Εντάξει, τι να λέμε τώρα: ο άνθρωπος είναι για την μουσική του Commodore 64 ό,τι οι Beatles, οι Rolling Stones και οι Led Zeppelin μαζί για τη μουσική γενικότερα. Γιατί εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μονάχα με ποιότητα, αλλά και με ποσότητα. Πολλοί υπέροχοι μουσικοί μας χάρισαν θεσπέσια chiptunes στον 64άρη ξεζουμίζοντας το SID (Martin Galway, Ben Daglish, Tony Crowther κ.ά.) αλλά αυτό το πράγμα που συμβαίνει με τον Rob Hubbard είναι ασύλληπτο: να ξέρεις ότι είναι ο καλύτερος, ο The Man, ο God amongst humans, και να συνεχίζει να σε εκπλήσσει ακόμα και σήμερα, όταν ανακαλύπτεις μία ακόμα δουλειά του που δεν γνώριζες ή που δεν της είχες δώσει την πρέπουσα σημασία.
Αυτό ακριβώς μου συνέβη με το tune του Warhawk στον Commodore 64, αλλά και στα 8μπιτα μηχανήματα της Atari. Το παιχνίδι της Firebird ήταν επιεικώς μέτριο, ένα shoot 'em up με κάποια καλά στοιχεία και πολύ περισσότερα κουσούρια, όπως άλλωστε ήταν (σχεδόν) ο κανόνας στα παιχνίδια του είδους στον 64άρη μέχρι που εμφανίστηκε η Sarah Jane Avory και... μας πήρε και μας σήκωσε!
Αλλά το θέμα μας εδώ δεν είναι το παιχνίδι αυτό καθαυτό, αλλά η μουσική του. Το tune του Warhawk είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό δείγμα του αστείρευτου ταλέντου του Rob Hubbard, συνεπικουρούμενου από τις... εξωφρενικές δυνατότητες του SID. Καθαρότητα, μελωδία, ρυθμός, πολυφωνίες, όλα είναι εδώ στις κατάλληλες δόσεις για να δώσουν μαθήματα σε όσους μπορούν να κατανοήσουν (ίσως να θυμάστε την γκρίνια μου τις προάλλες για τα soundtracks των σύγχρονων demos). Θα μπορούσα λοιπόν να σταματήσω εδώ, και να σας αφήσω να απολαύσετε αυτό:
Όμως όχι, έχουμε κι άλλο. Βλέπετε, σα να μην έφτανε το γεγονός ότι ο Rob έπαιζε το SID στα... δάχτυλα, ο άνθρωπος, ως μέγιστος composer/coder είχε την ικανότητα να κάνει παπάδες και με άλλα soundchips. Έτσι λοιπόν επιμελήθηκε την μουσική του Warhawk και στην έκδοση για τα 8μπιτα μηχανάκια της Atari, δίνοντας ένα αποτέλεσμα που όχι μονάχα κάνει το περίφημο POKEY να δείχνει τα δόντια του στο SID, αλλά και το οποίο σε κάποια σημεία θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι ανώτερο αυτού του Commodore 64! Τι, δεν με πιστεύετε; Ιδού:
Αυτά προς το παρόν. Δεν ξέρω ποια έκδοση από τις 2 εκδόσεις προτιμάτε εσείς, αλλά το σίγουρο είναι πως όποια κι αν επιλέξετε αποκλείεται να κάνετε λάθος! Εν τω μεταξύ εγώ μάλλον θα αρχίσω να μελετάω ενδελεχώς τις δουλειές του Rob, γιατί κάτι μου λέει ότι τα αριστουργηματικά chiptunes του ξεχωριστού αυτού καλλιτέχνη είναι πολλά περισσότερα από αυτά που (ορθώς) ανέδειξα μέσα από τη σειρά αναρτήσεων για τα καλύτερα tunes του Commodore 64...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το σχόλιό σας θα δημοσιευθεί μετά από έλεγχο του διαχειριστή του blog προς αποφυγή spam σχολίων. Σας ευχαριστούμε για την κατανόηση.