλικά crack intros

Τα "64 καλύτερα cracktros (crack intros) για τον Commodore 64"; ΟΚ, ακούγεται υπερβολικό και μάλλον είναι, αφού κάποια απ' τα προσωπικά μου αγαπημένα cracktros δεν υπάρχουν σε αυτό το video. Άλλωστε, αφού η επιλογή εναπόκειται σε καθαρά υποκειμενικά κριτήρια είναι μάλλον δύσκολο να συμφωνούμε όλοι, έτσι δεν είναι;

Αυτό που έχει σημασία να έχει κανείς στην άκρη του μυαλού του παρακολουθώντας το παρακάτω video/συλλογή από cracktros είναι το ότι το κάθε cracking crew της εποχής ενσωμάτωνε μία τέτοια καλλιτεχνική/προγραμματιστική δημιουργία σε κάθε παιχνίδι που "έσπαγε" και με αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε μία μόδα που εξελίχθηκε στη δημιουργία demos και σε όλη αυτή τη σκηνή που σήμερα αποκαλούμε με μία λέξη "demoscene". Υπηρχαν μάλιστα φορές που - και επειδή η κάθε δισκέτα περνούσε απο πολλά "χέρια" - ένα παιχνίδι είχε 2 ή ακόμα και 3 cracktros ή άλλες που φορτώναμε το "φόλα" παιχνίδι μόνο και μόνο για να απολαύσουμε το cracktro που το συνόδευε!

Τα cracktros ήταν η μαγεία μιας εποχής που τέλειωσε με την αυγή της νέας χιλιετίας, καθώς θυμάμαι τα τελευταία από αυτά σε κάποια παιχνίδια για το original Sony Playstation. Με το παρακάτω video μπορείτε να κάνετε μια νοσταλγική βουτιά στο παρελθόν, στα χρόνια εκείνα που το κάθε παιχνίδι είχε κάτι από την αύρα του δημιουργού του αλλά... και αυτού που είχε καταφέρει να το hackάρει!

Vectorize για Amiga 500

To Vectorize είναι ένα ολοκαίνουριο μικρής διάρκειας (4-5 λεπτά) demo για την Amiga 500 από το group Red Sector Incorporated, το οποίο, χωρίς υπερβολή, είναι ενεργό κομμάτι της Amiga demoscene εδώ και 30+ χρόνια!

Το Vectorize είναι αυτό που θα λέγαμε "πιο oldskool πεθαίνεις" demo, με εφέ, γραφικά και μουσική που θυμίζουν έντονα την περίοδο 1989-1993. Δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο, δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό και δεν θέτει νέα standards σε κανέναν τομέα, αλλά είναι προϊόν του 2016, εμφανίζει τον Eddie των Iron Maiden, τρέχει σε Amiga 500, προέρχεται από ένα ιστορικό group και ήρθε πρώτο στο demoparty DiHalt Lite 2016, οπότε αξίζει να του αφιερώσετε ένα 5λεπτο! Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.