Είναι γνωστό ότι μετά την κυκλοφορία των Atari 1040STF και 520STFM οι αποφάσεις στην πάλαι ποτέ εμβληματική φίρμα των video games παίρνονταν με ρίξιμο ζαριού, έλεγχο του προς τα πού φυσάει ο άνεμος, διάβασμα φλυτζανιού καφέ, μελέτη του σχήματος που είχαν τα σύννεφα στον ουρανό, και άλλες σοβαρές μεθόδους που όχι μόνο δεν βασίζονταν σε ενδελεχή μελέτη της αγοράς και των αναγκών των χρηστών, αλλά έδειχναν να έχουν ως στόχο το ακριβώς αντίθετο.
Πριν με πείτε παράλογο σκεφτείτε την κυκλοφορία της σειράς STE, του TT030 και, φυσικά του Falcon: δεν είναι το πρόβλημα το hardware των υπολογιστών αυτών, αλλά το ότι η ίδια η εταιρία δεν είχε αποφασίσει ποια ήταν η στρατηγική της και ποιο ήταν το target group της. Εκτός εάν η επικρατούσα άποψη ήταν "άμα είναι καλό και σε συμφέρουσα τιμή θα πουλήσει σαν ζεστό ψωμί". Η ιστορία έδειξε ότι αυτό κάθε άλλο παρά είναι κανόνας: ένα προϊόν οφείλει να είναι ολοκληρωμένο και να μην το τραβάει πίσω το απαρχαιωμένο hardware ή το κακό software. Και, φυσικά, πρέπει να στοχεύει σε κάποιο συγκεκριμένο αγοραστικό κοινό, είτε αυτό είναι οι gamers, είτε οι χομπίστες, είτε οι μικρές εταιρίες. Τα προϊόντα της Atari, από το 1988 και μετά είχαν τόσο ακριβή στόχευση όση και ένας μεθυσμένος τοξοβόλος με καταρράκτη και στα δύο μάτια. Και δεν θα αναφερθώ στον Falcon ή στους STE που είναι ο εύκολος στόχος, αλλά σε ένα άγνωστο σχετικά υπερμηχάνημα για τα δεδομένα της εποχής: τον Atari TT030.
Το workstation αυτό της Atari που κυκλοφόρησε το 1990 ήταν ένα υπολογιστικό τέρας για τον καιρό του, με επεξεργαστή τον Motorola 68030 στα 32MHz, μαθητικό συνεπεξεργαστή (68882), μνήμη που έφτανε μέχρι τα 16MB, 4096 χρώματα και αναλύσεις που έφταναν το κολοσσιαίο νούμερο των 1280x960 pixels. Φυσικά ο υπολογιστής έτρεχε τον κλασικό συνδυασμό TOS/GEM για συμβατότητα με τα υπόλοιπα μοντέλα της σειράς ST - άσχετα αν αυτή η συμβατότητα δεν επιτυγχανόταν τελικά σε μεγάλο βαθμό. Το μηχάνημα όμως που έχει ενδιαφέρον είναι το πείραμα της Atari του 1992, όταν ο TT030 κυκλοφόρησε ως Atari System V εφοδιασμένος με σκληρό δίσκο, μνήμη που μπορούσε να επεκταθεί μέχρι τα... χαοτικά 256ΜΒ και το UNIX ως λειτουργικό σύστημα. Ένα πραγματικό workstation με όλη τη σημασία της λέξης, το οποίο στόχευε... πού ακριβώς; Στην αγορά των workstations, φυσικά, εκεί όπου η Atari κατείχε περίπου το 0% των εγκατεστημένων σταθμών εργασίας! Καλό project, δυνατό χαρτί, τόσο πολύ μάλιστα πίστεψαν σε αυτό μέσα στην ίδια την εταιρία που δεν το άφησαν να κυκλοφορήσει πάνω από ένα χρόνο, προκειμένου να λανσαριστεί - ποιος άλλος; - ο Falcon, που στόχευε (και καλά) στον μέσο καταναλωτή, gamer και home user. Φυσικά, επειδή, όπως έγραψα και στην αρχή το business plan της Atari ήταν σε αχαρακτήριστο βαθμό "ό,τι να'ναι", και ο Falcon εξαφανίστηκε από τα ράφια των καταστημάτων προτού προλάβει καλά-καλά να εγκατασταθεί σε αυτά, για να δώσει τη θέση του στο Jaguar, την νέα παιχνιδομηχανή της εταιρίας. Και όλοι ξέρουμε πώς πήγε αυτό...
Δείτε στο παρακάτω βιντεάκι το Atari System V εν δράσει, με το γραφικό του περιβάλλον:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.