Είναι ώρες-ώρες που πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται. Να αναρωτιέται εάν αυτοί οι σκαπανείς του home computing όπως ο Sir Clive Sinclair, o Jack Tramiel, ο Sir Alan Sugar και πολλοί άλλοι πιονέροι της εποχής που ήταν πρωτίστως επιχειρηματίες και δευτερευόντως οτιδήποτε άλλο, φαντάζονταν ποτέ το impact που θα είχαν τα εμπορικά τους προϊόντα στον ταλαίπωρο πλανήτη μας και το πόσους πιστούς και φανατικούς φίλους θα αποκτούσαν στο πέρασμα των χρόνων. Σιγά και μην μπορούσαν να το φανταστούν, λέω εγώ.
Δηλαδή, όταν ο "θείος" Clive κυκλοφορούσε τον ZX Spectrum ως διάδοχο του ΖΧ81 θέλετε να μου πείτε ότι είχε κάπου στην άκρη του μυαλού του το ενδεχόμενο να υπήρχαν 37 χρόνια αργότερα άνθρωποι όπως ο Paul Jenkinson που να έχουν αγκαλιάσει με τόση αγάπη το μηχάνημά του ώστε να έχουν φτιάξει ολόκληρη σειρά εκπομπών με 85 (μέχρι σήμερα) επεισόδια, περιοδικό με 25 (επίσης μέχρι σήμερα) τεύχη και δεκάδες παιχνίδια και άλλα videos; Ε, όχι, αν φανταζόταν κάτι τέτοιο θα τσιμπιόταν να δει αν είναι ξύπνιος και επικοινωνεί με τον έξω κόσμο και, προφανώς, δεν θα τολμούσε να μοιραστεί με κανέναν τις σκέψεις του καθώς θα ήταν βέβαιος ότι θα τον περνούσαν για τρελό. Κι όμως...
Κι όμως η επίδραση των - εκ πρώτης όψεως - άψυχων αυτών κουτιών ηλεκτρονικών κυκλωμάτων με πλήκτρα σε όσους είχαν επαφή μαζί τους δεν ήταν αυτή ενός εμπορικού προϊόντος στον καταναλωτή, αλλά, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, love at first sight! Να ήταν το interactivity, να ήταν το ότι με τον σωστό προγραμματισμό το μηχάνημα έκανε ό,τι το πρόσταζε ο χρήστης, να ήταν ότι ο κάθε μοναχικός άνθρωπος βρήκε μια απρόσμενη και πιστή παρέα; Να ήταν άραγε όλα αυτά μαζί;
Κάπου κοντά είμαστε, έχω την αίσθηση, αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Το σημαντικό είναι ότι άνθρωποι όπως ο Paul Jenkinson νιώθουν αυτό το σκίρτημα στην καρδιά τους και αυτή τη γλυκιά ηρεμία και θαλπωρή κάθε φορά που αγγίζουν το γερασμένο πλαστικό του αγαπημένου τους 48άρη ZX Spectrum, και αυτό τους ωθεί στο να δημιουργήσουν, να φτιάξουν πράγματα, όπως το The Spectrum Show.
Δεν θα κάτσω να σας γράψω τι θα δείτε στο 85ο επεισόδιο της δημοφιλούς Spectrum oriented σειράς του Paul: απλά και μόνο το γεγονός ότι ο άνθρωπος κάθισε και καταπιάστηκε με όλες τις κυκλοφορίες ενός software house όπως η Arcade λέει πολλά για την αγάπη του για τον αγαπημένο όλων (well, όσων έχουν καρδιά, τουλάχιστον) 8μπιτο υπολογιστή. Χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι οι υπόλοιποι 8μπιτοι και 16μπιτοι δεν αξίζουν την ίδια αγάπη και αντιμετώπιση, έτσι; Οι παραξενιές μακριά από μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.