Next Level demo για τον Commodore 64: όλα λάθος;

Τα γράφω και τα ξαναγράφω εδώ και χρόνια. Καλό το νέο παγκόσμιο ρεκόρ σε BOBs, εντυπωσιακό το να εμφανίζεις 32 hardware sprites σε υπολογιστή που έχει δυνατότητα για 8, συγκλονιστικό να (νομίζεις ότι) ακούς 3 κανάλια ήχου από έναν υπολογιστή σαν τον ZX Spectrum που δεν έχει καν soundchip. Και σίγουρα σου πέφτουν τα σαγόνια όταν βλέπεις να κάνει ατέλειωτο fullscreen scroll μία εικόνα που - κανονικά - δεν χωράει στη μνήμη του υπολογιστή. Καλά ωραία και άγια όλα αυτά. Αλλά...

Αλλά θέλω μια ισορροπία. Ψάχνω ένα demo που να μένει πιστό στη θεματολογία του τίτλου του από την αρχή μέχρι το τέλος. Που να μην έχει parts που να σε κουράζουν. Που αισθητικά να σου δίνει την εντύπωση της καλλιτεχνικής αρτιότητας κι ας μην εμφανίζει ταυτόχρονα περισσότερα χρώματα απ' όσα υποστηρίζει το screenmode που χρησιμοποιείται. Που να σου παρουσιάζει έναν εντυπωσιακό text scroller αλλά να μη σε υποχρεώνει να διαβάσεις ένα μήνυμα μεγέθους μικρής νουβέλας. Που, τελικά, να προσπαθεί να συνδυάσει την προγραμματιστική αρτιότητα με ένα ισορροπημένο θεματικά οπτικοακουστικό αποτέλεσμα και να δίνει την εντύπωση computerized ταινίας (πολύ) μικρού μήκους, παρά αυτήν άσχετων προγραμμάτων που φορτώνονται το ένα μετά το άλλο. Που να είναι ωραίο, για να το θέσω με μία λέξη όλη κι όλη, βρε αδερφέ!

Ε, με την παραπάνω προσέγγιση ως κριτήριο, το Next Level των Performers για τον Commodore 64, το demo αυτό που πρωτοεμφανίστηκε πριν από περίπου 6 μήνες, τα κάνει όλα (μα όλα) λάθος! Θεματικά παντελώς ασύνδετα parts, εφέ που σου παρουσιάζονται μέχρι να (σκυλο)βαρεθείς, γραφικά συμπαθητικά αλλά μουσική όχι και τόσο, και όλα αυτά να σε... ταλαιπωρούν για κανένα 20λεπτο. Θα μου πείτε "και τότε ποιος ο λόγος που μας γράφεις γι' αυτό ρε φίλε;". Σωστά. Θα κάθομαι δηλαδή να γράφω για το κάθε demo που δεν μου αρέσει από τα δεκάδες χιλιάδες που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία;

Η αλήθεια είναι (ευτυχώς) πως όχι. Αναφέρομαι στο Next Level διότι ανάμεσα στα ατάκτως ερριμμένα parts αμφιβόλου αισθητικής παρεμβάλλεται η δεύτερη πλευρά της πρώτης δισκέτας του demo. Η οποία είναι νοσταλγική και ταυτόχρονα εντυπωσιακή, ολίγον συγκινητική και ταυτόχρονα υπερπλήρης περιεχομένου. Σε αυτή την δεύτερη πλευρά της πρώτης δισκέτας λοιπόν, παρουσιάζονται οθόνες - με animation, παρακαλώ - από 100 (και βάλε;) all-time gaming classics του 64άρη, σε ρυθμούς... πολυβόλου! Αυτό το κομμάτι του Next Level δεν είναι απλά αξιόλογο, είναι ένα νοσταλγικό ποτ πουρί των πλέον κλασικών παιχνιδιών της πλατφόρμας που από μόνο του θα έφτανε για να σταθεί ως ένα πολύ αξιόλογο demo και το οποίο τολμώ να πω ότι αδικείται από τις υπόλοιπες 3 πλευρές δισκέτας που το απαρτίζουν. Εδώ θα ήθελα να σταθώ και σε κάτι που στέκονται και οι ίδιοι οι Performers, στο πώς δηλαδή έχει χωρέσει όλο αυτό το περιεχόμενο σε μία πλευρά δισκέτας και εμφανίζεται στην οθόνη μας χωρίς διακοπές για φόρτωμα, αποσυμπίεση ή οτιδήποτε άλλο. Είναι πράγματι εντυπωσιακό το επίτευγμα και, επαναλαμβάνω, αυτή η δεύτερη πλευρά της πρώτης δισκέτας θα ήταν από μόνη της ένα καταπληκτικό demo αν δεν ψιλοχανόταν μέσα στο υπόλοιπο μέτριο περιεχόμενο.

Μπορείτε να δείτε το Next Level παρακάτω. Το κομμάτι που αξίζει ξεκινά από το 8:33 και τελειώνει στο 12:10. Φυσικά, το σωστό και το πρέπον θα ήταν να το παρακολουθήσετε ολόκληρο. Μπορεί σε εσάς να αρέσει συνολικά, ποιος ξέρει; Ή, απλώς, μπορεί μετά από 20 λεπτά παρακολούθησης να συμφωνήσετε μέχρι κεραίας με τα όσα διαβάσατε παραπάνω...