Σάββατο 9 Μαΐου 2020

You'll never walk alone!

Εντάξει, τουλάχιστον με αυτόν τον τίτλο εξασφαλίσαμε ότι θα διαβάσουν την ανάρτηση οι οπαδοί της Liverpool. Τουλάχιστον μέχρι να καταλάβουν ότι δεν έχει και μεγάλη σχέση με την δοξασμένη ποδοσφαιρική ομάδα του Merseyside η οποία, αν φέτος δεν είχαμε την πανδημία του Covid-19, θα κατάφερνε μετά από 30 άγονα χρόνια να ξαναβρεθεί στην κορυφή της Premier League και να αναδειχτεί πρωταθλήτρια Αγγλίας. It wasn't meant to be όμως, και, ας μην κοροϊδευόμαστε, ό,τι και να συμβεί από εδώ και πέρα, η μαγεία χάθηκε. Εκτός αν του χρόνου τα έχουμε αφήσει όλα αυτά πίσω μας, και τα ξανακαταφέρει. Αλλά έχουμε καιρό μέχρι τότε και σίγουρα υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά πράγματα στη ζωή από το ποδόσφαιρο. Κι ας μιλάμε για την Premier League της οποίας το επίπεδο, η ατμόσφαιρα και οι συγκινήσεις αφήνουν έτη φωτός πίσω οποιοδήποτε άλλο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα στον πλανήτη...

Ξεφύγαμε, όμως. Πάμε λίγο πίσω στα 80s, τότε που η Liverpool κυριαρχούσε (άντε πάλι) και που ζήσαμε την μεγάλη άνθηση των home computers σε όλη την Ευρώπη. Τότε λοιπόν, ειδικά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας, τα νέα μηχανήματα φύτρωναν σαν τα μανιτάρια, προερχόμενα συνήθως από μικρούς κατασκευαστές οι οποίοι φιλοδοξούσαν κάποια μέρα να βρεθούν την κορυφή του κομπιουτερικού στερεώματος, εκεί που τελικά - και δικαιωματικά - αναρριχήθηκαν οι Commodore, Sinclair, Acorn, Amstrad και Atari.

Εκείνα τα χρόνια λοιπόν, όταν κάποιος αποκτούσε κάποιον νέο home computer - και με δεδομένη την ασυμβατότητα μεταξύ των διαφόρων πλατφορμών -, το μόνο σίγουρο ήταν ότι αρχικά δεν θα είχε software. Το οποίο το λες και λίγο πρόβλημα, καθώς το λογισμικό είναι για τους υπολογιστές ό,τι η βενζίνη για τα αυτοκίνητα: δεν μπορούν να κάνουν χωρίς αυτό. Και ναι μεν θα έπαιρνες το ολοκαίνουριο μηχάνημά σου, και θα περνούσες δεκάδες ώρες πειραματιζόμενος με την BASIC, φτιάχνοντας από τα πιο απλά μέχρι και τα πιο σύνθετα προγράμματα, αλλά κάπου θα ήθελες ως άνθρωπος να ξεσκάσεις, να χαλαρώσεις, να αδειάσεις το μυαλό σου σώζοντας - για μία ακόμα φορά, τολμώ να πω - την γη μας από τους αιμοδιψείς εξωγήινους. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο θα διαπίστωνες πως, όσο νέος κι αν ήταν στην αγορά ο ολοκαίνουριος υπολογιστής σου, υπήρχαν σίγουρα 2 επιλογές software στις οποίες μπορούσες να καταφύγεις: η μία ήταν η Cassette 50 της Cascade, μια συλλογή με 50 - συνήθως άθλια - παιχνίδια, και η άλλη ήταν ένα εξαιρετικό παιχνίδι στρατηγικής/διαχείρισης που κυκλοφόρησε σε κάθε πιθανό και απίθανο format υπήρξε, το περίφημο Football Manager του Kevin Toms. Αυτός ο κλασικός μανατζερικός τίτλος λοιπόν θα ήταν εκεί, ό,τι απίθανο μηχάνημα κι αν είχες αγοράσει, να σου τραγουδήσει "you'll never walk alone" - ό,τι κι αν συνέβαινε θα μπορούσες πάντα να καταφύγεις στο Football Manager.

Πάμε μωρή Reading αρρώστια! Το 'χεις ακόμα!

Αφορμή για να ξαναφέρω στο μυαλό μου το παιχνίδι της Addictive Games - το οποίο ο Kevin Toms είχε γράψει σε χιλιάδες γραμμές BASIC και είχε μεταφέρει σε όποιον υπολογιστή διέθετε την γλώσσα και την απαραίτητη ποσότητα μνήμης (βλ. σχεδόν σε όλους) - ήταν το The Curse of Rabenstein για το οποίο σας έγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση. Και αυτό διότι ο δημιουργός του Stefan Vogt φρόντισε ώστε το παιχνίδι του να τρέχει σε μία μεγάλη ποικιλία από πλατφόρμες, προσφέροντας μάλιστα όλες τις εκδόσεις πακέτο μαζί με αυτήν που θα επέλεγε αρχικά ο αγοραστής.

HTML, CPC και C64 εκδόσεις του The Curse of Rabenstein

Έτσι και εγώ, αφού ξεκίνησα δοκιμάζοντας αυτήν που έτρεχε ευκολότερα, την HTML έκδοση δηλαδή, συνέχισα με Commodore 64, Amiga, Commodore Plus/4 και Amstrad CPC. Και, ω του θαύματος, η εμπειρία ήταν σχεδόν η ίδια σε κάθε format, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και εσείς παρατηρώντας τις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο.

Μάλλον κάποιος το ολοκλήρωσε το παιχνίδι στον Amstrad...

Θα πρέπει να τονίσω ότι ακριβώς τα ίδια ίσχυαν και για το πρώτο παιχνίδι του Stefan Vogt, το Hibernated 1 - This Place is Death, μόνο που εκείνο δεν διέθετε γραφικά, οπότε ήταν αναμφισβήτητα ευκολότερο να μεταφερθεί σε πολλές πλατφόρμες. Το σημαντικό όμως είναι - και αυτό που κάνει "κλικ" σε εμένα προσωπικά - ότι χάρη στον Stefan, έχουμε ένα ακόμα παιχνίδι που τρέχει (σχεδόν) παντού. 3μιση και βάλε δεκαετίες μετά το Football Manager έρχονται τα Hibernated 1 και The Curse of Rabenstein να βροντοφωνάξουν σε κάθε home computer εκεί έξω: you'll never walk alone!

The way it's meant to be done

3 σχόλια:

  1. Απολαυστικότατη η ανάρτησις, περιττό να πω οτι κι εμένα μου αρέσει η πολυπλατφορμικότητα (για να μην πω πανπλατφορμικότητα) του Στέφου!

    Πάω τώρα να παίξω maze eater. :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε ευχαριστώ φίλε μου, συμδωνούμε και πάλι. Πρέπει να το κοιτάξουμε! :P

    Maze Eater; Αλήθεια; Καλόοοοο!

    Υ.Γ.: Ωραία λέξη η πολυπλατφορμικότητα. Θα την υιοθετήσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ε, μα δύσκολο/περίεργο είναι να χαρεί κάποιος ρετροβιος με τέτοιες ομορφιές;

    Χαχαχαχα, αντιστάθηκα με το Maze eater, γιατί μετά δεν θα ξεκολλούσα από την παιχνιδάρα! :Ρ

    ΥΓ. Ελεύθερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.