Pimping my Miggy!

Αν κάποιος έχει την εντύπωση ότι είμαι "χθεσινός" στο σπορ της αναβάθμισης της Amiga τότε θα τον στενοχωρήσω, γιατί στην πραγματικότητα αυτός ο ίδιος είναι μάλλον... της ώρας! Να μην περιαυτολογήσω, αλλά έχουν καταγραφεί τα πάντα στο 5ο τεύχος του Retro Planet, αλλά και σε αυτή τη σειρά των αναρτήσεων με τίτλο "Once we were Kings" που αναφέρεται στις εποχές που... ανάβαμε τα τσιγάρα με 20ευρα (ΟΚ, ποτέ δεν έχει γίνει) και αγαπημένο σπορ ήταν η αγορά κάθε τι σχετικού με Amiga και το τουμπάνιασμα όλων των μηχανημάτων της 16μπιτης σειράς της Commodore.

Αν και επί χρόνια σκεφτόμουν, ασχολιόμουν, ξυπνούσα και κοιμόμουν με την Amiga κολλημένη στο μυαλό μου (και στο πορτοφόλι μου) ευτυχώς, μετά από κάποια χρόνια - και μην έχοντας καταφέρει φυσικά να αποφύγω εντελώς την οικονομική καταστροφή - κατάφερα να "ξεφύγω" και να επιστρέψω στα "μαλακά" (βλέπε 8μπιτα). Από τότε το έταξα στον εαυτό μου και σε ό,τι έχω ιερό (Δημήτρης Σαραβάκος, Steve Harris, Jason Kelk, Michael Jordan) να μην... ξανακυλήσω (!) και, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, νομίζω ότι τα κατάφερα. Σήμερα θα σας μιλήσω για μία από τις φορές που αυτό δεν κατέστη δυνατό...

Το προϊόν αυτό λοιπόν που αγόρασα για την 1200άρα μου πριν από 3 εβδομάδες το έψαχνα εδώ και καιρό, αλλά κάθε φορά που το έπαιρνα απόφαση να βάλω το χέρι στην τσέπη και να το αποκτήσω, απλά δεν ήταν διαθέσιμο! Έτσι, αποφάσισα να το πάω ανάποδα: μια φορά που το πέτυχα κατά τύχη απλά το αγόρασα κατευθείαν, κι ας μην είχα διαθέσιμα τα απαραίτητα κονδύλια! Ναι κύριοι και κυρίες, εδώ θα μάθετε τα πάντα για την σοφή διαχείριση των οικονομικών σας θεμάτων!

Δεν την λες και "χάλια", έτσι; Εχθρός του καλού όμως, είναι το καλύτερο όπως γνωρίζουμε...

117€ με τα μεταφορικά κόστισε, δεν ήταν κάτι πανάκριβο, αλλά ήταν - για να μην κοροϊδεύω και τον εαυτό μου - κάτι απολύτως περιττό. Όπως όμως σοφά έλεγε κι ο αείμνηστος Παύλος Γιαννακόπουλος για να δικαιολογήσει την σπατάλη εκατοντάδων εκατομμυρίων στον μπασκετικό Παναθηναϊκό, "άλλοι έχουν τα χαρτιά, άλλοι τα καζίνο, άλλοι τον ιππόδρομο, εγώ έχω τον Παναθηναϊκό". Πολύ σωστά κύριε Παύλο μας, κι εγώ έχω το retro computing. Τι να κάνεις, πάθη είναι αυτά...

Πάει το καπάκι...

Πάει το disk drive και το πληκτρολόγιο...

Πού θα μπουν αυτά;

Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να αντικαταστήσω το original case της 1200άρας μου με αυτό:

Το... διάφανο κρίνο!

Ναι, κυρία Commodore: μεταλλικές "φωλιές" για τις βίδες, τι έχεις να πει για αυτό;

Δεν ξέρω πώς σας φαίνεται, προσωπικά, από τη στιγμή που το πρωτοείδα, το ερωτεύτηκα. Ναι, θεωρώ την ολοκαίνουρια, κάτασπρη 1200άρα την πλέον όμορφη desktop all-in-one Amiga που κυκλοφόρησε ποτέ, αλλά ελάχιστες πια είναι αρκετά άσπρες ώστε να μην είναι θλιβερές. Το transparent όμως, είναι μια εντελώς νέα προσέγγιση. Και δεν κιτρινίζει κιόλας, πού το πάτε αυτό;

Προχωράμε...

Μέχρι και replacement eject button για το floppy disk drive υπήρχε μέσα στη συσκευασία! Το ότι δεν ταίριαζε στο δικό μου είναι μια άλλη ιστορία...

Φυσικά, η "αλμυρή" τιμή του νέου case γίνεται... λύσσα (!) αν συνοδευτεί και από νέο πληκτρολόγιο, φτάνοντας το κόστος 3 ολόκληρων "κομπλέ" Α1200 πριν από μία δεκαετία! Προσωπικά, και επειδή η μεμβράνη του πληκτρολογίου της 1200άρας μου είχε παραδώσει πνεύμα εδώ και καιρό, προμηθεύτηκα μια ολοκαίνουρια από το sellmyretro, η οποία μου κόστισε περί τα 30€ μαζί με τα ταχυδρομικά και ήρθε σε έναν μεγάλο φάκελο που έγραφε με τεράστια γράμματα "DO NOT BEND"... διπλωμένο στα 2! Περιττό να αναφέρω ότι άσπρισα με το που είδα τον φάκελο και ήμουν βέβαιος ότι η μεμβράνη δεν θα έπαιζε καθόλου: τελικά, μάλλον στάθηκα τυχερός, καθώς λειτουργούν όλα τα πλήκτρα πλην του Caps Lock που μένει μονίμως αναμμένο αλλά δεν κάνει τίποτα. Μικρό, πολύ μικρό το κακό σε σχέση με τα χειρότερα τα οποία απέφυγα...

Ώπ! Τι είναι τούτο; Ποιος έβαλε LEDοταινία κάτω από το πληκτρολόγιο;

Με τα LEDs σβηστά...

...και με τα LEDs αναμμένα. Προσέξτε πόσο ωραία και ομοιόμορφα φωτίζεται το διαφανές πλαστικό. Και πού να το δείτε στο σκοτάδι!

Πρέπει να τονίσω ότι το νέο case είναι ιδιαιτέρως ποιοτικό, έχει εξαιρετικό φινίρισμα και τα πάντα εφαρμόζουν όπως θα έπρεπε. "Τα πάντα", είπα; Χμμμ... Θα διαπιστώσει κανείς μετά λύπης ότι όλες αυτές οι "πατέντες" που έχουν γίνει στις Amigas μας (και όχι μόνο) από τα χεράκια όλων αυτών των "μερακλήδων" από τους οποίους πέρασαν τα τελευταία χρόνια έχουν - μόνο - αρνητικά αποτελέσματα: οι βίδες δεν ταιριάζουν πουθενά, οι "φωλιές" έχουν ξεχειλώσει, τα πάντα είναι θεόστραβα και... πιτσικαρισμένα, γενικώς ένα δράμα. Τα replacement cases λοιπόν μπορεί να είναι κατασκευασμένα ιδανικά, αλλά θα σας πάρει κάποια ωρίτσα να φέρετε όλα τα υπόλοιπα parts στα... ίσια τους προκειμένου να τα τοποθετήσετε...

Ίσως η ιδανικότερη δισκέτα για να "δείξει" το νέο case...

Αλλά ας αφήσω την γκρίνια κατά μέρους. Το ρεζουμέ είναι ότι αν δεν είστε εντελώς "κουλοί" και αν την 1200άρα σας δεν την έχουν περιλάβει στο παρελθόν οι καλύτεροι (χειρότεροι) του είδους, σύντομα θα καταφέρετε να έχετε στα χέρια σας έναν υπολογιστή 35ετίας που θα δείχνει... φρεσκότατος. Δείτε τις φωτογραφίες που ακολουθούν και διαπιστώστε το και μόνοι σας:

Ολοκληρώνοντας, θα ήθελα να πω 2-3 ακόμα πραγματάκια: δεν είναι ότι το νέο replacement case είναι ιδιαίτερα ακριβό, ή ότι ένας νέος accelerator "ξεφεύγει" σε κόστος ή ότι ένα καινούριο πληκτρολόγιο κοστίζει όσο ένα νεφρό: όλα αυτά δείχνουν πολλά αθροιστικά μονάχα εάν - όπως και στην δική μου περίπτωση - η 1200άρα είναι ένα μονάχα από τα retro μηχανήματά σας. Εάν είναι το μοναδικό όμως, να ξέρετε ότι με ένα "κουστουμάκι" κάτω από τα 400€ στο σύνολο μπορείτε να την έχετε ολοκαίνουρια και accelerated. Ε, δεν είναι κι άσχημα, νομίζω...

Εντυπωσιακά τα LEDs με το transparent case

Στην θέση της

Προσέξτε σε τι ανάλυση παίζει χωρίς κάρτα γραφικών, χωρίς scandoubler και χωρίς accelerator: μπορεί το AGA να μην ήταν ιδιαίτερα γρήγορο, αλλά οι αναλύσεις που "σήκωνε" εν έτει 1992 απλά... δεν υπήρχαν!

Ε, και τι θα παίξουμε;

Φυσικά το καλύτερο Αμιγκάδικο παιχνίδι του 2018, το ένα και μοναδικό Worthy!