The Curse of Rabenstein: μία υποδειγματική κυκλοφορία

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν υπήρξα μεγάλος λάτρης των adventure games: ναι μεν τα εκτιμούσα ως είδος, διάβαζα τα reviews τους και γνώριζα τα τεκταινόμενα της σκηνής, αλλά σπανίως περνούσα πολλές ώρες παίζοντας με αυτά. Για παράδειγμα, από την εποχή των 8bit τα μόνα που είχα "λιώσει" από πάνω τους ήταν τα ιστορικά πλέον The Hobbit (ZX Spectrum) και Castle of Terror (Commodore 64). Μερικά χρόνια αργότερα, όταν και η μεγάλη Sierra μας γέμισε με ποιοτικούς τίτλους του είδους στα 16μπιτα formats φρόντισα να τους αποκτήσω σχεδόν όλους, μόνο και μόνο για για απολαύσω την εξαίσια μουσική τους από την Adlib κάρτα του PC μου, ενώ θυμάμαι να ασχολήθηκα πραγματικά σχολαστικά μονάχα με το (μοναδικό, υπέροχο, καταπληκτικό) Leisure Suit Larry in the Land of the Lounge Lizards και το εντυπωσιακό Indiana Jones and the Fate of Atlantis. Καθώς τα χρόνια περνούσαν και ο διαθέσιμος χρόνος όλο και λιγόστευε όλο και απομακρυνόμουν από τα παιχνίδια περιπέτειας: κάτι οι αλλαγές/εκμοντερνισμός του interface με το παίξιμο να καταντάει πολλές φορές ένα ατελείωτο σκανάρισμα της οθόνης με τον pointer του ποντικιού μέχρι να εντοπιστεί το σημείο που αυτός άλλαζε (χα! Σε βρήκα, άτιμη καρφίτσα), κάτι το ότι επί σειρά ετών η μόνη πληροφόρηση που είχαμε για το είδος αυτό προερχόταν από τον Αντρέα-Παρασκευά Τσουρινάκη του οποίου τα γραπτά προσωπικά κάθε άλλο παρά με ενθουσίαζαν, εν τέλει αποστασιοποιήθηκα εντελώς από την όλη φάση.

Έπρεπε να φτάσει το 2018 και η multi format κυκλοφορία του Hibernated 1 This Place is Death του Stefan Vogt που μου κέντρισε ξανά το ενδιαφέρον για τα text adventures: το παιχνίδι, παρά το ότι δεν είχε καθόλου γραφικά, ήταν στρωτό - εύκολο, θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κάποιος -, είχε καλές περιγραφές με σωστά αγγλικά, λογική ροή και έδινε στον παίκτη καιρό για ψάξιμο και πειραματισμούς χωρίς να τον σκοτώνει σε κάθε ευκαιρία ή να τον φέρνει αντιμέτωπο με puzzles που απευθύνονται σε... φρενοβλαβείς! Προσωπικά, πέρα από τα παραπάνω, αυτό που πραγματικά μου έκανε την θετικότερη των εντυπώσεων στο Hibernated 1 This Place is Death ήταν το ότι κυκλοφόρησε με τη μία για σχεδόν οποιαδήποτε retro πλατφόρμα υπήρχε εκεί έξω: ότι κι αν είχε κάποιος, είτε 8μπιτο είτε 16μπιτο μηχανάκι, δεν υπήρχε δικαιολογία για να μην το δοκιμάσει έστω, αφού έτρεχε πρακτικά... παντού!

Fast Forward στην πρώτη μέρα του Φλεβάρη του τρέχοντος έτους, όταν και πληροφορήθηκα ότι κυκλοφορεί σε φυσική έκδοση ο νέος τίτλος του Stefan Vogt, που ονομάζεται The Curse of Rabenstein, και ο οποίος, αυτή τη φορά, έχει και γραφικά, ανήκοντας στο είδος παιχνιδιών περιπέτειας που τελικά μάλλον μου έκανε περισσότερο "κλικ", δηλαδή τα text/graphic adventure games. Σε μία κίνηση μάλλον απρόσμενη αγόρασα το The Curse of Rabenstein λοιπόν. Και γράφω "απρόσμενη" διότι γενικώς εδώ και χρόνια αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι τις μεγάλου μεγέθους χαρτονένιες συσκευασίες καθώς δεν έχω πού να τις αποθηκεύσω αλλά και δεν έχουν και όλες τις ίδιες διαστάσεις, γεγονός που αδυνατώ να χωνέψω και που σίγουρα δεν με βολεύει.

Τρεις μήνες μετά την αγορά μου το The Curse of Rabenstein έφτασε στα χέρια μου, και πραγματικά εντυπωσιάστηκα από το πόσα καλούδια σκέφτηκαν να συμπεριλάβουν μέσα στην συσκευασία του - δείτε τις φωτογραφίες και θα καταλάβετε. Φυσικά αποκορύφωμα αποτελεί ο σταυρός για τον λαιμό, το... απαραίτητο αξεσουάρ για να χαρεί κανείς πραγματικά το παιχνίδι!

Το ίδιο το The Curse of Rabenstein έχει πολύ καλά γραφικά, ατμόσφαιρα που δεν σε αφήνει να ξεκολλήσεις εύκολα, εξαιρετική χρήση της αγγλικής γλώσσας με καλογραμμένες και επεξηγηματικές περιγραφές και πολλά hints για το τι πρέπει να κάνεις ώστε να προχωρήσεις, αλλά και έναν parser σωστά φτιαγμένο, που καταλαβαίνει σχεδόν κάθε input του παίκτη - τουλάχιστον κάθε input που έχει κάποιο νόημα και κάποια λογική!

Αν και το The Curse of Rabenstein ήρθε σε δισκέτα 5 1/4" με δύο εκδόσεις του, μία για Commodore 64 και μία για Commodore Plus/4, αυτό που για μένα ήταν "όλα τα λεφτά" ήταν η microSD καρτούλα των 64ΜΒ που φαίνεται και στις φωτογραφίες. Αυτή η καρτούλα λοιπόν έχει όλο το υλικό (manuals, guides, image files κλπ.) για όλα τα formats στα οποία είναι διαθέσιμο το παιχνίδι. Ήτοι, αγοράζοντάς το για Commodore 64 ας πούμε, σου παρέχονται και οι εκδόσεις για ZX Spectrum +3, Amstrad CPC, Commodore Plus/4, Commodore Amiga, Atari ST, DOS μηχανάκια, σύγχρονα PCs (παίζει μέσω web browser) αλλά και... ZX Spectrum Next! Δοκίμασα μερικές από όλες αυτές τις εκδόσεις και μπορώ να πω ότι πραγματικά, δεν μπορώ να βρω τα κατάλληλα λόγια για να περιγράψω και να σας δώσω να καταλάβετε το πόσο προσεγμένη και υποδειγματική δουλειά έχει κάνει οι Stefan Vogt στη δημιουργία του τίτλου του. Φυσικά χρησιμοποιεί κάποιες συγκεκριμένες engines για να φτιάχνει τα παιχνίδια του με τέτοιον τρόπο ώστε αυτά να μπορούν να τρέξουν σχεδόν οπουδήποτε, αλλά αυτό ουδόλως ενδιαφέρει τον αγοραστή/παίκτη: αυτό που είναι χειροπιαστό και αυτό που μένει είναι ότι πληρώνεις για ένα παιχνίδι παραλαμβάνεις τα αρχεία για να το τρέξεις σε 9 (!) διαφορετικές πλατφόρμες! Τι μπορεί κανείς να πει γι' αυτό πέρα από ένα τεράστιο "μπράβο" στον Stefan;

Επιφυλάσσομαι να πούμε περισσότερα για το The Curse of Rabenstein αυτό καθεαυτό ως παιχνίδι σύντομα - είτε από εδώ, είτε μέσα από τις σελίδες του Retro Planet...